Bu video bir çok insan için rahatsız edici öğeler ve anlar içerebilir, yüksek ihtimal yaşayacağımız bu olayı tüm çıplaklığıyla, trajikomik bir anlatı ile size aktarmak ve olabildiğince size bu konu hakkında eğitim vermek istedim. Umarım sana yardımı dokunur, umarım yardımı dokunacak bir konuma düşmezsin.

Bir gün deprem olacak ve insanlar bu videonun altına gelip "Oldu ve hazır değildik." yazacağı gerçeği çok korkutuyor. İmkanınız varsa ve evinize güvenmiyorsanız kendinizi kurtarın.

6 şubat depreminin üzerinden 1 yıl 3 ay geçmesine her detayı hatırlıyorum ve kimsenin yaşmasını istemme bu korku ömrünüzün sonuna kadar geçmiyor. Çamaşır makinesi, yagmur, şişe sesi bile seni korkutrugunda anloyorsun işte.

Geri dön şef! Ordunun sana ihtiyacı var.

Videoyu sonuna kadar izlemenizi tavsiye ederim. Çünkü basit bir deprem hazırlığı videosu değil bu. Medyanın ve insanların depremden etkilenen insanları nasıl sömürdüğünü de açıklayan bir video aynı zamanda. Evet, depreme hazır değiliz. Ama İstanbul’da olacak bu büyük depremde yaşanacak acıların önümüze nasıl sunulacağına da hazır mıyız? Bu video bende bunu düşündürdü. Eline, emeğine sağlık Saniye. ♥️

Depremi iliklerime kadar yaşamış birisi olarak söylüyorum. Harika anlatmışsın ve empati yapamayan insanlara bile tüm duyguyu verebildiğin için tebrik ediyorum

unutuldu.

Aradan aylar geçti, daha hala her yer enkaz ve altında cesetler ile dolu... Deprem olduğunda işte olacağımız yer tam olarak orası...

Depremi yaşamış biri olarak söylüyorum.videoyu izlemeye başladığım andan itibaren kalbim sıkışmaya başladı.sonlara doğru nefes alamaz oldum. Ve depremde yaşadığım her an gözümün önüne geldi.

Bazı insanlar bu videodan sonra eminim ki tetiklenecektir fakat depremi bizzat yaşayan birisi olarak bu video duygularımı, düşüncelerimi tam olarak çok iyi yansıtıyor. Depremde 30'dan fazla akrabamı, komşumu, kuzenimi, sevdiğim kızı, arkadaşlarımı kaybettim. Size burada daha önceden de okuduğunuz, duyduğunuz "devlet yoktu" methiyelerini savurmayacağım fakat diyeceğim tek şey birileri bunun bedelini çok ağır ödeyecek. Deprem değil, yapı ö*dürüyor dostlar. Benim yaşadığım evde tek bir çatlak yok fakat karşımdaki bina yerle bir olmuş. Allah'ın işi, değil mi? Değil. O zemine "uygundur" raporu veren, inşaata onay veren, inşaat esansında maldan çalan ve meclisten imar affını geçerenlerin işi. Henüz 19 yaşındayım ve ben bu depremden sonra kendime yemin ettim. Bürokraside olmak için çabalayacağım. O insanların bedel ödemesi için çabalayacağım. Hiçbirini başaramasam bile bunun gibi "insan kaynaklı felaketlerin" daha da olmaması için çabalayacağım. Son olarak, emeğine sağlık Saniye. Videon harika olmuş.

ben depremin üstünden 9 ay geçmesine rağmen ilk günkü gibi her detayına kadar her gece rüyalarımda yaşıyorum ve şu an karaman ilinde her şeyden uzak kendine kapanmış bir durumda hataydaki yıkılan evimden çok uzakta yks sınavına çalışmaya çalışıyorum bu videoyu her izlediğimde ise o gece enkazda kalan arkadaşlarımı ailemde bir parça olan insanların yaşadıklarını hissettiklerini hissetmeye çalışıyorum sizi çok özledim çocuklar o gece çok acı çektiğinizi biliyorum ve kendimi tüm bunlar yaşanmasaydı şu an hayatımın ne kadar rayında gideceğini düşünmeden yapamıyorum sizleri çok özledim hep yks sınavından sonrası hakkında sohbet ederdik hepimizin güzel hayalleri vardı beraber bunun için çabalardık şimdi bunu yapamayız keşke beni bir başıma hiç bilmediğim bu şehirde tek bırakmasaydınız keşke gelecekteki planlarımızı beraber gerçekleştirebilseydik keşke yine küçük arkadaş grubumuzun aktivitelerini yapabilsek huzur içinde uyuyun sizi çok özlüyor ve seviyorum

08:15 Azerbaycan’da deprem oldu, nedensizce ilk aklima bu video geldi Allah ulkemizi buyuk depremlerden korusun 🇦🇿

Sonlara doğru kurtarma ekiplerinin sesleri beni çok duygulandırdı.Depremi yaşayan atlatan tüm kardeşlerimize sabır ve huzur diliyorum.

Kimse hazır değil ve deprem olursa ne olacağını bilmiyoruz.

Teşekkürler. Eline sağlık deprem konusuna oldukça güzel değinmişsin

Türk kardeşlerim için çok üzülüyorum. Umarım deprem sorununuz düzelir 🇦🇿♥️🇹🇷

Bir hataylı olarak size üzücü bir haberim var. O ekipler eğer çok çok çok şanslı değilseniz asla gelmeyecek. Televizyonlarda gösterilen ölü rakamları da tamamen yalan. Onlarca kişi tarafından destek mesajlarına boğulup Twitterda günlerce gündem kalan arkadaşlarımın evine de kimse gelmedi. Yanlız başınasınız. O yüzden önlem almanız çok önemli.

