พี่เกมส์เป็นคนนึงที่ผมอยากให้เจอผีบ่อยๆ เพราะเล่าเรื่องได้เข้าใจง่ายแถมสนุกด้วย เจอบ่อยๆนะครับ สู้ๆ

บริษัทลุงผม เป็น 1 ในกลุ่มผู้รับเหมาตึกในขณะนั้น หัวหน้าคนงานคนนึง ซึ่งเป็นคนที่ผมรู้จักและสนิทสนมมาก แกเป็นคนที่อยู่บนเครนเทปูนในวันนั้น ตอนนั้นก่อสร้างไปแล้ว 2 ชั้นครับ และอยู่ระหว่างเทพื้นคอนกรีตชั้น 3 ปรากฏว่าจังหวะเทปูนเครนทรุดครับ รอกที่ใช้ในการดึงเกิดรูด กระแทกกับแบบปูน พื้นคอนกรีตบริเวณชั้น 3 ปีกขวาพังถล่มลงมาทั้งชั้น ตัวแกเองไม่เป็นอะไรเลย แต่ส่วนที่พังลงมาทับคนงานก่อสร้างที่กำลังทำงานอยู่ บริเวณชั้น 2 ประมาณ 30 คน ได้ เสียชีวิตคาที่แน่ๆเลย 2 ศพ นอกจากนั้น ไม่แน่ใจว่าเอาศพออกมาหมดรึเปล่าด้วย สุดจริง

จากใจเด็กจบ คณะ ตึกทล่มค่ะ ยอดผู้เสียชีวิตสูงมากค่ะ แต่ต้องปิดข่าว ทุกปีจะต้องทำบุญให้ทุกปี เพราะเฮี้ยน เราเป็นคนปลิ้นรายชื่อผู้เสียชีวิต เยอะมากจริงๆค่ะ

เรื่องพี่เกมคือมันส์มาก เล่าเรื่องเก่ง ชอบมากค่ะไม่เบื่อเลย

ชอบมากครับพี่เกมส์ ด้วยเรื่องด้วยวิธีการเล่ามืออาชีพ ชื่นชมครับ

ชอบตรงที่พูดว่าชาวต่างชาติ พี่พูดเครารพพวกพี่ๆเเรงงานมากๆเลยค่ะ

ฟังเพลินสุดๆ ชอบมากค่าา

พี่เกมส์นี่ เล่าดีจัดๆ ชอบมากครับ ❤️

อ่ยยยหายข้องใจเลยค่ะขับผ่านสงสัยมาตลอดว่าทำไมมันสร้างไม่เสร็จนะตอนนี้รู้แล้วขอบคุณที่ไขข้อข้องใจค่ะ55555 ถ่ายทอดมาดีมากๆๆเห็นภาพเลยย

เคยเจอเรื่องลิฟต์ ตึกคณะแรกของมหาวิทยาลัยแถวบางแสนไหมคะ เราเคยเจอช่วงนั้นประมาณ ดึกๆ เพราะเป็นคณะที่ลิฟต์เฮี้ยนมากค่ะ

ชอบพี่เกมส์​เล่าเรื่องต่างๆมาก ไม่ว่าเรื่องบอลหรือเรื่องผีมาก

เราเด็ก61 เพิ่งจบมาหมาดๆเลย เรื่องเล่าเยอะมากที่ได้ยินโดยเฉพาะเดี่ยวกับหอใน กับตึกเก่าไปพวกตึกวิทย์ ตึกฟิสิกส์ มีเเต่หลอนๆ 😅โดยส่วนตัวอยุ่คณะสายสุขภาพที่อยู่ตรงข้ามตึกธำรงฯ........เรื่องเล่าก็สุดจัดมากๆเวลาต้องอยู่ห้องlabเเค่1ทุ่มไฟทุกดวงปิดหมด ก็วิ่งกันป่าราบแล้ว😅😅

เราเรียนมหาลัยที่พี่เกมเล่าถึง ตอนนี้จบมาได้ 3 4 ปีละ ตอนเราเป็นเฟรชชี่ ช่วงรับน้องอยู่เพื่อนร่วมรุ่นก็เสียเนื่องจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ มหาลัยนี้เรื่องเล่าเยอะมากบอกเลย แล้วตึกที่ถล่ม ณ ปัจจุบันนี้ก็ยังอยู่สภาพเดิม ปิดตาย ไม่มีการรื้อถอนหรือสร้างใหม่แต่อย่างใด

