kzfaq.info/get/bejne/h9WSZZxm1LGXmqs.html a) Eleanor Rigby b) ELDS · Vanilla Fudge

Συνέχεια και τέλος της ανάλυσης: Το πλάνο ενός μοναχικού δένδρου σε μια έρημη πλαγιά θα κάνει εντύπωση στον ζωγράφο Κώστα Λαχά. Τέλος φτάνει στον πολυπόθητο γκρεμό και πριν πέσει βγάζει από την τσέπη του μια παλιά φωτογραφία όπου ένα ζευγάρι (ο πρωταγωνιστής μας και η σύντροφος του) κρατιέται σφικτά από τα χέρια απέναντι ο ένας από τον άλλο σχεδόν κολλητά και κοιτιούνται με ερωτικό πάθος στα μάτια, είναι μια φωτογραφία από ένα πλανόδιο φωτογράφο ενός περασμένου καλοκαιριού στην αμμουδιά και η πανέμορφη νεαρή κοπέλα φορά ένα λευκό μπικίνι. Ο πρωταγωνιστής μας σκέφτεται την περασμένη ευτυχία και η φωτογραφία παίρνει την μορφή της frozan real time old bitter reality. Ο πρωταγωνιστής μας αλλάζει από τη νοσταλγική έκφραση σε μίσος και σχίζει την φωτογραφία με πάθος σε πολλά μικρά κομμάτια που τα πετά στο χώμα πλάι στα παπούτσια του. Κοιτά ξανά τον γκρεμό και λέει από μέσα του το μεγάλο όχι, δεν αξίζει για αυτόν τον προδομένο έρωτα να χαθώ από την ζωή η ακόμα και να αξίζει δειλιάζει, δεν μας μιλάει για να μάθουμε τι είναι αυτό που τον έκανε να γυρίσει πίσω στην μισητή ζωή του. Στην τελευταία σκηνή τον βλέπουμε καταπιεσμένο μεν αλλά με ενέργεια να ανεβαίνει και αυτός τα σκαλοπάτια της τράπεζας για να αναλάβει το πόστο του, κάθεται στο γραφείο του (που είναι το γραφείο του πατέρα μου γυμνασιάρχη τότε στο Οικονομικό Γυμνάσιο των Θηλέων στο διατηρητέο του Δήμου γωνία Μαρτίου και Βασ. Όλγας) σε μια ψάθινη-ξύλινη της εποχής πολυθρόνα και αμέσως πιάνει δουλειά με συνοδεία του Αλληλούια του Χέντελ, γράφοντας αριθμητικές πράξεις που λήγουν σε ένα μεγάλο μηδέν με τον ήχο των κοπρεσέρ αυτή τη φορά. ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ

