สรุปให้คร่าวๆสำหรับคนที่ยัง งงกับเนื้อเรื่อง ปีศาจที่เห็นคุยกับน้องต้นเกม คือจินตนาการของแอนโทนี่ ที่พยายามปกป้องตัวเองจากสาเหตุไฟไหม้ โดยโยนความผิดให้น้องเป็นการปกป้องตัวเองจากสมอง โดยคิดว่าที่บ้านไฟไหม้ทุกคนตายหมด เพราะน้องคุยกับปีศาจแต่จริงๆมันไม่ใช่ ที่บ้านไฟไหม้ คืออุบัติเหตุ ที่ส่วนหนึ่งมาจากแอนโทนี่จุดเตาไฟแล้วไม่ได้ปิด เนื้อเรื่องเกมพยายามสื่อตลอดเวลาเกี่ยวกับเรื่องนี้ บาทหลวงเปรียบเหมือนตัวแอนโทนี่ ที่คอยทำเหมือนให้น้องผิดตลอดในสายตาคนที่เล่น คนเล่นจะเห็นเป็นแบบนั้นเพราะเป็นมุมมองภายในจิตใจแอนโทนี่ จนสุดท้ายแอนโทนี่เลือกช่วยน้องและบอกว่าบาทหลวงคือต้นเหตุทั้งหมด นั้นจึงเป็นสาเหตุที่แอนโทนี่ให้อภัยตัวเองในตอนจบของพี่เอก ถ้าพี่เอกเลือกให้ฆ่าน้อง ตอนจบจะเป็นอีกแบบ คือแอนโทนี่ยังอยู่ในวังวน ไม่สามารถยอมรับความจริงและไม่ให้อภัยตัวเองได้

Little Hope = มันคือความหวังลมๆ แล้งๆ ความหวังที่ไม่มีวันเป็นจริงได้ แต่ผู้คนก็ยังหวังอยู่แม้มันไม่สามารถเป็นจริงได้ เหมือนที่แอนโทนี่หวังให้ครอบครัวกลับมาเหมือนเดิมอีก ทั้งที่ความจริงมันเป็นไปไม่ได้ พวกเขาได้ตายไปแล้ว

ฉากที่พูดว่า "ฉันแค่อยากให้ทุกคนมีชีวิตอยู่" นี่ร้องไห้หนักมาก พอได้สังเกตอะไรหลายๆอย่างก็มีจุดเชื่อมโยงเต็มไปหมด ในจินตนาการนี้แอนดรูว์ได้เป็นคนที่ช่วยชีวิตตัวละครหลายๆตัวผีที่โผล่ขึ้นมาคือพยายามจะหลอกตัวเองว่ามีผีจริงๆและก็ช่วยชีวิตคนที่ตกอยู่ในอันตรายนั้นได้ไม่เหมือนกับในอดีตที่ช่วยใครไว้ไม่ได้เลย ดีใจที่แอนโทนี่ยกโทษให้ตัวเองและก็เสียใจเหมือนกันที่ทุกคนตายไปจริงๆแล้ว บางทีการจมกับอดีตมันก็ไม่ดีต่อตัวเองจริงๆนั่นแหละค่ะ

เพิ่งมาสังเกตุและคิดดูดีๆ การประหารของแต่ละคน คือการตายตอนเริ่มเรื่องนิ อย่างแอนตายเพราะหายใจไม่ออก ถูกประหารโดยการถ่วงน้ำ เจมส์ถูกเพดานหล่นทับ ถูกประหารเอาหินทุ่มน้ำหนัก ทันย่าถูกไฟคลอก ถูกประหารเผาทั้งเป็น ส่วนเดนนิสตายเพราะตกลงมาจากหลังคาโดนเหล็กเสียบ ถูกประหารโดยการผลักจากหอระฆังให้ล่วงลงมาใส่รั่วเหล็ก ตอนแรกดูแล้วก็ไม่ได้คิดอะไรกับการประหารแต่คิดดูดีๆเหมือนกันเลย นึกได้ก็ตอน 21.44 แล้ว

ความรักของลุง Vince โคตรยิ่งใหญ่ รู้ว่าภรรยาตัวเองตายไปแล้ว ละตัวเองทำได้แค่คิดถึง แต่ก็ยังอยู่ตรงนั้นเป็นยามเฝ้าเมืองคิดถึงเขาต่อไปอะ เจ่บจึ้บๆมาก

ตรงที่เทเลอบอกว่าสำเร็จแล้ว แต่ตัวแอนดิวบอกไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่มีอาการดีใจหรือโล่งใจ เพราะลึกๆ ตัวแอนดิวเองคือรู้เรื่องราวทั้งหมดอยู่แล้ว

ชอบประโยคที่ลุงVince บอกว่า "don't ever come back , ain't nothing left here for you" มันเหมือนเวลาเราจมอยู่กับอดีต เดี๋ยวก็วนลูปกลับไปคิดถึงมันอีกซ้ำๆ มันทำให้เราติดอยู่ตรงนั้น เป็นเราเองที่ไม่ปล่อยตัวเราไปไหนสักที :| "That's the problem with demons. If u don't let them rest they'll haunt u forever"

ในคลิปแรกที่บ้านไฟไหม้เราจะเห็นน้องเป็นคนถือกุญแจเหมือนว่าน้องล็อคขังทุกคนไว้ แต่คลิปนี้กุญแจอยู่ในนาฬิกา จิตใต้สำนึกAndrewเลยเปิดรับข้อเท็จจริงที่น้องสาวไม่ได้เป็นคนร้าย และเป็นเค้าที่พยายามโยนความผิดให้น้องเพื่อกลบความรู้สึกผิดในใจมาตลอด

ความรู้สึกคือเศร้า กว่าในภาคเรืออีกอะ มันโดดเดี่ยวอะไรขนาดนั้น คนๆนึงต้องเสียใจขนาดไหนกันนะ T^T

เกมส์นี้ดีนะมีข้อคิดหลายอย่าง 1. อย่าตัดสินใจเพียงเพราะที่ตาเราเห็น อย่าเพิ่งด่วนสรุปอะไรง่ายๆ 2. อย่าเอาอดีตมาทำร้ายตัวเอง คนเราต้องเดินต่อไปข้างหน้า

แอนโทนี่น่าสงสารมาก:( แล้วพอจบ ถ้วยการอภัย แข็งแกร่งจากภายในเด้งขึ้นมา คือแบบน้ำตาชั้นนน ฮือ ตาเอกเล่นเก่งมากกกก ไม่เคยผิดหวังกับความเป็นเกมเมอร์ รอดหมดทั้งสองภาค อาจารย์ปรบมือให้รัวๆ รอพาพี่ๆน้องๆมาเล่นต่อนะค้าบ

