ตาทั้่งสองมองเจ้า
ในตอนที่เฮาทั้งสองยังอยู่
แต่มื้อนี้บ่ฮู้เป็นมื้อสุดท้าย....หรือบ่
เวลาล่วงเลยมา
ฟันฝ่าชีวิตความหวังตั้งต่อ
เมื่อยหรือว่ายามท้อ กะยังมีเจ้า
* ยื้อเอาไว้ซำได๋
บ่อาจหยุดเข็มของนาฬิกา
เบิ่งสายตาเจ้ากะฮู้ว่า
กำลังสิลาไกล ใจสิขาด
**ความเยือกเย็นกลืนใจขุ่นมัว
บ่ฮู้...กำลังหวาดกลัวอีหยัง
ย่านต้องใช้ชีวิตลำพัง
ฝืนอยู่ต่อไปโดยบ่มีเจ้า
ย่านต้องกลายเป็นคนถูกลืม
กลัวน้ำตาซึมไปจนนิรันดร์
แลกชีวิตคงบ่สำคัญ
ถ้ามันสิยื้อ เจ้าไว้
สุดท้ายกะยื้อ บ่ได้