คำว่า คิดถึง ของคนยุคนั้น ไม่ได้เป็นเพียงแค่คำพูด หรือแค่ข้อความ มันต้องพิสูจน์ด้วย การหอบหิ้วเหรียญจำนวนมากพร้อมกับความรักอันเต็มเปี่ยม ออกเดินทางไกลผ่านทางเปรี่ยว ลัดเลาะไปจนถึงหน้าปากซอย ที่ระหว่างทางมีหมาจำนวนมากในอาการกำลังห้าวจัดเมื่ออยู่รวมกันเป็นฝูง กับเหล่าสัมภเวสีที่พร้อมพิสูจน์ความรักมั่งคงของคุณ ยังไม่รวมกับห่วงเวลาแห่งความทุกข์ทรมานที่ต้องยืนอั้นความคิดถึงที่พร้อมจะพรั่งพรู ราวกับว่ากำลังยืนอั้นขี้อยู่หน้าห้องน้ำที่ยังไม่ว่าง เหมือนว่ามันจะหลุดจากกล้ามเนื้อหูรูดชุดสุดท้ายก็ไม่ปาน เมื่อได้มาเจอกับยอดชายนักรัก ที่กำลังละเลงความคิดถึงของเขาอย่างโลดโผนโจนทะยานอยู๋ในตู้โทรศัพท์แห่งนั้น ปล. ขากลับสับตีนแตก

สมัยเรียนม.1 จะโทรหาสาวต้องปั่นจักรยานไปตู้โทรศัพท์สาธารณะนี่แหละในการคุยโทรที่บ้านไม่ได้อายพ่อแม่ แลกเหรียญเต็มกระเป๋าปั่นจักรยานไปตู้ประจำ คุยทีเป็นชั่วโมง เวลาคนจะมาใช้ก็ต้องบอกปลายสายว่าเดี๋ยวโทรไปใหม่นะมีคนรอใช้ตู้ ยุงกัดแต่ไหนก็ต้องทน กด1234กับมือถือจะจะโทรได้นานขึ้น คิดถึงความทรงจำดีๆ

ความทรงจำที่ประทับใจของตู้โทรศัพท์คือครั้งหนึ่งเราไปโทรก็หยอดเหรียญโทรปกติ แต่บางทีเงินที่เราหยอดไปเราโทรไม่หมดก็จะโยกๆคันตู้เพื่อให้ตู้ทอนเหรีญที่เหลือออกมา แม่เจ้า ยิ่งโยกเงินยิ่งไหลออกมา วันนั้นได้เงินตุงกระเป๋ากลับบ้าน เก็บไว้กินขนมไปได้หลายวันสำหรับเด็กอย่างเราในตอนนั้น

โทรศัพท์ตู้แดงทรงคลาสสิกอันเป็นสัญลักษณ์ของอังกฤษก็เหมือนกัน เลิกใช้จริงแล้ว แต่หลายจุดหลายเมืองก็ยังคงตั้งเอาไว้เป็นจุดถ่ายรูปบ้าง เป็นซุ้มดอกไม้บ้าง บางตู้ก็เป็นที่กดเงิน ATM ก็มี ส่วนตัวก็รู้สึกดีที่ได้เห็น ทำให้คนไม่ลืม เก๋ไปอีกแบบ ส่วนของไทยถึงรูปทรงอาจไม่สวยคลาสสิกเหมือนของอังกฤษ แต่ถ้านำไปปรับแต่งให้สวยงาม เป็นจุดถ่ายรูปเช็คอินตามแหล่งท่องเที่ยวบ้างก็น่าจะดี

ผมชอบฟิวสมัยนั้นนะ คือมันไม่ทันสมัยจนมากไป คือมันต้องมีความพยายามช่วยอีกนิดหน่อย เทคโนโลยี50%พยายามจากแรงมนุษย์50% ความเร็วในการใช้ชีวิตก็ไม่รวดเร็วมากเหมือนสมัยนี้หรือเริ่มแกวะ555

