ماشاالله الله تعالی الله تعالی خیر نسیب تان کند

Устод мубашир муслимёр аллох шаходататро кабул кунад амин

БОРАКА АЛЛОХ УСТОД АЛЛОХИ МУТАЪОЛ РАХМАТУ МАГФИРАТ КУНАД УСТОД МУБАШИРРО Ч,ОША ЧАНАТ ГАРДОНАД

ХУДОВАН чота чанат гардона устод мубашир то вахте дар тан чон дорем дустут дорем ай дарсот меомузем

پرور دگار در امان خود داشته باشد ❤❤❤❤❤❤

Асалому алекум уа рахматуллахи уа баракатуху Устоди гироми Абдузохир доъи ва Устоди гироми Мубашир муслимер. Аллах чаната насибат гардонад устоди гироми

Ассаломуалайкум устоди мухтарам, лутфан, дар мавзуи хурофот дарсхои зиёд намоед, ки бисёри мусалмонони Мовароуннахр ва гирду атрофи он надониста, аз одатхои даврони зардушти истифода мебаранд ва надониста худро мушрик месозанд. Аллох аз шумо рози бошад!!!

الله جان مسلم یار را رحمت کند الهی آمین

لا اله الا الله محمد رسول الله

Аллоху Акбар

Машалох 👍

😭😭😭😭 рости хами видера дидм дилм ай дунë хунук шуд 😭😭😭 бубинен чикадар инсони халиму муъмину мехрубоне буд Мубашири Муслимëр 😭😭😭чи зебо гуфтору рафторе дошт чи зебо механдад 😭😭😭аммо дунë барош вафо накард 😭😭😭 чавон рафт 😭😭пурдарду пурхасрат рафт😭😭😭Шахид рафт😭😭😭чоят Чанат 😭😭😭😭

Устод Мубашир😭

❤❤❤❤маша АЛЛОХ.

