หลวงปู่มั่นท่านหมายเอาละเอียดกว่านั้น เพราะเมื่อจิตรับอารมณ์แล้วก็ย่อมเข้าสู่ภวังคจิต คือเป็นจิตที่ทำงานแล้วก็พักงาน ภวังคจิตคือจิตที่พักงาน การที่คนเรานอนหลับแล้วไม่ไหลตายก็เพราะจิตเป็นภวังคจิต คือจิตพักการรับรู้อารมณ์ คือขณะที่หลับสนิท แต่เมื่อจิตถอนจากภวังคจิตขึ้นสู่มโนทวาราวัชชนะจิต คือจิตเริ่มคิดเริ่มนึกแต่ยังไม่ตื่น จิตก็จึงเข้าสู่ความฝันอันเป็นการทำงานอยู่ภายในจิต ต่อเมื่อจิตตื่น รู้สึกตัวเต็มที่จิตก็จึงขึ้นสู่ปัญจะทวาราวัชชนะจิตคือจิตที่แล่นเข้ารับอารมณ์ภายนอกด้วยทวารทั้งห้า ส่วนภวังคะจิตที่หลวงปูมั่นหมายถึงคือจิตที่เป็นอัปปนาคือจิตที่ตัดการ รับรู้ทางทวารทั้งห้าเหลือแต่การรับ รู้ตัวมันเอง แต่จิตที่เป็นอัปปนานั้นมัน มีแต่ตัวรู้แต่มันไม่คิดไม่นึก ซึ่งนั่นเป็น การรับรู้หรือเห็นตัวจิตจริงๆ แต่ถ้าต้องการนึกคิดพิจารณาขันธ์ห้าก็ต้อง ถอยจิตลงมาที่อุปจาระสมาธิ จิตนั้น จึงจะคิดจะนึกได้ อัปนาสมาธิกับคน ที่หลับจนจิตเข้าสู่ภวังคะจิตจนหลับ สนิทนั้นเหมือนกันในแง่ที่ตัดการรับ รู้ทางทวารทั้งห้าได้สิ้นและตัดการ คิดนึกทางใจอันเป็นมโนทวาราวิถี ได้เหมือนกัน แต่ต่างกันตรงจิตที่ หลับสนิทแบบปถุชนนั้นมันไม่รู้อะไร เลยกลายเป็นท่อนไม้ไป แต่จิตของผู้ที่เข้าจตุตถฌาณมันจะมีตัวรู้เหลืออยู่แต่มันไม่รู้คิดรู้นึกแต่รู้คืออยู่กับ ตัวมันเอง และถ้าเอาแค่นั้นหรืออยู่ แค่รู้ พอธาตุแตกกายพังก็ไปเป็นพรหม แต่ถ้าหันเข้ามาพิจารณาธาตุ รู้คือตัวจิตนั้นว่ามันเกิดอย่างไรและดับไปอย่างไร อะไรเป็นเหตุให้มันเกิด หมดเหตุอะไรมันจึงดับไป เห็น อย่างนี้ก็ชื่อว่าเห็นนิโรธจิต มันก็จะ เกิดความเบื่อหน่ายคลายจางวาง ปล่อยไม่ยึดมั่นถือมั่นว่าจิตนั้นเป็น เราเป็นของเราอีกต่อไปนั้นจึงจะเข้า สู่วิมุติหลุดพ้นไปจากขันธ์ทั้งห้านี้ได้ ไม่ต้องกลับมาก่อขันธ์ห้าในภพต่างๆอีกต่อไป นี้คือภวังคจิตที่หลวงปู่มั่นท่านหมายถึง หาใช่หมายถึงจิตที่หลับใหลเพียงอย่างเดียวก็หาไม่เข้าใจบ่

@@adumjur5895 สาธุ

ตูไม่รู้.ตูดูแต่ลมหายใจอยู่กับลมหายใจกับคำบริกรรมตลอด..อย่างอื่นตูไม่สนใจ😂😂😂😂