มาแย้วชอบมากเลยค่า

ตามมาจากติ๊กต๊อก ครั้งแรกที่ฟังชอบน้ำเสียงการเล่ามากคะลำดับเรียงพูดรู้เรื่องชอบๆจะติดตามเรื่ออยๆนะคะ

ผมจบซิกัม ม.บู ครับ เล่าได้มันมากครับ รอติดตามเรื่อง เขาสามมุขต่อนะ เพื่อนผมเคยเจอเหมือนกันที่เขาสามมุข

โอเคพึ่งเจอช่องนี้ครั้งแรก ตกใจอินโทรละ1

ผมเรียนอยู่ ม.ย่านบางแสนนี้เอง เรื่องเฮี้ยนไม่มีหรอก มีแต่เรื่องกรุขึ้นมาหลอกรุ่นน้องแล้วก็หลอกกันรุ่นสู่รุ่น

เสียงน่าฟังมาก เล่าแล้วจินตนาการตามได้ อย่างหลอนน

ผมซึ่งรหัส58 จบไปแล้ว2ปี ผ่านทุกวันตอนเรียน เคยได้ยินแต่สร้างเท่าไหร่ก็ไม่สำเร็จเพราะเป็นใจกลาง ม. แค่นั้น พอได้ยินที่พี่เล่าขนลุกเลย ดีนะที่จบไปแล้ว5555

ใช้คำได้ดีมากค่ะ ปลื้มมากที่ใช้คำว่าชาวต่างชาติ

ขนาดตอนกลางวันยังไม่กล้าเดินไปใกล้ๆ สังกะสีที่ใช้กั้นเลยค่ะ ยิ่งตอนกลางคืนยิ่งน่ากลัว ตึกคณะเราอยู่ตรงข้าม มองจากตึกคณะไปตรงที่ตึกถล่มคือน่ากลัว

คุณเล่าดีมากครับ จังหวะ น้ำเสียง เล่าสนุก พอดีๆครับไม่ขาดไม่เกิน

น้ำเสียงคุณเกม วิธีเล่าเรื่องฟังเพลินมาก เด็กผียอมFC ครับ อิอิ

เป็นนักเล่าผีจังหวะดี ชอบมากๆคะ

พี่มาบ่อยๆเถอะ ผมขอร้อง ชอบการเล่าจัดๆ

1:30ถ้าจุดที่ว่าคือการฆ่าตัวตายจริงๆแล้วที่พี่เกมพูดมันคือเฉลี่ยวัยที่เสียชีวิตเพราะสาเกตุจากเรียน รัก ครอบครัว งาน นั่นคือสถิติแต่ถ้าพูดถึงจิตวิทยา หลายคนคิดว่าคนที่ฆ่าตัวตายคือคนที่คิดสั้น แต่จริงๆแล้วศึกษาดีๆเนี่ยจะรู้ว่าพฤติกรรมมนุษย์มาจาก สมองของคนเรามีกลไกในการป้องกันการฆ่าตัวตายสูงมาก แปลว่าคนที่จะฆ่าตัวตายต้องคิดนานมากกว่าที่สมองจะยอมให้ตายได้ จากนั้นเลยไม่คิดว่าคนที่ฆ่าตัวตายคือคนที่คิดสั้นอีกเลย อีกคำที่อยากให้เลิกใช้คือการใช้คำว่า "คิดสั้น" กับคนที่ฆ่าตัวตายอะ บางคนเขาก็คิดมานานจนพบว่ามันคือทางออกสุดท้ายที่เขามีแล้วอ่ะ มันไม่ใช่ว่าใครอยากจะตายก็ตายได้เลยมั้ย เเละเราก็มองย้อนไปอีกว่า บางคนก็อาจจะไม่ได้ตายเพราะตัวเองอยากฆ่าตัวตายก็ได้ มันอาจจะเกิดจากบางสิ่งบางอย่างด้วย