د خندایت جانم استاد عزیز خداوند. روحت ر شاد داشته باشه

ما شاء الله

بسم الله الرحمن الرحيم1️⃣ . #ШИКАНАНДАҲОИ_ИСЛОМ الحمدلله، Шайх Муҳаммад ибни Абдулваҳоб мегуяд : Бидон ки бузургтарин نواقض اسلام Навокизи Ислом (шиканандаи Ислом) 10 даҳ тост. 🌾🍃📚📚📚🍃🌾 1⃣➖ Ширк дар ибодат ба далели фармудаи Аллоҳ таъоло : « إِنَّ اللَّهَ لا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَیَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِکَ لِمَنْ یَشَاءُ » : [نساء:۴۸] 《 Аллоҳ таъоло ( ҳаргиз ) ширкро намебахшад ва поёонтар аз онро бпрои ҳаркаски бихоҳад мебахшад》. Сураи Нисо ояти 48. Забҳ ва курбони барои Fайри Аллоҳ ; Забҳ барои Чин ё кабрҳо аз аксоми шарик дар ибодат ҳастанд. kzfaq.info/get/bejne/f7SBrbBimarOc4E.html 🌾🍃📚📚📚🍃🌾2⃣➖Касеки миёони худ ва Аллоҳ таъоло восита карор диҳад ва он воситаҳоро( миёонаравро -пасретникро) фарёод бихонад ва аз он талаби шафоът кунад , ба ичмъ , КОФИР мешавад. Ба далели фармудаи Аллоҳ таъоло : أَلَا لِلَّهِ الدِّينُ الْخَالِصُ ۚ وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَىٰ إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فِي مَا هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ كَاذِبٌ كَفَّار.(۳) Огоҳ бош, парастиш кардани холис(Яъне: ба ғайри ширк) барои Худо аст.(Яъне: наздики Ӯ мақбул аст) Ва онон, ки ба ҷуз Худо дӯстоне гирифтанд, (гуфтанд): «Онҳоро ибодат намекунем, магар барои он, ки моро дар (мартабаи) қурб ба Худо наздик созанд». Ба ростӣ ки Худо дар миёнашон дар он чи онҳо бар он ихтилоф доранд, ҳукм мекунад. Ҳамоно Худо касеро, ки дурӯғгӯи носипос аст, роҳ наменамояд. ٌ Сураи Зумар ояти 3. kzfaq.info/get/bejne/jN2HZLZ_ntyYcZ8.html 🌾🍃📚📚📚🍃🌾3⃣➖ Касеки мушриконро Такфир накунад (кофир надонад) ё дар куфри онон шак кунад , ё мазҳаби мушрикинро саҳеҳ бидонад , ба ичмоъ Кофир мешавад. Ба далели фармудаи Аллоҳ таъоло : إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ يَرْتَابُوا وَجَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الصَّادِقُونَ. Ҷуз ин нест, ки мӯъминон (ба ҳақиқат) ононанд, ки ба Худо ва пайғамбари Ӯ имон оварданд ва дигар шубҳа накарданд ва бо амволу ҷони худ дар роҳи Худо ҷиҳод намуданд - он ҷамоа ростгӯёнанд. Сураи Ҳучрот ояти 15.🌾🍃📚📚📚🍃🌾 4⃣➖ касеки муътақид бошад равиши дигарон комилтар аз равиши Расулуллоҳ ( салла-л-Лоҳу алайҳи васал-лам ) аст , ё ҳукми дастури дигаре беҳтар аз ҳукум Паёмбар ( салла-л-Лоҳу алайҳи васал-лам ) аст , Монанди он даста аз афроде ки ҳукми ТОFОУТРО бартар (бо Арзиштар) аз ҳукми Паёмбар ( салла-л-Лоҳу алайҳи васал-лам ) медонанд чунин фард Коаираст . kzfaq.info/get/bejne/fZOgl8t_xtKWgo0.html Ба далели фармудаи Аллоҳ таъоло: مَّن يُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ اللَّهَ ۖ وَمَن تَوَلَّىٰ فَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا. Ҳар ки пайғамбарро фармонбардорӣ кунад, пас, ҳамоно Худоро фармонбардорӣ кардааст. Ва ҳар ки эъроз кард, пас, туро бар онҳо нигоҳбон нафиристодаем. Сураи Нисо ояти 80. 🌾🍃📚📚🍃🌾5⃣➖Касеки бо як дастуроти Паёмбар ( салла-л-Лоҳу алайҳи васал-лам ) бугз ва ъиндод ( бад бини ва душмани ) дошта бошад ; ҳарчанд ки бадон ъмал би кунад ба ичмоъ Кофир аст . БА ДАЛЕЛИ ФАРМУДАИ АЛЛОҲ ТАЪОЛО: « ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ کَرِهُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ »[محمد:۹] Ба ин далел буд ки онон ончиро Аллоҳ таъоло фуру фиристода аст (Нозил карда буд) нописанд медонистанд ва аз инру Аллоҳ таъоло ъамали онҳоро нобут кард. Сураи Муҳаммад ояти 9.🕋☝️🕋☝️🕋☝️🕋☝️🕋🛣👍🛣👍🛣👍🛣👍🛣 🌾🍃📚📚📚 وَلَقَدْ أُوحِيَ إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَلَتَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ (Аз Зумар - 65) Ба ту ва паёмбарони пеш аз ту ваҳй шудааст, ки агар ширк биёваред, амалҳоятон ночиз гардад ва худ аз зиёнкунандагон хоҳед буд. kzfaq.info/get/bejne/obd9nqdhqcm5hIU.html