เด็กสมัยนี้โชคดี และก็โชคร้ายนะ ผมที่เกิดทัน แล้วแมร่งเป็นความทรงจำที่แบบดีมากๆอะ แล้วคิดตอนนั้นว่า แมร่งโคตรทันสมัย อนาคต คงไม่มีอะไรทันสมยกว่านี้อีกแล้ว เวลาโทรหากัน ก็ต้องต่อคิว มันแบบ ดูหงุดหงิดนะ ทำไมคุยกันนานจังวะ แต่เวลาเราโทรหาคนที่เรารัก มันทำให้รู้ว่า ความรักที่มีให้ พ่อแม่แฟนลูก มันจริงใจ แล้วรักกันจริงๆ อย่างเช่นแฟน กว่าจะได้คุยกันสมัยนั้น มันลำบากแต่มีความสุขแบบ สุขจริงๆ เพราะแฟนก็ต้องลำบากเพื่ออยากจะคุยกับเราจริงๆ สมัยนี้คือแบบ เห็นใครในเฟส หล่อๆสวยๆ ก็ทักหากันแล้ว จีบกันง่าย รักกันง่าย สมันนั้นคือแบบ กว่าจะรักกันไดั โคตรลำบาก 55555 แต่ข้อดีมันก็ทำให้รู้ว่า แฟนเราก็รักเราจริงๆ หรือเวลาโทรแกล้งใคร ก็โคตรสนุก เพราะมันไม่รู้ว่ากูคือใคร และที่สำคัญ โทรหา 191 กันบ่อยมากๆ 😅 เด็กสมัยนี้คือเกิดมาคือแบบสบายกันมากๆ อนุบาลก็มีโทรศัพท์กันใช้แล้ว แต่สมัยนั้น พอมีโทรศัพท์ เคลื่อนที่ คือแบบต้องเก็บเงินซื้อโทรศัพท์ อะเพราะมันดีมากๆ ไม่ต้องมาคุยข้างนอก แต่ประเด็นคือโคตรแพง แพงเชี้ยๆ แต่สมัยนี้ดูถูกไปเลย

ขอบคุณสำหรับข้อมูลครับ

เปนความทรงจำที่ดีค่ะ

ชื่นชม_ชอบการนำเสนอฯ มากครับ

ดีน่ะเกิดทัน ได้แตะได้สัมผัส ได้ใช้ ตำนานเลย คิดถึง วันเก่าเก่า เจ้าจะอยู่ในความทรงจำ เจ้าตูู้โทรศัพท์ 😢เสียใจสำหรับคนที่ไม่ทันด้วยน่ะ คนรุ่นหลังจะสนใจรึป่าวก่อน55คงมีมือถือหรู่หราเต็มบ้านเต็มเมืองหมดละ ดูไว้ก็ดีนี่คือตำนาน😅😊

คลิปดีดีมีความรู้มาแล้ว ขอบคุณครับ แอดมิน

ผมยังจำได้ไม่ลืมเลย แฟลตหลัง ป.กุ้งเผาแถวปิ่นเกล้า บางตู้มันมีที่นั่งแล้วกระจกด้านหลังก็แตกผู้ชายคนนั่น เขาก็นั้งลงคุยโทรศัพท์แล้วก็พิงหลังที่ไม่มีกระจกอย่างเต็มที่เขาก็ล้มแบบไม่เป็นท่าเลยแล้วก็ลุกขึ้นมาคุยต่อแบบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นผมก็ทั่งสงสารและก็ขำพี่เขาด้วย😂😂

สุดยอดมากๆ🎉

จำได้เลาๆว่าตู้แถววรจักรชอบแจกเหรียญ ที่รู้ก้อเพราะจะโทรไปบริษัทฯเพื่อสอบถามถึงร้านที่ให้ไปรับของ ผมหยอดไปไม่กี่บาท แต่คุยเสร็จพอวางหู เหรียญร่วงลงมาเป็นสิบๆเหรียญเลย

ผม ชอบ ตู้โทรศัพท์สาธารณะ มากครับ สมัยเรียน ประถม ผมชอบมากครับ

ตู้โทรศัพท์สาธารณะ หยอก 1 บาท คุยได้ 60 วินาที พอเงินหมด ก็ทุบตู้โทรศัพท์สาธารณะต่อบางครั้งก็ได้ บางครั้งก็ไม่ได้ นี่คือความทรงจำในอดีตที่ผ่านมา ปัจจุบันอยากให้มีอีกน่ะ จะได้กวนเพื่อนๆ