อยากให้พี่เกมส์มาเล่าอีกเยอะๆ

ชอบเสียงพี่เล่า ฟังสนุก

ตอนกลับไปรับปริญญาเมื่อปี 2017 ยังปิดเหมือนเดิมค่ะปกติก็ไม่ได้มีการเฝ้าอะไรอยู่แล้วด้วย ตอนนี่เรียนรู้แค่ตรงนี้เดิมจะสร้างตึกคณะศึกษา (เล่ามาอีกทีนะคะ) เราก็เป็นนิสิตคณะละแวกนั้นติดกับศิลป์กรรม ตอนเรียนปี 2-3 ไปอ่านหนังสือที่หอสมุดตอนค่ำกลับตอนตี 1-2 บ่อยๆ ไปคนเดียวส่วนใหญ่ละไม่มีรถต้องเดินกลับค่ะผ่านหน้าโซนนี้ประจำเพราะมันตรงข้ามหอสมุดเลย ไม่เคยเจออะไรนะคะไม่รู้สึกอะไรด้วยส่วนหนึ่งอาจจะเพราะกลัวฝูงหมาที่มานอนตรงวงเวียนที่เราต้องผ่านตอนกลับมากกว่า แต่สถานที่ที่มีประวัติมันก็จะน่ากลัวอยู่แล้วถึงแม้จะเป็นตอนกลางวันบรรยากาศก็แตกต่างกว่าที่อื่น ที่เจอกับตัวไม่ใช่จากตึกถล่มแต่เป็น qs1 ศึกษาค่ะ เรานั่งอ่านหนังสือกับเพื่อนอีกคนอยู่โต๊ะด้านนอกของหอสมุดตรงข้างๆจะติดกับตึกนั้น เวลาประมาณ 4-5 ทุ่ม เราได้ยินเสียงดนตรีไทยดังลอดออกมาเบาๆเลยถามเพื่อนก็ได้ยินเหมือนกัน อันนี้ไม่ทราบนะคะว่าในตึกนั้นมีห้องที่เก็บอุปกรณ์ดนตรีอะไรแบบนี้มั้ยเราอาจคาดเดาผิดก็ได้ว่ามาจากตึกนี้แต่ตอนนั้นมันใกล้สุดเราเลยเดาว่าน่าจะใช่ คือไม่ได้หูแว่วจริงๆค่ะ ส่วนตัวรู้สึกตึกฝั่งคณะพยาบาล วิทยาศาสตร์แถวๆนั้นกับหอในที่ไม่ใช่ตึกใหม่น่ากลัวกว่ามาก (มากกว่าคณะตัวเองอีก) ช่วงที่หลอนจริงๆน่าจะ 8 กรกฎ อะนี่ก็อยู่หอในปี 1 สุดยอดความหลอนเลยเพราะเราคิดว่าตึกที่เราอยู่มีอะไรแน่ๆเพราะคืนวันที่ 7 มีห้องหนึ่งชั้นเราพอดีมีเก้าอี้วางกระถางธูปปักไว้หน้าห้องแล้วห้องนั้นเราต้องเดินผ่านทุกวันคุยกับเมท 3 คนบอกเหมือนกันว่ารู้สึกตรงนี้แหละแรงสุดคือได้กลิ่นสาปๆไม่รู้ที่มา วันที่ 8 คือหลอนที่สุดแล้วจริงๆ

พี่เกม ขอบสนาม​แห่งหงส์​แดง เล่าเรื่องผีดีมากจังหวะ​น้ำเสียง​ หลอนน่ากลัว​ครับ

คนนี้เล่าสนุกมากเลย ฟังเพลิน

เล่าดีเห็นภาพมากครับ ทำคลิปเล่าบ่อยๆนะครับ😊

ผึ้งเคยฝังเล่าสนุกมากคับ❤❤ๅ

เร็วแต่น่าฟัง ติดตามต่อจากนี้ครับ ผมไปยุไหนมา🤣😊

โห เล่าดีมากเลออออ🥺

ปีนั้นรถมูลนิธิเยอะมาก อยู่หอหลังมอยังแปลกใจ เพราะเสียงดังตลอดเวลา มีรถเข้าจากทางหลังมอน่าจะไม่ต่ำกว่าสิบคัน แต่ในมอบอกกันว่าไม่มีคนเจ็บ มันเย็นแล้วไม่มีคนทำงาน แต่ก็น่าแปลกใจนะว่าทำไมใช้รถเยอะขนาดนั้น

