Στην πρώτη, μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων και του νέου έτους διάλεξη - ομιλία της Σχολής Γονέων - Ανοιχτού Πανεπιστημίου Κατερίνης στο γνωστό χώρο του Πνευματικού Κέντρου Κατερίνης, τη Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2020 καλεσμένος ομιλητής ήταν ο Πρωτοπρεσβύτερος Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (Λίβυος) της Ενορίας Αγίας Ειρήνης Πύργου Μονοφατσίου Ηρακλείου Κρήτης, που ανέπτυξε το πολύ ενδιαφέρον θέμα: «Ο πόνος είναι μέρος της εξέλιξής μας».
Ο πόνος είναι δομικό και βασικό στοιχείο της ζωής. Όμως γεννιούνται στον καθένα μας αγωνιώδη ερωτήματα όταν τον ζούμε. Γιατί σ’ εμένα; Γιατί στους δικούς μου ανθρώπους; Ο πόνος αποτελεί κοινή μοίρα των ανθρώπων. Αλλά σε κάποιους είναι ιδιαίτερα βαρύς. Όμως εδώ χρειάζεται η δύναμη και η καρτερία του ανθρώπου. Κι ακόμη, η δύναμή του να μετατρέψει το σκοτάδι σε φως, τον πόνο σε πνευματική λύτρωση. Για τον πόνο η Αγία Γραφή μας λέει ότι ο Θεός δεν θέλει την ταλαιπωρία και την καταστροφή του ανθρώπου. Είναι πάντα κοντά μας και συμπάσχει μαζί μας. Αλλά για να τον νιώσουμε, γιατί ο Θεός είναι αίσθηση, χρειαζόμαστε την πίστη. Ο Θεός δεν έχει καμιά σχέση με τη δημιουργία του πόνου και δεν φτάνει να μας απαλλάξει απλά απ’ αυτόν. Ο Θεός επιθυμεί να μας μεταμορφώσει και να μας κάνει όχι απλώς καλά αλλά καλούς. Από μόνος του ο πόνος δεν έχει μεταφυσική σημασία. Δεν αλλάζει δηλαδή τον πάσχοντα. Δεν πρόκειται μ’ αυτόν κανείς να αγιάσει. Είναι όμως ευκαιρία για την πνευματική μας εξέλιξη. Στη ζωή μας πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Στο ερώτημα τώρα, αν θέλω ή όχι να πονέσω, η απάντηση είναι ότι Ναι, θα πονέσω. Αλλά για πιο πράγμα, για ποια αξία, υπέρ ποιου θα πονέσω; Αξίζει να πονέσουμε μόνο ένα σκοπό! Και δεν πρέπει να φοβούμαστε τον πόνο. Αν δεν πονέσουμε δεν θα μάθουμε ν’ αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες και τα προβλήματα της ζωής. Αυτή είναι η πραγματικότητα της ζωής. Έχει προβλήματα. Τίποτα δεν υπάρχει τέλειο. Ο πόνος λοιπόν είναι μια ευκαιρία πνευματικής εξέλιξής μας. Ο πόνος κάπου μας οδηγεί, κάπου μας πάει. Αλλά πού; Πού θέλουμε να πάμε; Από την άλλη, πρέπει να τα ζητούμε όλα έτοιμα και εύκολα στη ζωή; Η απάντηση είναι όχι. Ο Θεός σιωπά, γιατί η σιωπή του Θεού θέλει να μας μεταμορφώσει, να μας εκπαιδεύσει.