درود...
وقتش است که‌ جاده را نگاه کنی....
جاده یعنی عبور....یعنی گذشتن...و حرکت....
وقتی که با تمام وجودت به کار وتلاش باشی...جاده جلوی نگاهت می ایستد...و قدم هايت را می فشارد....و به تو دستورحرکت می دهد...پس طول و عرض جاده زندگی را با قوت و قدرت بپیمای.....‌‌تمام تردیدها را از خودت دور کن....
حال که به راه افتادی قوی و محکم باش....جاده همین را از ما می خواهد فقط باید در میانه جاده قرار بگیری ...
وقتی خود را در میانه جاده ببینی دیگر هیچ نگرانی برای رسیدن وجود ندارد......جاده را بگیر و ادامه بده...
جاده‌ ها خودشان کُلّی تابلوهای راهنمایی دارند ...همه را به آدم ها نشان‌ می دهند فقط حَواسَت به این تابلو ها باشد .....
دقیق آنها را بکار بگیر....
جاده‌ ها هم حرف هایی برای گفتن دارند....درخت های کنار دست جاده ها، ما را به لَختی استراحت و آسایش دعوت
می کنند....همینطور ؛ تپه‌ ها ....کوه‌ ها....جنگل ها....رودخانه ها..‌.همگی‌ می توانند برای ما دوستانی بشمار آیند که در مسیری طولانی همراهی مان می کنند...
به آنها درودی بفرست و بگذار با تو در این سفر زندگی همراه بشوند....
بدرود.
زندگی # جاده# حرکت
تابلو ها# راهنما
دلنوشته های من
زبان و ادبیات فارسی