Ο ασθενής που πρόκειται να χειρουργηθεί να μας βλέπει απότομα μπροστά του με φώτα και κάμερες με γλαρωμένα τα μάτια απο την προνάρκωση και να αναρωτιέται ποιοί ήμαστε και γιατί να τον παίρνουμε ταινία, μήπως είναι ηθοποιός σε ένα εφιαλτικό σενάριο και ο δρόμος προς το χειρουργείο δεν θα έχει επιστροφή; Τα κρεβατάκια στους θαλάμους της παιδιατρικής πτέρυγας ξεχειλίζουν και πλάι σε κάθε παιδάκι βρίσκεται μια μαμά ,ακόμα και σε αυτα τα πρόωρα νεογέννητα που βιώνουν την αγριότητα της βάναυσης εισόδου τους στην ζωή μέσα σε μια θερμοκοιτίδα. Η ζωή εξελίσσεται ακόμα και στα υπόγεια του ΑΧΕΠΑ. Πλύντριες , σιδερώστρες και αυτόματα μηχανήματα για την καθαριότητα των ποδιών, των σεντονιών και κάθε είδους ρουχισμού. Στα υπόγεια μαγειρία συναντούμε τις χονδρές μαγείρισσες,φαινεται οτι όλο κατι τσιμπανε ενόσω μαγειρεύουν,αλλά και μάγειρους , άλλες με τα κυπελάκια του γάλακτος και άλλες να κόβουν το ψωμί σε φέτες σε ένα αυτόματο μηχάνημα. Συναντάμε και τους τεχνικούς, τους σύγχρονους Ήφαιστους , που χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχε νερό,ρεύμα, θέρμανση και εξαερισμός ,άρα δεν θα υπήρχε ΑΧΕΠΑ.Βλέπουμε στην οθόνη γνωστά πρόσωπα που ζήσαμε κάποια περίοδο της ζωής μας στην πόλη ΑΧΕΠΑ,τα θυμομαστε με νοσταλγία και αναρωτιόμαστε τι να απέγιναν, που να ναι τώρα , ζουν η πέθαναν; Η όμορφη κοκέτα νοσηλεύτρια που αποχωρεί απο την βάρδια της με χάρη φορώντας το μίνι της εποχής του ’70 χαμογελώντας μας ναζιάρικα σαν κινηματογραφική ενζενί. Το κοριτσάκι που χοροπηδώντας όσο πιο ψηλά μπορεί προσπαθεί να εισχωρήσει στην αιωνιότητα του πλάνου του βιζέρ της κάμερας , και τα καταφέρνει Αυστηροί θυρωροί με ενα τσιγάρο να καίει στα κιτρινισμένα χέρια τους να δίνουν πληροφορίες η να ελέγχουν το εισερχόμενο πλήθος που σαν λεφούσι εισβάλει λες και πρόκειται για επίθεση ενος τάγματος άτακτου στρατού για να καταλάβει μια ανοχύρωτη πόλη, την πόλη ΑΧΕΠΑ. Τραυματιοφορείς διαφόρων μεγεθών και διαστάσεων περιφέρονται . Κάποιες φορές για να δηλώσουν την ίδια την παρουσία τους. Βιαστικοί γιατροί που πάντα είναι απασχολημένοι για να δώσουν πληροφορίες στους συγγενείς. Συνοδοί βαριεστημένοι η αντίθετα νευρικοί που πηγαινοέρχονται καταναγκαστικά μπρός πίσω. Προσπάθησα όσο μπορούσα να δείξω τους ανθρώπους και την εσωτερική τους σχέση με το νοσοκομείο. Προσπάθησα όσο μπορούσα να συνθέσω μια τοιχογραφία της ΄΄φυσιογνωμίας΄΄ των ανθρώπων, ένα tableau vivant. Ήταν δύσκολο γιατί έπρεπε να αποτυπώσω στο φιλμ την πραγματικότητα την στιγμή του γίγνεσθαι της, αρα έπρεπε να την αντιληφθώ άμεσα για να μπορέσω να την καταγράψω, μια και η πραγματική ζωή δεν σκηνοθετειται και ειναι μία και μοναδική στον χρόνο και στον χώρο της , και δεν επαναλαμβάνεται ποτέ για δεύτερη φορά. Παρόλα αυτά τα θλιβερά που πέρασαν μπροστά απο την κάμερα και τα μάτια σας ,το μικρό κοριτσάκι επιμένει να χοροπηδά εμφανιζόμενο απο το πουθενά και το καταφέρνει αυτό που θέλει, το μικρό αγοράκι επιμένει μέσα στην γενική θλίψη να παίζει με χαρά με το αυτοκινητάκι του,οι παπάδες με τα μαύρα ράσα τους και οι μαυροφορεμένες χωριάτισες γιαγιάδες να μπερδεύονται αξεδιάλυτα με τα πολύχρωμα μινι και τα αποκαλυπτικά κορμιά τα παλλόμενα από έρωτα, άρα από ζωή, κοκοτών κοριτσιών, παρά τα αυστηρά ήθη της δικτατορίας και του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού της πατρίδας,θρησκείας, οικογένειας,και αι ‘’πληροφορίαι’’ να υπάρχουν ως αναπάντητα ερωτήματα σε πείσμα των ερωτώντων και τέλος η ανθρωπογεωγραφία, δηλαδή η ίδια η ζωή να σπάζει κάθε προδιαγεγραμμένο πλαίσιο και να θριαμβεύει δοξαστικά σε πείσμα της κάθε δικτατορίας. Το ντοκουμέντο αυτό κρυμμένο στο κινηματογραφικό κελάρι για μισό σχεδόν αιώνα, σαν ενα μπουκάλι παλιού καλού κρασιού, σας περίμενε να το γευτείτε. Στην υγειά σας!

ΜΙΑ ΒΟΥΒΗ ΜΕΡΑ ΤΟΥ '70 ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΧΕΠΑ - 1970 ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ kzfaq.info/get/bejne/qKx3q7pyuryxp4k.html

kzfaq.info/get/bejne/h6x8fNGJ2MW2kYE.html ΜΙΑ ''ΟΜΙΛΟΥΣΑ'' ΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΑΧΕΠΑ ΤΟΥ 1970

