Wat ze je niet vertellen voordat je op missie gaat.

Рет қаралды 7,586

4 жыл бұрын

Het is natuurlijk enorm spannend en het spreekt tot de verbeelding. Op missie gaan. Met een groep stoere kerels (en vrouwen) allerlei bijzondere en spannende dingen doen onder gevaarlijke omstandigheden.
Voordat je op missie gaat krijg je een uitgebreide voorbereiding op de missie. De specifieke procedures, technieken en strategieën komen ruimschoots aan bod. De cultuur in het gebied wordt besproken, de lokale gebruiken, flora, fauna en alle andere praktische zaken die je moet weten om je werk goed te doen in het missiegebied.
Maar sommige praktische menselijke zaken zijn mij nooit verteld. Hoe is zo'n laatste week voordat je op missie gaat? Wat gebeurt er dan en hoe kun je dat het beste doen? Het is maar een persoonlijke mening hoe ik dit heb ervaren maar ik denk dat andere (toekomstig) militairen er baat bij hebben.
Het belangrijkste is dat je erover nadenkt ;-)
Over Sander Aarts.
Sander Aarts (1979) heeft de zwaarste militaire opleidingen in Nederland voltooid. Hij heeft zestien jaar lang aaneengesloten operationeel gediend bij de Special Forces en is voor zijn verdiensten benoemd tot ridder in de orde van Oranje-Nassau met zwaarden. Hij richtte in 2017 na zijn eervol ontslag de Unbreakable Academy op en geeft trainingen persoonlijke groei en teamontwikkeling.
unbreakable.academy
Sinds juni 2019 ligt Sander zijn boek Niet te breken in de winkel en is inmiddels meer dan 16000 keer verkocht.
unbreakable.academy/product/n...

Пікірлер: 8

@Tiesemans_one_in_ten 4 жыл бұрын

Laat ik voorop stellen dat ik veel respect voel door de bescheidenheid en de nederigheid waarmee veel oud militairen spreken over hun diensttijd periode. Skilled for life doet het leuk in de wervingsvideo's .. Maar hoe lang duurt dat leven als je in een ongepantserde Wolf zit en over een stoffige weg ver weg van huis rijdt? Hoe verenig je zo'n reëel risico met de weg daar naartoe ver van thuis .. Fijn dat een voormalig elite militair een prima poging waagt om duidelijk te maken dat militair zijn niet simpelweg een stoere en gevaarlijke (polder) baan is waarbij al het andere niet bestaat of altijd onderschikt is. Dat je aan het einde van de dag toch ook hoopt aan te kunnen schuiven bij moeder de vrouw, de kids en de aardappels op tafel. Dat er twee volkomen haaks op elkaar staande werelden zijn die je met elkaar moet zien te verenigen in één hoofd en één hart, vóór, tijdens en ook na je missie. Ik moet altijd weer denken aan de Bijbelse zin: Als je je leven wilt behouden, zul je het verliezen. Als je je leven durft te verliezen, zul je het juist ontvangen. Geen afscheid is moeilijker dan een definitief afscheid. Neem dus bewust afscheid want wie weet wat de missie brengt. Ik vind dit filmpje een goede zaak. Voor achterblijvers ook inzichtelijk. Hopelijk dat de komende generaties militairen (ook) van dit filmpje iets opsteken.

@BB-my2xk 3 жыл бұрын

Heel herkenbaar allemaal. Ben 2 keer weg geweest en heb de eerste keer ook iedereen meegenomen naar Eindhoven. De 2de keer heeft mn pa me naar de kazerne gebracht, veel beter. Je zit dan gelijk in de uitzend vibe met je buddy ( m'n buddy en ik tenminste ) . Je zit dan niet te wachten op het moment dat je afscheid moet gaan nemen.

@Ton-gm3lf 4 жыл бұрын

Special forces horen geen familie te hebben. Familie maakt alles veel te moeilijk, alle kanten op. Voor de sf, maar ook voor zijn familie.

