Ciężko wypowiadać mi się fachowo jako osoba niebędąca psychologiem, natomiast patrząc na własną historię i kilku bliskich mi osób, wydaje mi się, że ortoreksja często jest wypadkową anoreksji lub bulimii. Wtedy działa to trochę tak, że wydaje nam się, że zaczynamy żyć zdrowo, niby się już nie głodzimy, ale z potrzeby kontrolowania swojej masy ciała i kaloryczności posiłków wpadamy w kontrolę produktów, które spożywamy. Bo przecież wydaje się to być tylko „dbaniem o zdrowie” :) Albo z drugiej strony - ortoreksja może być zaburzeniem poprzedzającym anoreksję bądź bulimię. Odnoszę wrażenie, że u podstaw każdego z tych zaburzeń poniekąd leży potrzeba posiadania nad czymś kontroli. Dzieje się w naszym życiu coś dużego, zmiana miejsca zamieszkania, rozwód rodziców, czyjaś choroba lub śmierć, a czasem sam brak poczucia sprawczości w szkole, pracy czy relacjach międzyludzkich. Być może mamy też jakieś kompleksy dotyczące naszego wyglądu. I bum! Pojawiają się zaburzenia odżywiania, nikt nie może nam już zarzucić, że o siebie nie „dbamy”, nawet jeśli wszystko inne wymyka nam się spod kontroli to jedzenie wydaje się być bardzo proste do okiełznania. Taka bezpieczna przystań, w której nic nas nie zaskoczy, wszystko jest bezpieczne i znajome. A że przy okazji tracimy przez to zdrowie lub relacje z bliskimi to już niestety się uwidacznia po dłuższym czasie.. To jest moje przemyślenie, nie jestem specjalistą, a jedynie osobą dotkniętą zaburzeniem ☺️

@@polakaszuba Dziękuję, za szczegółową odpowiedz ^^ Nie ukrywam, że temat ten mnie ciekawi. Tym bardziej, że jest on powszechny i nasilił się ostatnio z biegiem lat, co wynika z panujących trendów. Po czym można poznać osobę z zaburzeniami odżywiania? Zakładam z góry, ze będzie się to różniło w zależności o jego typu. Jak takiej osobie można pomóc? Możliwe, że z tych pytań może się zrodzić ciekawy materiał na film. Oczywiście mam na uwadze, że są to subiektywne obserwacje. Jednak w moim odczuciu, czasem osoba trzecia może zauważyć coś bardzo znaczącego, albo przedstawić tą samą perspektywę w łatwo przyswajalny sposób. Pozdrawiam i przepraszam za dręczenie XD

Bardzo się cieszę, że ten temat jest coraz bardziej na językach, bo być może uda się ochronić przed tego typu zaburzeniami więcej osób. Pomysł na film zdecydowanie ciekawy i chętnie nad nim pomyślę. Odnośnie pomocy takim osobom nagrałam odcinek „ZABURZENIA ODŻYWIANIA - jak z tym skończyć?”, ale myślę, że warto byłoby zaktualizować niektóre informacje. Dziękuję za bodziec do pomyślenia nad tym tematem. Pozdrawiam ❤️

@@polakaszuba Ja również dziękuję i życzę owocnej pracy ^^