Kahramanmaraş depremini yaşamış biri olarak yazıyorum bunları. bizimde hayatımız sizlerin şuanki hayatı gibiydi, mükemmel günlerimiz vardı, hayatımızda o kadar güzel ve mükemmel insanlar vardı ki dışarı çıkıp beraber oturduğumuzda tüm derdimizi unutup anı yaşıyorduk. gecenin bir saati uykudan sallanarak uyandık ve ne o mükemmel anılar ne o mükemmel insanlar ne de bahsettiğim insanlarla gidip oturduğumuz yerler kaldı. bir çok şeyimizi kaybettik hayatımız o kadar rezil ve kötü bir duruma geldi ki sizlerin bizler için gönderdiği yardım paketlerini alırken ağlayarak aldık. daha öncesinde hiç bu kadar aciz hissetmedik kendimizi. keşke önlemimizi alsaydık, keşke bilinçli olsaydık. lütfen siz önleminizi alın araştırın bilin benim dediğim keşkeleri sizlerde demeyin. bizlerin yaşadıklarından ders alın bilinçlenin lütfen! /(Malatya’da yaşıyorum)

bir anda sosyal medyadan çekilirsem beni hatırlarlar mı diye sosyal deneymi çekiyon napıyon gene abi

Videoyu izlerken gülüyordum ama bir anda böyle gözyaşlarımı tutamadım bazı yerlerde güldürürken ağlattın ve nefesim biel yetmedi bazen bu videoyu gerçekten herkesin izlemesi lazım kendimi 6 şubata dönmüş gibi hissettim sesimi duyan var mı cümlesini duyduğum an

Depremin etkisini yavaş yavaş unutmaya başladığımız şu günlerde, bize tekrardan o insanların neler yaşadığını göstermeye çalıştığın için teşekkür ederim, büyük insanların büyük sorumsuzlukları sebebiyle binlerce insanı kaybettik, bunu unutmamalıyız

Evet, hazır değiliz. Eğer birileri harekete geçmezse çok geç olacak her şey için..

Bende bir depremzedeyim ve Her ne kadar seçim yüzünden depremzedelere geberin deselerde sizlere üzülüyorum arkadaşlar hala zamaniniz varken kaçın

Depremi yaşamadan asla bu videoyu anlamayacak olan milletimize üzülüyorum size acı bir gerçek söyleyeyim kurtulma şansınız çok düşük ama yinede umut iyi birşey onu kaybetmeyin:)

Depremde Hatay'da biri olarak ilk başlangıç beni gerçekten gerdi, çünkü cidden hazırlıklı değildik.Bu video beni gerçekten o yaşadığım iki dakikayi hatırlattı ki asla unutamayacağım ama insanların bunu özellikle nüfusu 15 milyon olan İstanbul ve Marmara çevresinde olacağını bilmek beni yine çok korkutuyor. Bu deprem videosu gerçekten yasadıklarımızın en hafif hali inanin. Nolur evinize ve kendinize dikkat edin dünyanın en zor şeyiydi benim için marmarada olursa tüm dünya gelse toplayamayacağını biliyorum.bu video her ne kadar rahatsız edici olsa da özellikle depremi yasamıs olan biri için bu video deprem ve onun sefilliğinin en çıplak halidir teşekkürler saniye

Arttırdığın bu farkındalığın yanında çok küçük bir destek, tekrardan hepimize geçmiş olsun.

Ben içeriklerinizi destekliyorum ve bence takdiri hakediyorsunuz şahane içerikleriniz var tebrikler 🎉

0:01 Şuan şunu sana sormak lazım

Video o kadar gerçekçi ki deprem riskli bir yerde yaşamamama rağmen anksiyeteden bir süre uykusuz kalacağım. Her ne kadar iç karartıcı olsa da bu gerçekleri bu kadar güzel anlattığın için teşekkürler Saniye. Senin gibi insanlara ihtiyacımız var.

Depremi yaşamamış ve iyi empati kuramayan insanlara çok iyi bir içerik olmuş. Keşke bunu bütün Türkiye’ye izletebilsek.

Saniye neden video atmıyor diye merak edip yorumları okumaya gelen kardeşim hoşgeldin :D

Bir 6 Şubat depremini Malatya'da yaşamış birisi olarak İstanbul depremi beni çok korkutuyor ve bu video benim travmalarımı tetikliyor nefes alamıyorum resmen

simülasyon o kadar gerçekçi olmuş ki gerçekten yaşamış gibi hissettim, umarım bu şekilde sonlanmaz, elimizden geldiğini yapabiliriz lütfen herkes önlemini alsın

Böyle bilgilendirici bir video hazırladığın için teşekkürler. İnşallah hiç kimsenin bu bilgileri kullanması gerekmeden deprem bölgelerinde bulunan yıkılabilecek binaları boşaltabilir ve hazırlıklı bir şekilde depreme hazırlanabiliriz.

Deprem ve enkaz bu hayatta tartismasiz en korktugum sey. Video cok guzel olmus. Videoyu izledikten sonra deprem cantasi hazirlamaya karar verdim. Tesekkur ederim..

Allah rahmet eylesin cok ozluycem seni videolarinla bana guzel zamanlar yasattigin icin cok tesekkur ederim saniye son videonun bu olucagi aklimin ucundan gecmezdi....

