Şule Gürbüz'ün bu sakinliği aslında içimdeki insanın bağırdığını, anlaşılmak için hala çırpındığını anlamamı sağlıyor.

Zamanın Farkında kitabını arka kapak yazısına vurulup almıştım.Sonrasında her kitap haberi her röportajı hazine bulmuş gibi sevindirir.

Beş on yılda bir görülen Şule Gürbüz tutulması… çok kıymetli keşke daha çok görsek dinlesek okumak yetmiyor o son cümlenizin de devamı şu ki söylediğiniz şeyin çilesini biz çekiyoruz ama ne demişler ‘olsun’ iyi ki ❤

Hemen bütün videoları en az x.1,5 hızla izleyen ben, bu huzur ve hüzün kaydını /çabucak bitmesin diye/ yavaşlatmayı düşündüm. Herkes ölür ama herkes yaşar mı, sorusu da zihnimde salınıp durdu. Odaklanma durağında ise "has ve katıksız dikkat, duadır" diyen Simone Weil geldi aklıma.

Kitapları düşünce dünyamızı sorgulatan bu büyük yazarın nihayet kamu yayınlarında görebilmek inanılmaz mutlu etti. Sesindeki sakinlik ve sadelik sizi dinlendirmeye, söyleşideki anlatım dili derin düşüncelere sevkediyor.

İnsan içinde bi dünya insanı taşıyor. Yaşamadığı hayatların, dokunmadığı insanların tanıklığını kendi benliğinde yapabiliyor. Şule Gürbüz kitaplarını okurken en çok hissettiğim ve aslında hayretler içinde kaldığım durum da bu oluyor. Bu kadar farklı yaşamlara yerleşmek ve hepsini okura yaşatmak… Çok usta bir kalem çokça nasiplenmek dileğiyle 🤍

Şule Gürbüz'ün derdi ontolojidir. Öyle anlar oluyor ki iliklerime kadar ürperiyorum. Her bir hücreme işliyor o "an"lar. Bir motif var. Mesele ne bunu çözmek, ne bunu anlamak. Mesele o motifle var olmak. Çünkü "Sonu yok şimdilik bu mavi mor, bazen ağaran kubbenin."

Üslûp, hal, tavır, sakinlik, eğitim, vesaire vesaire. Yorumlara hep aynı şeyler yazılmış. Evet öyle bir kişilik haklısınız. Bunlar doğal ve olması gereken şeyler. Bu tarz insanların az olması ebeveynlerin çocuklarının zihinsel, fiziksel, duygusal eğitimi ile ilgilenmemesi, ya da tüm bunları eğitim kurumlarının (ülkemizde genel olarak maalesef ticaret kurumları) üzerine yıkması. Ya da ekonomik olarak güçlü olamadıkları için çocuğa yeterli eğitim imkanı sağlayamamaları. Şule hanımın nasıl bir ailede büyüdüğü, yetiştiği hakkında bilgi sahibi değilim ama belli ki ilgili, donanımlı, imkanları olan bir ailede yetişmiş olduğu. Özetle bunlar basit şeyler, çok abartmaya gerek yok, sadece özveri. Çok zor biliyorum ama meyvesi çok tatlı. Siz de bunu başarabilir memleketimizde böyle insanların sayısını çoğaltarak haklı gururu yaşayabilirsiniz. Sadece sabır ve özveri...

Şule Gürbüz; bu yüzyılda, bu uzamda olduğu için birçok kırgın ruh, kendini biraz daha değerli hissetme hakkını eline alıyor. Okudukça ümitleniyoruz ya da belki, zaten ümitvar olduğumuzun farkına varıyoruz. Daha çok yazması dileğiyle 🎉

En sonunda söylediğiniz konu: Okura zırnık vermiyorsunuz çünkü gerçek hayat aslında kimseye bir zırnık vermiyor, siz de çok iyi bir gözlemci olduğunuzdan bunu iyi biliyorsunuz. Mustafa kutlu da hep aynısını yapar. Kavuşması gerekenler ya ölür, ya kanser olur sürünür, yahut yolları kendi müdahaleleri olmayan başka bir şekilde ayrılır. Bu böyledir.

Yıllar sonra beliren Şule Gürbüz

"Beklemek, bir şeyin yoluna ve haline girmesini beklemek, beklerken olacak olanın olması için gereken her türlü başka hale geçişlere, kalışlara tahammül etmek ne zor şeydi. Başı da, ortayı da, sonu da bilip beklemek ne tahammülü güç şeydi."

" Yazmak ve yaymak arasında biraz fark var. Mesela insan kendi zihnine kapanıp, biriktirip öğreniyor ve sonra sabredemeyip bir kapısını çalana bunu boca eder gibi döküp saçıyor. Ve bu boca edilen, yarım yamalak anladığı haliyle dünyada şöhret tutturuyor.

Bravo TRT gec dahi olsa nihayet Sule Gurbuz gibi kiymetli bir kalemin farkina varabildiniz

Yorumlar da röportaj kadar güzel ve incelikli. Ne güzel bir yazar okur buluşması olmuş aslında.

Her cümlesi çok kıymetli, çok derinlikli. İnsanı terbiye ediyor.

İlk kitabını okuduğumda maden bulmuş gibi sevindim. Şule Gürbüz çok büyük bir değer

Şule Gürbüz'ü okumak çok lezzetli dinlemekse başka bir evrene geçiş yapmak gibi

şule hanım bizi sakinliği, zarafeti ve anlatısıyla büyüledi yine. varolsun ustasına da teşekkür etmek lazım yazmaya devam etmesine vesile olduğu için. aşk olsun.

Ne keyifli bir röportaj, tam da kendimizi aradığımız yaşlarda kendini bulanlarla karşılaşmak, umut veriyor.