53:27 คือตอนเห็นน้องบอกขอบคุณที่ช่วยนะแล้วกอดนี่น่ารักมาก แต่นางแอนโทนี่ นางบอกฉันไม่ได้ช่วยเธอไว้ไม่รู้สึกดีใจไรเลย เหมือนนางโทษตัวเองตลอด ใจคงแหลกไปกับเหตุการณ์นั้นไปแล้ว เจ็บแบบจุกๆT^T

สรุปง่ายๆ เหตุการณ์ปัจจุบัน เป็นอาการทางจิตของ ลุงขับรถ ที่เสียครอบครัวจากเหตุไฟไหม้แล้วแบกรับความผิดมาตลอด ที่เห็นเป็นภาพเกี่ยวกับแม่มดคงเกิดจากเมือง little hope เคยเป็นสถานที่ล่าแม่มด + กับการอ่านหนังสือเกี่ยวกับมนต์ดำ(ตอนต้นเรื่อง)

ทุกคนสงสารตัวเอกแต่ นี่สงสาร Vince นะ เมืองคือไม่มีคนแล้วแต่เขายังอยู่ในเมืองเหมือนแบบอาศัยอยู่ แล้วบอกว่าไม่มีอะไรเหลือที่นี่แล้วไรงี้ แล้วรักผญคนเดียวทั้งชีวิตไม่มูฟออนเลย เกินไปจีจี

26:18 พี่เอกพลาดข้อมูลสำคัญ ตรงที่ Andrew ยืนคือเอกสารหนังสือพิมพ์ที่เล่าเกี่ยวกับเหตุการณ์ไฟไหม้ มีการสืบสวนจากตำรวจว่ามีสาเหตุมาจากของเล่น

ผมว่าเนื้อเรื่องสาารถเอาไปสร้างหนังดีๆได้เรื่องนึงเลยนะครับ คือแบบล้ำมากความซับซ้อนของเนื้อเรื่อง สุดยอดจริง สะเทือนใจมากตอนจบ

Mary: You save me. Andrew: But i didn't save you. พอจบปุ๊บ ประโยคนี้ย้อนมาทันที น้ำตาไหลเลยแม่งเอ้ยยยยย

อาจารย์คือเหมือนจะโหด แต่จริงๆ ก็แอบใจดีมาตลอดนะ คอยช่วยที่เหมือนไม่ช่วยแต่ก็ช่วย 5555 สับสนนนนน

ตอนท้ายเรื่องในห้องพิพากษาผมคิดว่าทางเลือกมันทำให้เราได้รู้ว่า Anthony มีความคิดอย่างไร 1.โทษนักบวช นักบวชคือตัวแทนของ Anthony เองเพราะโทษว่าเป็นความผิดของ Megan ทั้งหมด ถ้าเลือกข้อนี้ก็แสดงว่า Anthony คิดว่าเป็นความผิดของตัวเอง 2.โทษเด็ก ถ้าเลือกอันนี้ก็แสดงว่า Anthony คิดว่าทั้งหมดเป็นความผิดของน้อง Megan ที่ทำให้บ้านไฟไหม้ จนนำไปสู่ Bad ending 3.เผาตุ๊กตา ตัวเลือกนี้พอจะมองได้ว่า Anthony ไม่ได้มองว่าเป็นความผิดใคร ทั้งหมดมันเป็นแค่อุบัติเหตุ

ภาคต่อไป Tomb Raider แน่นอน

ไหนๆก็จบแล้ว ขอชื่นชมภาษาและการแปลของคุณเอกก่อนว่า สามารถเลือกใช้คำและประโยคที่เพิ่มอรรถรสการดูให้ผู้ชมได้มากจริงๆ :)

โห...ซีนจบน้ำตาซึมอยู่นะ เหตุการณ์ในอดีต อย่างที่บ้านไฟไหม้จริง ๆ ก็ไม่มีใครอยากให้มันเกิดขึ้นนะ แต่แอนโทนี่น่าจะยังรู้สึกผิดอยู่ที่ไม่สามารถช่วยเหลืออะไรคนในบ้านได้ ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ยังคงเป็นตราบาปในใจ "ต่อให้ใครอภัยให้เรายังไงแต่ถ้าเราไม่ให้อภัยตัวเองสุดท้ายก็เสียเปล่า" แน่นอนว่าเป็นยากที่จะผ่านเรื่องนี้ไปได้และอาจจะไม่ได้ให้อภัยทั้งหมด แต่อย่างน้อย 0.01% เราก็ยังเรียนรู้ที่จะให้อภัยตัวเอง //ชอบพี่เอกเล่นเกมแนวนี้มาก รอดู house of ashes เลย

Forgiveness พอรางวัลนี้ขึ้นมา น้ำตาซึมเลยอ่ะ ต่อให้คนทั้งโลกให้อภัย สุดท้ายแล้วคนที่จะปลดเปลื้องความรู้สึกผิดและความเจ็บปวดที่ติดค้างอยู่ในใจก็มีแต่ตัวเราเองเท่านั้น ยิ่งหนียิ่งหลอกตัวเองก็ยิ่งฝังลึกและติดอยู่ในวังวนที่ตัวเองสร้างขึ้นมา

พ่อ: ติดเหล้า ใช้ความรุนแรง หนีปัญหา แม่:ฉุนเฉียว ขี้บ่น T : ดูถูกคนอื่น D : หยิ่ง ไม่ยอมใคร M : น้องเล็กเลยกลายเป็นแพะรับบาป ทุกคนมองว่าเป็นตัวปัญหา โดยเฉพาะคู่มือเลี้ยงเด็กที่เจอฉากสุดท้ายเหมือนบอกว่าถ้าเลี้ยงดูมาผิดวิธีก็เหมือน "พ่อแม่รังแกฉัน"

มันจุกจริงๆนะสำหรับคำว่า"อยากให้ทุกคนอยู่ที่นี่จัง"

ส่วนตัวชอบเนื้อเรื่องภาคนี้มากกว่าจริงๆ เรื่องที่เกี่ยวกับภายในจิตใจที่ผ่านเรื่องโหดร้าย มันสะเทือนใจกว่าเรื่องผีซะอีก ในความรู้สึกที่ทำให้แอนโทนี่ไม่สามารถหลุดพ้นจนกว่าเขาจะช่วยเหลือทุกคนซึ่งในครั้งที่บ้านไฟไหม้เขาไม่สามารถทำได้ และเมื่อเขาทำได้แล้วเขาจึงเลิกโทษตัวเองในที่สุด เนื้อเรื่องดีบับไม่รู้จะดียังไง ;)