เล่าสนุกมาก ที่นี่มีทุกที่ ทุกตึก

ตอนนี้มันก็ยังมีสังกะสีปิดอยู่รอบๆเหมือนเดิมเลยค่ะพี่ มีครั้งนึงหนูกลับจากร้านเหล้า ตอนนั้นประมาณเที่ยงคืนครึ่ง แล้วเดินกลับกะเพื่อนสองคนเพื่อที่จะเข้าหอ หอหนูอยู่หอใน เพื่อนอยู่หอนอก แล้วพอเดินมาถึงตึกคณะโลจิส อยู่ๆก็มีอะไรไม่รู้หล่นลงมาโดนหลังคาตรงที่รอรถเหลือง พวกหนูก็สะดุ้งไปที แล้วก็คิดว่าไม่มีอะไรหรอกมั้ง แต่ก็แอบหวั่นเพราะลมมันก็ไม่ได้พัดไง มันหล่นเองอย่างงี้เลยหรอ เลยเปิดเพลงกลบความกลัว พอเดินไปได้อีกนิดนึง คือรู้สึกถึงแรงกดดันฝั่งที่ตึกถล่มมากกกกก มากแบบสุดๆ หนูเป็นคนมีเซ้นรึป่าวก็ไม่แน่ใจนะ แต่ปกติหนูไม่ใช่คนที่อยู่ๆจะรู้สึกแบบนี้อะ พอเริ่มรู้สึกกดดันมากๆ เลยเดินหลบไปอีกทางเลยจ้า ไม่อยากเจอดีเพราะหนูต้องเดินแยกกับเพื่อนในอีก 2 ร้อยเมตร เพราะมันจะถึงหอเพื่อนแล้ว...😂

ชอบพี่เกมเล่ามากก

ผมรหัส 51 อยู่ในช่วงตึกถล่มพอดี แต่กลัวที่นี่ตั้งแต่เหยียบเข้าหอใน เจอแต่เรื่องผีเต็มไปหมด ปีหนึ่งไม่เป็นอันเรียนเลยเรื่องผีเยอะมากกก

ไม่ผิดหวังจริงๆ ยี่ห้อนี้ยังเล่าดีเหมือนเดิม

เล่าเรื่องดีมากๆครับ ขอติดตามสมัครเป็น FC 😁😁

เล่าได้มันมากคับ ติดตามเลย

เล่าได้ดีมาก น้ำเสียงดีมาก ขัดเจน น่าฟังมากครับน้อง

ตรงที่สร้างตึกเป็นบ่อน้ำเก่า ถมดินไปแป้บเดียวก็เริ่มสร้างตึก ดินน่าจะยัง set ตัวไม่ดี สุดท้ายตึกก็ถล่มระหว่างก่อสร้างแล้วก็ทิ้งร้างเลย มีคนรู้จักเคยขับจ็อกผ่านตึกนั้นตอนสี่ทุ่มเจอคนงานก่อสร้างยืนถือถังปูนอยู่ข้างทาง มันก็ชะลอรถให้เค้าข้ามถนน พอไปใกล้ๆปรากฎว่าไม่มีขา มีแค่ท่อนตัวกับหัวยืนอยู่ข้างทาง ทีนี้บิดรถตาตั้งเลย

เคยฟังเรื่องเล่าเกี่ยวกับโซนนั้นในเดอะโกสค่ะ จากที่เราไม่กลัวนะ พอนึกตามแล้วหลอนเลย ถึงแม้ว่าตอนได้ยินเราจะเรียนจบไปแล้วอ่ะ

ณ ปัจจุบันก็ยังล้อมสังกะสีอยู่ค่ะ ไม่มีการทำอะไรทั้งสิ้น เวลาเดินตอนดึก ๆ ก็คือไม่เดินฝั่งล้อมสังกะสีเลย น่ากลัวมากค่ะ เคยมีรุ่นพี่เล่าว่าดึก ๆ ก็ยังได้ยินเสียงร้องไห้มาจากข้างในตึก

ติดตามครับ 🤘🏽😊

ตึกถล่มคือช่วงที่เรียนจบแล้ว แต่สัมผัสได้ถึงความหลอนของบรรยากาศช่วงค่ำๆ ระหว่างเดินกลับจากแคนทีนไปหอ 17 หลอนมากๆๆ

