ผมเป็นแฟนตัวยงของหนังเรื่องนี้เลยคับ เฉพาะในโรงหนังประมาณ 6 รอบ ม้วนวิดีที่แถมฟิล์มหนัง อีกประมาณเกือบ ๆ 30 รอบ จนแทบจำบทได้ "Titanic was called the Ship of Dreams, and it was. It really was." ยังคงเป็นบทเปิดหนังที่ก้องอยู่ในหูทุกครั้งที่นึกถึง... นิทรรศการไททานิกเต็มรูปแบบที่เซ็นทรัลเวิร์ลเมื่อปี 2012 ผมมีโอกาสได้ไปมันดีมาก ผมยังคงเป็นคนเก็บสะสมเรื่องราวมากมายทั้งเกี่ยวกับหนังและเรือไททานิก ไปได้หนังสือดี ๆ มาเพียบสมัยไปเรียนที่อังกฤษ ไททานิก ยังอยู่ในความทรงจำเสมอ เพราะหนังเรื่องนี้เป็นจุดเริ่มต้น
“It's been 84 years, and I can still smell the fresh paint. The china had never been used. The sheets had never been slept in. Titanic was called the Ship of Dreams, and it was. It really was.. “ * หมายเหตุ: 84 ปีที่ Rose วัยชราเอ่ยถึงคือ จากปี 1912 ณ ปีเกิดเหตุ แต่ … ทำไมบางช่วงบางตอนในการบรรยายคลิป บ้างพูดว่า (ใครจะไปสนใจเรื่องราวของเรือที่จมไปแล้ว) “50 ปี” บ้างก็พูดถึง 60-70 ปี ในตอนที่กล่าวถึงการค้นคว้าวิจัยเครื่องแต่งกายในอดีต - ในส่วนที่พูดถึงรางวัล “Best Costume Design”
จำได้ไปดูสมัยเรียนมหาลัย 3 ชมเต็มๆ เป็นหนังทีคิดว่าดีที่สุดประทับใจที่สุดตั้งแต่ดูมาเลยมั๊ง เทียบกับเทคนิคการถ่ายทำเมื่อ 25 ปีก่อนก็ถือว่าสุดยอดมากแล้วนะ เพลง my heart will go on ก็ดังมากองค์ประกอบทุกอย่างมันสุดยอดมาก รายได้ก็ถล่มทลายติดอันดับหนังที่ทำรายได้สูงสุดตลอดกาล ถ้าเทียบกับค่าเงินสมัยนี่ก็ยังน่าจะอันดับ 1 25 ปีผ่านไปย้อนกลับมาดูหนังก็ไม่ได้ดูเชยหรือเก่าเลย
นอกจากเทคนิคอันยอดเยี่ยมแล้ว หลายอย่างก็อาศัยบ่ายักษ์อย่าง ความเป็น epic ทึ่มีเหตุการณ์สำคัญเป็นฉากหลังของ gone with the wind, หรือจังหวะโรแมนติกปนเศร้าของ somewhere in times เรื่องหลังนี่ theme song กับฉากจบได้อารมณ์เดียวกัน หลายเรื่องยังหยิบมาใช้