Αυτό το βίντεο είχε: Σήμερα 18-4-2023 3130 νόμιμες προβολές και επιπλέον τουλάχιστον 1000 και από άλλα τέσσερα κακοποιά στοιχεία που δεν με ανέφεραν και που μου την έκλεψαν, τους δύο τους κατήγγειλα και το utube τους την κατέβασε, ο τρίτος φοβήθηκε και την κατέβασε μόνος του και ο τέταρτος ακόμα την έχει κρυμμένη σε ένα ποιητικό μπλογκ του. Αυτός και αν δεν είναι παντογνώστης της ελληνικής και διεθνούς ποίησης! Τουλάχιστο στον ένα είδα 500 προβολές. Μάλιστα το πιο εξοργιστικό ήταν από αυτόν με τις 500 προβολές. Την μετέτρεψε από το utuve σε mp4 και την ανέβασε συνοδεία τραγουδιού της επιλογής του χωρίς βέβαια να με αναφέρει! Και αυτοί θέλουν να έχουν μπλογκ, να κάνουν κριτική επί παντός επιστητού, και να τους αναγνωρίζουν σαν πνευματικούς ανθρώπους! Ο μόνος κύριος που έκανε, όχι μόνο τον κόπο να με αναφέρει, αλλά έγραψε και ένα ποίημα με τον τίτλο της ταινίας είναι ο προαναφερόμενος αποδημήσας ΜΠΑΣΙΑΚ στο ΥΜΙΥΠΟΓΕΙΑΚΙ ΤΟΥ el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B7%CF%82_%CE%A4%CF%81%CE%B1%CF%8A%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82 ΑΛΕΞΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΣ Υπήρξε ο πρώτος που μετέφρασε beat ποίηση στα ελληνικά, καθώς και μέρος από το έργο του Τσέζαρε Παβέζε καιΤσαρλς Μπουκόφσκι el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%BB%CF%82_%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BA%CF%8C%CF%86%CF%83%CE%BA%CE%B9. kzfaq.info/get/bejne/oNRomZan2JzagoE.html ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΛΑΚΗΣ - ΕΝΑ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟ ΠΡΑΓΜΑ Μουσική : Λάκης Παπαδόπουλος Ποίηση : Τσαρλς Μπουκόφσκυ Μετάφραση : Αλέξης Τραϊανός ( Μπουκόφσκι.Επιλογή από το έργο του 1980, Εκδόσεις Η Μικρή Εγνατία, 1980 Απο τον δίσκο Άκυρο 1982 Ένα αποχαιρετιστήριο πράγμα καθώς ανάσαινε, κατέβαινε στο χωλ με εσώρουχα με μπογιατισμένο πρόσωπο σαν παλιάτσος, μια βόμβα από τον Κολωνία στη δεξιά του τσέπη 'μια εποχή στην Κόλαση' στην αριστερή, λουρίδες ηλιοβασιλέματος σαν ίνες φλαμουριάς εξαντλούσαν τα μπράτσα του. Και τον βρήκανε το πρωϊ κρεμασμένο στης εξόδου κινδύνου το παράθυρο πρόσωπο παγωμένο και σβησμένο σαν ηλεκτρική λάμπα Και τα σπουργίτια ήταν κάτω στα θάμνα και γνώριμα τα σπουργίτια δεν τραγουδούν, βγάζουν ήχο και βγάζουν ήχο και ... οι άνθρωποι όχι τα σπουργίτια τον κατέβασαν από τη σκάλα σαν άχρηστη κουκουβάγια kzfaq.info/get/bejne/g5ueaLaJsNnOpYU.html Παπαδόπουλος Λάκης ΛυκνΙστείστε μαζί μου Μουσική : Λάκης Παπαδόπουλος Ποίηση : Τσάρλς Μπουκόφσκυ Μετάφραση : Αλέξης Τραϊανός ( Μπουκόφσκι.