#kamranagabalayev #xezersuleymanli
şeir: İlqar Fəhmi
səsləndirir: Kamran Ağabalayev , Xəzər Süleymanlı
instagram Xəzər süleymanlı: / xezersuleymanli
Bakı güldürən şəhərdi, Bakı ağladan şəhərdi,
Bakı sönməz atəşiylə sinə dağladan şəhərdi.
Bu tərəfdə göydələnlər, o tərəfdə boz uçuqlar,
Meşələr yerində sanki yerə sancılan buruqlar,
Ana torpağın döşündən qara süd içən cocuqlar,
Bakı ruh verən şəhərdi, Bakı can verən şəhərdi,
Bakı öz damarlarından qara qan verən şəhərdi.
O zamanədən də üstün, o zamanə təhkim olmaz,
O şərə, riyaya, məkrə, o yamanə təslim olmaz,
Onu sındıran tapılmaz, ona sahib heç kim olmaz,
Bakı üz verən şəhərdi. Bakı üz alan şəhərdi,
Bakı ən qıfıllı dildən belə söz alan şəhərdi.
Bura əsrlər boyunca çox olub gəlib-gedənlər,
İçinə nifaq salanlar, qara bağrını didənlər,
Görən anlayıbmı axır, ona qanlı qəsd edənlər,
Bakı səbr edən şəhərdi, Bakı çox dözən şəhərdi,
Fəqət, həddi hər kim aşsa, başını üzən şəhərdi.
O ürək sevindirəndi, sevənə ürək verəndi,
Ən ağır məqamda mərdə, igidə kürək verəndi,
Əl uzatsa dost, ya düşmən - hamıya çörək verəndi,
Bakı verdirən şəhərdi, Bakı aldıran şəhərdi,
Bakı çirkabın içindən göyə qaldıran şəhərdi.
Kiminə tikanlı qönçə, kiminə ətirli gülsə,
Kimə xoş xəyallı bir qəlb, kimə bir zərif könülsə,
Elə bilmə sadəlövhdür. Yeri var, məqamı gəlsə,
Bakı fırladan şəhərdi, Bakı oynadan şəhərdi,
Ölüsün göyə uçurdan, dirisin udan şəhərdi.
Sənə bəxtin üz çevirsə, naxışın gətirsə bir gün,
Yığıb əldə sərvətü-var, çox adamdan olsan üstün,
Demə, « Qismətim beləymiş, yazıya pozu nə mümkün?»
Bakı pozduran şəhərdi, Bakı sildirən şəhərdi,
Bakı gizli bir gülüşlə adam öldürən şəhərdi.
Bakı ilə oynamazlar. Bu sözü nə tez unutdun?
Elə bilmə ki, görən yox. Neçə dəfə zər də tutdun.
Fələyin qumar evində demə «bəlkə» bir gün uddun.
Bakı «bəlkə»siz şəhərdi, gözü kölgəsiz şəhərdi.
Bakı bu qədim oyunda, zəri nöqtəsiz şəhərdi.
Bir işi sığallıyandı, bir işi qulaq burandı.
Bir üzü ürək verəndi, bir üzü ürək vurandı,
Bir əli cırıb sökəndi, bir əli tikib qurandı,
O soyunduran şəhərdi, o geyindirən şəhərdi
Bakı atlının belinə, atı mindirən şəhərdi.
Gəzib aləmi dolaş sən, lap elə səmaya yüksəl,
Yeri, fəth elə cahanı. Əcəlin çatandasa gəl,
O qədər «Mənəm» deyəndən, qalıb adi cansız heykəl,
Bakı dəfn edən şəhərdi, Bakı basdıran şəhərdi,
Bakı öz ümidlərindən adam asdıran şəhərdi.