Ne güzel anlatmışsınız.

Psikoloji ülkemizde son zamanlarda bir popülerlik kazansa da hala terapiye dair kafalarda net fikirler oluşmuş değil. Hala birçok insanın kafasındaki yalnızca çok ciddi rahatsızlıklar söz konusu olduğunda bu yardıma ihtiyaç duyulabileceği, “ufak tefek” sorunlar için psikolojik yardım almanın şımarıklık olduğu düşüncesi yıkılabilmiş değil. Jung’un Psikoterapi Pratiği kitabında geçen “Üstelik insan ruhu her yerde öyle küçümseniyor ki insanın kendisini gözlemleyip kendisiyle meşgul olması neredeyse hastalıklı görülüyor.” ifadesindeki gibi belki de ruhumuzu bu denli küçümsemeyi bırakmalıyız. Bu yüzden psikoterapi kendimizle tanışmak ve zamanla üzerimize aldığımız yüklerle yüzleşip vedalaşmamız gerekenlerle vedalaşmak için iyi bir yoldur. O odaya giren insanla çıkan insanın aynı olmadığını görmek, insanoğlunun ne muazzam bir canlı olduğuna şahit olabilmek, hayret ve umudumu canlı tutuyor. Aynı doğuma şahit olan ebeler gibi. Biz sadece etten kandan doğmuyoruz bir de yetişkin olarak kendi seçimlerimizden doğuyoruz. İlk doğumumuz annemizin rahminden ikincisi ise iç dünyamızdan. Bu doğuma şahit olabilmek ise büyük bir lütuf. Bu yolculuğa ortak olmaksa bu mesleğin en güzel yanlarından biri. Bu fırsatı bana veren tüm danışanlarıma minnettarım 🧡✨