(mixtape)
BEAT : • [ SOLD OUT ] "far from...
BEAT BY Viroft Beatz
Mix and mastering : vareeone
Edit : vareeone
photo : alienmenine
lyrics
HOOK
เรื่องราวร้ายๆมันยังไม่พ้นไม่ผ่าน ข่มตานอนจนจันทร์กระจ่าง
ก่อนฟ้าสางดวงดาวช่วยอวยพรฉันที
ให้วันพรุ่งนี้ที่จะได้พบมันต่าง แตกออกไปจากวันเมื่อวาน
ก่อนฟ้าสางดวงดาวช่วยอวยพร ช่วยอวยพร
rap
กูยังภาวนากับดวงดาราว่า
i'll get the money เอามันกลับมาบ้าน
บางทีพึ่งน้ำปลาบางทีพึ่งพามาม่า
เก็บเอาไว้ทุกบาททุกสตางค์ก็เพื่อเอามันกลับมาสร้าง
ชีวิตที่คาดหวังเป็นแผนผังของมาตรฐาน
กูทิ้งมันไว้ข้างหลังแล้วแข็งขันอยู่ภาคสนาม
ยังมีแม่ในผังจะไม่ลืมรอยแผลของก้านมะขาม
แต่ว่าทุกอย่างที่วาดที่ฝันต้องเดินไปเองมันเลยยากจะถาม
กูเลยไม่ทิ้งอุดมการณ์แม้จะรนราน
และแรงที่มีมันกำลังจะหมดแต่จะไม่จบอยู่บนทาง
ที่กูเลือกเองว่าจะเดินเป็นเพื่อนเพลง
ต่อให้กายกูต้องเป็นศพแม้จุดจบกูซมซาน
และมันนมนานและที่เดินทางมาไกลแต่
แม่งไม่ได้อะไรก็เลยต้องใช้ใจแบก
ความพยายามไม่แทนทุกสิ่งอันนั้นเข้าใจแหละ
แค่ว่างทุกอย่างบนบีทแล้วขีดบทความบนไฮแฮท
some time กู fuck the law sometime กู fuck ชีวิต sometime i need heat da bong
think abouth ถึงวันพรุ่งนี้และก่อนจะนอนกู pray to god
กูไม่อยากจะหันหน้ากลับไปมอง
เรื่องที่แล้วก็ให้มันแล้วปล่อยเรื่องตลกให้มันตกตะกอน
มันก็เป็นได้แค่เพียงได้แค่บทละคร
ที่สอนให้หัดทนง
ยึดหลักและจับกระโดง
ออกเรือเหมือนกับประมง
คืนนี้ต้องข่มตานอนก่อนที่พระอาทิตย์จะอัสดง
กูเบื่อจะอดจะทน
วนเวียนเป็นวัฏจักรเกิดแก่ของแต่ละคน
บางเวลามันก็มากับจังหวะจะโคน
ใครจะรู้วันพรุ่งนี้มึงก็อาจจะโดน
แค่ระบายผ่านในเพลง บางทีอยากตะโกน
ใส่ไอโลกที่มันแย่ที่มันสาดแต่โคลน
Am alone feel am sad that in my soul
ทุกปัญหากู told with my bro
drop my feel เอาไปไว้ใน Flow
แต่ถ้ามัวแต่คิดไปทั้งชีวิตตายละครับทีนี้ชีวิตคงไม่ต้องทำไร
อย่ามัวแต่เสียเวลาเพียงนิด หยิบวีด ขึ้นมาซีด ปล่อยมันลงกับควันไฟ
ชีวิตมีขึ้นมีลงมีพีค มันก็เป็นอย่างนีั้ อย่าซีไปเลยแค่ทำใจ
ทุกอย่างมันย่อยไปทีละนิดพอไม่ต้องไปคิดมันเสียเวลาไปกำไมค์
HOOK
เรื่องราวร้ายๆมันยังไม่พ้นไม่ผ่าน ข่มตานอนจนจันทร์กระจ่าง
ก่อนฟ้าสางดวงดาวช่วยอวยพรฉันที
ให้วันพรุ่งนี้ที่จะได้พบมันต่าง แตกออกไปจากวันเมื่อวาน
ก่อนฟ้าสางดวงดาวช่วยอวยพร ช่วยอวยพร
มันจะแปลกมั้ยที่ หลายเพลงที่ผมแต่งแล้วมักจะร้องไห้มันไม่ใช่เพลงที่มาจากเรื่องราวของความรักไปซะหมด เรื่องชีวิต เรื่อง เรพพรีเซ้น ที่มันควรจะดูเท่ๆ แต่มันกลับเศร้าไปซะหมด ยิ่งหยิบคำว่าแม่ที่ไม่ได้ทำหน้าที่ ลูกให้มันดีพอมัวแต่ตามฝันลมๆแร้งๆ ไปวัน แต่ทุกหยดน้ำตาที่มันไหลมา มันแสดงให้เข้าใจว่า ผมผ่านอะไรมาเยอะแล้วจริงๆ ผมพยายามสุดๆแล้วจริง บางครั้งมันน้อยใจที่อะไรมันก็ยากไปซะหมด เหมือนกับว่าผมแค่อยากสร้างบ้าน แต่ผมกลับต้องเรียนรู้ที่จะสร้าง อิฐ ซะก่อน เหมือนผมต้องเริ่มจาก -5 หรือมากกว่านั้น ยากกว่าการจะทำเพลง คือการหาตังมาทำเพลงหวังว่าจะอธิบายความรู้สึกของผมได้ทั้งหมด ผ่านในบทความประมาณ 2500 ตัวอักษรนี้ ยังไงก็ฝากขอบคุณครับ