بسم الله الرحمن الرحيم❓1️⃣ Нукоте иҷмолӣ дар баёни "Аркони Тавҳид". Барои инки шахс муваҳҳид қарор бигирад, лозим аст ки ба ҳамаи ин маворид эътиқод дошта бошад, ва ҳатто дар як маврид ҳам касеро бо Аллоҳ шарик масозад! 1. Тавҳид дар рубубият - холиқияти Аллоҳ таъоло: Яъне ки холиқи тамоми махлуқот ва ашёъи олами ҳастӣ, танҳо Аллоҳи мутаъол аст ва ҳеҷ мавҷуде дар ин маврид бо Аллоҳ шарокат ва ҳамкорӣ надорад. Аллоҳ ба ҳеҷ як аз махлуқоти хеш ин қудрат ва сифатро ато накардааст, ки тавонад бидуни асбоб ва бо қудрати ғайбӣ чизеро халқ кунад. Аллоҳ таъоло дар ин маврид фармудааст: الا له الخلق و الامر «Ҳароина, офариниш ва (ҳамчунин) амру фармон танҳо азони Ӯст». (Сураи Аъроф 54). Ва низ фармудааст: قل الله خالق كل شيء و هو الواحد القهار «Бигӯ, Аллоҳ офаринандаи ҳама чизҳост ва Ӯ яктову тавоност». (Сураи Раъд 16). Тавҳид дар тасарруф ва тадбир - яъне ин эътиқод, ки гардонанда ва контролкунандаи ин ҷаҳон, Аллоҳ таъоло ҳаст ва ҳеҷ кас бо Аллоҳи мутаъол дар ин сифат шарик нест. Ва ҳатто дар кучактарин масоил, касе ҷуз Аллоҳ тасарруфе надорад. На зотан ва на атоан. Яъне на худаш чунон қудрат ва салоҳияте дорад ва на Аллоҳ ба касе чунин фазилатеро ато кардааст, ки битавонад дар феълу инфиъолоти олам таъсире дошта бошад. Масалан дар гардиши замину замон, лайлу наҳор, ободиву вайронӣ, пирӯзиву шикаст, парешониву хушҳолӣ, куштан ва зинда кардан, зарар расонидан ва нафъ додан, додани фарзанд ва ақим кардан, ва хулоса дар ҳеҷ масъалаи кучак ва ё бузурге, касе наметавонад шарики Ӯ бошад, ва танҳо зоти бемислу монанди Аллоҳ ҳаст, ки ҳама корҳои оламро мегардонад ва Ӯст, ки дигаргуниҳоро дар ҷаҳон эҷод мекунад. Қуръони маҷид дар ин бора фармудааст: يُدَبِّرُ الأَمْرَ مَا مِن شَفِيعٍ إِلاَّ مِن بَعْدِ إِذْنِهِ «Идораи ҷаҳони ҳастӣ ба дасти Ӯст, ва ҳеҷ шафоъатгаре нахоҳад буд, магар пас аз иҷозаи Ӯ». (Сураи Юнус 3). Ва ҳамчунин омадааст: اللّهُ الَّذِي رَفَعَ السَّمَاوَاتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لأَجَلٍ مُّسَمًّى يُدَبِّرُ الأَمْرَ يُفَصِّلُ الآيَاتِ لَعَلَّكُم بِلِقَاء رَبِّكُمْ تُوقِنُونَ ‏ «… Аллоҳи мутаъол умури (дунёро) мегардонад