ขับในมอผ่านตอนดึกๆ ไม่รู้สึกกลัวและไม่เคยได้ยินเรื่องแปลกๆเลย หลายตำนานในมอนี้เกิดจากเรื่องแต่งเยอะมาก

สวัสดีค่า💗💗💗

ชอบมากครับ

ทางนี้จบมาจากม. ที่พี่เกมเล่าค่ะ จบมาจะ 4 ปีแล้ว แต่รู้เลยว่าตรงไหน เพราะว่าตอนนี้ยังล้อมสังกะสีอยู่เลย ไม่ได้รื้ออะไรออกไป เวลาตอนจะไปหอสมุดช่วงดึกๆมากๆ แล้วมันต้องเดินผ่าน รู้สึกขนลุกจริงค่ะ 😭😭😭😭

กดติดตามแล้วนะคับ

คุณเกมส์เล่าเรื่องสนุกมากกกก 10 กะโหลก

ผมขอถามนิสหนึ่งนะครับว่า ถ้าเหตุการณ์การท้าพิสูนท์เรื่องผีนี้ จบลงตรงที่มีเพื่อนรัก ตายไป คุณจะใช้ชีวิตปรกติหรือเปล่า..หัวอกพ่อเขาแม่เขาจะเป็นไงที่เราพาลูกเขาตาย.. แต่นี้คุณโชคดีที่ไม่มีใครเป็นไร ฝากถึงคนทีจะทำอะไรแบบนี้รู้ว่ามีก็พอและ..ผมรู้ว่ามีผมก็ไม่ไป พิสูนท์ไปทำไมก็รู้มีเนาะ..

ชอบพี่เกมเล่ามาก

ทำคริปแบบนี้บ่อยๆครับ❤

อยากแชร์ประสบการณ์เลยค่ะ😭 เรารหัส57 อยู่คณะที่ถล่มนั้นแหละค่ะแต่เรียนตึกอื่น ตอนนั้นเราปี1 มีงานกีฬาของคณะเราทำคัทเอาท์เสร็จก็เลยออกมาหาเพื่อนหลีดก็ถามว่าเอาอะไรบ้างไหมจะปั่นจักรยานไปเซเว่น ตอนนั้นดึกมากแล้วค่ะจำได้ว่าน่าจะห้าทุ่มกว่าๆแล้ว นี่ก็ปั่นจักรยานไปขาไปคือไม่ได้ผ่านตรงตึกร้าง แต่ขากลับเห็นว่ามันใกล้ดีตอนนั้นตึกทั้งสองฝั่งยังร้างสร้างไม่เสร็จแบบตอนนี้ค่ะมีสังกะสีล้อมเราที่ไม่ได้กลัวผีมากก็แบบ เออปั่นผ่านนี่ก็ได้วะใกล้กว่า พอปั่นผ่านอ่ะค่ะมาถึงกลางทางแล้วเราได้ยินเสียงเหมือนมีอะไรสักอย่างรูดสังกะสีมาจากด้านหลังสังกะสีฝั่งตึกถล่ม แล้วมันก็ดังไล่มาเหมือนวิ่งมาหาตอนนั้นคือแบบ ชิบหายละรือเราปั่นจักนยานขาขวิดเลย🤣🤣 ดีนะไม่เจอมากกว่านั้น จริงๆม.บูรพามีเยอะมาก อย่างศูนย์จีนเพื่อนก็เคยเจอค่ะ ตึกวิศวะที่เราไปอาศัยคณะเขาอยู่ก็ไม่ใช่เล่นๆ หลอนมาก ปล. ชอบเรื่องคุณมากน่ากลัวมากกเล่าสนุกมากเลยย

เสียงดีมากค่ะเล่าดี เล่าเยอะๆนะคะรอฟัง

เรื่องรถกู้ภัยจริงครับ วันนั้นผมขี่มอเตอร์ไซค์เข้าม.สวนกับรถกู้ภัยที่วิ่งสวนออกไปไม่ต่ำกว่า5คัน อันนี้ไม่คอนเฟิร์มว่าในรถมีอะไรอยู่มั้ย มองไม่ทันเพราะรถวิ่งเร็วมาก

