Evvvveeeettttttt......
Öyle dedi paşamız ve o geceden altı ay sonra da sizlere ömür vefat oldu...
Artık ne o Sevroş süflor var, ne uyanık Ahmet Fehim, ne hazır-cevap Küçük İsmail... Hepsine tanrı rahmet eylesin...
Dalgacı Holaz... Şık ve zarif Hıranuş... Virginia Sakakiyan... Satenik.... Ve ben kulunuz Tomas Fasulyeciyan da dünya değiştirdik... Bizlerin de toprağımız bol olsun...
Zaten aktör dediğin nedir... Oynarken varızdır... Yok olunca da sesimiz bu boş kubbede hoş bir sada olarak kalır... Bir zaman sonra da unutulur gider... Olsa olsa eski program dergilerinde silik birer hayal olarak kalırız...
Görooorum hepiniz gardroba koşmağa hazırlanıorsunuz... Birazdan teatro bomboş kalacak... Ama teatro işte asıl o zaman yaşamağa başlar...
Çünkü Satenik'in bir şarkısı şu perdeye sinmiştir... benim bir tiradım şu pervaza asılmıştır... Hıranuş'la Virginia'nın bir diyaloğu eski kostümlerden birinin yırtığına sığınmıştır...
İşte o hatıralar bu sessizlikte saklandıkları yerden çıkar bir fısıltı halinde yine sahneye dökülürler...
Artık kendimiz yoğuz... Seyircilerimiz de kalmadı... Ama repliklerimiz sabaha kadar fısıldaşır dururlar sahne üzerinde... Gün ağarır... temizleyiciler gelir... Replikler yerlerine kaçışırlar...
Perdeeeeeee........