Proszę uzasadnić

Freud odrzucił Boga całkowicie, jako wymysł. Jedynym imieniem naszego bytu ludzkiego jest według niego popęd seksualny. A więc Bóg ma być wymysłem osób nie mogących zaspokoić popędu seksualnego, a tylko chorzy psychicznie prowadzą życie sakramentalne, z czego należałoby ich leczyć ... "Toten und tabu" - tam Freud we wstępie pisze, że on nie zamierzał uczynić tego, co przewiduje, ale na gruncie jego psychoanalizy, wkrótce dojdzie do rewolucji obejmującej cały świat. Psychoanaliza jest więc konsekwentnie budowana "na gruzach Boga" - u jej samych podstaw jest zakwestionowanie Objawionego Boga, a ludzi Bożych uważa za ludzi obłędu, najbardziej chorych. Na Freudzie to właśnie neomarksizm nabudowuje swoją teorię, a genderyzm to najradykalniejszy odlam neomarksizmu. Genderyzm jest usprawiedliwieniem Freuda, którego już jemu współcześni z instytutów psychologicznych nie uznawali go za wiarygodnego. I nic dziwnego, skoro system paranaukowy Freuda jest tak naprawdę refleksem traumatycznych przeżyć młodego Zygmunta, których jądrem stało się w jego wczesnym dzieciństwie, wielokrotne nadużycie seksualne ze strony ojca !!! Tworząc ów system, zwany psychoanalizą, Z. Freud sam bronił na rozpaczliwy sposób swej poranionej psychiki, nie mogąc znaleźć ukojenia traumy, szczególnie po zagubieniu wiary w Boga. Posunął się nawet do stwierdzenia, że im wcześniej nastąpi inicjacja seksualna, tym trwalsze będą jej skutki. Na tym żerują w szkołach tzw. edukatorzy seksualni zatrudniani przez lobby gender. Freud, jak wiemy, uznawał za kierujące nami popędy biologiczne, poprzez rzutowanie ich na nasze świadome zycie. Stąd też uznawał popęd seksualny oraz destruktywny (ku śmierci) za flagowe. mało tego: całą sfere kultury uważał on za swoistego rodzaju sublimację niespełnionych ludzkic dążeń, z których wiele zostało stłumionych (dlaczego stłumionych?). Niestety, pan Freud przekroczył swe kompetencje i owe założenia antropologiczne odniósł do wyjasniania religii. Skoro swoją teorię budował na projekcji podświadomości na świadomość, to i religię wytłumaczył sobie, przenosząc ją do sfery kompensacyjnej - czyli do sfery niespełnionych pragnień i dążeń ludzkich, ustawiając religię obok kultury. Ów człowiek tak daleko poszedł w fantazję, że juz niemal z górki przyszło mu upatrywać genezę religijności ludzkiej w kompleksie Edypa. Tutaj znów mamy nawrót do Feurbacha i jego sprowadzania religijności do dziecięctwa w tym sensie pejoratywnym (fizjologicznym, ontologicznym biologicznie). Dla Freuda religia jest tylko wyrazem tęsknoty z ojcem, a sama w sobie daje złudne, iluzoryczne obrazy. Carl Gustav Jung, jego uczeń, poszedł w nieco innym kierunku, ale również po bandzie. Jego teoria jest tyleż nowa, oryginalna, co raczej uwiarygodniona wymyślnymi konstrukcjami rzekomo przyczynowo-skutkowymi. Oto przeciwstawienie świata wewnętrznego światu zewnętrznemu ma stanowić ramy istnienia człowieka, zresztą bardzo dynamiczne, bo napięte ramy. Można zauwazyć, że owe ramy utworzone przez przeciwieństwa, stanowiące jakoby motor działania (ruch), nieustannie z sobą walczą, a same w sobie nie istnieją. Istnieje tylko to napięcie, wynikłe z ich przedziwnej syntezy. Oto próbka z twórczości Freuda z artykułu z 1907 roku pod tytułem "Czynności natrętne a praktyki religijne" {S. Freud, Czynności natrętne a praktyki religijne, w: tenże, Charakter a erotyka, Wydawnictwo KR, Warszawa 1996, s. 14.