@Tiesemans_one_in_ten 4 жыл бұрын

In een ideale wereld zou dat het beste werken ja. Je broeders je familie en geen thuisfront die het slechte nieuws moeten ontvangen. Maar in een ideale wereld zouden SF ook niet nodig moeten zijn. Geen hoge pieken zonder diepe dalen. Geen vrijheid zonder opoffering. Geldt voor beide werelden. In die van de militair en de spijkerbroek.

@kplkasteel 3 жыл бұрын

Wat een gelul zeg... achter elke militair staat een een familie. Het geeft de militair ongeacht rang stand of eenheid de motivatie door te gaan... een militair zonder familie is een niks anders als een robot zonder gevoel of empathie. Als oud militair (B-cie 42 BLJ '97 - '08) spreek ik uit ervaring en ondanks dat BLJ geen SF is zaten wel in Duitsland vaak ver weg van onze familie en het is een van de meest ingezette eenheden van de NL krijgsmacht. Ja het was zeker kut om afscheid te nemen maar zoveel beter om thuis te komen en je familie, vrienden, echtgenoot of kinderen te zien en te realiseren dat je het ook voor hun deed.

@robinsteendam1311 3 жыл бұрын

Waarom worden onze militairen naar dat soort gebieden uitgezonden? De taak van een militair moet zijn het vaderland bewaken en beschermen? Dit werk voer je thuis uit, in je eigen land, niet in een ander land waar je totaal niet verwant aan bent. Nederland had een echt leger in 1940, toen het het vaderland verdedigde van Duitse indringers! Dat was een leger! Het leger dient binnen de nationale grenzen te opereren, niet in verwegistan!

@unbreakableacademy.2300 3 жыл бұрын

En als jij een keer op reis gaat naar het buitenland en je wordt gegijzeld. Vind je het dan wel prettig als er iemand je hachje komt redden in het buitenland? En als terroristen in Verweggistan, plannen broeden om een aanslag te plegen hier in NL. Bijvoorbeeld op de school van je kinderen. Mag het dan wel volgens jou? Als militair bescherm je inderdaad de Nederlandse belangen. Maar Nederland heeft ook een internationale verantwoordelijkheid en belangen. Ik zal de laatste zijn die zegt dat de overheid altijd de juiste keuze maakt hoe ze militairen inzetten. Maar het is te kort door de bocht om te zeggen dat we alleen binnen nationale grenzen moeten opereren. En de huidige Defensie organisatie is trouwens niet te vergelijken met 1940. We behoren nu tot de internationale top. Toen zeker niet.

@robinsteendam1311 3 жыл бұрын

@@unbreakableacademy.2300 Als je een gijzeling wilt oplossen, dan hoef je niet een heel land te bezetten. Wij hebben onze grensbewaking opgeheven en ten gevolge daarvan kan zich iedereen in onze samenleving vestigen. Dit maakt ons kwetsbaar. Ook het feit dat we betrokken raken bij conflicten die niet direct met ons gebied van doen hebben. Zo roepen we zelf de ellende op ons af. In het leger moet vaderlandsliefde hoog in het vaandel staan! Ons leger is herleid tot een eenheid die in opdracht van vreemde mogendheden allerlei klusjes in verre gebieden uitvoert. Ik wilde altijd het leger dienen. Van jongs af aan had ik erg veel affiniteit met het leger. Ik dacht altijd dat het leger een instelling was met als hoofdtaak bescherming. Helaas kwam ik erachter dat ons defensie apparaat niet gericht is op het beschermen van de nationale veiligheid, maar op het deelnemen aan zinloze oorlogen. In 1940 hadden we ten minste nog vaderlandsliefde en eer. Toen streden we tegen de agressor. Nu vechten we voor belangen van vreemde mogendheden. Ik heb geen motivatie om daaraan mee te doen.