Ponad 30 lat temu, kiedy byłam mała, mieliśmy psa, który strasznie ciągnął. W okolicy wszyscy mieli psy na łańcuchach i wyśmiewali nas, że z naszym chodzimy na spacery. Nikt nie miał pojęcia o żadnych szkoleniach (poza biciem) więc nie za bardzo było kogo pytac. Efekt był taki, że pies miał na szyi dziury po kolczatce, a ciągnął dokładnie tak samo. Cieszę się, że te czasy już dawno za nami.

Bardzo wartościowy film - dodaje do mojej "psiarskiej"listy ulubionych. Szczególnie mnie zaciekawił fragment o wpływie skuteczności/nieskuteczności bodźca na właściciela i przez to potencjalne zaostrzenie jego awersyjnych zachowań. Podoba mi się też, że jest to wydaje mi się pierwszy film ze strony "pozytywnej" (tak przynajmniej Cię odebrałem, nie zapoznałem się jeszcze z innymi), który faktycznie uderza ogromem ciekawej merytoryki, a nie tylko "badania mówią, że awersja be, więc idź się zakop przemocowcu" - taki mniej więcej przekaz płynie szeroką strugą z reszty środowiska, na co z resztą zwróciłaś uwagę na wstępie. Zatem w pełni zgadzam się z tytułem, że każdy, kto myśli o metodach awersyjnych powinien się z tym filmem zapoznać. Co do kolczatki sensu strice - wydaje mi sie, że prawidłowo wprowadzona i używana będzie przede wszystkim działać jako wzmocnienie negatywne (pies uczy się, że jeśli poluzuje smycz, dyskomfort znika) A wprowadzona naprawę prawidłowo...nie powinna być bardziej negatywna niż zwykła obroża. (bo dyskomfort z dobrej kolczatki, z zaokrąglonymi kolcami, dobrze dopasowanej i wprowadzonej powinien być mniejszy niż ze zgniatanej krtani na płaskiej obroży, gdy pies się na niej uwiesza). Kluczem jest dobre wprowadzenie - podobnie jak załóżmy z kagańcem. Możemy to zrobić tak, że dla psa nie będzie to żadna udręka, a wręcz zapowiedź smakołykowego jackpota, a możemy to zrobić siłowo jak debil, zniszczyć potencjał narzędzia i straumatyzować psa. Żeby była jasność - ja mam kilkumiesięcznego labradora, wychowywanego w 95% pozytywnie (te negatywy to rzeczy typu klaśnięcie ze słowem "nie" jak wchodzi na blat w kuchni, czy praca z lekką presją, gdy ciągnie na smyczy, ogólnie pies ma mega życie, trochę zabawy, trochę treingu, trochę luźnych spacerów z dorosłymi psami itd). Sam nie stosuję metod awersyjnych. Rozważam natomiast kolczatkę, gdy wychodzi z żoną, bo niestety małżonka dużo gorzej się z nim komunikuje i potrafi ją mocno ciągnąć - parę spaceów z żoną i pies zaczyna chodzić znacznie gorzej). wiem, że na kolczatce komunikuje się genialnie, bo sprawdzałem u trenerki - pies czyta sygnały doskonale, że można go trzymając smycz na jednym palcu - na pewno jest to dla niego lepsze, niż gdy się sam poddusza na obroży. Ale znając moją małżonkę, po zapoznaniu się z tym materiałem nabrałem trochę wątpliwości, czy za parę miesięcy nie skończy się szarpnięciem na kolczatce w wyniku frustracji, gdy pies się zapomni...ciekawy temat - dałaś do myślenia. Tak czy siak - nie każdy ma genialnego labradora, nie każdy poświęcił setki godzin na dowiedzenie się czegoś o psach, że pięknie się piesek od małego układa. Niektórzy popełniają błędy, albo biorą psy z historią i mają potem starszaka z masą problemów behawioralnych. W przypadku takich psów często "pozytywiści" rozkładają ręce i polecają eutanazję (czyli inaczej mówiąć "moje metody nie działają, pies jest chory psychicznie, proponuję go zabić"). Natomiast trenerzy zbalansowani (wolę to określenie, nie spotkałem się jeszcze z trenerem w 100% awersyjnym, prawie każdy postuluje pozytywne wzmocnienia gdzie i gdy tylko jest możliwe) mając większe spektrum narzędzi (presja/kolczatka/e-obroża/korekta itd) - często takie psy ratują. Z resztą wystarczy pooglądać genialny kanał "czarne podniebienie" żeby zobaczyć ile dobrego mogą zrobić te narzędzia w dobrych rękach. Chociaż chyba o to jest najtrudniej - każdy myśli, że jego ręce są dobre, a kończy się tak, że razi psa prądem na maksa, albo przeczołguje na kolczatce bo nie słucha. Ale nożem kuchennym też można zabić i myślę, że w przypadku niejednej osoby tylko konsekwencje ją powstrzymują od takiego zastosowania tego narzędzia - za szarpanie na kolczatce nikt siedzieć nie pójdzie.

