Զանգեզուրի չոր չոլերը ծաղկալ են (Գուսան Աշոտ)
Զանգեզուրի չոր չոլերը ծաղկալ են,
Յարիս օբան հեն ա կանաչ սարումը,
Էլ ծուն չի կյա, Մեծ ըռոնին թախկալ ա,
Մարդկանց քեփը շատ լավ ա էս տարումը
Քյինամ տէսնամ իմ յարը հինչ պանի յա,
Բօյը ղումաշ, անումը նազանի յա,
Համ էլ գյիդամ, թա վէր մէթկը կյալի յա,
Կանչէմ, մընանք Խընզադին էն քարումը:
Կարմիր ծին էմ նըստալ, վէր ինձ շուտ տանի,
Էն ըխճըկան շատ հավան ա իմ նանի,
Ասում ա՝ հուր վէր լավ յար օնի՝ դարդ չօնի,
Ընդըհէնց ինիլ չի Գյոչա, Արզաբարումը:
Ակնին ճուրը քըքըլթալի քյինում ա,
Տէ՛ս, ծաղիկը ծաղկի նըհէտը խօսում ա,
Ուբան տուս յէ՛ք, սէրտըս քէզ թունդ օզում ա,
Յէք նըստէնք Ղուրդա թիփի ղընշարումը:
Ուրա̈նց խալխը գյուդում էն, վէր ինձ սուրում ա,
Վէր խաղ ա ասում, մարթի քէփը պուրում ա,
Կանչէմ, շուտ կյա, սէրը սէրտըս քուրում ա,
Մըն կյա լըսի՝ հինչ էմ ասում լարումըս:
Կօլան յէր կալ, յէ՛ք ախպուրը՝ Ցօրտ ճիրի,
Ղադատ տանէմ, քէզ աշըղ էմ, ինձ սիրի՛,
Լավ խաղ անէնք յէս նան տու՝ «Սի՛րի-սի՛րի»,
Հըմանչո՛ւմ իլ մէր էս ազադ դարումը:
Իշկի կյամ չի, էս խէ՞ ըսըհէնց ինձ խանչում ա,
Էն չօբանըն էլ շըվավը հունց կանչում ա,
Բա էն չարը էն ծաղկին խէ՞ պաչում ա,
Չիմ ճարալ էն, մընը կա վէչ դառումը:
Էն մէխկ չօնի, մէխկը չիմ ինձանում ա,
Վէր քինում ա, հուշըս-խէլքըս տանում ա,
Սէրտը մաքուր, պա̈ն գյիդող մըն խանում ա,
Ասէց ինձ տա՛ր, հէրըս հէն ա վարումը:
Քէզ տէսնուղը կասի էս հուր բալա յա,
Խալ իրէսըտ նօր տուս յէկած լալա յա,
Քէզ տանիլը թամամ խաթաբալա յա,
Մըն յէք ուրուր խըտըտէնք Ափուն թառումը:
Ծէրքին խօսուղ սազի՛ն մատաղ իմ յարի,
Կըլկըլացող սա̈սի՛ն մատաղ իմ յարի,
Էն քաղծրը նիփասի՛ն մատաղ իմ յարի,
Մըն կըխտար ա կյուրունքվա գյուլբահրումը:
Բա վէր կյա վէչ, թայ-թուշի կօխկին հո՞ւնց կանէմ,
Ըռընց յարի տօնը հի՞նչ խաբար տանէմ,
Նանուն ըսէցի,- տանը յէշի, շուտ կյամ էմ,
Մին կյա̈նք ման կյա̈նք Կյուրիսին բըլվարումը:
Սա̈սըս լսէց, յավաշ-յավաշ տէս կյամ ա,
Խաղըս ասէմ, քյէփս քյոք ա, լավ դամ ա,
Աշը՛ղ, ածի՛ օրախ մըն թարաքյամա,
Սէրը սէր ա, սարումը թա ըրանումը:
Չօբա՛ն ախպէ, խօր տէղան մը՛ն էլ ածի,
Վէխճարըտ թօ՛ղ մէր գյունումը ըրածի,
Աշըղ Աշօ՛տ, վէր յըտընիր վառվածի,
Սէրըտ կըրէմ խաս յըլլախիս կարումը: