1 ยอห์น 2:15-19
15.อย่ารักโลกหรือสิ่งของในโลก ถ้าผู้ใดรักโลก ความรักต่อพระบิดาไม่ได้อยู่ในผู้นั้น
*** ยอห์นบทที่ 1 ท่านยอห์นเขียนถึงผู้เชื่อทั้งระดับเด็ก หนุ่ม และระดับพ่อ เป็นเรื่องของการได้กลายเป็นบุตรพระเจ้า ได้มาร่วมสามัคคีธรรมกับพระบิดา โดยมีพระโลหิตของพระเยซูเพื่อการยกโทษบาปและเข้ามาหาพระเจ้าโดยทางพระโลหิต ไม่ต้องฟ้องผิด เพราะว่าถ้าหากเราสารภาพเมื่อไหร่ก็จะมีการยกโทษบาปเมื่อนั้นเดี๋ยวนั้น เมื่อพระเจ้ายกโทษบาปเราพระองค์ก็ชำระคือไม่จดจำไม่จำมันอีกว่าเราได้ทำอะไรผิดต่อพระองค์
*** ข้อที่ 15 จนถึง 17 คือคำสอนของท่านยอห์นเพื่อเตือนสติคริสเตียนระดับหนุ่ม (ดูข้อที่ 14 )
*** คำว่า โลกหรือสิ่งที่เป็นของโลก ในที่นี้ไม่ใช่แผ่นดิน แม่น้ำ ทะเล ต้นไม้ อาหาร ทรัพย์สิน แต่เล็งถึง มนุษย์ที่ตกต่ำ และระบบโลกที่เสื่อมทรามเสื่อมโทรม เนื่องมาจากความบาปและซาตานทำให้ระบบโลกกลายเป็นโลกที่เดินคนละทาง ทั้งศาสนาโลกและคนที่ไม่มีศาสนาขัดขวางข่าวประเสริฐและต่อสู้กับพระเจ้า ถ้าหากเราบุตรพระเจ้าเป็นหนึ่งเดียวกับโลกที่ตกต่ำเสื่อมทรามเสื่อมโทรม ความรักของพระเจ้าก็ไม่อยู่ในเขา ท่านยอห์นจึงเตือนคริสเตียนระดับหนุ่มให้ระมัดระวัง
16. เพราะว่าสารพัดซึ่งมีอยู่ในโลก คือตัณหาของเนื้อหนัง และตัณหาของตา และความเย่อหยิ่งในชีวิตไม่ได้เกิดจากพระบิดา แต่เกิดจากโลก
17. และโลกกับสิ่งยั่วยวนของโลกกำลังผ่านพ้นไป แต่ผู้ที่ประพฤติตามพระทัยของพระเจ้าก็ดำรงอยู่เป็นนิตย์
*** กิเลส ตัณหา โลภ โกรธ หลง ความเย่อหยิ่ง มาจากความตกต่ำของโลก (มนุษย์) ที่ซาตานเป็นคนทำ สิ่งนี้ไม่ได้มาจากพระเจ้า ในชีวิตพระเจ้ามีความพอเพียง ปลงปล่อยวาง พอใจในสิ่งที่เป็นสันติสุขกับการได้สนิทในพระเจ้าทำให้เกิดมีความอิ่มเอิบภายใน กิเลสตัณหาโลภโกรธหลงเย่อหยิ่งจึงไม่มีที่อยู่ในบุตรพระเจ้าและสุดท้ายโลกที่ตกต่ำเสื่อมทรามพ้อมกับกิเลสตัณหาก็จะหมดไปแต่ผู้เชื่อและชีวิตพระเจ้าเท่านั้นที่คงอยู่ตลอดไปเป็นนิจ