}, gdzie religię określa mianem zbiorowej nerwicy: "Z pewnością nie ja pierwszy zwróciłem uwagę na podobieństwo tak zwanych czynności natrętnych ludzi nerwowych do praktyk, jakimi człowiek wierzący poświadcza swą pobożność. Słowo "ceremoniał" używane na określenie niektórych spośród owych czynności natrętnych uważam za poręczenie tego. Wydaje mi się jednak, że owo podobieństwo jest większe niż li tylko powierzchowne, sądzę więc, że na podstawie wglądu w powstawanie ceremoniału nerwicowego można per analogiam wysnuć wnioski dotyczące procesów psychicznych życia religijnego. Freud pisał tu dalej: "Religia byłaby zatem ogólnoludzką nerwicą natręctw i tak jak dziecięca nerwica natręctw pochodziłaby z kompleksu Edypa - ze stosunku do ojca" W pracy "Przyszłość pewnego złudzenia" (1927) {S. Freud, Przyszłość pewnego złudzenia, w: tenże, Kultura jako źródło cierpień, Wydawnictwo KR, Warszawa 1995, s. 139} nazwał religię "wspólną wszystkim ludziom nerwicą natręctw", a w eseju "Kultura jako źród­ło cierpień" (1930) {S. Freud, Kultura jako źródło cierpień, w: tenże, Kulturajako źródło cierpień, s. 27.} utożsamił ją z "masowym obłędem" oraz na stronie 31 pisze: "Religia wywiera wpływ na tę grę wyboru i przystosowania w ten sposób, że wszystkim narzuca tę samą drogę do zdobycia szczęścia i ochrony przed cierpieniem. Jej technika polega na tym, że obniża wartość życia i obłędnie zniekształca obraz realnego świata - przesłanką do tego jest zastraszenie inteligencji. Za tę cenę - za cenę potężnego utrwalenia infantylizmu psychicznego i popadnięcia w masowe szaleństwo - udaje się religii oszczędzić wielu ludziom przeżywania indywidualnej nerwicy." Na domiar tego Dogmaty religijne uznał Freud w książce "Przyszłość pewnego złudzenia" {s. 141.} za "neurotyczne relikty". Dalej w „Czynności natrętne a praktyki religijne”, Freud napisał: „Można powiedzieć, że człowiek cierpiący na natręctwo i zakazy zachowuje się tak, jakby znajdował się we władzy świadomości winy, z czego jednak nie zdaje sobie sprawy, a więc - musimy to ująć w ten sposób, przechodząc do porządku dziennego nad faktem, że zbite tu w gromadę słowa wzdragają się przed sąsiadowaniem ze sobą - nieświadomej świadomości winy. Świadomość winy ma zatem swe źródło w pewnych wczesnych procesach psychicznych, jest jednak stale odnawiana przy każdej okazji ponownego pokuszenia; z drugiej zaś strony świadomość winy sprawia, że powstaje stale czyhający lęk oczekiwania, oczekiwanie, że stanie się coś złego, co przez pojęcie ukarania związane jest z wewnętrznym". Jest to jedno z licznych u Freuda sformułowań krytycznych wobec religii, gdzie homo religiosus = homo nervosus. Embarassed Wplatanie w związku z powyższym cytatem o koncepcji sumienia oraz wiązanie z nim zachowań melancholijnych i sadystycznych (na tle rzekomo niezdrowego konfliktu pomiędzy "ja" i "nad-ja", jest już zdrową fantazją), jest pokłosiem naturalistycznych, darwinowskich poglądów na genezę istoty ludzkiej. Owe cytowane źródło poczucia winy we wczesnych procesach psychicznych stoi w rażącej sprzeczności zarówno z czysto racjonalną, realistyczną koncepcją dorzecznego spojrzenia na relację pomiędzy człowiekiem zewnętrznym, a wewnętrznym, jak i w sprzeczności z obowiązującą nauką teologiczną zdrowo zakorzenioną w Biblii: "3 Przyodział ich w moc podobną do swojej i uczynił ich na swój obraz. 4 Uczynił ich groźnymi dla wszystkiego stworzenia, aby panowali nad zwierzętami i ptactwem. 6 Dał im wolną wolę, język i oczy, uszy i serce zdolne do myślenia. 7 Napełnił ich wiedzą i rozumem, o złu i dobru ich pouczył. 8 Położył oko swoje w ich sercu, aby im pokazać wielkość swoich dzieł. " (Syr 17, 3-8 ). Wszak sam genialny psychiatra śp. prof. Antoni Kępiński mawiał, że Biblia jest Księgą Ksiąg i zarazem najlepszym podręcznikiem psychiatrii. Prawdziwą zasługą Freuda jest wprawdzie odkrycie, że u małego dziecka może się kryć kompleks winy głębszy od jego rozumności i moralności. Niestety, mając w pogardzie cnoty teologalne , starał się wytłumaczyc ten problem za pomocą wpływów środowiskowych, tj. społecznych i rodzinnych. Nie doszedł więc do tego, o czym wie każdy chrześcijanin, że grzechy przeciw miłości tkwią o wiele głębiej niż grzechy przeciw sprawiedliwości i powodują poważniejsze problemy, niż te drugie. Dlatego też najpierw jesteśmy homo religiosus, a potem homo rationalis.

Freud odrzucił Boga całkowicie, jako wymysł. Jedynym imieniem naszego bytu ludzkiego jest według niego popęd seksualny. A więc Bóg ma być wymysłem osób nie mogących zaspokoić popędu seksualnego, a tylko chorzy psychicznie prowadzą życie sakramentalne, z czego należałoby ich leczyć ... "Toten und tabu" - tam Freud we wstępie pisze, że on nie zamierzał uczynić tego, co przewiduje, ale na gruncie jego psychoanalizy, wkrótce dojdzie do rewolucji obejmującej cały świat. Psychoanaliza jest więc konsekwentnie budowana "na gruzach Boga" - u jej samych podstaw jest zakwestionowanie Objawionego Boga, a ludzi Bożych uważa za ludzi obłędu, najbardziej chorych. Na Freudzie to właśnie neomarksizm nabudowuje swoją teorię, a genderyzm to najradykalniejszy odlam neomarksizmu. Genderyzm jest usprawiedliwieniem Freuda, którego już jemu współcześni z instytutów psychologicznych nie uznawali go za wiarygodnego. I nic dziwnego, skoro system paranaukowy Freuda jest tak naprawdę refleksem traumatycznych przeżyć młodego Zygmunta, których jądrem stało się w jego wczesnym dzieciństwie, wielokrotne nadużycie seksualne ze strony ojca !!! Tworząc ów system, zwany psychoanalizą, Z. Freud sam bronił na rozpaczliwy sposób swej poranionej psychiki, nie mogąc znaleźć ukojenia traumy, szczególnie po zagubieniu wiary w Boga. Posunął się nawet do stwierdzenia, że im wcześniej nastąpi inicjacja seksualna, tym trwalsze będą jej skutki. Na tym żerują w szkołach tzw. edukatorzy seksualni zatrudniani przez lobby gender.

W takim razie jaką pomoc proponujesz dla osoby niewierzącej?

Chyba zrzera Cię sumienie .

Czy jest Pani pewna, że nieposłuszeństwem wobec nauczania Kościoła Katolickiego i podważanie jego (tj. Kościoła) nauczania nie obraża Pani naszego Boga - Boga, który przecież stworzył ten Kościół i przez wieki "aż do skończenia świata" go prowadzi i który bardzo ceni sobie posłuszeństwo, jako ten bardzo ważny element wiary, które to posłuszeństwo szatan nie jest w stanie zrealizować, a które jest jednym z ważniejszych przymiotów wszystkich świętych na czele z Przenajświętszą Maryją Panną? Przyjrzyjmy się działalności i nauczaniu Pana Jezusa w kwestii posłuszeństwa nie tylko Bogu Ojcu, ale przede wszystkim Swoim ziemskim rodzicom. Proszę zwrócić uwagę na to, że Maryja - Mama Jezusa to również Królowa Kościoła, Niewiasta Eucharystii Królowa Pokoju i Mama nas wszystkich. Czy kiedykolwiek Maryja chociaż w najmniejszym stopniu zasugerowała, aby nie słuchać papieża, biskupów, kapłanów, bo źle obchodzą się z Jej Synem?