ва Ӯ ояҳоро баён мекунад, то инки шумо яқин ҳосил кунед, ки бо парвардигоратон мулоқот мекунед». (Сураи Раъд 2). Аллоҳ таъоло тасарруфи дигаронро дар олами ҳастӣ ва тағйироти онро сароҳатан радд кардааст, масалан дар мавриди гардиши айём мегӯяд: ‏ قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِن جَعَلَ اللَّهُ عَلَيْكُمُ اللَّيْلَ سَرْمَداً إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَنْ إِلَهٌ غَيْرُ اللَّهِ يَأْتِيكُم بِضِيَاء أَفَلَا تَسْمَعُونَ ‏ * قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِن جَعَلَ اللَّهُ عَلَيْكُمُ النَّهَارَ سَرْمَداً إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَنْ إِلَهٌ غَيْرُ اللَّهِ يَأْتِيكُم بِلَيْلٍ تَسْكُنُونَ فِيهِ أَفَلَا تُبْصِرُونَ ‏ «Бигӯ эй Паёмбар! Ба ман бигӯед, агар Аллоҳ шабро то рӯзи Қиёмат ҳамеша мондагор кунад, ба ҷуз Аллоҳ кадом маъбуд аст, ки битавонад барои шумо рӯшноӣ биёварад? Оё намешунавед? Бигӯ, ба ман хабар диҳед, агар Аллоҳ рӯзро то Қиёмат ҷовидона кунад, ба ҷуз Аллоҳ кадом маъбуд аст, ки битавонад барои шумо шаберо биёварад, то дар он биёромед? Магар намебинед?». (Сураи Қасас 71-72). Ва дар мавриди борон мефармояд: أفرأيتم الماء الذي تشربون أأنتم أنزلتموه من المزن أم نحن المنزلون «Оё ҳеҷ дар мавриди обе, ки менӯшед андеша кардаед? Оё шумо онро аз абр пойин меоваред ё мо онро фурӯ меоварем?». (Сураи Воқиъа 68-69). Ва дар мавриди аъзо ва ҷавориҳи инсон фармудааст: قل أراْيتم ان اخذ الله سمعكم و ابصاركم و ختم علي قلو بكم من اله غيرالله ياتيكم به «Бигӯ: Ба ман бигӯед, агар Аллоҳ шунавоӣ ва биноиятонро бигирад ва бар дилҳоятон муҳр ниҳад, оё ғайр аз Аллоҳ маъбуде ҳаст, ки онро ба шумо бозгардонад?». (Сураи Анъом 46). 2. Тавҳид дар Улуҳийят - муҳимтарин бахши тавҳид ин аст, ки дар ибодат ва парастиш касеро ба Аллоҳ шарик қарор дода нашавад, ва ҳама ибодатҳо (аз ҷумла ибодатҳои қавлӣ, амалӣ, молӣ ва махсусан дуъову тазарруъ, ки мағзи ибодат ҳаст) фақат барои зоти Аллоҳ анҷом дода шавад. Ҳама назрҳову ниёзҳо ба номи Ӯ дода шавад. Дар ҳама мушкилот фақат Ӯро фарёд зада ва танҳо аз Ӯ кумак хоста шавад. Ҷуз Ӯ, барои ҳеҷ касе саҷда, тавоф, эътикоф нашавад, ва

