Cześć, dziękuję za komentarz. W filmie wspominam, że Słowacki posłużył się popularną w tym okresie romantyczną teorią podboju, którą proponował między innymi Fryderyk Henryk Lewestam (Słowacki mógł go poznać w Paryżu). Według Lewestama geneza narodu polskiego była „dwuplemienna” - rdzennych Słowian podbić mieli obcy Lechici, którzy dali początek polskiej szlachcie. Lewestam wywodził Lechitów od ludów celtyckich, ale - co ciekawe - w utworze Słowackiego celtyckie obyczaje obecne są raczej w kulturze Wenedów, ich przeciwników. Sam Lech w scenie I z aktu I mówi do Derwida: „Co sądzisz, starcze, o ludach zachodnich?”, wskazując, że Lechici przybyli właśnie z zachodu. Ogólnie XIX-wieczni historycy i historiozofowie postulujący teorię podboju spierali się w kwestii pochodzenia czy genealogii Wenedów i Lechitów. Dziś ich teorie traktować należy przede wszystkim jako pamiątki po nauce (i pseudonauce), w której oparcia szukała wówczas polska idea czy ideologia narodowa. W kontekście rzeczywistej prehistorii ziem polskich nie mają one większej wartości poznawczej. Muszę też dodać, że ta historiozoficzna interpretacja tragedii Słowackiego bywa kwestionowana. Np. Renata Majewska w tekście „Lilla Weneda Juliusza Słowackiego a romantyczna teoria podboju: problem z lekturą historiozoficzną dzieła” (2011) stwierdza, że utwór jest nie tylko historią o początkach państwa czy narodu polskiego. Szuka w nim reprezentacji mitu puer-senex (jest to znany już w starożytności topos ukazujący starca jako posiadającego cechy chłopca i odwrotnie), a w postaci Derwida i Lecha widzi pewnego rodzaju symetrię (Derwid to starzec posiadający cechy młodzieńca, młodzieńczy Lech bywa słaby niczym starzec).

Zgadzam się mocno!

To ja dziękuję za komentarz!

Dzięki, bardzo mi miło ❤️