Depremi Hatay'da yalnız başıma kaldığım evde yaşadım. Ailem benden 140km uzakta Adana'da bir apartman dairesinde kalıyordu. Deprem anında geçirdiğim şok etkisiyle hiçbir şey yapamadım ve yatmaya devam ettim. bu şok öyle etkiliydi ki sadece yatıp ölmeyi ve tavanın üzerime düşmesini bekledim oysa dışarıya çıkmam yalnızca 5 saniye sürecekti. depremin sakinlediği ilk an korkarak annemi aradım fakat hatlar yüzünden ulaşamadım. sonra birden hat düştü ve konuşmayı başardım... büyük babam ve büyük annemi evde bırakmak zorunda kalmışlar ama kendileri güvenli bir bölgedeydi. Ertesi gün okulum olduğu için kalın giysilerimi yattığım odada hazır bulunduruyordum. Dışarı çıktım, yalnızdım dondurucu bir soğuk vardı ve yağmur yağıyordu yan komşumun arabasına binene kadar bir deprem daha oldu ve sallana sallana arabaya gittim. Arabada titriyordum aynı zamanda aklım arkadaşlarımdaydı. aradım ama hiçbirine ulaşamadım. Aradan iki saat geçti ve sonunda en yakın arkadaşıma ulaşabildim, hayattaydı. günün aydınlanması ile yakın çevremde oturan arkadaşlarımın evlerine gittim ve birçok evin enkaz halinde olduğunu gördüm ve sonrasında acı haberler gelmeye başladı. enkazlara girdim tek umudum arkadaşlarımı canlı çıkartmaktı ama olmadı. birçok kişiyi kaybettik . yalvardık, yakardık ama yardım alamadık. Depremin 4. günü çalışmalar başladı. arkadaşımın enkazından ses geldiğine dair yalan söylediler armadağım yer konuşmadığım kurum kalmadı. yavaş yavaş yardımlar gelmeye başlamıştı ama yetmiyordu ve sonrasında yardımlar kesilmeye başladı. şimdi ise sınıfımda sadece ben varım, okulum boş, eski cıvıltılı Hatay yok. Artık anılarım sevdiklerim ve memleketim yok...

Bu olayı anlamayan, bilmeyen insanlar için bu videoyu hazırlayıp "belki bir umut" dedirttiğin için teşekkürler. Emeğinin milyonda biri ama bu desteğimi kabul ettiğin için Teşekkürler.

Depremi hayatımda hiç yaşamadım. Üzüntü içten gelen bir şey ve ben deprem haberlerini görünce içimden üzülmek geliyordu fakat yeteri kadar değil çünkü empati kuramıyordum. Bu videoyu izledim ve artık kat kat çok daha iyi empati kuruyorum teşekkürler saniye.

saniye gerçekten seni çok seviyorum insanlar tiktok ta garip vğdeolar çekerken sen çok farklısın.

Öncelikle, yakınlarını kaybeden herkese baş sağlığı diliyorum. Biz Gaziantep'te yaşıyoruz. İlk anda ben birşey hissetmemiştim ama Annemin seslerine uyandım. Ranzadan indim ama hepimiz salona geçmeye çalışıyoruz. Avizenin çıkardığı çıngırtılar, Düşen fincanların sesleri, duvarların hafif uğultuları... herşey birbirine karışmıştı. Biz aile apartmanında oturduğumuz için 3 katlı binanın en altında biz, bir üstünde büyük amcam, en üsttede küçük amcamlar oturuyordu. Sarsıntı hafifleyince amcamlara seslendik ve aşağı indik. Korkudan dillerimiz tutulmuştu. Biz yine üstümüze mont, çorap vb. giymiştik. Ama herkes gecelikleri ile çıkmıştı sokağa. Dondurucu bir soğuk, bardaktan boşanırcasına yağan bir yağmur vardı. Bizim mahallede yıkılan hiç bina yoktu. Binaların yüzde 95 i de hasarsızdı. O anda anımsadığım diğer şeylerden biri de saatin 04.20 yi göstermesiydi. Babam ve dedemin konuşmaları kulağımda yankılanıyordu. Babam dedeme:'' - Baba, eğer bu denilen Maraş depremiyse, Maraş gitti.'' Kimi insan sokakta kaldı, kimi arabasına geçti. Ben, kardeşlerim, annemler, yengemler, babaannem ve babamın teyzeleri kamyon tarzında bir pikapın arkasına doluştuk. Pikapın üstüne kalın bir branda seriliydi. Erkekler ise Arabanın az ilerisinde ateş yakmış, bekliyorlardı. Ben adeta konuşmayı unutmuştum. Ama ikinci depreme kadar hiç bir artçıyı hissetmemiştik o panikle. Bir saat kadar arabada oturduktan sonra babamların yanına indim. Babam bana küçük bir cep feneri verdi. Eve girip atkı vs. almak için. Birlikte yavaşça eve girip feneri açtık. Korkunçtu. Pek bir şey kırılmamıştı ama sanki Çernobil gibi yıllardır terk edilmiş bir yere gidiyor gibiydik. Aldık ve çıktık. Sonra biraz üşüdüm ve arabaya gittim. Annemin kuzeni ve onun ailesinin kaldığı sitenin yıkıldığını öğrendik. Annemi bir ağlama tuttu. Kuzeni, onun eşi, iki üvey kızı ve bir üvey torunu enkaz altında kalmışlardı. Instagram desen, enkaz altından video çekenlerle doluydu. Kıyamet kopuyor sandık. Geceyi uykusuz geçirdik. Sabah 10 gibi babaannemlerin evine geçtik çünkü çok soğuktu hava. Her an deprem oluyor gibi hissediyorduk. Belki de gerçekti o sarsıntılar. Bir yandan da yakınlarımızdan gelecek güzel haberleri bekliyorduk. bir süre sonra Annem ve Babam küçük kardeşime bez, kıyafet vb. almak için kalktılar merdivenden inerken ikinci deprem yavaş yavaş başladı. Ben salavat getiriyorum, herkes kelime-i şehadet getiriyordu. Bitince aşağı indik. Annem bayılmıştı. Zar zor kendine getirdik ve dışarı çıktık. Herkes gitmişti. Bizim Baba tarafı Pazarcıklı olduğu için birçoğu arkadaşlarını kaybettiler. Sonra ise çaresiz, tekrar babaannemlere geçtik ve iki gün orada yattık. Sonra 9 Şubatta eve geçtik. Ben 4 gündür ağzıma doğru düzgün bir lokma koymamıştım. Doğalgaz olmadığı için çok üşüyorduk, ayrıca kablolar çalındığı için internetimizde yoktu. Ayrıca annemin halası Elbistan depreminden sonra kalbi durmuş ve makineye bağlanmıştı. Gaziantepten her enkaz haberi geldiğinde nefesimiz kesiliyor, ekrana kilitleniyorduk. Ben gece uyanık olup sabah yatıyordum. 12 Şubat gecesi... Annemi kuzeni aradı ve şöyle dedi: ''-Annem gitti Emel.'' ve hiç birşey söylemeden telefonu kapattı. Dayım, annem ve dedem gözyaşları içinde çıktılar. O gece orada kaldılar. Yürekleri yanıyordu. Yüreğimiz yanıyordu. Sabah kalktığımızda ise ikinci şokla sarsıldık. Annemin enkaz altında kalan kuzeni ve ailesinden acı haber geldi. Cenazeye ben katılmadım. Annem onları kefenlenmeden önce görmüş ve gördüğü manzarayı asla unutamayacağını söylüyor. Hala inanamıyorum. O dağ gibi insanlar... Daha 1 hafta önce bizimle buluşmuşlardı. Ve hepsi bir anda kayıp gitti. Ne olduğunu anlayamadan tonlarca yığın arasında son nefesleri buhar olup gökyüzünün soğuğuna karışmıştı. Artık ne onlar dönecek, ne de bizim yüreğimizin yarısı. Çok üzgünüz, her gün rüyalarımıza giriyorlar... HERKESİN BAŞI SAĞOLSUN, BAŞIMIZ SAĞ OLSUN TÜRKİYE Buraya kadar okuduysanız çok sağ olun arkadaşlar 1 saattir yazıyorum ve o an neler yaşadığımı anlatmaya çalıştım, Hoşçakalın :)

