In Je Anne vormen liedjes en dagboekfragmenten (en soms een combinatie van beide) een rode draad door de vertelling van de complete onderduikperiode. Het verhaal blijft hierbij volledig trouw aan de feiten zodat het de ware Anne Frank laat zien.
Op 6 juli 1942 doken Otto en Edith Frank samen met hun dochters Margot (16) en Anne (13) onder in de opslagruimtes achter het kantoorpand van Otto’s bedrijf aan de Prinsengracht 263. Het echtpaar Van Pels (door Anne in haar dagboeken ‘Van Daan’ genoemd) en hun zoon Peter voegden zich al snel bij hen, later gevolgd door tandarts Fritz Pfeffer (Albert Dussel). De acht onderduikers verbleven op hun schuilplek - door Anne omgedoopt tot ‘het Achterhuis’ - tot hun ontdekking op 4 augustus 1944.
De voorstelling Je Anne vertelt wat zich afspeelde in het Achterhuis in deze twee jaren. De vele moeilijke momenten, de spanning en onzekerheden, maar ook de onderlinge warmte en momentjes van hoop worden belicht. Centraal staan het persoonlijke verhaal van Anne en de dagboeken waarin ze dit neerschreef. Ze geven een intiem kijkje in de gevoelens, ontwikkelingen en (on)zekerheden van het jonge meisje dat ondanks alles altijd optimistisch wist te blijven. De verhalen in haar dagboeken ondertekende ze steevast met ‘Je Anne’.
Anders dan in eerdere vertellingen, films en theaterstukken vertelt ‘Je Anne’ het feitelijke verhaal van de onderduikers in het Achterhuis zonder dat dit op enige wijze gedramatiseerd, aangevuld of aangepast is. Het script van Enid Futterman werd hiervoor gecomplementeerd met integere en veelal aangrijpende liedjes van Michael Cohen. De regie is in handen van de Vlaamse regisseur Frank Van Laecke.