พี่คนนี้ของจริงเล่ามันมาก

เกมส์เสียงหล่อมาก จังหวะการพูดดี

ดูเเต่คริปที่มีเกมส์เล่า ชอบๆ

ฉันเป็นคนนึงที่เคยเรียนมหาลัยย่านบางแสนนี้ เรื่องเล่านี้เป็นที่เล่ากันมาหลายรุ่น จนฉันเชื่อมากๆ น่ากลัวขนลุกจริงๆ😬 แล้วพีคสุดคณะฉันอยู่หน้าตึกนี้😬🥴

ชอบพี่เกมส์เล่าว่ะ ติดตามเพราะพี่เกมส์เบย

รหัส 54 ครับ ตึกถล่มน่าจะช่วงปี53 อยู่หน้าคณะเลย เคยเข้าไปข้างในตอนกลางวัน ก็ดูหลอนๆ มีสัตว์อยู่เยอะ พื้นที่ส่วนด้านล่างของตึกตอนเข้าไปมีน้ำขังจนเหมือนมีปลามาอาศัย มีสัตว์อันตราย เช่น หมา งู ตัวเงินตัวทอง

ชอบพี่คนนี้มากกกกกกกก

ผมเคยทำงานที่ ม.ดังบางแสน มีน้าแม่บ้านยุคนั้นแกกวาดใบไม้ ที่สวนนันอยู่ แกบอกว่า คนตายเยอะอยู่ เพราะคนงานด้านล่าง ไปหมดเลย ทั้งคนที่ พัก นอน กินข้าว เขมร พม่า เวียดนาม เกือบร้อย ได้ ป้าเขาบอกนะ ผมนั้งคุยกับแกตอน แต่ขณะนั้น พี่ชายผมก็เรียนอยู่ ที่ตึกHR พี่บอกทุกคน ออกมาดูกันหมด ปูนสดๆ ไหลถมร่างคนงานมิด กว่ารถช่วยเหลือจะมา ก็ตายหมดแล้ว แล้วประเด็นคือ คนชอบเจอ คนงาน กินเหล้า หลัง ฉากสังกะสี ทั้งๆที่ไม่มีใคร พวก แม่บ้าน รปภ.ที่ขับตรวจ เจอกันบ่อย

เราเรียนในยุคนั้นค่ะ ตึกถล่มเป็นช่วงก่อสร้างพักอยู่หอในเสียงรถมูลนิธิดังมาก แต่ประกาศออกมามีคนตาย 1คนเป็นแรงงานเพื่อนบ้าน แต่นั่งร้านถล่มเนี่ยนะ แต่ 8 กรกฎนี่หลอนมากในหอในทุกคนต้องเอาของวางให้เต็มเตียงและปิดหน้าห้องว่าห้องนี้เต็มแล้ว

พี่คนนี้เขาเล่าสนุกดีครับ

รหัส 52 จ้าที่มอเกิดเรื่องราวเยอะมาก ตอนปี 1 ช่วงรับน้องนักศึกษาคณะพยาบาลอยู่ชั้นเดียวกันเลย ที่หอเทาทอง 2 โดดลงมาจากชั้น 3 เสียชีวิต ข่าวหน้า 1 เหมือนกัน