Επιλογή από το έργο του 1980, Εκδόσεις Η Μικρή Εγνατία, 1980 Απο τον δίσκο Άκυρο 1982 Λικνιστείται μαζί μου όλα τα θλιμμένα τρελλοί σε πέτρινα κτίρια χώρις πόρτες λεπροί και αναβλύζετε αγάπη και τραγούδι βάτραχοι που προσπαθείτε να σκιαργαφήσετε τον ουρανό λικνιστείται μαζί μου θλιμμένα πράγματα δάχτυλα σχισμένα σε κάποιο σιδεράδικο γεράματα σα φλούδια προγεύματος μεταχειρισμένα βιβλία μεταχειρισμένοι άνθρωποι μεταχειρισμένα λουλούδια μεταχειρισμένη αγάπη σας χρειάζομαι Αυτό έχει φύγει σαν άλογο ή σκυλί νεκρό ή χαμένο ή αδυσώπητο σας χρειάζομαι Η ποίηση του λείπει από τις περισσότερες ανθολογίες σύγχρονων Ελλήνων ποιητών, όπως και από τα βιβλία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και της Ακαδημίας. Η γραφή του είναι ελλειπτική και συνάμα καταγγελτική. Η φόρμα παίζει καθοριστικό ρόλο, καθώς τα όρια καραδοκούν στον εσωτερικό και στον εξωτερικό κόσμο του ποιητή. Η γλώσσα είναι ανανεωτική και άμεση. Ο Βασίλης Στεριάδης έγραψε στην Καθημερινή το 1978: Η φιλοσοφική-υπαρξιακή θέση του Α. Τ. είναι ακραία. Η ατμόσφαιρα των ποιημάτων του είναι σε οριακό σημείο φορτισμένη από τον κίνδυνο της ακροβασίας του μυαλού και σαν τοξινωμένη, σε μια λειτουργία όπου κάθε στιγμή το παιχνίδι με τα νεύρα μπορεί να χαθεί... Σ' ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΜΟΝΤΑΡΙΣΤΗ ΜΑΥΡΟΑΣΠΡΗ ΧΩΡΙΣ ΗΧΟ ΤΑΙΝΙΟΥΛΑ ΤΩΝ 8mm ΤΟΥ 1' ΚΑΙ 47'', ΠΟΥ ΓΥΡΙΣΑ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ ΤΟΥ 1967, Ο ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΙΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΕΝΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ, ΠΟΥ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ ΣΤΑ 36 ΤΟΥ ΤΟ 1980, ΑΛΕΞΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΣ, ΥΠΟΔΥΕΤΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΗ ΤΟΥ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΤΟΥ, ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΝΑΛΗΨΗΣ-ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ THIS SHORT NO SOUND AND MONTAGE BLACK AND WHITE 8mm FILM THE DEAD GREEK POET ALEXIS TRAΪANOS WHO COMMITTED SUICIDE IN 1980 AT THE AGE OF 36 IS FILMED ΒΥ ΜΕ, A CLOSE FRIEND OF HIM AT THAT TIME, TAKING HIS LITTLE NOON WALK IN HIS NEIGHBOUR (ANALIPSI-GEORGIOU, THESSALONIKI, GREECE) IN THE WINTER OF 1967 THIS IS THE ONLY EXISTING ORIGINAL FILM AND I OWN THE COPYRIGHT BECAUSE I WAS THE ONLY DIRECTOR AND ALEXIS WAS MY ONLY ACTOR. THEREFORE, ANY COPY OF ALL OR A PART OF THE FILM AND ANY TRANSFORMATION OF THIS FILM EITHER WITH MONTAGE OR MUSIC SHOULD BE DONE ONLY UNDER MY PERMISSION, OTHERWISE, IT WOULD BE CONSIDERED BY ME AS A BREACHING OF MY SOLE COPYRIGHT AND I WILL TAKE ACCORDINGLY THE APPROPRIATE LEGAL MEASURES. THIS IS THE ONLY EXISTING UNIQUE IN THE WORLD CINEMA FILM REGARDING THE WHOLE GREEK CINEMA HISTORY BECAUSE IT IS THE ONLY FILM OF ALEXIS TRAΪANOS LIVE. Η μικρή βόλτα του νεκρού ποιητή, 2018, NOV 7 Υπαρξιακά Περάσματα - Αφιέρωμα στον ποιητή Αλέξη Τραϊανό Public · Hosted by Κεντρική Βιβλιοθήκη Θεσσαλνίκης Η μικρή βόλτα του νεκρού ποιητή εισαγωγικά Το φιλμάκι αποτελείται από δυο σκηνές με τους εκ των υστέρων υποτίτλους της πρώτης σκηνής ‘‘Το υπαρξιακό αδιέξοδο ή το απόν βλέμμα ’’ και της δεύτερης ‘‘Η απέναντι όχθη ή φλερτάροντας το θάνατο’’ ‘‘Το υπαρξιακό αδιέξοδο ή το απόν βλέμμα ’’ ‘‘Η απέναντι όχθη ή φλερτάροντας το θάνατο’’