Deprem bölgesinde gönüllü çalışan biri olarak çıkarılma anında gözlerim doldu. İyi ki varsın. İyi ki bilinçlendiriyorsun

dünyanın en korkunç videosu

İzlerken daraldım. Hepsini tek tek yaşadım..

Kahramanmaraş depreminin travmasını tam atlattığımı düşünürken bu video bana o günleri tekrardan hatırlattı.Umarım kimse böyle bir durum ile karşı karşıya kalmaz.Teşekkür ederim saniye her şey geç olmadan bütün insanlara sadece sözle değilde bunu sanki gerçekmiş gibi yaşatarak belki de bir çok insanın hayatının kurtarılmasına vesile olacaksın...

kahramanmaraş depremini hatay’da yaşayan biri olarak ağlayarak izledim. lütfen önleminizi alın arkadaşlar, o kadar kötüydü ki tarif edilemez bir acı.

Sdece her an korkuyorum... Enkaz altına düşmek istemiyorum... Azerbaycanda yaşıyorum ve burada sürekli küçük depremler oluyor. İnşallah bu küçük depremler büyümez...😢😢

hatay iskenderun da yakalandım ve size o anki duygularımı özet geçerek anlatmak isterim. İlk sarsıntı ve devamında gelen sallanma Çok uzaklardan gelen çıtırdama sesleri Sallanma esnasında kaçamayacağını anladığın ve çaresizlik içinde boğulduğun, ölümün en rahat kurtuluşmuş gibi hissettirdiği zaman Sallanmadan sağ çıkman Dışarıda duyduğun en sessiz gürültü Asla unutamayacağın çığlık sesleri Aniden ısınmaya başlaman Yağan yağmuru hissetmemen 1 saat sonrasında kendine gelmen ve inanılmaz bir şok geçirmen Hala çok sessiz, duyduğun sadece mağaza ve dükkanlar alarmları çığlıklar kesildi 3. Saate gelirken çok uzaklardan başlayan ambulans sesleri Korkudan kaçmak isteyen şehir sakinleri 7. Saat, kendine gelen şehir sakinlerinin diğer enkazlara koşup yardım etme cabası Enkazların içinde uykusunda yakalanan diğer ölen vatandaşları görmen ve yine ani şok ve panik atak nöbeti 12-13. Saat açlık başlaması ve yiyecek verebilecek bir yerin olmaması 22. saat ve yaşadığım yere ankaraya dönüş Bu durumu yaşayan değil uzaktan izleyen bir İstanbullu birisi değil taşınmak evindeki herşeyi feride bırakarak başka bir şehirde kendisine yeni bir hayat kurardı.

Depremi unutmaya ve unutturmaya çalışanlara karşı çok başarılı bir ders, şu an kızgınlık ve üzüntü duygularıyla doluyum, depremi gündemimizden düşürmememiz ve cezayı hak edenleri affetmememiz gerekiyor.