พั่เกมเล่าเก่งแถมเสียงหน้าฟังมากๆค้าบ อยากให้ไปเล่าที่เดอะโกสเลยยย

ฟังเสียงแว๊บแรก เสียงเหมือนคุณจอห์น วิญญู เลยค่ะ

เราก็เป็นคนนึงที่เรียนที่นั่น เมื่อช่วงปี40-43 เจอมาหลายอย่างเหมือนกันค่ะ ที่นั่นตำนานเยอะ สมัยนั้นคนยังเล่าถึงการเจอคุณปู วิชุดาที่พักอาศัยอยู่หอในและยังมานั่งเล่นหน้าหออยู่ การเจอสิ่งลี้ลับในหอพักชาย ซึ่งเป็นบันไดแบบห้องโถงของละครแนวคุณชาย การเจอผีป๊อกป๊อกที่คาบถุงอาหารขึ้นบันไดมาให้เพื่อน การเจอคนที่วิ่งรอบสวนนันแล้วหัวใจวายตายแล้วเค้ายังอยู่ตรงนั้น นี่ล้วนแล้วแต่เป็นตำนานส่วนหนึ่งที่เล่าขานกันมา แต่สิ่งที่เราเจอคือเรื่องจริง เริ่มจาก การอยู่หอพักเดียวกับคุณปู มีเพื่อนร่วมหอเล่าว่า เจอสิ่งลี้ลับขณะอยู่ในห้องน้ำรวม ขณะอยู่ลานซักผ้ารวม และที่เราจำขึ้นใจคือ มีเพื่อนเจอคนยืนชะโงกหน้าเข้ามาในห้อง ทั้งที่ปิดประตูและมุ้งลวดอยู่ สิ่งนั้นยืนอยู่ในช่องมุ้งลวดกับประตูกำลังชะโงกหน้าเข้ามามองเพื่อน ส่วนเราก็เจอกับตัวเองขณะนั่งดูทีวีที่ห้องโถงของหอพักช่วงตี2 ขณะที่เพื่อนๆแยกย้ายกลับห้องหมดแล้ว เราเปิดไปเจอหนังเรทRเรื่องหนึ่งเลยนั่งดูอยู่ ซักพักเสียงทีวีก็เงียบไป มีแต่ภาพ เราเอารีโมทมาปรับเสียงก็ไม่ได้ผล เสียงทีวีเงียบลง พร้อมกับการได้ยินเสียงหอบหายใจดังลั่นห้อง เราหันหาที่มาของเสียงก็มาจากเก้าอี้แถวหลังห้องที่ว่างเปล่า เราลุกไปดูที่หน้าต่างข้างห้อง เผื่อจะเป็นเสียงสุนัขหรือรปภ.แกล้งทำเสียง แต่ก็ไม่มีใคร สักพักเสียงหอบหายใจเริ่มเงียบลง พร้อมกับเสียงทีวีที่ดังขึ้นมาตามปกติ เราเริ่มรู้สึกว่า การดูทีวีของเรามีผู้ร่วมนั่งดูอยู่แถวหลัง เรานั่งดูต่อสักพักเลยปิดทีวีและปิดไฟกลับเข้าห้องนอน อีกครั้งที่เจอคือ เราไปเที่ยวกับแฟนดึกจนเลยเวลาเข้าหอ จึงหาที่พักแบบค้างคืน ได้ไปเช่าที่พักที่โรงแรมตรงมุมถนนของแยกๆหนึ่ง ที่ไม่มีสัญญาณไฟ ต้องวัดใจในการใช้ถนนว่าใครจะไปก่อน จนแยกนี้มีชื่อเฉพาะที่ถูกเรียกและเป็นที่รู้กัน เราเข้าไปนอนพักและหลับไปพร้อมแฟน จนกระทั่งสะดุ้งตื่นเพราะมีกลุ่มผู้หญิงเดินเข้ามาในห้อง3-4คน พวกนางหัวเราะและเดินมาข้างเตียง ชี้ชวนกันดูเรา2คนที่นอนอยู่ เราได้แต่นอนตัวแข็งและแอบลืมตามอง แต่เราขยับไม่ได้ หันไปเห็นแฟนก็กำลังหลับอยู่ เรานอนแอบมองพวกนางคุยกันจนกระทั่งพวกนางเดินกลับออกไปและปิดประตูปัง เราถึงลุกตามไปหวังจะลงกลอนประตู เราคิดว่าแฟนลืมล็อคจึงมีคนเข้ามาได้ แต่ประตูมันถูกล็อคทั้งลูกบิดและกลอนอยู่ เพราะฉะนั้นสิ่งที่เราเจอคือไม่ใช่คนแน่นอน

จากใจศิษย์เก่าคณะนี้ ทุกวันนี้ยังมีพวงรีดไปวางทุกปี

ตึกวิศวะก็น่ากลัวครับ...สมัยเรียนเมื่อปี48ตอนกลางคืนจะเงียบมาก...