สมัยนั้นรู้สึกมีความสุข กว่าปัจจุบันนี้อีกนะ ประเทศยิ่งเจริญก็ยังไม่มีความสุข (ในความรู้สึกของเรานะ) ถ้าย้อนเวลาได้จริงก็ดีเนาะ

ผม=ฮัลโหลขอเพลงครับ ดีเจ=เพลงอะไรค่ะ ผม=คนมันรักครับ ขอมอบให้ตาล บ้านลาดใหญ่ โรงเรียนสตรีชัยภูมิ ตันติวิชยางกร😂😂😂 ผ่านมาน่าจะ 22 ปี ยังจำตาลได้อยู่นะ 5555

ขอบคุณที่มาเล่าสู่กันฟัง😊😊😊

วัยรุ่นยุค 90 คิดถึงมากครับ สมัยเรียนมีอยู่ตู้นึงใกล้ๆหอพัก ตู้มันบัค หยอดบาทเดียวคุยได้ประมาณ 10 นาที 😆😆😆

เคยใช้บัตรเสียบตู้โทรศัพท์ครับ ผมเกิดทันดูเท่ห์ไปเลย

เราคือยุค แรก และ ยุคสุดท้าย 😂ภูมิใจจัด 5555 ยุคแพคลิ้ง มือถือ ขึ้นสมาร์ทโฟน ยุค90นี้มันดีจริงๆ 😂😂😂😂❤❤

ผมทัน มีความรักครั้งแรก ก็ใช้ตู้โทรศัพท์ สาธารณะครับ คือเป็นความทรงจำทีมีความสุข

เสียดายมาก คิดถึงสมัยก่อน ยอดเหรียญทีไรต้องลุ้นว่าจะได้หรือไม่ได้บางทีมีทุบตู้😅😅

ดีแล้วครับที่หาย ผมเจอมีพวรมือดีชอบเอาอะไรไปยัด

โรงเรียน ผมมีวางอยู่ 3 เครื่อง แต่ไม่ได้ใช้ ให้เดาโรงเรียนติดตั้งเพราะว่า สมัยก่อนน่าจะโทรศัพท์แพงตามที่พี่บอก เวลาจะโทรหาผู้ปกครองก็อาจไม่สะดวกเพราะบางคนไม่มีโทรศัพท์ จึงติดตั้งตู้โทรศัพท์เพราะโทรได้สะดวกแค่หยอดเหรียญแล้วกดเบอร์ก็โทรได้เลย มีอีกแถวบ้านไม่ได้ใช้เหมือนกันแต่ตอนนี้เขาวางต้นไม้เต็มไปหมด

ถ้านึกถึงตู้โทรศัพท์ ก็ต้องนึกถึงเดอะแมททริกละครับ อคีนูรีพชอบมาก

ดูแล้วคิดถึงยุคนั้นดีครับ

ตู้โทรศัพท์คือขุมทรัพย์ของเด็กๆ หาค่าขนมได้เสมอ

คิดถึงเลย

ผมหยอดเงินกดโทรเล่นทุกเย็นตอนเดินกลับจากโรงเรียน คิดแล้วคิดถึงเวลานั้นคลาสสิคครับ

นึกถึงการ์ดโทรศัพย์เต็มกระเป๋า และยืนรอตู้จนเมื่อยกว่าจะได้โทร

ผมยังเคยใช้เลยตอนเด็ดๆ

คิดถึงตู้โทรศัพท์! ปล. เตลีโฟน ชื่อน่ารักอ่ะ! ปล.2. เคบใช้ตู้โทรศัพท์นะ แต่ใช้ไม่เป็น กินเงินบ้าง ไม่กินเงินบ้าง... แต่ยังไง...ก็ยังอยากใช้อ่ะ...