Bizim Japonya'daki gibi rahat rahat kendimizi güvende hissetmemiz lazımken bu tedbirlerin bize aldırış aldırılması ne kadar geri kaldığımızı gösterir.

o gün nedense yatmadan önce içimde bir mutluluk vardı bilmiyorum artık ne bilim bir his vardı içimde yarın okul açılacak diye saat 10 da yatağıma geçmiştim ve saat 11 e doğru uyudum. bir zaman sonra evin gürültüsüne uyandım ev bildiğin çamaşır makşnesi gibi tar tar tar sallanıp zıplıyordu ve 1. kattayız o kadar ani uyanmıltım ki saatin 12 olduğunu zannediyordum deprem oldupunun farkına varınca hemen yatağımın yanına çöktüm neden aşşaığya inmiyorsun dersenizde evt binanın çökeceğini düşündüm ailemin yatak odasına bile gidemedim tüm eşyalar yere dökülmeye başladı odamın duvarları çatlamaya başladı sesleri duyabiliyordum hatta o kolonların içindeki demirlerin gıcırtısnı bile duyabiliyordum evt herkesin dediği gibi binanın çökmesini bekledim dahada şiddetlenmeye başlayınca kapının köşesi patladı birden ve ben tamam buraya kadar dedim babamlara bağırdım korkuyorum diye en azından ses verirler diye sonra deprem bitti babamların yanına gittiğimde babamın o donuk yüz ifadesini asla unutamayacapım hemen aşşağıya inin dedi ve o yağmurda hayatımda böyle yağmur görmedim o yağmurda ayağımda hiç birşey yoktu tüm site aşağıya koşmaya başladı biz arabaya bindik babam yukarı çıkıp çorap vs getirdi hemen tam getirip arabaya bindi arabada çok şiddetli bir şekilde tekrar sallanmaya başladık bu sefer bina üstümüze çökecek zannettim ve babama sür sür diye bağırdım neyse depremden bir 20 dk geçti ben daha yeni saatin 4 olduğunun farkına vardım yaklaşık bi 6 saat arabada bekledik ardından eve geçmek zorunda kaldık ama ben hiç istemiyordum anneme hep dedim ev girmeyelim diye eve girdikten 30 dk sonra ben tabi şok geçirmişim artık korkudan montla oturuyorum bida olursa diye evde neyse 30 dk sonra sallandığımızı hissettim deprem oluyor dedim annem ayaktaydı yok be dedi ardından ben kapıya koştum tam kapıyı açtım beni kapıya vurdu tabi ben dedim ki tamam o depreme dayandı ama buna maalesef imkanı yok en hızlı şekilde evi terk etmmemiz gerek dedim ama orda konuşamadım sadece kaçın lafı çıktı ağzımdan annem siz gidin dedi biz kardeşimle indik fakat merdivenler ayağımızın altından kayıyordu düşmek üzereydik yere aşşağıya indikten sonra ikinci kabus orda başladı yerde zor duruyorduk sanki biri yeri esnetiyormuş gibi ama annemler hala içerdeydi ve binanın çökeceğini düşündüm o sırada annemler aşağıya indi ve bida eve giremedik 1.5 hafta boyunca mart ayının ortalarında annemler evde yatıyordu ama ben korkudan hala arabada kalıyordum yani çok zor birşey allah kimseye yaşatmasın hazırlıklı olun yok ama paramız yok nasıl yeni eve geçelim demeyein depremi yaşadıktan sonra pişman olursunuz...

Depremi yaşamış birisi olarak o sesimi duyan var mı sözlerini ömür boyu unutamayacagim

Malatyalı depremzedeyim izlerken panik oldum göğsüm sıkıştı ama izlemeye devam ettim o iki büyük deprem anını tekrar yaşadım 5:34'de ağladım. Teşekkür ederim herkes bizi unutmuşken hatırlatma yaptığın için, unutmayın bu felaket her zaman sadece başkalarının başına gelmiyor her an yaşayabilirsiniz.

istanbulun bağcılar semtinde 60 yıllık bi binada yaşıyorum ailemle ekonomik ve maddi nedenlerden dolayı buradayım bu video beni ve mahallemi anlatıyor rabbim ölümün bile hayırlısını nasip etsin inşallah ana baba kardeş acısı yaşatmasın inşallah ...

Yeminle gözlerim doldu 😢 Allah'ım sen bizleri koru

Adıyamanlı olarak enkazda kalan tüm yakınlarım vefat etti demem o ki deprem olursa enkazda kalırsanız sessizce ölmeyi beklebilirsiniz…

Teşekkürler Saniye, izlerken birazda olsa o anı yaşayan insanların ne hissettiğini anlayabildim. Tek temennim kimsenin yaşamaması.

depremi yaşayan biri olarak neredeyse ağlıyordum bu videoyu izlerken, bütün yaşadıklarım gözlerimin önünde canlandı. ya ben de o insanlardan biri olsaydım diye düşündüm, bu video çok şey anlatıyor ama anlaması gereken kişiler sadece biz değiliz... iyi iş saniye

Gençler biz 7 şiddetinde deprem yaşadık ALLAH Bİ DAHA YAŞATMASIN

Böyle bir şanssızlık yok, yaşadığım şehir ve memleketim 1. Derece deprem yerleri. Allah sonumuzu hayır etsin

Tüylerim diken diken oldu doğrusu. Ekibin geldiği an seslenmenin zorluğu o kadar korkunçtu ki. Umarım deprem olunca hayatta kalmayı başarabiliriz.

Enkaz altında kalan insanları ve yaşanacak böyle bir felaket'de neler yapacağımızı en iyi böyle anlatabilirdin. Ağzına sağlık Saniye.