ดีที่มาฟังเรื่องนี้ที่หลัง ก่อนหน้าเดินเข้ามอคนเดียวตอนตี4เพื่อไปสนามวอลเลย์บอล ครึ่งชั่วโมงกว่าจะถึง555

ตอนที่ไปเรียนม.บางแสน เดินผ่านตรงนั้นตลอด เคยลองดูผ่านช่องสังกะสีเพราะความอยากรู้ จากที่ดูก็เป็นซากตึก ต้นไม้ขึ้น เหมือนมีคูน้ำด้วยนะ แต่เดินแถวนั้นต้องระวังหมา เพราะหมาเยอะ

ทุกวันนี้กลายเป็นตึกปิดตายไปแล้ว แถมอยู่ตรงข้ามตึกคณะผมด้วย

เล่าดีจัง

กดติดตามแล้วนะครับ ไม่ต้องแซะ แมนยู เยอะนะครับ อายไม่ทันแล้ว5555

พี่ไปเล่าในเดอะโกส ทีครับ เล่าดีมาก

ตอนนี้เกือบตี1แล้ว ฟังจนน้ำตาไหลเลยย

ในมอมีแทบทุกพื้นที่ วงเวียนหอในเพื่อนก็เคยเจอ แต่เราอยู่ดึกๆขับรถผ่านดึกๆจนชิน อยู่ยาวยันเช้าตรงหอสมุดก็ไม่เคยเจอ แต่หอศิลป์ในมอมีเยอะเลยเพื่อนเจอกันบ่อยมาก

ตอนนี้สภาพสถานที่จริงยังเหมือนกับที่เล่าเลยครับ รอขึ้นศาลเพื่อดำเนินคดีอยู่ ช่วงปี1 ปี2 ผ่านตรงนั้นบ่อยมากเพราะต้องเดินไปอ่านหนังสือที่หอสมุด อ่านเสร็จก็เที่ยงคืน(หอสมุดปิด) ก็ไปอ่านคณะต่อ ซึ่งคณะผมอยู่ตรงข้ามตรงตึกถล่มพอดี ยอมรับว่าหลอนมาก แทบจะไม่กล้ามอง

เวลาเดียวกันเลยค่ะที่สังกะสีดัง คือน่ากลัว

ตอนเราเรียนบริเวณนั้นเป็นสระนำ้ มีเต่าอยู่เยอะมาก เต่าชอบขึ้นมานอนอาบแดด สระน้ำนั้นอยู่หน้าตึกเก่าแก่ของมหาวิทยาลัย คิดว่าตึกหลังนั้นน่าจะสร้างตั้งแต่ตอนสถาปนามหาวิทยาลัยเลยมั้ง

ลงได้เวลามากครับ

เป็นเด็กคณะศิลปะใกล้ๆตึกที่ถล่มเข้าไปเรียนหลังเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นแค่2ปี ตอนกลางคืนนั่งทำงานกันตี1-ตี2บางวันก็อยู่คณะยันโต้รุ่งก็ขนลุกนิดนึงต้องเปิดเพลงดังๆแก้ง่วงแต่ก็ไม่เคยเจออะไรนะคะ ไม่รู้ปัจจุบันคดีจบรึยังแต่ตอนกลับไป ม. ยังเห็นมหาลัยยังทิ้งที่ร้างอยู่เลย ตึกก็ยังเหลือโครงสร้างอยู่เหมือนตึกยังสร้างไม่เสร็จ น่ากลัวกว่าผีก็งูกับหมานี่แหละค่ะ

พี่เกมส์ MVP

คดีFlannan Isles บาจินะอยากให้พี่ช่วยเล่าเรื่องนี้หน่อยค่ะ (ไม่รู้ว่าเคยพิมพ์ไปรึยังเพราะพิมพ์ไปแล้วมันหายถ้าบาจินะพิมพ์ซ้ำก็ขอโทษด้วยคะ) เป็นคดีเกี่ยวกับประภาคาร เป็นคดีที่เกิดขึ้นจริง วันที่เกิดคดีตรงกับวันเกิดของบาจินะพอดีด้วย ก็เลยสนใจนะคะ อยากให้พี่เล่าให้หน่อย สามารถเอาชื่อที่บาจินะบอกไปหาใน google ได้เลยค่ะ

เป็นเรื่องที่สนุกมาก

เรื่องแรก ร.ร สวนกุหลาบครับอยู่คลองสี่ หมู่บ้าน ศุภาลัย

น้ำเสียงน่าฟังค่ะ

ผมชอบสไตล์การเล่าของ น้องเค้าหนะครับ

นอนร่วมกันยังโอเคร รอเรื่องหน้าา

เห็นอีกบ่อยๆนะคะอยากฟังอีก 🥺

พี่เกมมาบ่อยๆนะคะ