ШАРҲИ МУХТАСАРИ ҚИСМҲОИ ТАВҲИД ⬇️ 1️⃣ ТАВҲИДИ РУБУБИЯТ - «Ягонагии Аллоҳ ﷻ дар офариниш» Савол: Чи маъно дорад ягонагии Аллоҳ дар офариниш? Ҷавоб: Амалҳои Аллоҳ ба монанди: Офаридан, ризқ додан, зинда кардан ва миронидан ва дигар афъолаш. 2️⃣ ТАВҲИДИ УЛУҲИЯТ - «Ягонагии Аллоҳ ﷻ дар тамомии ибодат ва ягонагии Аллоҳ ﷻ дар салоҳияти қонунгузорӣ» Савол: Таърифи ягона будани Аллоҳ дар ибодат ва қонунгузорӣ чист? Ҷавоб: Ягона парастиш кардани Аллоҳ ба мисли: Талаби дуъо, саҷда кардан, қурбони кардан ва ғайра, инчунин яқин доштан бар инки хубу бад, ҷоизу ноҷоиз, ҳарому ҳалол салоҳияти ин ҳама қонунгузориро танҳо Аллоҳ ﷻ дорад! 3️⃣ ТАВҲИДИ АСМО ВА СИФОТ - «Ягонагии Аллоҳ ﷻ дар номҳо ва сифатҳояш» Савол: Чи маъно дорад ягонагии Аллоҳ дар номҳо ва сифатҳояш? Ҷавоб: Тамоми номҳо ва сифатҳои Аллоҳ ﷻ ба монанди Ар-Раҳман, Ар-Раҳим, Ал-Малик, Ал-Қуддус ва ғайра ҳамаи инҳо хос аз барои Аллоҳ ﷻ мебошад!