Εξαιρετικο. Ενα αποτυπωμα στην ιστορια μιας ομαδας ανθρωπων που ειχε μια εξαχρονη κοινη πορεια στην ζωη και στην μαθηση!

archive.ert.gr/6879/ ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ:«ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΗΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΤΟΥ 60». Πλάνο από ερασιτεχνική ταινία με τον τίτλο «ΕΝΤΟΣ ΕΚΤΟΣ» καθώς ανδρική φωνή off αφηγείται την υπόθεση της ταινίας. Πλάνο με τον γιατρό ΜΙΛΤΟ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ που εξηγεί την παράλληλη αγάπη του για τον κινηματογράφο. Πλάνα από ερασιτεχνική ταινία γυρισμένη στη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ της δεκαετίας 60-70 ενώ ο Μ. ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗΣ ακούγεται off να εξηγεί τα πλάνα της ταινίας του. Πλάνο με τον Μ. ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ καθισμένο στο γραφείο του με φόντο μια φωτισμένη ακτινογραφία να εξηγεί τη διαδρομή του στον κινηματογράφο και στην ιατρική από το 1966, παράλληλα «πέφτουν» ερασιτεχνικά πλάνα από τη φοιτητική ζωή του. Πλάνο με δύο τηλεοπτικούς δέκτες πάνω σε μια κονσόλα που παίζουν ερασιτεχνικές ταινίες. Ο σκηνοθέτης ΤΑΣΟΣ ΨΑΡΑΣ αφηγείται την παράλληλη κινηματογραφική πορεία του με το γιατρό ΜΙΛΤΟ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ. Πλάνο μιας μηχανής 8 χιλιοστών. Πλάνα με διαδηλώσεις από ερασιτεχνική ταινία. Ο ΜΙΛΤΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗΣ κρατά μια μηχανή 8 χιλιοστών στα χέρια του. Πλάνα με διαδηλώσεις από ερασιτεχνική ταινία. Πλάνα από ερασιτεχνικές ταινίες ενώ ο Μ. ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗΣ off αναφέρεται στο κινηματογραφικό κλίμα της Θεσσαλονίκης τη δεκαετία του 60. Πλάνο στην επιγραφή «ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ». Πλάνα με το γιατρό ΜΙΛΤΟ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ ανάμεσα σε συναδέλφους του ενώ ακούγεται off να εξηγεί πώς αγόρασε την πρώτη κινηματογραφική μηχανή του. Πλάνα από ερασιτεχνικές λήψεις ενώ ο ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗΣ off εξηγεί πώς γύρισε την πρώτη ερασιτεχνική ταινία του με τον τίτλο «ΤΟΜΕΣ». Πλάνα με το κορνιζαρισμένο Α βραβείο που κέρδισε το 1967 για τις «ΤΟΜΕΣ» στο ΠΡΩΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ. Ο ΜΙΛΤΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗΣ αναφέρεται στο «πρωτόγονο» μοντάζ της ταινίας «ΤΟΜΕΣ». Πλάνο με αφίσα που γράφει «…ΧΩΡΙΣΑΝ Ο ΖΑΓΡΕΥΣ ΚΑΙ Η ΑΡΤΕΜΙΣΙΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΙΟΤΑΝΕ ΠΟΛΥ». Ο Μ. ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗΣ και ο ΜΠ. ΚΑΛΛΙΠΟΛΙΤΗΣ ετοιμάζονται να δουν την ταινία του τελευταίου, «ΖΑΓΡΕΥΣ και ΑΡΤΕΜΙΣΙΑ». Πλάνα από την εν λόγω ταινία ενώ off o ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗΣ εξηγεί πώς γνώρισε τον ΚΑΛΛΙΠΟΛΙΤΗ. Πλάνο με το σκηνοθέτη ΤΑΚΗ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΗ που αφηγείται τη σχέση του με τον ΜΙΛΤΟ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ και την υπόλοιπη παρέα στη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Πλάνα από την ερασιτεχνική ταινία «Η ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΝΕΣΚΑΦΕ» ενώ ο Μ. ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗΣ ακούγεται off να εξηγεί τα δρώμενα της ταινίας. Ο ΤΑΚΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ εξηγεί γιατί στα μέσα της δεκαετίας του 60 ήταν «απόφαση ζωής» η ενασχόληση με τον κινηματογράφο ενός παιδιού από την ελληνική περιφέρεια. Ο ΤΑΣΟΣ ΨΑΡΑΣ εξηγεί γιατί είναι «απώλεια» η μη ενασχόληση του Μ. ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ με τον κινηματογράφο. Πλάνα από την ταινία 16 mm «ΕΝΤΟΣ ΕΚΤΟΣ + ΕΠΙ ΤΑ ΑΥΤΑ». Πλάνα από την ίδια ταινία. Οff ο Τ. ΨΑΡΑΣ μιλά για την ταινία, επίσης off ο Μ. ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗΣ εξηγεί πώς εργάστηκε στα γυρίσματα. Πλάνο με τον Μ. ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ που εξηγεί γιατί άφησε τα 8 mm και ασχολήθηκε με το φιλμ 16 mm, παράλληλα «πέφτουν» πλάνα από την ταινία. Πλάνα με τον Μ. ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ να βγάζει ακτινογραφία σε κάποιον άνθρωπο ενώ off ακούγεται η φωνή του που εξηγεί ότι χωρίς να μετανιώνει για τις επαγγελματικές επιλογές του, αν μπορούσε να γυρίσει το χρόνο, σήμερα θα ακολουθούσε το δρόμο της κινηματογραφίας. Πλάνο με τον Μ. ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ στο γραφείο του να αναλύει την κοινωνική ποιότητα του ιατρικού λειτουργήματος. Ο Μ. ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗΣ μέσα στο ακτινολογικό εργαστήριο, φορά τη λευκή ιατρική μπλούζα και αποχωρεί από αυτό. Τίτλοι τέλους.