"ความหวังเล็กๆ"ของคนที่ต้องการจะให้อภัยตัวเอง

ย้อนกลับไปดู man of medan มาเชี่ยยยย! ตัวประกอบหลายๆตัวมันมาอยู่ในภาคนี้กันทั้งนั้นเลย อย่างคนที่เป็นหัวหน้าทหารที่ท่าเรือกลายมาเป็นแอนโทนี่ตอนแก่ในภาคนี้ นี่มันเกมแห่งยุค555

ตอนจบ หลายคนอาจจะรู้สึกว่า ว้าววว มันหักมุมมากๆ แต่สำหรับเรา กลับรู้สึกเศร้า คนๆนึงที่ต้องสูญเสียทุกอย่างไป และต้องอยู่กับความรู้สึกผิดมาทั้งชีวิต มันอึดอัด มันเศร้า มันน่าสงสาร “อยากให้ทุกคนยังมีชีวิตอยู่” .. ถ้าเราเป็นแอนโทนี่ เราจะรับความรู้สึกเหล่านี้ไว้คนเดียวไหวมั้ยนะ

เซ้นส์ในการเล่นเกมแบบนี้ของพี่เอกดีมากเลยค่ะ วิเคราะห์และตัดสินใจได้ดีมากๆ เป็นเราคงล่กจนไม่รู้จะทำอะไร5555555 เกมกดดันมากๆ เล่นได้จบแบบดีมากเลยค่ะ แต่เกมนี้เศร้าจริงๆ คิดไม่ออกเลยคนที่ต้องแบกรับความรู้สึกผิดความโดดเดี่ยวทั้งชีวิตมันจะเป็นยังไง ถึงจะพอเดาๆเรื่องได้ ได้แต่พอเกมเฉลยก็ขยี้ไปอีก ใจหายกว่าเดิม แอนโทนีเป็นคนที่น่าสงสารมากๆ

เชียร์ให้พี่เอกทำคลิปวิเคราะห์เกมค่ะ ชอบเวลาพี่เอกวิเคราะห์เกม เหมือนได้เห็นมุมมองของพี่เอก เคยดูตอนมิสฟอจูนแล้วชอบมากค่ะ ปล.หนูยังแอบงงๆเนื้อเรื่องอยู่นิดนึง จะรอคลิปวิเคราะห์เกมน้าาาา

แอนโทนี่น่าสงสารมากเขาใช้ชีวิตมาไงขนาดนี้เขาต้องอยู่กับความเจ็บปวดนั้นมาตลอด ต้องแหลกสลายขนาดไหนอ่ะแต่ก็ดีใจในท้ายที่สุดเขาได้ให้อภัยตัวเอง เกมนี้สอนหลายอย่างเลยอ่ะสุดท้ายแล้วชีวิตเราก็ต้องเดินไปข้างหน้าต่อไปไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นขอบคุณพี่เอกนะคะคิดถึงเกมเนื้อเรื่องมากๆเลย

มันจะมีฉากนึงที่ลุงในห้องสมุดแอบบอกใบ้ให้คือจะมีไพ่5ใบทั้ง5ใบแตกต่างกันพอคว่ำแล้วเปิดทุกใบจะกลายเป็นใบที่เหมือนกันหมดทุกใบ เหมือนกับแอนโทนี่ ที่เห็นภาพหลอนว่ามีห้าคนแต่ทั้งหมดห้าคนก็คือตัวแอนโทนี่คนเดียวที่ตัวเองเห็นภาพหลอน

เป็นภาคที่สนุกมาก พี่เอกเล่นได้เเบบ ดุเดือด แฮ่กๆ เลือดพล่าน!

50:56 เป็นเพราะแก!! ซับถึงไม่ขึ้น!! กำลังแบบได้ที่เลย ลุ้นระทึกสุดๆ ฮาเฉย5555555555555

โห้ พีคมาก หักสุด คือน้ำตาซึมตรงคำพูดว่า ฉันแค่อยากให้ทุกคนมีชีวิตอยู่ ฮือ แต่ขอชื่นชมการแปลของตาเอกได้มั้ย พี่แปลเก่งมาก แล้วแปลสวยมาก พี่เก่งภาษาปะกิดม๊ากกกกก สุดยอด ยกนิ้ว!!!!!!

ที่มันชื่อว่า little hope อาจจะสื่อได้หลายความหมายแต่ในมุมมองของหนู หนูมองว่ามันคงเป็นความรู้สึกที่แอนโทนี่หวัง "ความหวังเพียงเล็กน้อยว่าทุกคนอาจจะยังไม่ตาย " ;^;

until dawn หลอนที่สุดแล้วในทุกภาค แต่ภาคนี้คือสัมผัสได้ถึงความเศร้าที่สุดแล้วอะ แบบตอนจบทำน้ำตาซึม Anthony ต้องรู้สึกผิดขนาดไหน เจ็บปวดแบบที่ไม่เคยลืมที่ครอบครัวตาย จนเป็นแผลในใจ ตอนจบคือแบบเออซึ้งจริง ภาคนี้ได้รับมงในเรื่องความลึกซึ้งไปเลย แต่ไม่ค่อยหลอนเพราะ จับมือบ่อยจนรู้ว่าจะ jump scare แต่ until dawn คือหลอนที่สุดแล้วอะ หลอนกว่าเรืออีก

เป็นการย้อนกลับมาดูอีกครั้ง และก็ร้องไห้อีกรอบTT มันเป็นความรู้สึกยังไงไม่รู้บอกไม่ถูกแต่คือ ก็แค่อยากให้ทุคนอยู่แค่นี้เอง ความผิดในใจนี่มัน ฮือออ เศร้า

ก็พอจะเดาออกว่าทุกคนตายหมด แต่ก็ไม่คิดว่าแอนดรูว์จะเป็นคนขับรถ อันนี้พีคจริง 👏👏👏

เหตุการล่าแม่มดคือการหาตัวคนผิดในจิตใจของแอนโทนี่สินะ ล้ำเกิ๊น

สุดท้ายคนที่น่าสงสารที่สุด Anthony ต้องเศร้าเสียใจจากการจากไปของคนในครอบครัว รู้สึกผิดกับตัวเองตลอดคิดว่าตัวเองคือต้นเหตุที่ทำให้ครอบครัวต้องตายทั้งที่ความจริงไม่ใช่ ต้องมาเกิดอาการจิตหลอนคิดว่าครอบครัวยังอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา

