Wilki wykorzystują pozostawione przez siebie znaki zapachowe w terenie do komunikacji między osobnikami, zarówno z własnej jak i z obcej grupy. Jest to charakterystyczne zachowanie ssaków drapieżnych sygnalizujące, jaki obszar jest zajmowany przez dane ugrupowanie rodzinne. Te specyficzne „słupki graniczne” pozwalają na unikanie bezpośredniego starcia w obronie terytorium. Prezentujemy nagrania z fotopułapek BbPN ukazujące znakowanie terenu przez wilki poprzez odchody i mocz oraz drapanie ziemi. Para rodzicielska stara się zdeponować swój mocz na wyżej położonych miejscach, aby zapach roznosił się na dalsze odległości. Podczas oddawania moczu samiec podnosi kończynę tylną wysoko, natomiast samica unosi kończynę tylną i przesuwa ją do przodu. Również odchody wilki pozostawiają w widocznych i wyeksponowanych miejscach, zwłaszcza na drogach leśnych czy skrzyżowaniach leśnych linii oddziałowych. Inne osobniki w grupie oddają mocz w pozycji przykucniętej (samice) lub stojąc bez unoszenia kończyn (samce) oraz pozostawiają odchody w mniej widocznych miejscach i bez drapania. Poznanie modelu znakowania umożliwia lepszą interpretację danych, które pozyskujemy w terenie, jednak pomimo tego nadal wiele zachowań wilków stanowi zagadkę, co wymaga dalszych obserwacji.