У каяковым клубе сёння ўвечар будуць танцы.
У клуб не ходзяць мужыкі і абарванцы.
Там грае музыка прыемна, мілагучна -
Сюды аднойчы завітаў сам пан паручнік.
Рукою шчодраю аркестру даў два злотых
I папрасіў, каб заігралі танга "Цнота".
Арліным позіркам разгледзеўся наўкол
I да Агнешкі цвёрдым крокам падышоў.
Ach cnota, twoje srebro i złoto...
Mam przy sobie twój ciężar, twój głas,
Ale miłosć to zdarzy się raz.
На сенным рынку, на вуліцы Баніфратраў
Агнешку ведалі даўно і аж занадта.
Агнешка хоць і маладая - год ужо з пяць,
Як пачала зусім няблага зарабляць.
Аркестра танга "Цнота" задушэўна грае,
А пры сцяне ціхутка хлопцы размаўляюць -
Яўген і Ярэк, Лёнік, Зміцер і Антось -
Усе чакаюць:"Хіба далей бэндзе цось?"
Ach cnota, twoje srebro i złoto...
Mam przy sobie twój ciężar, twój głas,
Ale miłosć to zdarzy się raz.
Скончыўшы танга, пара нашых закаханых
Пайшла шукаць куточак ціхі, утульны, цьмяны.
I толькі селі на траву пад нейкім плотам,
Як ён пачуў:"Найперш пенёндзы - мілосць потым".
Паручнік цяжка ўздыхнуў, заплюшчыў вочы:
"Не шчэнсьце, а по тых пенёндзах - а ні гроша".
Але намеры ён яе разбіў ушчэнт,
У ход прывёўшы найвышэйшы аргумент:
"Ах, цнота, наша спульна тэнцнота.
Пані полька, а я тэж поляк -
То чы не да мі пані за так?!"
У гэтую ноч раптоўна так і нечакана
Агнешка сталася ахвяраю падману.
Апроч таго, што злоўжываўся арганізм,
Так быў зняважаны яе патрыятызм:
Паручнік той меў на імя Менахем Больцэм.
Паручнік быў, на жаль, жыдом і камсамольцам.
Лічыўся лепшым ён агентам ГПУ
I неўзабаве збег з Гародні ў Маскву.
Па шкодзе будзь мудрэйшаю, Цнота:
Памятай, хоць ён жыд, хоць паляк -
Не давайся ніколі за так.