Korkunç ama teşekkürler yine de. Yaşamadan yaşattın. çok teşekkür ederim unutturmadığınız için. 6 şubatta deprem bölgesinde değildim. Ama oradaki kardeşlerimin acısını derinden paylaşıyorum. Deprem çantası hazırlayacaktım. Videon sayesinde çok çok daha kapsamlı olarak hazıelamam getektiğini anladım. Lütfen herkes hazırlasın. Rabbim herkesi korusun bu felaketten. İstanbul acil dönüştürülmeli. Nufüsun Anadoluya dönüşü teşvik edilmeli. Çok çalışmalıyız

Allah korusun❤

En çok canımı acıtan şey ise unutan insanların ''hayatımıza devam etmeliyiz,hayat devam ediyor,unutmamız lazım'' gibi bahanelerle bizlerin depremzedelerin karşılarına çıkmaları.Evet,hayat devam ediyor ama senin için.Normal yaşantıya dönmeliyiz ama unutarak değil ibret alarak,ders çıkararak.Kimse bu ayrımı depremi yaşamadan anlamayacak

Yemin ederim göz yaşlarıma hakim olamadım... Umarım artık bir şeyler değişir... Eline sağlık Saniye iyi ki varsın

ALLAHIM NOLUR SEN BİZİ KORU YARABBİM

Emeğinize sağlık, teşekkür ederim

Malatyalı bir depremzedeyim. Her şeyin ötesinde yaşadığım bölgeye ilk yardımların geldiği Sivas Kangallılara ve Diyarbakırlılara teşekkür etmek istiyorum. Çünkü ilk gelen yardımlar hayatiydi. Ölenlerimize rahmet geride kalanlarımıza sabır versin rabbim.

İliklerime kadar deprem varmış gibi hissettim. Hem eğitici hem ders verici daha böylesine bi video izlememiştim Mert. Teşekkürler.

Müthiş bir video yapmışsın kardeşim ilk defa kanalın karşıma çıktı emin ol birebir video yu izlerken yaşadım anı 😢😢😢😢❤

Neler yaşadığımı o anı bir kez daha hissettim. Ne olur bütün önlemlerinizi alın, bizim yaşadıklarımızı yaşamayın.😢

6 şubat depremini yaşamış biri olarak söylüyorum gerçekten ağlamaktan izleyemedim. Umarım olabilecek herhangi bir deprem için gerekli önlemler alınır.

Ben Çanakkale'de yaşıyorum ama hala koruyorum 😢

saniye dakika olsu hadi video at

Bir afet yöneticisi bölümünü okuyan birisi olarak videodaki her anı ciddi anlamda düşünülerek, planlanarak yapıldığı ve enkaz altındaki bir bireyin neler yaşayabileceğini çok güzel aktarmışsın. Eline sağlık

Depremi yaşayan biri olarak videoyu izlerken ağlamamak elde değil.Cok şükür enkaz altında kalmadık ama korkuyu yaşamak ve insanların yaşadığı zorlulari dusunsdukce çok kötü oluyor insan.Cok güzel video olmuş saniye.Basarilarinin devamını dilerim.Umarim birçok insan bu videodan sonra daha çok bllinclenir

abi Allah razı olsun seni izlerken deprem oldu

Abi gerçekten çok iyi olmuş ve bunu izlerken ağladım nedenini bilmedigim biçimde

Hatayda depremi yaşamış biri olarak o kadar gerçekçi ve güzeldi ki herşeyi hatta daha fazlasını tekrar yaşadım. Tebrikler Saniye.

Gaziantepte depremi bütün anını yaşamış birisi olarak o kadar müthiş anlatmışsın ki umarım empati yapamayan insanlara bu duyguyu verebilmişsindir..

Hatay depremini yaşamış biri olarak çok kötü oldum . Umarım az hasarla sıyrılırız bu dönemden

Videoyu izlerken kendimden geçtim lan muazzzzzzam bi video

Uyarı : depremi yaşamışsaniz tüyleriniz diken diken olabilir. Ve söylediği herşey gerçekten öyle olacak yada o kadar şanslı olmuycaksiniz bizzat yaşadık biliyoruz, tedbirli ol ,hayatta kal !

2021 yılında babam öldüğünde mezarı için 10bin ₺ vermiştik. İstanbuldaki insanların evleri için her ay bu kadar para ödediğini düşündükçe ürperiyorum. O evler üstlerine çökünce babamın mezarından ne farkı kalır? Lütfen gerekli önlemler alınsın, evlerimiz mezarımız olmasın..

Bende Hataylıyım. Deprem olurken annem dışında herkes uyuyordu evde, kedimin beni uyandırmasına kalktım. Gözlerimi açtım ve yatakta doğrulduğum an heryer sallanmaya başladı. Önceden de depremi yaşadığım için hemen yalın ayakla evden dışarıya fırladık. Saniye abimizin dediğinin aksine algılamak için beklemedim çünkü refleks hâline gelmişti bu. Sağanak yağıyordu, soğuktan ve şoktan bedenim uyuşuyordu buna rağmen koşarak otobüslerin park edildiği alana gidip park alanının kapısına ellerimizi kenetledik. Herkes dışarı çıkıyordu (bir tane adam binanın en üst katından kendini atıp intihar etti onun dışındakiler çıktı) ve bizim bulunduğumuz alana gidiyordu. Komşumuz sağolsun bizi arabaya çağırdı, biz arabadayken babam içeri girip battaniye, su ve botlarımızı aldı. Komşumuzun telefonu çaldı, kardeşinin evinin yıkıldığını öğrendi ve Antalya'ya gitmek zorunda kaldı. Babam da onların arabasından aldığı çekiçle otobüslerin olduğu otoparkın kapısının kilidini kırdı ve otobüs şoförleri otobüsleri açtı. Hiç unutamıyorum, oturduğum koltuğun penceresi enkaza bakıyordu, telefonumun şarjı ikiydi, saat 04.43'dü. Hiçkimseye ulaşamıyorduk. Bizim binanın hemen arkasında otomobil tamircisi vardı ve dükkan çok sağlamdı babamın arkadaşı oranın sahibi olduğu için orda durduk sabaha kadar. Ertesi gün bir şekilde babaannemlere gittik. Kalanını anlatmaya üşeniyorum...