ซึ้งสุดของเราต่างกับคนอื่นนิดหน่อย ซึ้งตอนที่แอนโทนี่มาถึงร้านแล้วขอโทษว่าทำให้ทุกคนเจอเรื่องไม่ดี แล้วทุกคนต่างพูดกันเซ็งแซ่ว่าไม่ใช่ความผิดของแอนโทนี่ อย่าโทษตัวเอง มันเป็นเพียงอุบัติเหตุที่น่าเศร้าสลดเท่านั้น แล้วเสียงทุกคนคือ พูดอย่างจริงใจอ่ะ มันรู้สึกอบอุ่น แล้วก็เศร้าพร้อมๆ กันในเวลาไม่กี่วินาทีสั้นๆ ไม่กี่วินาทีที่แอนโทนี่ระลึกถึงความจริง และมูฟออนได้ แบบ bittersweet มากค่ะ

"ผมแค่อยากให้ทุกคนยังมีชีวิตอยู่" ประโยคนี้ซึ้งมาก+กับชื่อเมือง ก็คือ "ความหวังเล็กๆ" ของแอนโทนี่นี่เอง เนื้อเรื่องสุดยอดมากจริงๆเกมส์นี้

เป็นการสร้างภาพหลอนเพื่อรักษาแผลภายในใจของตัวเอกจริงๆ เป็นตอนจบที่จะว่าเศร้าก็เศร้าไม่สุด เพราะก็ดีใจที่ตัวเอกสามารถละทิ้งอดีตได้ บางทีการที่น้องสาวคนเล็กมาช่วยนำทางพี่ชายอาจเป็นเพราะอยากนำทางให้พี่ชายไปยังแสงสว่างโดยเลิกจมปลักอยู่กับอดีตและเลิกโทษตัวเองว่าเป็นต้นเหตุของเหตุการณ์ร้ายๆ ทั้งหมด หรือไม่ก็การที่ลุงคนขับสามารถช่วยคนในจินตนาการได้ทั้งหมดก็เพื่อปลดล็อคตนเอง

ทำไมดูพาร์ทนี้แล้วไม่ได้รู้สึกดีใจเลยนะที่ทุกคนรอดมาได้ อ๋อ ก็เพราะว่าทุกคนไม่ได้มีชีวิตรอดตั้งแต่แรกแล้ว เฮ้อ สงสารแอนโทนี่จังที่เขายังแบกรับความรู้สึกผิดที่ไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้นอยู่หลายปีเลย เศร้าจัง ปล. อาจจะเคยชมแล้ว แต่ก็อยากจะชมอีกว่าพี่เอกแปลได้เร็วและดีมาก ๆ เลยค่ะ เก่งมาก สุดยอดไปเลย

โหหหห เป็นเกมที่ดีมากๆเนื้อเรื่องดีมาก ตอนสุดท้ายที่เฉลยทุกอย่างคือที่สุดอยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออก ขนลุกไม่หยุดเลย นี่คิดเหมือนพี่ชอบเนื้อเรื่องอันนี้กว่าเรื่องที่แล้ว อีกอย่างที่จะบอกคือชอบดูพี่เล่นเกมเนื้อเรื่องแบบนี้มาก รอดูแต่ของพี่คนเดียวเลย การแปล การวิเคราะห์ การเลือกตอบ ชอบการเล่นของพี่แบบนี้ ขอบคุณที่เล่นเกมดีดีแบบนี้ให้ได้ชมกันนะคะ

กลับมาดูอีกกี่ครั้งก็ยังเศร้ากับตอนจบทุกครั้ง จบดีจริง ๆ เกมนี้ หักมุมแบบกระชากความรู้สึกได้ดีมาก ๆ ยังจำความรู้สึก อ้าว!! ตอนครั้งแรกที่ดูได้อยู่เลย

คิดว่าการล่าแม่มดในเรื่องจริงๆก็คือ การโทษคนอื่น โทษทุกคน ยกเว้นตัวเอง ความชั่วร้ายที่คิดว่ามาจากแม่มด จริงๆก็อาจมาจากตัวเองนี้แหละ

เรื่องหุ่นไร้หน้าที่ผมสงสัยมาตลอดก็สรุปได้แล้ว เพราะเรื่องทั้งหมดเป็นสิ่งแอนโทนี่จินตนาการขึ้นมา ตัวละครที่มีใบหน้าชัดเจนก็คือคนที่แอนโทนี่รู้จัก มันก็เหมือนกับเวลาเราฝันเห็นคนเดินผ่านเราก็ไม่รู้หรอกว่าหน้าตาเป็นแบบไหนเพราะเราไม่สามารถจินตนาการใบหน้าที่ไม่เคยเห็นได้ หรือแอนโทนี่อาจใช้หุ่นจริงๆในพิพิธภัณฑ์มาแทนภาพของชาวบ้านก็ได้

น้องดูจบรวดเดียวแล้ว เย้!!! บีบหัวใจสุดๆ ตรงฉากจบเนี่ยแหละ แต่ดีมากๆ เลยที่พี่เอกเล่นให้จบแบบ Happy ได้ ทำให้เค้าคลายปมในอดีตที่ตามหลอกหลอนเค้าได้ พี่เอกโคตรสุดยอดเลยอ่ะ ตอนที่เค้าคุยกันว่าไม่มีเรา มีฉันกับนาย คือแบบก็รู้สึกแปลกๆ นะ ว่าทำไมพูดงี้ แต่ไม่คิดว่าจะซับซ้อนได้ขนาดนี้ รอติดตามในปีหน้าเลยค่ะ เหมือนดูหนังจริงๆ เลยรอบนี้ ลุ้นทุกฉาก ตอนจบสุดแสนพีค และชอบในความที่แบบเกมจะสลับผู้เล่นให้อัตโนมัติเลย เหมือนเราแบบได้สัมผัสทุกตัวละคร ในเวลาเพียงไม่กี่นาที และต้องจริงจัง ไม่งั้นอาจจะพลาดได้ คือ โอเคมากๆ เลยค่ะ

ภาคนี้สนุกจริง นี่ขนาดแค่ดูยังรู้สึกอินมาก เห็นทีเซอร์รอบแรกก็คิดว่ามันจะบ้งมั้ยนะแต่ไม่เลย เข้าถึงแก่นแท้จิตใจมนุษย์ที่แท้จริง

ต้องฝังใจขนาดไหน ถึงขนาดเกิดการจินตนาการแบบนี้ขึ้นมา เศร้ามากเลย แงงงง

"ผมกำลังจะบอกให้มองไปอนาคต ชีวิตก็คือเงาตามตัว คุณกำลังเจอสิ่งที่รบกวนจิดใจ" อาจารย์ใบ้ตั้งแต่ตอนเริ่มแล้วนี่หว่าาา แต่เกมนี้จารย์ไม่โผล่มาในเกมเลยนะเนี่ย