Υπηρξα υπαλληλος του 45ου ΚΤΕΛ Ξανθης και του 7ου ΚΤΕΛ τα ετη 1967-1969 οντας και φοιτητης στην Ανωτ.Βιομ.Σχολη Θεσ/νικης [Κ Κρυσταλλη και Φιλιππου-Δραγουμη γωνια.Τι χρονια ηταν?

Buenisima pelicula

Μίλτο τώρα το είδα το βίντεο για τους υπεραστικούς σταθμούς. Εκτός από τα μυνήματα για τους σταθμούς όμως έχει αποκτήσει αξία για την αποτύπωση της πόλης της εποχής εκείνης (προ 40 ετών). Είναι σαν ένα ντοκουμέντο. Πρέπει να το δουν πολλοί που ενδιαφέρονται νομίζω. Θα μου επιτρέψεις (άλλωστε δε σε ρωτώ) να το αναρτήσω όπου νομίζω.

Christos Giann Επειδή δεν θέλω να έχω ανοιχτούς λογαριασμούς έστω και μετά από δύο χρόνια καθυστέρηση ανακάλυψα ποιός είσαι παλιέ των εφηβικών ετών φίλε της γειτονιάς της πάλαι ποτέ οδού Αγχιάλου(νυν Ολύμπου) και Ιασωνίδη, Χρήστο Γιαννουλάδη μικρότερε αδελφέ του συναδέλφου ΩΡΛ Τρυφωνα Γιαννουλάδη. Ναι είναι αλήθεια κάναμε παρέα πιο πολύ με σένα παρά με τον αδελφό σου μαζί με τον Χρήστο Αργυριάδη, μόνο πού ο Χρήστος έμενε στο στενό Πετροπουλακιδών με Αγχιάλου και εγώ στην απέναντι γωνία Πετροπουλακιδών και Αγχιάλου και εσύ Ιασωνίδου όχι απέναντι από τον Χρήστο. Συγγνώμη για την έλλειψη μνήμης και την καθυστέρηση, αν διαβάσεις την απάντηση μου, στο εξαιρετικό σχόλιο σου για το οποίο σε ευχαριστώ πάλι θερμά, με συγκίνησες μετά από μισό αιώνα!

...πολυ συγκινηση ...θυμαμαι ακομα τη μυρωδια του τσιγαρου στα λεωφορεια ...οπως και στα τρενα της εποχης...αξεχαστα ομορφα παιδικα χρονια,που καναμε συνεχεια ταξιδια με τους γονεις μου σ ολη την Ελλαδα...σ ευχαριστουμε για οσα μας θυμισες...