Yorumlardaki kisulerin cogunun depremde olucegi gerçegı ☠️☠️☠️

Büyük felaketin farkında olan insanları görmek bir nebzede olsa mutluluk veriyor eline sağlık saniye

O kadar iyi bir video ki, geçtiğimiz depremi Adana’da yaşadığım için biliyorum ki ağır travma yarattığının farkındayım. Bu videoyu izlerken tekrar o paniği yaşadım, cidden tarif edilemez bir çaresizlik içerisinde oluyorsunuz. Umarım bazı kişiler tarafından tanıdıklarımın da olduğu İstanbul depremi için de biraz olsa da önlem alınabilir. Bu videoyu yaptığın için çok çok çok teşekkürler Mert.💗💗

Evet ömrümüzdede depremzede olmayı başardık (gerçek) bizimde evimiz yıkıldı biz de o paniği yaşadık biz de korktuk ama Allah tan kimseye bi şey olmadı ama tek biz yokuz başka herkesin yakınları hayatını kaybetti herkese şifa diliyorum. Allah kimseye bir daha yaşatmasın si anlıyorum...

MARAŞ ELBİSTANDA YAŞIYORUM EVİMDEN MUCİZE OLARAK ÇIKTIM VE ŞUNU SÖYLEYİM DEPREM ÇANTASI HAZIRLARKEN KIYAFET KOYMAYI UNUTMAYUN ÖZELLİKLE ÇORAP NEDENMİ BİZ KARDA ÇIPLAK AYAK GEZDİK.SIKI GİYİNEREK UYUYUN.DAHA ANLATACAK ÇOK ŞEY VAR AMA ÖZELLİKLE ŞUNU SÖYLEYİM KİMSE SIZI KURTARMAYA GELMİYOR GELSELER BILE 2 GÜN SONRA GELİYOLAR TEDBİRLİ OLUN.

Ya sen nasıl bir kralsın ya? Tüylerim diken diken oldu! Gerek sesin gerek koyduğun görsel ve işitsel öğeler ile, depremi öyle güzel yansıtmışsın ki ağlamaklı gözlerle yazıyorum şuan bunu. Hayal dahî edemeyeceğim şeyler bunlar, işin korkunç şu ki: *_bunlar bir süre sonra hayal olarak kalmayacak..._*

İzlerken içim sıkıldı ve bazı yerlerde nefessiz kaldığımı hissettim, Ankara'da olmama rağmen böyle hissettiysem İstanbul'da deprem bölgesinde çok da sağlam bir evde yaşamayan biri olsaydım bu gece uyuyamayabilirdim. Umarım önlemler alınır ve kimse o acı sonla karşılaşmaz. Bunun için tek temennimiz seçimlere çok az kalmış olması ve beklenen depremin seçimden yıllar sonra olmasını istemek ki önlem almaya yetecek vaktimiz olsun.

yeni denk geldim bu videoya senide yeni tanıdım çok güzel kurgulamışsın depremi yaşayan biri olarak sadece demek istediğim şey hayatta değilğim......

00:44 hergun onunde geçtigim yer ben bile unutmuşum eski halini 😢

enkazda geçirdiğim 36 saat tekrar gözlerimin önünden geçti. Durumun ciddiyetinin farkına varmalıyız 🙏

Depremi yaşayan biri olarak gözleri dolu dolu izledim hayat çok kısa o anki sevdiklerini kaybetme duygusunu tekrar yaşadım umarım çok geç olmadan tedbirler alırsınız...

a a- abi video at.

Depremde evinizle beraber enkaz altında kaldıysanız iki türlü de ölüyorsunuz. Enkaz altında kurtarıldınız mı? Bir süre hastanede kaldıktan sonra sana geçici olarak bir çadır kentte çadır verecekler. Duş ve tuvalet kısıtlı bir şekilde olduğu için kişisel ihtiyaçlarını karşılaman çok zor olacak ve yavaş yavaş bu durumdan sıkılmaya başlayacaksın. Yeme içme ihtiyaçların karşılanacak ama kötü yemek tadlarına ve kısıtlı yemeğe alışmak zorunda kalacaksın. Her iki günde bir çadırını su basacak bunun eziyetini sonuna kadar çekeceksin. Hayatını devam ettirmek için iş bulman gerekecek ama artık çalıştığın işyeri yok, kendi işyerin vardıysa artık o da yok hepsi yıkıldı. Farklı bir iş bulmak zorunda kalacaksın ama senin gibi mağdur olan on binlerce insan olduğu için iş bulman çok çok zor olacak ve bulduğunu kabullenmek zorunda kalacaksın. Kötü şartlarda bile olsa bulduğun iş için şükredip para kazanmaya çalışacaksın. Ayrı eve çıkamazsın çünkü yaşadığın şehirdeki ev sayısı çok azaldı ve bunun akabinde kira fiyatları arttı, şehir dışında ise aynı şekilde kira fiyatları deprem ile beraber neredeyse 3 katına çıktı. Asgari ücret seviyesinde kira fiyatı vereceksin. Devlet sana belli bir süre kira desteği verebilecek ama o kira desteğini almak çok sancılı bir süreç olacak. Geçici olarak asgari ücretli işe girip kötü bir evde kirada yaşayacaksın. En azından devlet kira desteğini kesene kadar böyle ya da ev sahibin zam yapana kadar. Ayrıca kiraya çıkarsan yeme içme yardımları da olmayacağı için kendi yeme içmeni karşılamak zorunda olacaksın. Elektrik ve su ekle. Evin gittiği için hiçbir kıyafetin, kişisel eşyan, belki de telefonun yok. Kendini idare ettirecek eski bir telefon alacaksın. Giyim kuşam ise ucuz bulduğun her şeyi giymek zorunda kalacaksın. Elindeki maaş ile çok kısıtlı imkanlar dahilinde yaşayacaksın ama merak etme; en azından hayattasın. Öyle değil mi?