“อยากให้ทุกคนมีชีวิตอยู่” น้ำตาแตกกกก ฮือ ทุกคนมีความผิดพลาด อภัยให้ตัวเองแล้วเริ่มต้นใหม่นะ ปอลิง พี่เอกเล่นเก่งมาก ดุเดือด สนุกมาก

ถ้าใครติดตามตั้งแต่ The dark pictures:man of medan partที่ 3 ในเวลาที่ 12:11(ต้องไปดูที่part3) มันจะมีการกล่าวถึง นักโบราณคดีที่หายไปในประเทศอิรัก และตอนจบ part 6 ในเวลา 1:00:59 จะมีการกล่าวถึงของจาร์ย ว่าจนกว่าจะเจอกันอีกครั้ง ที่ฝั่งแปซิฟิก หรือที่ทะเลทรายอาหรับ ซึ่งทะเลทรายอาหรับเนี่ยมันอยู่เป็นทะเลทรายที่อยู่ในคาบสมุทรอาหรับ อยู่ในประเทศซาอุดีอาระเบียและมีขอบเขตถึงประเทศจอร์แดน อิรัก แหน่ะ เกมใบ้ ภาค3ก่อนภาค2อี้กก55555

บทสรุปมันทำเอาจั๊มสแกร์งานจับมือจางไปเลยอ่ะ เนื้อเรื่องทั้งพีค ทั้งหดหู่ ความเป็นจริงไม่มีผีหรืออะไรเลย มีแต่การสูญเสียและความรู้สึกผิด การที่ต้องอยู่กับความรู้สึกแบบนี้มาเป็นปีๆมันน่ากลัวและทรมานมากกว่าเจอผีอีกนะ

Hint แรกที่พี่เอกสงสัยตรงพาร์ท 2 ที่ Vince พูดว่า There are no goddamn us! กับ Hint ที่สองที่คือตอนพาร์ท 2 เหมือนกันที่จารย์พูดว่า and souls may be peril ค่อนข้างชี้ว่าตายกันไปแล้ว ในชีวิตจริงคนที่เจอเรื่องร้าย ๆ มา แล้วมาเป็น PTSD เหมือนคนขับรถเนี่ย จะเจ็บปวดขนาดไหนกันนะ ปล.ตาเอกแปลเก่งมากครับ ทั้งประโยคปกติและวลีภาษาอังกฤษ รู้สึกว่า chapter นี้ยากมาก ๆ เลย แต่ตาเอกแปลได้สุดยอดมาก

Mary : You saved me. Andrew : But I didn't save you. ตรงนี้โคตรจี๊ดใจ ไม่แปลกที่แอนโธนีเลือกเมแกนมาเป็นตัวหลักใน "ละคร" ของตัวเอง กับน้องสาวคนนี้ เขารู้สึกผิดทับถมกับความรู้สึกผิดหลายชั้นมาก เขาไม่ได้ช่วยเธอในตอนที่เธอตาย แม้แต่ความตายของเมแกนในวาระสุดท้ายก็ยังไม่ชัดเจนเท่าของพ่อแม่และคนอื่นๆ และเมื่อเขาเผชิญกับความเจ็บปวดที่รับรู้ว่าเป็นคนทำให้ไฟไหม้บ้าน เมแกนยังเป็นบุคคลที่จิตใต้สำนึกของเขาเลือกที่จะโยนความผิดให้ โดยส่วนตัวเราสงสัยว่าน้องเมแกนที่วิ่งวอบแวบอยู่ตลอดเรื่องเป็นเมแกนตัวจริงนะ เหมือนน้องพยายามพาพี่หาทางออกเพื่อที่ได้รับการปลดปล่อยทางใจที่แท้จริง ไม่แน่ว่าน้องอาจจะตั้งใจพาพี่กลับมาที่ Little Hope เพื่อสะสางปมในใจก็ได้ T T

เพิ่งมาตามดูเพราะตอนลงแรกๆไม่กล้าดู พอดูจบปุ๊บน้ำตาไหลจริงจังมาก😭 สิ่งแรกที่อยากชมทุกๆเกมคือพี่เอกเลือกทางที่ดีที่สุดให้ตัวละครเสมอ เป็นตอนจบที่ดีสำหรับเรา เพราะการให้อภัยตัวเองเป็นเรื่องที่ทำยากมากๆ แค่ดูยังรู้สึกปวดใจตาม แล้วคนที่เขาต้องแบกรับอะไรทั้งหมดไว้คนเดียวจะรู้สึกแย่แค่ไหน เก่งมากๆที่ผ่านจุดนั้นมาและให้อภัยตัวเองได้

ตอนสุดท้ายที่ andrew พูดว่า I didn‘t save you คือรู้เลยว่านางรู้สึกผิดมากอ่ะ เศร้า นี่สั่งเกมไปล่ะ อยากเล่นมั่ง 55555

อยากให้มีคนมาช่วยดิสคัสกับเราหน่อยว่าเราวิเคราะห์ถูกรึเปล่าง่ะ ;^; จากที่ดูทั้งหมด แอนโทนี่ใช้กลไกป้องกันทางจิต (defense mechanism) ในการช่วยเยียวยาจิตใจตัวเองจากเหตุการณ์อุบัติเหตุไฟไหม้บ้าน แบบ Psychotic Defense คือ การโทษผู้อื่น (Projection) ร่วมกับ การเพ้อฝัน (Fantasy) โดยเริ่มจากตอนแรกที่เราจะเห็นในความคิดของแอนโทนี่ว่าน้องเมแกนดูเหมือนเป็นตัวต้นเหตุไฟไหม้เพราะมีปิศาจคอยชักจูง แต่ความจริงแล้วต้นเหตุเพลิงไหม้เกิดจากการที่แอนโทนี่เปิดเตาแก๊สทิ้งไว้ เลยทำให้แอนโทนี่คิดโยนความผิดทั้งหมดไปที่เมแกน โดยการจินตานาการเกี่ยวกับเรื่องราวการล่าแม่มดต่างๆนาๆ ร่วมกับการจินตานาการถึงการมีชีวิตอยู่ของคนในครอบครัว ซึ่งยังมีพ้อยท์ที่เหมือนกันคือเมแกน (แมรี่) คือตัวต้นเหตุทั้งหมด เพื่อเป็นการลดความรู้สึกผิดของตัวเอง แต่ท้ายที่สุด มาถึงจุดๆหนึ่งที่กลไกของโครงสร้างทางจิตใจกลับสู่ภาวะสมดุล ทำให้แอนโทนี่รู้สึกถูกปลดปล่อยจากความรู้สึกผิดและความเสียใจที่สั่งสมมานานจนสามารถมองเห็นความจริงทั้งหมด และให้อภัยตัวเองได้ ผิดถูกยังไงมาลองดิสคัสกันนนนนน แต่ใดๆก็ตามแต่ พี่เอกแคสต์สนุกทำให้ดูเพลินม๊ากกก