มันคือเสน่ห์ ของแต่ละยุค ความสุขขอแต่ละคนก็ต่างกัน

อยากให้ทำเรื่องเครื่องเล่น CD DVD videoด้วย

ผมตอนเด็กๆ ชอบดูเพื่อนโทรหา191 แล้วบอกว่าไฟไหม้ที่หัวไม้ขีด

ช่วงที่มือถือเริ่มเอื้อมถึง มือถือแบตหมด เพื่อนดันใช้เบอร์จดทะเบียนที่หาดใหญ่ สมัยปี 2546 หยอดเหรียญไปหามันนาทีละ 12 บาท เสียงกินเหรียญสนั่นมาก แปีบเดียวหมดเป้นร้อย คุยธุระไปด่าไป 555 แล้วหลังจากนั้นไม่ได้สัมผัสโทรศัพท์แบบหยอดเหรียญอีกเลย อ้อ สมัยปี 2540 กว่า เป็นยุคมือถือวางโต๊ะให้โทรนาทีละ 5 บาทด้วยนะ

เสน่ห์

คิดถึงอดีตยุค80 สุดๆ

1ในความทรงจำระดับตำนาน

อยากให้มีครับ เอาไว้แจ้งความบ่อนการพนันและล๊อตเตอรี่เกินราคา

ตามบ้านนอกบ้านนา เคยมีนะครับ บ้านผมอยู่ตรงสามแยก ฝั่งตรงข้ามมีตู้โทรศัพท์ 1 ตู้ เดี๋ยวนี้ไปอยู่ใน อบต. / โรงเรียน / อำเภอ / สภ.-สน. / ร้านขายของเก่า / ต่างๆนาๆ

คิดถึงจริงครับ กดเลขสูตรให้กินเงินช้าลง (ไม่รู้มีผลมั้ย) โทรขอเพลงกับดีเจ โทรเข้าบ้านสาว แล้วพ่อเขารับดัดเสียงเป็นกระเทยขอสายลูกเขา 😂😂😂

สมัยนั้น ผมโทรหาคนที่ผม ชอบมากครับ โทรตู้หยอดเหรียญ

บ้านอยู่ต่างจังหวัด ตอนนั้นอยู่ประมาณ ป6จำได้ว่าตื่นเต้นมาที่มีตู้โทรศัพท์ในหมู่บ้าน พอขึ้น ม1 ก็ขยันปั่นจักรยานมาโทรหาคนนั่นคนนี้

เม้นแรกครับ ได้ความรู้เยอะเลยครับ

ตู้โทรศัพท์สาธารณะขององค์การโทรศัพท์ที่เป็นตู้เที่สามารถใช้ ฝากระทิงแดงหยอดแทน เหรียญ 10 ได้ครับ เคล็ดลับในการโทรคือ ยอดฝากกระทิงแดงที่ทุบออกแบบมาเป็นพิเศษพร้อมๆกับเหรียญบาท ฝากระทิงแดงจะไหลออกมาทางช่องรับเงินทอนส่วนเหรียญบาทจะกลายเป็นเหรียญ 10 บาทในเครื่องแทนครับ

ตอนฝนตกชอบเข้าไปหลบในตู้นี้แหละ มันสนุกมาก

คนที่เกิดยุค 90 รู้ดี ต้องเคยใช้กันทุกคน สมัยนั้น

ผมกำลังหาซื้อตู้เก็บสะสมไว้ ชี้เป้าทีครับ

คิดถึงจัง เปนจุดรวมพลเป็นเย็น

ผมทันตู้โทรศัพท์แบบหมุน...น่าจะใช่วงท้ายๆ ก่อนเปลี่ยนเป็นปุ่มกด ประมาณปี 2529

หูของโทรศัพท์บางตู้เหม็นโพดดดด

ผมมีโทรศัพย์เครื่องแรกตอนยุ ม.3 จำได้ ซัมซุงฮีโร่ สีแดงดำเลย ฟังวิทยุFM โทรขอเพลงจากดีเจ คือมีความสุขมากๆ 😂😂

👏

🙏สวัสดีครับแอดมิน🤟✌️💪👌👍👏😎🇹🇭

คิดถึงตอนเด็กๆ ชอบโทร1112😂😂

กินตังผมครับจำไม่เคยลืมแล้วตอนนั้นเหลือแค่2เหรียญจะโทรให้พ่อมารับนั่งร้องไห้เลยดีที่ป้าแถวนั้นให้มือถือไปโทรหาพ่อ😂

คิดถึงสมัยวัยรุ่นเลย ต้องกด1234 ค่าโทรจะถูกกว่าคุยได้นานขึ้น บางทีฟลุ้คกดเงินทอนออกมาเพียบ เคยได้ร้อยกว่าทีนึง จะโทรหาสาวทีนึงแลกเต็มกระเป๋า ผมโชคดีหน่อย ตู้ยุหน้าบ้านเลย หัวค่ำรอดักจีบสาวๆได้เลย

