هرجا چراغی روشنه از ترس تنها بودنه.

خیلی معلومات مفید و با ارزش بود تشکر بسیار زیاد🥰

بعد از هنر عشق ورزیدن،هنر گوش دادن فروم،هنر مشاوره مِی،... یه کتاب نیازه به نام هنر تنهایی، درون گراها تنها بودن رو از عمق وجودشون احساس میکنند، چیزی که برای برون گراها خنده دار و برعکس حال برونگراها برای اونها

عالی

انسانها رو به Type A و Type B شخصیتی تقسیم کرده اند که نوع اول احتیاج به دیده شدن و شنیده شدن برای سلامت روحیه خود دارند، در حالیکه نوع دوم بیشتر به تنهائی برای سلامت روحیه خود اتکا دارد۔ از این نظر گروه دوم به راحتی با تنهائی کنار میاد و از آن بهره میبرد، در حالیکه گروه اول تنهائی را شکنجه به حساب میاورد۔

38:00 بهش نمیگن اضطراب جدایی؟

موضوع خیلی خوب و بحث جالبیه، به سهم خودم پیشنهاد می کنم که این موضوع تنهائی در رابطه با « عقدۀ طرد شدگی » نیز مد نظر قرار بگیرد. مقالۀ « ناجیان جهان و عقدۀ طرد شدگی» را می توانید جستجو کنید، شاید مقدمۀ کمابیش خوبی باشه. ارزیابی کردن این موضوع یعنی تنهائی یک کمی مشکله ولی بطور کلی هر وضعیتی در صورتی که آزاردهنده و یا مانع زندگی بشود مشکل برانگیز خواهد بود و باید راه حلی برای آن پیدا کنیم. ولی مشکل ما این است که ساختار اجتماع کنونی ما به هیچ عنوان برای رهائی از این و آن - بخوانید معالجه - مساعد نیست. به این علت که خیلی از مشکلات روانی اگر نه همۀ آن با مسائل ساختاری در سطح جامعه مربوط می شود، چگونه می خواهیم در جامعه ای که علناً از داروینیسم اجتماعی حرف می زند و آن را به عنوان واقعیت «اجتناب ناپذیر» پذیرفته و مبلغ و مبشر انحرافات روانی مانند « خودشیفتۀ عصبی » یا خود شیفتۀ منحرف با نمونۀ بارزی مانند دونالد ترامپ است، از مشکلاتمان عبور کنیم. در اینجا شاید بوریس سیرولنیک چیزهائی درمورد « تاب آوری » به ما بیاموزد. ولی من فکر می کنم که اگر هدف عبور از مسائل و مشکلات باشد... بهترین شیوه این است که ابتدا بپذیریم که هیچ امیدی نیست، هیچکس و خصوصاً جامعه حاضر نیست تحول ما را بپذیرد... همه چیز بستگی به حساب بانکی دارد. آگاهی و سلامت روانی در چنین جامعه ای اگر قابل تبدیل به هامبرگر و دلار نباشد پشیزی ارزش ندارد. حتا روانکاوها هم پول نقد می خواهند و چک «نوید الهی » را هم نمی پذیرند. این وضعیت را باید درک کنیم. فعلاً آدمها زیادی هستند... در مورد تنهائی، البته انسان بطور کاملاً طبیعی و سپس فرهنگی صد در صد اجتماعی است، هوشمندی اجتماعی است. صد در صد اجتماعی، حتا وقتی آدمی در تنهائی به سر می برد.

این اقای اولی انگار داره راجب نخود و لوبیا حرف میزنی وقتی از اشکال مختلف تنهایی میگه. حالا باید دید خود ایشون چند مدل تنهایی رو تجریه کردن. بخدا اگر ۲ روز تنها مونده باشه.

عالی