ก็ว่าอยู่ทำไม ตอนแรกจารบอกให้ไปตามหาคนขับรถบัสสะ 55 สนุกมากครับเหมือนดูหนังเลย

ได้เห็นตัวละครละสุดยอด จาก ชาลีทหารที่ตายในช่วงต้นเกมของ man of medan กลายเป็นแดเนียลหรือเดนนิสหนึ่งในตัวเอกของ little hope จาก พี่จ่าสุดโหดหลอนสารพิษ ในman of medan กลายเป็นพระเอกคือแอนโทนี่ตอนผู้ใหญ่ใน little hope จากหัวหน้าโจรตาบอดข้างนึงสุดเลวใน man of medan สู่แฟนของธันยาในตอนผู้ใหญ่นั่นก็คือวินใน little hope

ถึงจะพอเดาออกว่าตอนจบเป็นยังไง พอถึงฉากจบจริง ๆ ก็อดเศร้าไม่ได้เลย T-T ‘เล็ก ๆ หวังนะว่าทุกคนจะยังอยู่’ แอนโทนี่คงเจ็บปวดมากจริง ๆ

Dark pictures อาจจะสื่อถึงภาพที่จิตใต้สำนึกด้านมืดเราสร้างขึ้นมาเองหรือเปล่า ทีแรกตอนดูตัวอย่างภาคนี้ครั้งแรกเมื่อปีที่แล้วกะว่ายังไงภาคนี้ก็ต้องผีตัวเป็นๆล่ะวะ แม่มดต้องมาละ ที่ใหนได้ซึ้งเฉย

ขอบคุณค่ะ สนุกมาก เรื่องนี้เตือนให้น้องอย่าลืมอภัยตัวเอง และ ชอบคำพูดของอาจารย์มากที่ว่า ชนะสงครามเป็นพันครั้งก็ไม่เท่าชนะตัวเอง ไม่มีใครเอาชัยชนะนี้ไปได้ ไม่ว่าจะ สวรรค์ นรก ก็ตาม

ปี2567ผมก็ยังดูอยู่​ ดูตั้งแต่ตอนที่1-6หลับไปหลายรอบมาก​ 🤣🤣🤣

เนื้อเรื่องของภาคนี้ถือว่าเข้มข้นมาก มีให้สับสนให้ลุ้นตามตลอด ถึงจะพอเดาได้บ้างแต่สุดท้ายแล้วถือว่าจบได้ดีมากเลยค้าบ ขอบคุณที่ประคับประคองทุกตัวละครจนมาถึงตอนจบที่แฮปปี้ได้นะคะ อีกอย่างคือสกิลการแปลของพี่ที่สุดจะอลังการมากอ่า สุดยอด!

จบแล้ววว "เล็ก ๆ หวังนะ" ขอบคุณสำหรับทุกพาร์ทเลยนะพี่ เป็นไปได้ก็อยากให้พี่ทำวิเคราะห์เจาะลึกนะ เผื่อบางคนที่ดูแล้วอาจจะยังไม่เข้าใจ หรือเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง แต่สำหรับน้องนี่เข้าใจอย่างถ่องแท้ ดูจบแล้วก็ยิ้มแห้ง จบดีแต่ก็นะ มันก็แส้วใจอ่ะ

😭😭😭 ไม่คิดเลยว่าจะจบแบบนี้ เกมนี้คล้ายๆเรื่องจริงเลยนะ น่าจะเป็นผู้ป่วยจิตเวชสักอย่าง ที่สร้างเหตุการณ์ขึ้นมา แล้วอยู่กับเหตุการณ์นั้นๆ ฮือออ สนุกมากคับ รอติดตามเรื่องหน้าฮ้ะ

พอย้อนกลับไปแล้ว ตัวละครในอดีตที่เอนโทนี่เป็นคนสร้าง เขาสร้างให้ตัวเองเป็นคนที่เห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง เห็นแมรี่ยิ้ม เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นแต่ยืนอยู่เฉยๆ เหมือนตอนที่ตัวเองยืนดูครอบครัวตัวเองถูกไฟครอก อินเกมนี้มากกกก ถ้าเราเป็นแอนดรูก็คงจะโทษตัวเองเหมือนกัน เขาเป็นคนเดียวที่รอดจากเหตุการณ์นี้อะ

52:51 หลังจากที่ช่วยน้องไว้ ประโยคที่แอนโทนี่บอก มันคือสื่อให้รู้เลยว่ายังรู้สึกผิดกับตัวเองที่ไม่สามารถช่วยทุกคนเอาไว้ได้เลยแม้แต่น้อย ดูตั้งแต่ตอนนี้คือรู้แล้วว่าเขาต้องทรมานขนาดไหน เศร้ามากเลยที่ต้องอยู่กับความรู้สึกผิดที่ไม่อาจให้อภัยตัวเองได้ แต่ก็ต้องสู้ต่อไปแม้จะไม่มีใครเหลือแล้วก็ตาม

53:21 นึกถึงฉากนี้เศร้าเลยคือทำสำเร็จเเต่ไม่ได้รู้สึกดีเลยเพราะรู้ดีว่าช่วงเวลาที่ได้อยู่กับทุกคนเเม้จะเป็นเเค่จินตนาการกำลังจะจบลงเเละจะไม่ได้พบอีก 😢

ช่วงท้ายคือใจหาย กินใจมากๆ.... "ฉันแค่อยากให้ทุกคนยังมีชีวิตอยู่" น้ำตาไหลเลย จากที่มีคนอยู่ข้างหลังแต่พอหันกลับมาอีกครั้ง.. ไม่มีใครอยู่เลย.. วนดูฉากนี้หลายรอบมาก มันใจหาย เสียใจ และน่าเศร้า ที่ไม่มีใครอยู่เลย

เศร้ามากๆเลยค่ะทำหนูร้องไห้เลย ชอบการแปลภาษาของพี่เอกมากๆ เก่งมากๆค่ะ บางประโยคที่หนูแปลก็เพราะพี่เอกเลยอะ น้องย้อนมาดูหลายรอบมาก สถานีต่อไปน้องรอ little hope แบบเป็นตี้เหมือนภาคที่แล้วอยู่นะคะ5555 สนุกมากค่า 🥺💗