Depremi Elbistan’da iki defa yaşadım. Gece olan depremde 11 katlı binanın (alt katı market böylece 12 kat) 6. katında yarı uykulu bir şekilde yakalandım. Uyuyalı 30-40 dk olmuştu. Tam uykuya dalmadığım için dışarıda olup bitenlerin farkındaydım. İlk başta şiddetli bir sarsıntı yatakta beni salladı. Ama öyle böyle değil. 3 yıl önce Elazığ depremini de Elbistan’da hissettiğimiz için depremin farkında yaşıyorduk. Vakit kaybetmeden kapıyı açtım ve annemlerin odasına girdim kardeşimin üstüne yattım. Bir kolumla da annemin kafasını korumaya çalışıyordum. 30-35 saniye baya şiddetli sallandık. Bina yan yan gidip geliyordu tavanın çökmesini bekledik sadece. Daha sonra hafifledi. Ayağa kalktım ve pencereden dışarıya baktım. Sitemizde 4 blok var ve her blokta 44 daire var. Yaklaşık 1200 insan yaşıyordu sitemizde. Ve o sırada aşağıya inebilen insan sayısı taş çatlasa 30’du. İnsanlar şok içince pencereden dışarıya bakıyordu. Tam dışarıya bakarken daha fazla şiddetlenmeye başladı. Gökyüzünde şimşek çakar gibi mavi ışıklar saçılıyordu. Gür gür ses geliyordu yerden ve gittikçe şiddetleniyordu. Böyle böyle 70 saniye daha sallandık. Bu sonraki 70 saniye depremin pik noktasıydı çünkü sallantı beni bir duvardan diğer duvara vuruyordu. Bitmiyordu. 2 dakikaya yakın sallandık. 1 dakika daha annem ve kardeşlerimle birbirimize sarılı halde bekledik. Deprem bitmişti ama bina sallanmaya devam ediyordu. Hemen ayağa kalktık. Işıklar yanıyordu ama o esnada Elbistan’da elektrikler gidip gelmişti. Odama girdim telefonumu ve şarj makinemi aldım. Bir kaç çorap alıp montumu giyip annemlerle birlikte binayı terk ettik. Aşağı indiğimizde tekrar bir deprem oldu. Bu depremin büyüklüğüde 6.7’idi. Daha sonra dayımların müstakil evine gittik. Oradan da bir enkaza yardıma gittik. Saat 6 sularında dayımlara dönüp beklemeye başladık. Gün ağarınca yemek yedik ama kursağımızdan geçmiyordu. Maraş’tan feci haberler geliyordu. Artçılar da sürüyordu. 11 sularında tekrar enkaza gittik belki yardımımız dokunur diye. Saat 13.05 gibi eve tekrar döndük. 20 dk sonra bir gürültü koptu. Gözlerimiz fal taşı gibi açık kaldı. Bu sefer şoktaydık. Sallantı, gürültünün ardından feci şiddetli bir şekilde geldi. Ayakta duramıyorduk. Yine annemlerle sarılı bir şekilde yere düştük. Müstakil evde bile duvardan duvara vuruyordu deprem bizi. Yengemler, dayımlarda o sıra kendi çocuklarına koşturdukları için evde annemler ve ben kalmıştık. Bu depremde de 1 dakika çok feci bir şekilde sallandık. Dışarıya çıktığımızda karşı binaların çöktüğünü yerin deniz dalgası gibi sallandığını gördük. Artık her şey bitmişti. Kıyametin başladığını düşündük. Karın ortasında gece evden kaçtığımız kıyafetlerle bekliyorduk. Şehir yıkılmıştı. Hatlar çekmiyordu. Su elektrik doğalgaz tamamen yoktu. Saat 15’e kadar şehrin üstünden toz bulutu kalkmadı. Kar yiyerek geceye kadar bekledik. Gece arabaların içinde kaldık. 7 Şubat öğle saatlerinde devlet hastanesine sığındık.. Herkesin hayatı çökmüştü. Hastaneye ölüler geldikçe hayatın ne kadar kısa olduğunu anladım. Ne arkadaşlarımdan ne sevdiklerimden haber vardı. 8 Şubat günü hatlar yavaş yavaş gelmeye başlayınca (neredeyse 5 dk çekiyordu tüm gün boyunca) çoğu sevdiğimizin vefat ettiğini, enkaz altında kaldığı haberini aldık. 9 Şubat saat 03 sularında hastaneye yardım gelmeye başladı. Bebek battaniyesi getirmişlerdi. Bunlarla ısınmaya çalıştık. Hastane neredeyse ölülerle dolmaya başlamıştı. Ceset kokusundan durulmaz hale gelmişti. Dışarıda sağlam ev kalmamıştı. Hava -15,-20 derecelerdeydi. 10 Şubat günü mecburiyetten şehir değiştirmek zorunda kaldık. O günden beridir de yollardayız. Neredeyse 65 gündür evimize girmedik. Çok zor kıyametin provasını yaşadık resmen. Deprem ülkesiyiz bugün bizim başımıza geldi yarın başkalarımızın başına gelecek. 2 haftadan unutulduk ama başka depremde hatırlanacağız. Umarım bundan sonra önlemler alınır ve zarar en aza indirilir.