สมัยก่อนหยอดเหรียญ 10 ไปแล้วมันไม่ถอน โคตรเสียดาย 10 บาทในสมัยนั้น😂

เคยใช้ครั้งเดียวเมื่อตอนป.ต้น โทรหาแม่ให้มารับกลับบ้านหลังเลิกเรียน😅

ตามจริงก็อยากให้มีอยู่นะ เผื่อกรณี มือถือพัง หรือ หาย แล้วจำเป็นต้องหาโทรศัพท์เพื่อติดต่อฉุกเฉินกับทางบ้านหรือคนสนิท .

ผมใช้.1234ตามด้วยเบอร์โทรแต่สมัยนั้นไม่รู้เริ่มต้นเบอร์ด้วยอะไร😊😊😊มันนานแล้วลืม😅😅แต่ไม่ได้แก่นะ😂😂

ขอตำนานโทรทั่วไทยนาทีล่ะ3บาทด้วยครับ ยังไม่เคยใช้บริการแต่รู้สึกว่ามันจะทำกำไรได้มากเลยครับ

โลกมันเปลี่ยนไปเร็วจริงๆ

จริงๆแล้วตู้โทรศัพท์สาธารณะมันควรจะมีนะแต่ต้องออกแบบใหม่ให้เหมาะกับยุคปัจจุบันไม่ใช่เอาออกหมด มันคือสาธารณูปโภคขั้นพื้นฐานที่ภาครัฐต้องจัดให้มี ไม่ใช่ให้ใช้แต่มือถือคนไม่มีมือถือยุคนี้ก็ยังมีอยู่ แล้วถ้ามือถือพังจะทำยังไง

หยอดเหรียญเหรียญคา เอาไม้ดันลงไป สงสัยเหรียญเต็ม

ผมเดิดทันยุคแลกเหรีญโทร เหรีญโคตร classic เลย ตอนนี้นักสะสม รับซื้อเกือบ 2000 บาทนะครับ จะโทรทีค้องแลกเหรีญ จำได้แม่น อีกเรื่องนึงยุคโทรศัพท์หยอกเหรีญ หน้าตลาดบางรัก ก่อนที่จะมาเป็นโรบินสันบางรัก มีตูู้นึง ท้ายๆร้านดอกไม้ วันไหนอยากได้ตังค์ ให้ไปทุบตู้แรงๆๆๆ.....ๆๆๆๆ จะมีเหร๊ญบาท ทะลักมา 5-10 เหรีญ จำได้ดีเลย

พอมันมีมือถือแล้วมันก็แทบจะไม่มีความจำเป็นเลยหายไปตามกาลเวลา น่าเสียดายนะ…

ผมเกิดปี 43 ต้นยุค 2พัน เป๊ะๆ ทันอยู่นะสมัยเรียนปฐม หยอดไป 5บาท กะโทรให้พ่อมารับกลับบ้าน ดั้นดวงซวยตู้มันกินเหรียญ สุดท้ายเดินกลับบ้านโคตรไกลเลย ตั้งแต่วันนั้นก็ไม่ใช้ตู้อีกเลย 555

เคยไปใช้บริการโทรทางไกล(ในประเทศ)ที่ ทศท.เพลินจิต โทรไป ตจว. ต้องรีบพูดสรุปใจความให้สั้น_กระชับ เพื่อประหยัดเวลา"ค่าโทรฯ"...

เคยครับ เคยยืนต่อคิวที่ตู้โทรศัพท์

เพื่อนผมเรียนช่างอิเล็ก มันเอาคาปาซิเตอร์พัดลม ใส่ตัวคีบ แล้วไปหนีบบนสายสัญญาณข้างบนตู้ โทรฟรีเฉย ไม่รู้มันทำไง

เคยใช้ตอน2553 จำได้เลยว่าแย่มากเริ่มไม่มีการดูแล แบบเมื่อก่อนแล้ว ทั้งๆที่เป็นตู้เขตบางรัก ด้วยซ้ำ