Асалому алайкум варахматуло машааАллох брати маи улыбка устад очень очень красива

Устодчон ами тавҳида ки ба кисмҳо чудо кадагияй . Илтимос бениҳояд ҷавоби амин даркор илтимос ҷавоб тиен

Ал Хак

Барои ки дарси акида 1 хамара нест мекни 2 аллохи 1 торо ибодат мекни 3 ба тарикаи расуллаллох аку бнавис кчош нодрс аст?

بخشی از کتاب: 'مباحثی پیرامون نواقض اسلام' الله متعال، می‌فرماید: ‍﴿إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَغۡفِرُ أَن يُشۡرَكَ بِهِۦ وَيَغۡفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَن يَشَآءُۚ‍﴾[النساء: ۴۸]. « همانا الله این را که به او شرک ورزند، نمی‌آمرزد و جز شرک را برای هر که بخواهد می‌بخشد ». و می‌فرماید: ‍﴿إِنَّهُۥ مَن يُشۡرِكۡ بِٱللَّهِ فَقَدۡ حَرَّمَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِ ٱلۡجَنَّةَ وَمَأۡوَىٰهُ ٱلنَّارُۖ وَمَا لِلظَّٰلِمِينَ مِنۡ أَنصَارٖ ٧٢‍﴾[المائدة: ۷۲]. « به‌راستی هر کس به الله شرک ورزد، الله بهشت را بر او حرام نموده و جایگاهش دوزخ است و ستمکاران هیچ یاوری ندارند ». از آن جمله، ذبح (قربانی کردن) برای غیر الله می‌باشد؛ مانند کسی که برای جن یا قبر، قربانی می‌کند.] شرک، بدین‌ معناست که کسی یا چیزی را در ربوبیت و الوهیت، شریک الله می‌سازند که غالباً شرک در الوهیت، بیش از شرک در ربوبیت است. شرک، بزرگ‌ترین معصیت و نافرمانی از الله متعال است و بیش‌ترین جرم را در میان نواقض اسلام دارد. الله متعال، به‌روشنی بیان فرموده که گناه شرک را برای هیچ مشرکی نمی‌بخشد، مگر این‌که توبه نماید. چنان‌که مشهور است برخی از اعمال نیک، کفاره‌ی گناهان بزرگ محسوب می‌شود، ولی گناه شرک، هیچ کفاره‌ای ندارد؛ و تنها عاملی که باعث بخشش این گناه می‌گردد، این است که مشرک، از شرک خود توبه کند. از این‌رو الله متعال می‌فرماید: ‍﴿إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَغۡفِرُ أَن يُشۡرَكَ بِهِۦ وَيَغۡفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَن يَشَآءُ‍﴾[النساء: ۴۸]. « همانا الله این را که به او شرک ورزند، نمی‌آمرزد و جز شرک را برای هر که بخواهد می‌بخشد ». شرک، ظلم و گناهِ بسیار بزرگی است. الله عز و جل می‌فرماید: ‍﴿ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَلَمۡ يَلۡبِسُوٓاْ إِيمَٰنَهُم بِظُلۡمٍ أُوْلَٰٓئِكَ لَهُمُ ٱلۡأَمۡنُ وَهُم مُّهۡتَدُونَ ٨٢‍﴾[الأنعام: ۸۲]. « امنیت، از آنِ کسانی است که ایمان آوردند و ایمانشان را به شرک نیامیختند؛ آنان، هدایت‌یافته‌اند ». احمد، بخاری و مسلم از سلیمان از ابراهیم از علقمه از عبدالله روایت کرده‌اند که وقتی این آیه - یعنی آیه‌ی ۸۲ سوره‌ی «انعام»- نازل شد، مفهوم این آیه برای اصحاب پیامبر صلى الله عليه و آله و سلم ، دشوار بود. از این‌رو گفتند: چه کسی از ما، بر خویشتن، ستم نمی‌کند؟ رسول‌الله صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: «آن‌گونه که شما می‌پندارید، نیست؛ بلکه مفهومش مانند سخن لقمان به فرزند اوست:‍﴿يَٰبُنَيَّ لَا تُشۡرِكۡ بِٱللَّهِۖ إِنَّ ٱلشِّرۡكَ لَظُلۡمٌ عَظِيمٞ‍﴾[۸]. امام احمد و بخاری و مسلم از منصور از ابووائل از عمرو بن شرحبیل از عبدالله روایت کرده‌اند: «سَأَلْتُ النَّبِيَّ صلى الله عليه و آله و سلم أَيُّ الذَّنْبِ أَعْظَمُ عِنْدَ اللَّهِ قَالَ أَنْ تَجْعَلَ لِلَّهِ نِدًّا وَهُوَ خَلَقَكَ، قُلْتُ: إِنَّ ذَلِكَ لَعَظِيمٌ». یعنی: عبدالله بن مسعود‍ سمی‌گوید: از پیامبر صلى الله عليه و آله و سلم پرسیدم: بزرگ‌ترین گناه نزد الله چیست؟ فرمود: «این‌که کسی یا چیزی را با الله، شریک قرار دهی، حال آن‌که الله، تو را آفریده است». عبدالله‍ سمی‌گوید: گفتم: به‌راستی که این، گناهِ بزرگی است. چرا بزرگ‌ترین گناه و بدترین ظلم نباشد در حالیکه شرک، برابر و همسان دانستن مخلوق است با خالق هستی؟ شرک، عیبی بزرگ و نکوهیده می‌باشد که الله متعال، خود را از آن پاک و دور دانسته است؛ لذا هرکس به الله شرک ورزد، به مخالفت با او برخاسته و کاستی و عیبی را به الله نسبت داده که شایسته‌ی او نیست؛ زیرا الله متعال، از هر عیب و نقصی، پاک و منزّه است. الله عز و جل ، خود از حال و روز مشرکان و سخنانی که روز قیامت به معبودان باطل خویش می‌گویند، خبر داده و فرموده است: ‍﴿قَالُواْ وَهُمۡ فِيهَا يَخۡتَصِمُونَ ٩٦ تَٱللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٍ ٩٧ إِذۡ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ٩٨‍﴾[الشعراء: ۹۶-۹۸]. « و در دوزخ در حالى که با هم مشاجره مى‏کنند، (به معبودان خویش) مى‏گویند: سوگند به الله که ما در گمراهى آشکارى بودیم، چون شما را با پروردگار جهانیان برابر مى‏دانستیم ». بهشت بر مشرک، حرام است؛ همان‌گونه که الله عز و جل می‌فرماید: ‍﴿إِنَّهُۥ مَن يُشۡرِكۡ بِٱللَّهِ فَقَدۡ حَرَّمَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِ ٱلۡجَنَّةَ وَمَأۡوَىٰهُ ٱلنَّارُۖ وَمَا لِلظَّٰلِمِينَ مِنۡ أَنصَارٖ‍﴾[المائدة: ۷۲]. « به‌راستی هر کس به الله شرک ورزد، الله بهشت را بر او حرام نموده و جایگاهش دوزخ است و ستمکاران هیچ یاوری ندارند ». همه‌ی اعمال مشرک، تباه می‌گردد: ‍﴿وَلَوۡ أَشۡرَكُواْ لَحَبِطَ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ‍﴾[الأنعام: ۸۸]. « و اگر شرک بورزند، اعمالشان نابود می‌شود.. ». هم‌چنین می‌فرماید: ‍﴿لَئِنۡ أَشۡرَكۡتَ لَيَحۡبَطَنَّ عَمَلُكَ‍﴾[الزمر: ۶۵]. « اگر شرک بورزی، به‌طور قطع عملت نابود و تباه می‌شود ». عمل که در این آیه شامل همه اعمال انسان می باشد، بیعنی همه‌ی اعمال صالح تباه می‌شود. و چیزی جز شرک اکبر ،نمی تواند همه‌ی اعمال را نابود ‌کند. جان و مال مشرک، حلال می‌باشد؛ جز در مواردی که شریعت، مستثنا کرده است، مانند کافرِ ذمی و هم‌پیمان.[۹]الله عز و جل می‌فرماید: ‍﴿فَٱقۡتُلُواْ ٱلۡمُشۡرِكِينَ حَيۡثُ وَجَدتُّمُوهُمۡ وَخُذُوهُمۡ وَٱحۡصُرُوهُمۡ وَٱقۡعُدُواْ لَهُمۡ كُلَّ مَرۡصَدٖ‍﴾[التوبة: ۵]. « پس مشرکان را هر جا که یافتید، بکشید و آنان را به‌اسارت بگیرید و محاصره نمایید و در هر کمین‌گاهی به کمینشان بنشینید ». ارسال شده به وسیلۀ: کتابخانه الکترونیکی قلم دانلود برنامۀ آیفون وآیپد: appsto.re/us/dr-52.i نسخۀ اندروید: goo.gl/ATGHt0

