Inderdaad gewoon leven en laten leven,respect voor jou dat je het bespreekt.

Respect voor je uitleg. Zelf ook littekens vooral in mijn hals vanwege beademing Tracheacanule... Moest maar kol-truien en sjaaltjes dragen de rest van mijn leven....

Ik ben zelf erg dik en tegenwoordig bedlegerig, maar daarvoor zat ik in een rolstoel of op een scootmobiel. Op een dag was er een jochie van een jaar of 10 dat echt enorm naar me zat te staren. Dus vroeg ik hem op een gegeven moment of hij misschien iets wilde vragen. Waarop het jongetje met een oprecht geïnteresseerd koppie vroeg:” bent u lui ofzo?” Ik vond het zooo grappig.

Ik ben het aan de ene kant met je eens dat mensen niet alles zomaar hoeven te zeggen. Maar aan de andere kant wil ik mensen juist ook altijd uitnodigen om dingen gewoon wél te vragen. Zolang het maar uit oprechte interesse is. Omdat ik zo dik ben (en nee, ik eet niet te veel, ik kan namelijk niet eens meer eten. Ook zo’n punt waarop mensen denken je tips te kunnen geven) dachten mensen bijvoorbeeld wel eens dat ik zwanger ben. Dat doet wel pijn (vooral omdat ik dat veel leuker gevonden had), maar ik vind ook dat ik mezelf een beetje moet verplaatsen en ik snap sommige opmerkingen ook wel weer. En dan geloof ik zelf toch erg in openheid. Ken je de boodschap van Jip uit over mijn lijk? Ik sta 100% achter die -ik noem t altijd -tip van Jip. Hoe moeilijk soms ook: ik geloof dat mensen met een al dan niet zichtbare beperking uiteindelijk beter af zijn met pijnlijk/nare opmerkingen dan met een situatie waarin mensen niks meer durven te vragen. Dat betekent niet dat ik vind dat mensen er maar van alles uit moeten gooien, maar de tip: zeg maar liever niks....daar sta ik zelf niet achter. Want dan gaan mensen zelf invullen. Neem de juffrouw bij de Douglas. Dat is gewoon een opmerking van iemand die er gewoon niets van begrijpt of weet. Die mevrouw weet waarschijnlijk niet eens hoe pijnlijk haar opmerking is. Ik denk dan toch dat uitleg geven echt helpt. En dat zo’n juffrouw zich dan waarschijnlijk schaamt en eea dan ook weer tegen haar collega’s en vriendinnen zegt. Die de opmerking vervolgens niet zullen maken omdat ze echt begrijpen waarom hij niet kan. Dat vind ik winst. Dus heb ik het gevoel dat iemand iets oprecht vanuit gebrek aan kennis zegt, dan pak ik dat als het me enigszins lukt toch op als kans mensen wat te leren. Omdat ik denk dat een wereld waarin mensen geen kwetsende dingen zeggen omdat ze de ander begrijpen mooier is dan een wereld waarin mensen geen kwetsende dingen zeggen uit angst het verkeerde te zeggen.

"Toevallig" zit ik in een rolstoel en inderdaad... een dergelijke opmerking heb ik ook gehoord. Ook meerdere opmerkingen als "zou je niet liever dood zijn geweest?". Ik merk vaak ook dat het blijkbaar een vrijbrief is om mensen in een rolstoel van A tot Z uit te mogen horen over je leven. Misschien herken je dit ook wel. Heel storend. Zeg inderdaad liever maar niks.

Echt erg! Het enige wat mij te binnen schoot is; doet het pijn?

Hee Marjorie Dit zijn maar een paar opmerking Ik heb er echt heel veel gehad maar goed ik denk jij ook groetjes Albert

Dat van die korte broek zeggen mensen al als je dik bent. Alsof je het dik, met brandwonden of in een rolstoel niet warm hebt...

Ik zelf vindt het zo irritant als je mensen hoort zeggen kijk dat dan heb zelf sinds februari brandwonden en heb het nu 2 keer mee gemaakt en denk dan hallo ik kan jullie gewoon horen hoor