Het kabinet bood, na lang gedraal en onduidelijkheden, excuses aan voor het slavernijverleden. Ik wist dat al, aangezien ik Remmelt van Henegouwen Binswijck had gesproken bij Spijkers; de voorzitter van de werkgroep Excuses en Spijtbetuigingen van het kabinet. Hij vond dat de excuses hoe dan ook aangeboden moesten worden. Als het niet goedschiks wilde, dan maar kwaadschiks.