นี้เราเป็นคนเดียวหรือเปล่าน่ะ ที่ร้องไห้เพราะตอนจบ ความหวังเล็กๆจริงๆ ಥ‿ಥ

ไปดูฉากจบแบบแย่ของคนอื่นแล้วได้แต่คิดว่าของพี่เอกนี่คือดีแล้วจริงๆ555555 เห็นอันอื่นที่ตัวละครตายแล้วสงสารตัวเอกมากกกก เหมือนโดนตอกย้ำ ขอบคุณพี่เอกที่เล่นเกมสนุกๆให้ดูค้าบบ

ดูจบแล้วแอบเหงาๆ เศร้าๆยังไงไม่รู้ แต่ชอบตอนจบแบบนี้นะคะ สนุกจริงๆ ข้อคิดที่ได้ก็ดีส่วนตัวคิดว่าสนุกกว่าman of medanซะอีก ขอบคุณที่เล่นให้ดูนะคะ รักพี่มากๆๆๆๆเลยค่ะ

ซึ้งมากๆ เลย อดไม่ให้น้ำตาไหลตอนฉากสุดท้ายไม่ได้จริงๆ สงสารแอนโทนี่ ดีใจที่สุดท้ายผ่านพ้นไปได้ ตามอ่านเม้นแล้วเข้าใจมากขึ้นเยอะเลย นี่ว่าจริงๆ แล้วเมแกนคงแค่มีเพื่อนในจินตนาการเฉยๆ เพราะท่าทางแล้วน้องอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่โอเท่าไหร่ เหตุการณ์ล็อกประตูคงไม่ได้ตั้งใจ แอนโทนี่อาจจะโยงเรื่องที่น้องมีเพื่อนในจินตนาการเข้ากับอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น เป็นการปลอบใจตัวเอง ทั้งนี้ทั้งนั้นมันไม่มีคนผิด ต่อให้ผิดเราก็ต้องเรียนรู้ที่จะยอมรับมันและปล่อยมันไป เนื้อเรื่องตอนบาทหลวงคือเดือดมากๆ สรุปแล้วบาทหลวงเหมือนตัวแทนตัวเองในอดีต ส่วนตัวอับราฮัมน่าจะเป็นตัวแทนตัวเองในปัจจุบันให้ตัดสินว่าจะเอายังไงไรงี้ จะยอมรับผิดในอดีตหรือจะยังปิดหูปิดตาต่อไป แต่น่าจะอิงชื่อบางคนกับเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์บางส่วนมาใช้นะ เราเป็นคนในพื้นที่คงจะเอาแทนสิ่งในใจรึเปล่า แล้วที่เราหลอนน้องมากส่วนนึงคงรู้สึกผิดที่ช่วยน้องไม่ได้กับในใจลึกๆ ก็แย่ที่ตัวเองไปโทษน้อง ทั้งๆ ที่เราพยายามจะเห็นใจน้องที่สุดในบรรดาครอบครัว(เท่าที่ดูจากตอนแรก) ยังไงก็ดีใจที่ในที่สุดแอนโทนี่ก็ผ่านไปได้ คิดถึงหนังฝรั่งเรื่องนึงที่เคยดูเลย ตัวพระเอกเสียพี่น้องไปหมดแล้วก็หลอนคิดว่าทุกคนยังอยู่ เล่นเป็นพี่น้องคนนั้นคนนี้ สุดท้ายขอบคุณตาเอกมากๆ เชื่อในการตัดสินใจของพี่เอกเสมอมาา♡ ปล.พอดูตอนท้ายอีกรอบแล้วแอนโทนี่บอกสุดท้ายฉันก็ไม่ได้ช่วยเธอ มันหมายถึงช่วยน้องในจิตใจตัวเองได้ แต่ช่วยน้องในชีวิตจริงไม่ได้😭

ซีนจบน้ำตาซึมเลย TvT รอพี่เล่นโหมดอื่นหรือทำคลิปวิเคราะห์เกมนะ คิดถึงตอนพี่ๆ มานั่งคุยกันถึงประเด็นในเกมว่ามีฉากไหนตรงไหนตกหล่นไปมั้ย ขอบคุณมากๆ เลยค้าบ สนุกมากๆ แปลภาษาดีมากๆ เช่นเคยเลย เจอกันเกมหน้าค้าบ

คนที่เป็นผู้พิพากษานี้ หน้าตาเหมือนคนที่เจอ Anthony หน้าบ้านที่ไฟไหม้พร้อมกล่องไม้ขีด ใจAnthony คงคิดว่าคนนั้นได้ตัดสินไปแล้วว่าเขาเป็นคนเผาบ้านและไปแจ้งตำรวจ เลยแทนตัวเป็นผู้พิพากษาใช่มั้ย

เนื้อเรื่องอันนี้สำหรับผมถือว่าหนักมากเลย เทียบกับกับภาคก่อนแล้วคือภาคก่อนดูชิวๆไปเลย

56:02 ฉากจบที่ดีที่สุดT^T ขอเม้นไว้กลับมาย้อนดูอีกรอบ คือซึ้งมากอ่ะ จบดีจนยังมูฟออนไม่ได้ ฮือออออออ

สุดยอด แค่ 1 วินาที ที่ทำให้ทุกคนรู้สึกเศร้าอย่างบอกไม่ถูก ผมนี้ไม่มีคำจะพูดกับเนื้อเรื่องเลย มันดี จนเอาไปทำหนังได้สบายๆ แต่เขายอมเอามาทำเป็นเกม สุดยอดครับทืมงาน

พี่ลูกดอกเล่นดีมากก อันนี้Best endingเลยค่ะ

ชอบมากๆเลย เนื้อเรื่องลึกซึ้งมากจนไม่รู้จะอธิบายยังไง ให้แง่คิดได้คิดตาม everything happens for the reason แล้วก็การใช้เรื่องยุคล่าแม่มดมาเล่น ซึ่งเห็นได้ชัดว่าบาทหลวงเอาแต่กล่าวโทษทุกคน ในประโยคที่ว่า every saint has a past and every sinner has a future, never judge anyone shortly ก็ชัดนะว่าจากที่ดูใครๆก็คิดว่านักบวชหรือแอนโทนี่ดี แล้วก็คิดว่าทุกคนที่ตายคือสิ่งชั่วร้ายทั้งๆที่ไม่ใช่ ก็คือเราไม่ควรตัดสินเพียงเพราะเราเห็นแค่นั้นทุกอย่างมีอดีต จนสุดท้ายแอนโทนี่ก็เริ่มคิดได้และยอมรับที่จะให้อภัยตัวเองในสิ่งที่ทำผิดไปในอดีต จบ