ENGLISH SUBTITLES: 0:08 IT IS STRICKTLY FORBIDDEN FOR STUDENTS AND VISITORS TO LOITER IN THE CORRIDORS Just like, 0:14 DON’T MAKE ANY NOISES THE PATIENTS ARE IN NEED OF TOTAL SILENCE in all of Greece. 0:40 The anatomy room is only visited by medical students, but the hospital is visited by all of us, sooner or later, in the hopes of remedying our ailing health. How weak do we feel then; where is our insolence, our conceit, our arrogance, our certainty that we shall never fall ill, we shall never die. 0:59 In horror we find ourselves in this scary place, where aliens in white robes cut you up in pieces and you are willingly submitted to excruciating torture. And all of this in order to restore your health, the most valuable of life’s gifts, which can be restored, but can also be completely lost. 1:20 We see the farmer’s market of AHEPA Hospital in 1970 pulsing with life. Fruits, vegetables, bread rolls and flowers 1:30 parked in no parking zones, 1:34 are there to be offered as gifts to patients, by their relatives and friends. 1:38 We see the little girl with her tongue sticking out, jumping as high as she can to enter into the eternity of the camera shot. 1:59 We see a swarm of visitors and vendors with carts and donkeys and one of them giving us a toothless smile. 2:11 We see the tiny car with its tiny owner. 2:22 We see the crowd forcefully invading to pillage the conquered city. 2:40 We see, on the wall, the phoenix being reborn from its ashes, watching our every step, 2:47 like Big Brother’s vigilant eye, a precursor to CCTV cameras. 3:53 We see patient companions bored and inert, or pacing nervously up and down. 4:01 We see the always hurried doctors, stopping briefly to give some cursory information to the relatives of patients. 4:23 We see beds taking over the hallways, accompanied by beside tables and glasses of orange juice. 4:36 We see doctors’ offices, just minutes before the notorious general on-call shift starts at 8 in the morning, 4:43 turning, by some inexplicable miracle, into patient wards. 5:10 We see trash being transported along the same hallways and in the same elevators as the patients, 5:21 the companions, the sanitary materials, the linens and the ice blocks. Apparently there exists a 5:30 protective shield, in the form of a “guardian angel”, against general population infections. 5:36 We see tiny beds in the pediatric ward overflowing, and by each child’s bedside sits a mother. 6:43 We see prematurely born babies experiencing the brutality of entering this life inside an incubator. 7:32 We see foreign and local hippies selling their blood, unchecked for infectious diseases, 7:40 in the Blood Donation department, to smoking doctors. Unchecked, due to the primitive testing techniques 7:48 and the scientific ignorance of the era regarding infectious diseases. 9:16 We see the operating room staff walking in and out the double-flap, saloon-style doors of the operating room. 9:27 People in the operating room move like a swarm of bees, 9:34 with each bee having a mission to accomplish, which has been assigned to it by a 9:42 great and invisible boss, all-seeing and all-controlling. And all these different missions 9:51 are interwoven into a wise and inextricable ball of yarn, and this ball is the small town of the operating room. 10:19 Is he alive or dead? 12:05 We see the patient sitting up and staring at us with eyes still drowsy from the pre-anesthesia, with our lights blinding him. 12:15 We see the cleaning lady sweeping the floor after the previous operation, with a wicker broom. 12:32 The evolution of knowhow in the prevention of infection of surgical trauma has been very rapid in the second half of the 20th century; we have moved from saloon-type doors and wicker brooms to sensor-operated doors 12:48 and operating rooms with filtered air, regulated air conditioning, and disinfection of the area between procedures. 13:05 In the underworld, the basements, are the hospital kitchens; and there we see the team of cooks, 13:14 who must certainly taste the food often while preparing it, as most of them are fat. 13:33 We see bread and trash and we recall the “guardian angel” of infections. 14:46 In the basements we also see the washers, ironers, seamstresses and sowing machine operators 14:52 along with the automated washing machines, dryers, and sewing machines for the cleaning 15:00 and mending of white medical gowns and multi-colored personnel scrubs, 15:07 sheets and all types of linens. 15:29 We see the modern-day Hephaestuses, without whom there would be no water, power, heating and ventilation. 15:36 We see the good-looking, coquettish nurse, leaving after her shift in the fashionable miniskirt of the era, 15:42 walking gracefully, smiling coyly for the camera like a movie starlet. 16:51 Despite all the sorrowful sights we have seen, the little girl still jumps up out of nowhere, the little boy still drives his tiny car, the priests still wear their black vestments, the old ladies dressed all in black still mingle with the young girls whose bodies pulse with erotic drive, and who still wear their multicolored miniskirts. 17:09 Despite the strict morals of the Greek-Orthodox culture, the “information” shall remain unanswered in spite of the questioners and finally, the human geography, i.e. life, shall insist on breaking out of every prescribed framework and triumphing gloriously in spite of every dictatorship. 17:27 I have tried to show people’s internal relationship with the hospital. I have tried to compose an animated mural and to capture on film the happening moment; life is unique in time and place, it does not repeat itself and cannot be directed. It would be a lie to say that nothing has changed 17:44 in the technological evolution in Medical Science, but if this documentary was filmed today, human relationships through glances, body movements and gestures, would be the same. This documentary, hidden for 45 years in a cinema cellar, has been patiently waiting for you to taste it. 18:02 HERE’S TO OUR GOOD HEALTH!

και για τους συναδέλφους του κλειστού γκρουπ με τις άσπρες ποδιές ''ο νοών νοείτω'' στο 07:55-07:57 ποιός ανοίγει την πόρτα της αιμοδοσίας με το τσιγάρο στο χέρι; αναμένω απαντήσεις

la risposta italiana al settimo sigillo

viva la Grecia, viva tutti i greci: nostri fratelli.

