สู่คติภพครับหนังตะลุงเคล้าน้อย โรจนเมธากุลศิลปินแห่งชาติ

กระผมขอแสดงความเสียใจกับการจากไปของ หนังเคล้าน้อยซึ่งกระผมได้ตอดตามผลงานของท่านมาแต่เด็กๆ และเป็นหนังตะลุงที่หลกใช้คำพูดไม่หยาบ และ เสียงเห้ยเข้าโหม่งสุดๆเลย ถือว่าเป็นบรมครูหนังคนหนึ่งที่มีผลงานที่ดีเลิศ กระผมขอให้ดวงวิญญาณของท่านไปสถิตบนสรวงสวรรค์ด้วยครับ ด้วยความรัก และ อาลัยยิ่งครับ

ด้วยบุญบารมี ด้วยคุณงานความดีที่น้าเคล้าได้เพียรกระทำมาตลอดชีวิต ขอบุญบารมี ขอคุณงามความดี จงน้อมนำดวงจิตวิญญาณของน้าเคล้าสู่สรวงสวรรค์ชั้นฟ้าด้วยเทอญ / รัก เคารพ

รำลึกถึง หนังเคล้าน้อยครับ

ตอนเด็กๆ หนังตะลุงที่ชอบมากที่สุดและดูมากที่สุด คือหนังเคล้าน้อย หรือที่ผมเรียก น้าเคล้า แต่คุณพ่อของผมและผมจะสนิทกับน้าจิตร ซึ่งเป็นน้องชายของน้าเคล้ามากกว่า ผมนอนหลับหน้าโรงหนังเคล้าน้อยจนถึงรุ่งเช้า เพราะหนังตะลุงแรกก่อนจะเล่นจนถึงสว่างรุ่งเช้า เล่นจนจบเรื่อง บางทีเล่นถึง 7 โมงเช้า....ผมพบน้าเคล้าครั้งสุดท้ายที่งานศพน้องเอียด ( หนังเอียดนุ้ย ) ที่จริงผมกับน้องเอียดเป็นเกลอกัน เป็นไอ้เฒ่า แต่น้องเอียดเรียกผมว่าพี่ ผมเลยเรียกน้องเอียด

ทุกคนรู้กันหมดว่าผมเขียนอะไรแล้วเป็นจริงตามเรื่องราวของหนังตะลุงทั้งหมดเพราะครูหมอหนังหรือนายหนังตะลุงลงมาประตับกายคือตาเคล้ากับ ปู่เริญเลยให้ผมลาออกจากงานเพื่อสืบเรื่องราวในวันที่รับหนังน้องสิ่งหามาลงเล่นในงานศพปู่ผม นาย เจริญ นามสุก ถนนแก้ว ว่าทำไหมถึงลงกายป้าผมแล้วบอกว่าไม่เอาหนังไม่รับหนังใช่ไหมครับเลยใช่ผมให้เชื่อกับปู่เพราะเป็นหลานสุดที่รักแต่ตอนนี้เท่าที่ผมรู้ตาเกล้าน้อยกับปู่เจริญเปิดผ่านเล่นได้ทุก72จังหวัด ฝากถึงน้องสิ่งหาด้วยนะครับแล้วเชื่อของผมกลับไม่ได้อะไรเลย เลยตาเกล้าน้อยนายหนังตะลุงจะไม่ให้หลานคนนี้เขียนอะไรแล้วเงินก็ไม่ได้แพ้ปิดการสอนตอนว่าให้หลานคนนี้มีเงินได้รักษาแม่มันไม่ว่าสายไหนก็ห้ามปิดกายไม่ให้เข้ากายหลานกูสักผีหรือเทพวาดาองศ์ไหนพระองศ์เพราะช่วยการเปิดด้วยไม่รู้ตัวเองแล้วทำให้เป็นจริงปิดความรู้ที่มีทั้งหมดเชื่อไม่เชื่อไม่ว่ากันจบ.....

เป็นหนังตะลุงคณะหนึ่งที่อยู่ในใจมาตลอด

ผมอายุหกสิบกว่าปีเคยแลพ่อเคล้าหลายหนเมื่อตอนเด็กๆผมเป็นคนแลหนังเป็นเพราะเราคือสายเลือดคนใต้กลอนพ่อเคล้าแม่นมากสมแล้วที่ท่านได้รับการยกย่องให้เป็นศิลปินแห่งชาติ

รำลึกอาจารครับ

มาแล้วครับ

หมดแลวหนังชั้นครูหนังยุคแรกๆ 😢

ผมไม่ใช่เป็นหนัง อาชีพคือรับราชการครู บ้านอยู่ฉวาง ดูหนังอาจารย์มาตั้งแต่เด็กๆ ชอบมาก เคารพนับถือท่านเหมือนเป็นอาจารย์ที่สอนเรามา เพราะในความเป็นครูนั้น คำพูดคำจาที่เราเอาประยุกต์ใช้สอนนักเรียน คำพูดสนุกๆ เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศ ต่างๆ นั้นเราได้เอามาใช้อยู่เสมอ แบบครูพักลักจำ ..ขอแสดงความรู้สึกและสำนึกในบุญคุณของท่าน ตลอดมาและตลอดไป เคยขอให้ท่านตบหัวให้หลายครั้ง เมื่อท่านไปเป็นประธานงานไหว้ครูหนัง บ้านหนังเอียดนุ้ยที่ฉวางหลายครั้ง ครับ #เคารพเสมอ ครับ

สวัสดีครับพี่

เรียนถึงนายกสมาคมหนังตะลุงด้วยแหละลูกศิษย์ลูกหาทุกคนเห็นดูหลานคนนี้มันไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยมันไม่ได้ไปงานเพราะด้วยมันทำงานหนักดีนะกันหลานผมคนนี้ตายไปผมหยุดได้หมดจริงกันยังไม่เชื่อแล้วแต่เวรแต่กรรมของทุกคนแล้วกันครับลาลาลาทุกคนจากนายหนังเกล้าน้อยสิ่งหาสักวันหลานคงได้เจอกันกับหลานตาเจริญแล้วสิ่งหาจะได้เจอกับตานะเพราะหลานคนนี้มันถือศีษจริง