มันก็หักมุมที่ไม่หักมุมอยู่ เชื่อว่าหลายคนคงเอะใจตั้งแต่ที่ไอลุงนี่คุยแค่กับไอแอนท์โทนี่แล้วแหละ ใครคุยลุงไม่ตอบ ยกเว้นแอนท์โทนี่ พอรู้ตัวว่าตัวเองต้องเข้ามาในเมือง ก็เลยโดนส่วนลึกในจิตใจที่มันเจ็บของตัวเองสร้างจินตนาการ​ขึ้นมา เพื่อให้ตัวเองได้ลองคิด จริงๆแล้วอาจจะเป็นจิตใจที่ให้อภัยแล้ว แต่ตัวเองดันไม่เคยอภัยให้เลย ดำเนินมาจนถึงตอนท้าย ที่รู้ว่าตัวเองสามารถรักษาจิตใจตัวเองได้และหวังว่าคงจะอภัยตัวเองได้จริงๆ นี่อาจจะเป็นอีกเกมส์ ที่สร้างกำลังใจให้คนที่กำลังท้อ หรือ ผู้ที่้เคยทำอะไรที่พลาดไปแล้ว แต่ยังซ้ำตัวเองอยู่ ว่าทุกสิ่งมันไม่ได้แน่นอน เราไม่มีทางรู้เลยว่าอะไรจะเกิดขึ้น ถึงแม้มันจะเกิดขึ้นไปแล้วเราย้อนเวลาไม่ได้ แต่อย่างน้อยเรายังรักษาปัจจุบันได้ เรายังได้รู้ว่าเราทำอะไรได้ และไม่ควรทำอะไร ยอมรับความจริงว่ามันเกิดขึ้นแล้วไม่ได้้ดีที่สุด แต่การปิดบังความจริงอยู่แต่ความรู้สึกเดิมๆ นี่แหละมันแย่ที่สุด

ตอนแดเนียลนี่ลุ้นจนร้องกรี๊ด ตอนที่ยื้อกันจะดึงขึ้นมากลัวโดนแทงหลังมากๆ ส่วนตัวซีนนั้นลุ้นสุดๆในเรื่องแล้ว 555 เนื้อเรื่องภาคนี้ดีมาก ตอนจบถึงกับน้ำตาคลอ ชอบมากๆ

ถือว่าจบได้ดีมากจริงๆ แต่พอมาคิดๆดูเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันเกิดจากความรู้สึกผิดลึกๆในใจของแอนโทนี่ที่ไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้เพราะลึกๆแล้วเขาคิดว่าตัวเองมีส่วนทำให้ทุกคนต้องตาย แต่ที่จริงแล้วเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันเป็นแค่อุบัติเหตุ มันเศร้าเนอะ เขาถึงบอกว่าการยอมรับความจริงในบางครั้งเป็นสิ่งที่ยากแต่ที่ยากยิ่งกว่าคือการให้อภัยตัวเอง ภาคนี้เขาเขียนบทมาได้ดีมากจริงๆสนุกมาก ขอบคุณนะคะที่เล่นให้ดู:)

Little Hope = ความหวังเล็กๆ..ว่าทุกคนจะยังมีชีวิตอยู่ ร้องเลยอะ มูฟออนไม่ได้จริงๆ ใจคนเรามันต้องแหลกละเอียดแค่ไหน

เป็นภาคที่ดูแล้วจบปวดใจจังอ่ะ คือแอนโทนี่อยากให้ทุกคนรอดเลยจินตนาการขึ้นมาเอง แต่ที่น่าสงสารสุดคือ ลุงวินซ์อ่ะ ลุงแกยังอยู่ที่เมืองแม้ว่าจะไม่มีอะไรแล้วทั้งคนรักแกยังตายอีก

ถึงบางอ้อ ตอนแอนดรู พูดว่า"ทำได้หรอ..แต่ฉันไม่รู้สึกอย่างนั้นเลย...."ทำเอาอึ้งไปพักนึงเลย 😳😭

จบไวจัง T-T

little hope จริงๆ ตอนพูดว่า'ฉันอยากให้ทุกคนยังมีชีวิตอยู่' โหวงมากอย่างจุก ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นจากความรู้สึกผิดและความเสียใจ เศร้ามากแงงงงง

คิดอยู่ว่าทำไมตอนแรก เกมส์ไม่โชว์ผู้โดยสารให้ดู คิดอยู่ว่าในนั้นคงไม่มีคนแน่ๆ เหมือนรถขนวิญญาณ

ดูเนื้อเรื่องของพี่เอกถือว่าgood ending. อารมณ์เหมือนคลายปมในใจของลุงขับรถ แต่พอดูแบบbad ending ของช่องที่เค้าทำหลายแบบ โครตหดหู่ใจเลย

เกมนี้กูให้ 10/10 เลย! หักแล้วหักอีกสุดยอดมากครับ เกมนี้แบบ...เห้อออ เราก็แค่อยากให้คนที่ตัวเองรักอยู่กับเราตลอด แล้วตอนนี้นายคนขับรถบัสได้ให้อภัยตัวเองแล้ว สุดยอด

เป็นตอนจบที่หักมุมมาก เนื้อเรื่องคือสุดยอด ดูแบบไม่วิเคราะห์คือเดาไม่ออกเลย

โห่ คือร้องไห้เลยอ่ะตอนเฉลย มันหักมุมแบบโคตรตะเหลี่ยมอ่ะ น้ำตาไหลแบบร้องไห้งอแงของจริง เข้าใจฟิลการสูญเสียคนสำคัญในชีวิตไปเลยอ่ะ แล้วยิ่งฉากเฉลยที่แอนดริวสวมบทเป็นคนนู้นคนนี้คือโคตรจี้ใจอ่ะ แบบ เหมือนทั้งเกมเราเหมือนจะผูกพันธ์กับตัวละครไปแล้วอ่ะ แล้วสุดท้ายกลายเป็นว่าเหลือแค่แอนดริวคนเดียว แล้วโคตรโดดเดี่ยวอ่ะ สงสารมากๆแงงงงงงง แล้วตอนที่ฉากต่อสู้ขแต่ละคนอ่ะ นี่คือเชียร์สุดใจมากว่าแบบทุกคนต้องรอด ฌคตรเชื่อมือพี่เอก ถ้ากดผิดจิ๊ดเดียวจะตีมือแตก มันลุ้นมากไม่อยากให้ตัวละครตาย สุดท้ายยังไง ทำไมเกมทำกับความรู้สึกน้องบับเน้!!!!!!!!! ภาคหน้าทำงี้อีกนะ เดี๋ยะเถอะๆๆๆๆ