กำเหรียญ ซวยแบตหมเ😂

ตอนเด็กๆ ผมรับสายแล้วได้ยินว่า โทรทางไกล ต้องไปตามคนมารับสาย ไม่งั้น เสียเงินแพง เอดิสัน มีส่วนในการพัฒนาโทรศัพท์หรือเปล่านะ ภาพยนตร์ วัลคีรี่ ทอม ครูซ เล่น มีให้เห็นนะ เปิด google ดูล่ะ

ตอนเด็กๆเคยโทร191แล้วพูดว่า ”ไฟไหม้ที่หัวไม้ขีด“

เพื่อนผมเคยโทรหาดับเพลิง แล้วบอกว่าไฟไหม้ครับไฟไหม้ พนักงานถามต่อว่า ไฟไหม้ที่ไหนคะ เพื่อนตอบไฟไหม้เตาโล้ครับ😂😂😂วางสายไปเลย มึนจริงๆ

องค์การโทรศัพท์แห่งประเทศไทยtotซื้อเครื่องโทรศัพท์สาธารณะจากจีนคุณภาพต่ำราคาแพงในยุคปี2547ไม่น่าเสียเร็วตัววัสดุกระจอกมากกินกันอิ่มเลย โทรศัพท์สาธารณะของtrueคุณภาพดีกว่ามาก

โตมาตู้เลย😂😂😂

วัยรุ่นยุค90-2000จะทันช่วงเวลาที่เปลี่ยจากอนาล็อกเป็นดิจิตอล คิดถึงช่วงเวลานั้นจัง

เข้าใจคำว่าต่อสายก็คลิปนี้ละ

เด็กสมัยนี้โทรศัพก็คงนึกถึงสมาทโพนคงไม่รู้ว่ากว่าจะมาเป็นสมาทโพนผ่านมาหลายยุคหลายสมัย ทุกวันเป็นคอมพิวเตอร์มือถือไปแล้ว😅

ใครมีโทรศัพท์ในสมัยนั้นรวยมาก

รร. เรา ก็มีครับ แต่ถูกรื้อไปหมดนะครับ☺☺☺

บัตรโทรศัพท์สวยๆทั้งนั้นสมัยนั้น

อย่างน้อยยุคนั้นก็ได้เดินไปโทร.

ยุคที่เจ้ากระทรวงเป็นผู้ถือหุ้นเครือข่าย งบประมาณซ่อมบำรุง และการเพิ่มจำนวน ไม่มี ปล่อยพังตามกาลเวลา.....#14

จริงๆโทรศัพท์สาธารณะยังไม่ควรถึงกับรื้ออกทั้งหมดเพราะบางครั้งคนทำโทสับหาย หรือแบตหมดฉุกเฉินยังพอสามารถใช้ฉุกเฉินได้

สูญหายไปตามกาลเวลา มือถือที่ปัจจุบันใช้กันอยู่ก็คงมีเทคโนโลยี่ใหม่มาแทนที่เช่นกัน

มีการพัฒนาคับ

เดี๋ยวหาตู้โทรศัพท์​สาธารณะ​ยาก สูญพันธุ์​โดยสิ้นเชิง โทรหากันเหรียญ​เยอะ ผ่านอีกยุคใช้การ์ด​โทรศัพท์ ​ราคา 50บ.ขั้นตํ่า

รู้สึกโชคดีที่เกิดทันที่อะไรหลายๆอย่างอยู่ในช่วงเปลี่ยนถ่าย😅

เคยรู้หรือเปล่าครับ ว่า มีเด็กเกรียน ใช้โทรศัพท์ แกล้งคน ไปทั่วบ้าน

คลาสสิค คิดถึงสมัยใช้บัตรโทรศัพท์ด้วย ไม่น่าโละทิ้งเลย

ครั้งสุดท้ายที่ใช้โทรศัพท์สาธารณะน่าจะราวๆ ปี 51 หรือ 52

โคตรคิดถึงเลย

🥰

คิดถึงจริงๆครับ สมัยก่อนมันนับเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งเลย ผมเกิดยุคบูมของ โนเกีย 3310 ครับ ถึงจะมีโทรศัพท์มือถือแล้วแต่ก็ชอบไปหยอดเหรียญโทรมากกว่า แต่ที่โทรหาบ่อยๆคือ 191 555😅