Kiedyś byłem zagorzałym zwolennikiem metod takich jak dominacja,awersja,łamanie go,pokazywanie mu miejsce w szeregu a dziś gdy mam psa( miks terrier sznaucer) którego bardzo lubię i szanuje i w domu jest szanowany,nie trzeba go dominować,fakt obowiązują pewne zasady bo jest to po części terrier więc musi sie dobrze wybiegać,wychodzić bo uwielbia taką aktywność a jak by tego nie miał to by dom rozniósł.Ludzie sie dziwią jaki mądry itp czy z nim na szkolenia a nic z tych rzeczy poprostu '' psem trzeba się umieć zająć '' i rozumieć specyfike danej rasy itp.Fakt ..mimo pozytywnego wychowania ma ustalonego zasady że w domu nie szalejmy,dwór jest od tego ale to jedna z tych zasad

Dziękuję za ten film. Będę miała dzięki niemu rzeczowe argumenty przeciwko metodom awersyjnym, bo jakis czas temu proponowano nam dla naszego psiaka właśnie szkolenie awersyjne, na pozostalismy przy swoich pozytywnych.

Bardzo ciekawy film i pouczający, ciekawi mnie po czym poznać, że pies poddany metodzie awersyjnej (np.: korekta dławikiem podczas spaceru, gdy namierza rowerzystę by na niego skoczyć ze szczekaniem) przechodzi w stan zahamowania, jakie są tego symptomy? Próbujemy oduczyć naszą sukę owczarka belgijskiego rzucania się na rowerzystów, już pierwsze zajęcia z korektą przy pomocy dławika przyniosły doskonały efekt, ale boję się żeby nie pogorszyć jej stanu psychicznego, ma bowiem zachowania kompulsywne, kręci się w koło i szczeka, zachowanie to nasila się gdy ma cięższy dzień , przepełniony emocjami, tak było właśnie po tym treningu z dławikiem, nie było wyskoków na rowerzystów, ale długo w domu , w swoim kojcu nie mogła się wyciszyć, kilka razy wpadała w to kręcenie i szczekanie. Sama metoda pozytywna polegająca na odchodzeniu w bok , lub zmienianie trasy spaceru, nie przyniosło żadnych efektów. Bardzo chciałabym jej pomóc, ale boję się, żeby jeszcze nie pogorszyć sytuacji 🙁

Mój rzuca się na samochody , ćwiczymy już 1,5 roku i trochę jest poprawy .

Jako laik spytam, dlaczego nie jest dobrze, gdy pies staje frontem do tego czego się boi np.przedmiotu w oddali, zbliżającego się człowieka, psa? A material świetny i by dobrze zrozumieć i zapamiętać jako neurotypowa słucham w zapętleniu 😉

No ok Jednak trzeba psu przekazać komunikat "nie rób tak". O deptaniu łap nie słyszałam 🙄 na szczęście, ale danie psiakowi "kolanka" w odpowiedzi na skok na klatę ;) jest zwykle wystarczająco nieprzyjemny i dzieje się TYLKO przy skoku. Nasza mali sunia wbijała się na wzrost dorosłego człowieka i próbowała dziabnąć w nos. Raczej nie dałoby rady jej wyjaśnić że odgryzanie nosków to faux pas 😅 byla też opcja smyczy przy powitaniach, gdzie pies niejako sam się pokarał próbując skoczyć jak smycz spoczywa pod stopą na podłodze.. Oczywiście każdy prawidłowy wybór jest nagradzany. Ale pies musi najpierw się dowiedzieć, że taki wybór ma... Bardzo chciałabym zobaczyć materiał z konkretnymi przykładami. Bo o ile super móc psa ogarnąć samymi.metodami "pozytywnymi", ale to nie będzie możliwe w 100% przypadków. W tym materiale jest jak dla mnie temat jedynie polizany ;) i trudno wyciągnąć konkretne wnioski.