I am sorry for the amateur synchronization of the voice! THE TRANSLATION OF THE LAST MISSING COMMENTS FOLLOWS: If I could go back now, I would not have become a doctor. If I could go back now… I don’t regret what I had decided back then, but now, conditions are different. I believe a doctor's greatest virtue is, foremost, not to cause harm to the patients and then to treat them. These are the qualities that must be innate in someone before he becomes a doctor. From the moment you have a patient before you, you must possess both the humane and scientific background to treat him. This is something important; it opens up new roads, social roads. That is to say that, for example, if my child had his love for cinema that I had back then and wanted to study and work in this field, then I would stand by it and support its decision. I don’t blame my mother, of course, and indeed from this post I have, but, she certainly played a very important role in my becoming a doctor, a determinative one. And this is something that I feel I perform well because medicine requires responsibility. That is, you must treat others responsibly. And as you have seen, we now see the inside of people on the monitor and not the viewfinder. Bye, Bye ......

Σ' ευχαριστώ, υπήρξες για δεύτερη υπέροχος και μάλιστα διόλου υποεδέστερος από την πρώτη -όσο για την 2η ταινία, την οποία θεωρείς κατώτερη της 1ης, ας είναι ό,τι θέλει. Μόνον το ποια ήταν η υπ' αρ. 3, η άσχετη με τον Μονιτσέλι, που μου ανέφερες τις προάλλες ότι υπάρχει, αλλά αγνοώ, δεν μου διευκρίνισες.

Εξαιρετικο αρχειο ,με πανεμορφα λεωφορεια και ακομα ποιο πανεμορφη την γαλλιδα(η ντηζελομηχανη στην Θεσσαλονικη)...Ευγε!!!

το πρωτογενές υλικό της ταινίας ''οι περαστικοί σταθμοί'' βασίζεται στο ανεπεξέργαστο υλικό της ταινίας '''οι υπεραστικοί σταθμοί-σιδηροδρομικός σταθμός Θεσσαλονίκη 1970-bus stations'', το ντοκυμαντέρ γυρίστηκε στην Θεσσαλονίκη σε έγχρωμο φιλμ super 8 kodak χωρίς ήχο από το τέλος του 1969 μέχρι τα μέσα του 1970 και η ψηφιακή επεξεργασία έγινε από τον sikatinavra το 2012.

Φίλε Μίλτο, μπράβο, η δουλειά σου και κυρίως η έμπνευσή σου πάρα πολύ καλή ! Όλα αυτά τα παλιά λεωφορεία, οι άνθρωποι του μόχθου,που όμως δείχνουν πολύ πιο ευτυχείς από εμάς τώρα, η βιασύνη αλλά όχι το άγχος, είναι δοσμένα χαρισματικά. Παρά λίγο να δώ και την παλιά μου γειτονιά στην Ολύμπου, απέναντι από το σπίτι του Χρήστου Αργυριάδη ! Ίσως σε κάποια άλλη ταινία σου να την δώ ! (κάθε λίγες μέρες ανακαλύπτω και νέες σου ταινίες, ελπίζω να τις δώ όλες.

Συγκλονιστικό.

Ο Αλέκος που γνώρισα απεχθανόταν την πολιτική, ανήκαμε στην γενιά που σήμερα την ονομάζουν γενιά του '60, που ενηλικιώθηκε στα επέκεινα του ελληνικού εμφυλίου και εν μέσω δικτατορίας, ενώ στην Δυση κυρίως ανατρέπονταν τα πάντα από τους νέους της ίδιας γενιάς, αυτό ήταν και ένα από τα τραγικά παράδοξα που βιώσαμε και κυρίως οι πιο ευαίσθητοι από μας και κυρίως οι ποιητές της γενιάς μας σαν τον Αλέκο, μαζί με τα προσωπικά τους δράματα και αδιέξοδα.

αλεξη! που εισαι να δεις τι συμβαινει.....ή μας βλεπεις κ γελας. γελας;! επιτελους γελας... θυμαμαι συνεχεια τα λογια σου: ψαχνω τροπο να πεθανω επειδη θα μπουμε στην ΕΟΚ.....Εσυ δεν μπηκες πουθενα!

εξαιρετική δουλειά..

Και παλι ΜΠΡΑΒΟ. Μετα το site στο worpress σαςβρηκα και εδω.Ποιος εκανε ολο αυτο το σκαναρισμα!!

Αυτή την ταινιούλα πρέπει να την τιμήσουν πρώτα οι εν ζωή φίλοι του μεγάλου άγνωστου στους σημερινούς νέους νεκρού ποιητή, αλήθεια που είναι γιατί δεν ακούγονται;

bravo se opoion to vrike kai to anevase, isws o megaluteros metapolemikos ellhnas poihths. euxaristoume