şeir: Musa Yaqub
səs: Xəzər Süleymanlı
piano: Fuad İbrahimli
#xezersuleymanli #musayaqub #xəzərsüleymanlı
Gözlərin gözümə baxdı yenidən,
Döndərək geriyə vaxtı yenidən;
Özünlə dustaq et,
Bir ev dustağı,
Buraxıb sən məni salma məhbəsə.
Könlümü titrədən vaxt qorxusudu;
Şəlalə nə qədər coşub kükrəsə,
Çaya qarışanda adicə sudu,
Buraxma məni…
Bu qədər işıqlı gözlərlə bir də
Heç kimə mən baxa
bilməyəcəyəm;
Onda gözlərim də adiləşəcək.
Bu qədər mehriban sözlərlə bir də
Bir könülə axa bilməyəcəyəm;
Onda sözlərim də adiləşəcək
Buraxma məni…
Sevdalı ömrümün sarı siminə
Belə incə mizrab dəyməyib heç
vaxt.
Bəxtəvərliyimin, xoşbəxtliyimin
Ən uca, Ən ali taxtıdır bu taxt.
Buraxma,
bu taxtdan endirmə məni,
Bu tacı başımdan götürmə hələ.
Ləfzindən yanıram,
söndürmə məni.
Dilinə başqa söz gətirmə hələ.
Qalxa bilmək üçün bu ucalığa,
Yetə bilmək üçün belə saflığa.
Min dağdan, dərədən soraq
almışam,
Dilbər guşələri gəzmişəm bütün.
Bəlkə də duyğumu cilalamışam,
Elə bu vaxt üçün, bu məqam üçün;
Heyifdir bu məqam,
Heyifdir bu gün
Buraxma məni…
Eh, yazığım gəldi an kimi ötən
Bircə göz qırpımlı şimşək ömrünə.
Eh, yazığım gəldi payızda bitən
Bir meh sığal görən çiçək ömrünə.
Meh ki, o çiçəyi saxlaya bilmir,
Göy ki, o şimşəyi saxlaya bilmir,
İnsan ki, özünün ağası deyil,
Belə bir istəyi saxlaya bilmir,
Burax, qoy gedim.