Przeczytałem Szczerbatą Śmierć, a w zasadzie odsłuchałem jej, na Norweskiej ziemi. To już nie jest nawet kwestia kibicowania głównemu bohaterowi, to jest ten rodzaj emocjonalnej więzi, w której chciałbyś wyskoczyć razem z głównym bohaterem za mury i pomóc lub z racji braku umiejętności, przynajmniej podać mu ramię, gdy ranny wraca z pola walki. Potężna dawka emocji, zwłaszcza na zakończenie książki. POzdrawiam i powodzenia.

Fajnie było się spotkać, pozdrawiam ❤

Super spotkanie autorskie! Ostatni fan staroszkolnej fantastyki pozdrawia serdecznie!😀

Cholera no. Cieszę się, że w końcu Ci się tam kręci porządnie, tak jak powinno. :D

Mnie Kentaro też denerwuje, teraz mam motywację by skończyć 3 Tom