ช่องหลักอยู่ใต้คลิปค่ะ เราก็พึ่งมาเห็นว่าเพลงมันหายช่องเท่าน่าจะโดนยุบคลิปเลยหายไปด้วย🥹

หมดกันความซึ้ง 😂

มีอยู่ในดิสแคปชั่นค่ะ

@@peach.1891 ในคำบรรยายเป็นเนื้อเรื่องครับ

หล่นลงจากฟากฟ้า ล่วงโรยโปรยลงมา แต่งแต้มให้ภูผาขาวยิ่งกว่า พื้นสำลี กระท่อมน้อยแห่งหนึ่งที่ซอมซ่อ ณ ที่แห่งนี้ ในค่ำคืนแห่งเหมันต์ เราสองเคียงกาย ภายในอ้อมแขน เมื่อยามเราผ่านพบ ดั่งเช่นในวันนี้ เอ่ยคำถ้อยพาที แล้วท่านพันยิ้มออกมา ข้าจึงแนบใบหน้าระเรื่อลงซบ ไหล่ข้างขวา และอยากจะขอให้ความอบอุ่นนี้ติดตรึงจนสิ้นความหนาว ฤดูเหมันต์สงัดวังเวง จนฝูงวิหครวมร้องบรรเลงเสียงเพลง ผ่านสูวสันต์ฤดูที่เข้าแทนที่ เสียงของเจ้า ไพเราะเหลือเกินท่านเอ่ย ทำหัวใจข้าสั่นระรัว เพียงเท่านั้นเพียงแค่คำพูดนั้นมันก็พลันให้น้ำที่ตาเอ่อล้น หากวันหนึ่งเสียงของข้าไม่อาจเอื้อนเอ่ยถ้อยคำหรือขับขานสิ่งใด เลยค่ำคืนวัน ฤดูผันผ่าน ท่านจะรักข้าเฉกเช่นเดิมอยู่มั้ย แน่อยู่แล้ว ท่านยิ้มให้ก่อนจะตอบ ข้ายังจำรอยยิ้มนั้นไว้ ค่อยซบแก้มลงที่บ่าใหญ่ก่อนคลอเคล้าสองเราคู่เคียง ล่วงเลยผ่านไปจน บ่ายนึงในคิมหันต์ ยามนั้นที่อาการของท่านไม่ค่อยสู้จะดี จำต้องใช้เศษเงินเพื่อซื้อยารักษา เท่าที่มี ความยากจน ทำให้เรา หมดสิ้นความหวัง แทบจะทุกทาง ถักทอแต่ละวัน วาดฝันแต่ละผืน เพื่อหวังท่านจักฟื้นร่างกายที่แสน เหนื่อยล้านี้ ไม่มีวันจะปล่อยเวลาให้เสียไปแม้เสี้ยวนาที ต้องทำอะไร หรือว่าสิ่งใดต่อให้ลมหายใจดับสูญ ยอมรับเรื่องจริงว่าโลกเปลี่ยนผัน เมื่อจั๊กจั่นกรีดร้องนั่นเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าฤดูใหม่ใกล้จะแทนที่ นิ้วของเจ้า ช่างงามเหลือเกินท่านเอ่ย ท่านกุมมือที่เย็นเยียบนั่น แม้ว่ามือข้าแสนบอบช้ำ ทั้งไม่เหลือซึ่งความงดงามอะไร หากวันหนึ่งนิ้วของข้านั้นไม่งดงามจนไม่อาจจับต้องสิ่งใด เลยค่ำคืนวัน ฤดูผันผ่าน ท่านจะรักข้าเฉกเช่นเดิมอยู่มั้ย แน่อยู่แล้ว เสียงเครือปนเสียงไอหอบ ท่านยังยิ้มปลอบโยนข้าไว้ และท่านยังคงกุมนิ้วมือข้าที่สั่นสะท้านของเรานั้นเข้าด้วยกัน จะอีกกี่วัน จะอีกกี่คืน ข้าจะถักทอไม่ให้หยุด (กระแสลมที่โบกโบยไป ผ่านพัด พลันให้ผลบนกิ่งไม้ ตกร่วงหล่นบนพื้น คือการสิ้นสุดลงของชีวิต) ต้องแลกกับยา ต้องรีบเอาไป ถ้าไม่อย่างนั้นท่านคงไม่ไหว ขอแค่นิดนึง ขอเพียงอีกนิดนึง ก่อนที่ใบไม้จะร่วงและโรยรา ไม่ว่าต้องแลกอะไร ไม่ว่าเลือดหยดไหน หรือว่าข้าต้องตาย จนปีกเส้นสุดท้าย หากวันหนึ่งร่างของข้านั้นไม่ได้เป็นดั่งเช่นท่าน หรือว่าผู้ใด เลยค่ำคืนวัน ฤดูผันผ่าน ท่านจะรักข้าเฉกเช่นเดิมอยู่มั้ย ด้วยความกลัวแสนกลัวไม่อาจเอื้อนเอ่ย เก็บถ้อยคำความจริงนั้นไว้ ดึงขนปีกเส้นสุดท้ายทอไป เพื่อท่านแล้วมันก็คุ้ม แน่อยู่แล้ว ข้าคลี่ยิ้มก่อนแล้วตอบถ้อยคำที่เจ้าเอ่ยไว้ ข้าสัญญา จะรักเจ้าไป ต่อให้ไร้หรือไม่มีปีกโผบิน ภาพของนกกระเรียนที่งามที่สุดในวันนั้น จดจำในใจ ต่อให้เป็นคน หรือเจ้าเป็นใคร ภาพเหล่านั้นไม่เคยเปลี่ยนไป แม้ล่วงเลยจนวันที่ข้าตายแต่ความรักของเราไม่เคยเปลี่ยนแปลง

ไม่ค่อยเป๊ะเท่าไหร่นะคะ😢