بسم الله الرحمن الرحیم مقدمه ده‌گانه که فهمیدن و دانستن اش پیش از آموختن علم عقیده ضرور است، تا علم عقیده را صحیح و درست بیاموزیم. ۱- مصدر و سرچشمه علم عقیده قرآن و سنت است. زمانی که اعتقاد اکثر مسلمانها از علم کلام و فلسفه و منطق منشأ گرفته و فهم صحیح قرآن و سنت در بین مردم کم باقی ماند الله مسلمانان را به ذلت و خواری گرفتار کرد. این امت اصلاح نمی‌شود مگر به آن چیزی که اول این امت به آن اصلاح شده بود. به سوی قرآن و سنت بشتابید تا رستگار شوید. ۲- باید تمام سخن‌ها و عمل‌ها به سوی قرآن و سنت گردانیده و سنجیده شود. افسوس که سالهاست مسلمانان مشکلات و کمبودی و نا فهمی های خود را به سوی قانون‌های دموکرات یهودی عرضه می‌کنند تا مشکلات خود را به این راه حل و فصل نمایند. ۳- درجه و مکانت عقل در شریعت در دایره و حدود معین کرده الله و رسولش است. و استفاده عقل بیرون از دایره و حدود شریعت این فساد و فتنه بزرگی را به امت اسلام بوجود می‌آورد. از اهل کلام و عقلانیان که از قرآن و سنت بی‌خبر اند و بجز سفسطه و شبهه افکنی خیری ندارند بپرهیزید تا دین و اعتقاد شما سالم بماند. ۴- اتفاق در لفظ معنی‌اش این نیست که اتفاق در تمام دلالت ها باشد. وقتی که اهل بدعت از این قاعده‌های بزرگ بی‌خبر ماندند و فتنه تحریف و تمثیل و تعطیل و تکلیف دست زدند و اسما و صفتهای الله را رد کردند یا صفت های الله را تشبیه به مخلوقات کردند و این فهم خطا سبب کفر شان گشت. ۵- تمام چیزهای که مقتضی و سبب اش در حیات پیامبر وجود داشت اما رسول الله و بعد از او اصحاب این عمل را انجام ندادند پس این عمل از دین نیست؛ بمانند جشن گرفتن مولود نبوی که امروز اهل بدعت انجام می‌دهند. می‌خورند و می‌رقصند و شرکیات را انجام می‌دهند باز گمان می‌کنند که عمل به سنت رسول الله می‌کنند! الله و رسولش از شرک مشرکین بری و پاک است. ۶- فهم معنای کلمه مرادف (هم‌معنا) دانستن معنای کلمه مرادف سبب می‌شود که انسان مسئله را درست و صحیح بفهمد. ۷- الله و رسولش ﷺ جوامع الکلم را اعطا کرد (جمله کم و پرمعنا) تا امتش را با واضع ترین و آشکارترین بیان خطاب کند و امرها و نهی های الله را به بندگانش برساند. بزرگترین امر الله به بندگانش امر به توحید است و بزرگترین نهی الله نهی از شرک است. اما اهل هوا و هوس و بدعت بی‌خبر اند. ۸- تصدیق و ایمان آوردن به چیزی لازم نمی‌شمارد که این چیز دیده و چگونگی اش فهمیده شود. این قاعده بزرگ عقیده هر یک مسلمان است و رد بر ملحدان و شک آوردگان می‌باشد که به روز آخرت و به زنده شدن بعد از مرگ و به غیب ایمان نیاوردند. آنها فقط به چیزهای مخصوص ایمان می‌آورند و به غیب اصلاً قائل نیستند که البته این کفر است. ۹- ایمان آوردن به غیب، به وجودش و اثرهایش می‌باشد. شرط ایمان آوردن به غیب این است که باید انسان اعتقاد کند که غیب وجود دارد و اثرهایش هم است بمانند ایمان آوردن به بهشت و دوزخ که حالا وجود دارد. و هر قدر عمل خوب انجام دهی جایگاه ات در بهشت زیباتر آماده کرده خواهد شد یا ایمان به فرشتگان که حالا وجود دارند و هر یک از آنها به وظیفه های خود مشغول هستند. ۱۰- امت اسلام مکلف به آموختن علم و تبلیغ اش هستند کافران و دشمنان دین فهمیدن که زمانیکه مسلمانها از علم فرهنگ و از فهم درست صحیح قرآن و سنت دور می‌شوند همیشه مغلوب اند و در این حالت کافران بالای آنها تسلط و غالب میگردد و به همین خاطر با هزاران نقشه و فریب و دسیسه ها نمی‌گذارند تا قشر جوانان این امت مظلوم از علم و فرهنگ و اعتقاد صاف و بی غبار و از شجاعت مندی اجداد و گذشتگان شان باخبر باشند. علم بیاموزید معبود و رسول و دین خود را بشناسید و عمل نمائید و به قدر توان خود آموخته خود را به مردم برسانید و در این راه ثابت و صابر باشید تا الله عزت از بین رفته مسلمانان را دوباره برگرداند آمین یا رب العالمین. ابو محمد المدنی. بسم الله الرحمن الرحيم Муқаддимаи даҳгона,ки фаҳмидан ва донистанаш пеш аз омухтани иьлми ақида зарур аст,то илми ақидаро саҳеҳу дуруст омузем. 【1】масдар ва сарчашмаи иьлми Ақида,ин Қурон ва Суннат аст. Замонеки эьтиқоди аксари мусалмонон аз илми калом,ва фалсафаву мантиқ маншаь гирифт,ва фаҳми саҳеҳи Қурьону Суннат дар байни мардум кам боқи монд,Аллоҳ мусалмононро ба зиллату хори гирифторашон кард. Ин Уммат ислоҳ намешавад магар ба ончиеки аввали ин уммат ба он ислоҳшуда буд. Ба суи Қурьону Суннат биштобед то наҷот ёбед. 【2】Бояд тамоми суханҳо ва амалҳо ба сӯи Қурону Суннат гардонида ва санҷида шавад. Афуски солҳост мусалмонон мушкилот ва камбуди ва нофаҳмиҳои худро ба сӯи қонуни демокротии яҳуди арза мекунанд то мушкилоти худро бо ин роҳ ҳаллу фасл намоянд.

У Абдузохири дои худро Ханифи мазхаб мегирад дар мазхаби ханафи дар кучо тавхиди сегона "тавхиди рубубият тавхиди улухият ва тавхиди асмо" вучуд дорад?!