Пікірлер
@Milka1990.
@Milka1990. 19 минут бұрын
Bo nie ma zabiegów okoliczność wiem to po moim i Taty życiu.
@Milka1990.
@Milka1990. 27 минут бұрын
Zmieniam zdanie wierzę w talizmany już 😂
@Milka1990.
@Milka1990. Сағат бұрын
Tak jestem od zawsze skrajnie introwertyczna nie lubię używać telefonu.
@Milka1990.
@Milka1990. Сағат бұрын
Teraz to mam też afektywne
@KangTaemi
@KangTaemi 2 сағат бұрын
Z jakiej klasyfikacji osobowości pochodzą style oddany i zgodny?
@oskirx6830
@oskirx6830 5 сағат бұрын
Bardzo interesujący odcinek. Super
@agabasia5204
@agabasia5204 5 күн бұрын
mowi sie, ze border "wygasza" sie z wiekiem, a jest mozliwa odwrotna sytuacja?
@karolinadziekan1718
@karolinadziekan1718 8 күн бұрын
Bardzo wartościowy materiał. Dziękuję za Pani pracę. Czy mogłaby się Pani podzielić w jednym z nagrań wiedzą na temat rozpoznawania i nieco innych objawów anoreksji właśnie u dzieci?
@Noelle_C
@Noelle_C 8 күн бұрын
Mam silną klaustrofobię. Praktycznie od dziecka, jak byłam mała to bałam się nawet zamknąć (nie na zamek) drzwi do toalety, gdy byłam w środku. Potem trochę się to uspokoiło, ale np gdy miałam mieć rezonans magnetyczny głowy to musiałam iść do szpitala, bo musieli mi podać narkozę. Nie wytrzymałabym w tej maszynie kilkudziesięciu minut. Boję się windy, zawsze jak muszę jechać windą to mam duszę na ramieniu, często wybieram schody, bo mam jakieś wizje, że winda się zatnie... Trochę utrudnia mi to życie, ale nie jest jakoś bardzo źle, więc tak z tym żyję do tej pory.
@tencichydzieciak
@tencichydzieciak 10 күн бұрын
Sama nie wiem juz czy to tylko fobia społeczna czy jeszcze dodatkowo zaburzenia osobowości. Od jakoś 6 roku życia już czułam się jakaś inna, niepasująca do grupy, dziwna. Pamiętam jak wychodziłam na plac zabaw bawić się z innymi dzieciakami z osiedla ale czułam że oni i tak mnie nie lubią, że bawią się ze mną tylko z litości albo dlatego że muszą. Później, gdy podrosłam, miałam jedyną, ale bardzo bliską przyjaciółkę, choć zawsze nurtowało mnie wręcz to, dlaczego ona mnie tak lubi? Pytałam jej się nawet za co mnie lubi, ale nadal nie byłam przekonana. Nadal czułam, że nie da mnie się lubić. Było mnóstwo sytuacji, w których inne osoby mnie odrzucały, nigdy nie wiedziałam dlaczego. Po prostu chyba wszystko, co robię jest jakieś dziwne, głupie, żałosne itp. Jednak rok temu poznałam przyjaciela, przy którym poraz pierwszy poczułam, że da się mnie naprawdę lubić za to, jaka jestem. Poczułam się szczerze lubiana i wartościowa. Nie chcę za bardzo zdradzać dlaczego, ponieważ to jego osobista sprawa, ale mogę powiedzieć tyle, że był przez pewien czas nagle bardzo smutny i zaczął mnie unikać, co wbrew pozorom wynikało z tego, że mu zależało na mnie bardziej niż na innych osobach. Było to wynikiem jego zdiagnozowanych zaburzeń osobowości. Aktualnie jednak, z racji, że ta znajomość jest na odległość (poznaliśmy się w szpitalu psychiatrycznym), to znowu bardzo dystansuje się ode mnie, a ja bardzo cierpię. Uzależniam swoje szczęście od relacji z nim i to jedyne, co mnie pcha do przodu, motywuje do walki o zdrowie psychiczne. Jest też kwestia tego, że od zawsze czułam ogromny lęk w niemal każdej sytuacji społecznej. Zwykłe pójście do sklepu, rozmowa przez telefon, spytanie o coś nauczycielki, podejście do osób w nowej klasie. Zawsze, nie ważne, czy lęki się spełniały, czy nie, czułam wtedy ogromne i przytłaczające zawstydzenie i zażenowanie samą sobą. Przez to i przez depresję nie zdałam do 8 klasy. W nowej szkole nie odzywałam się do nikogo, mimo że na początku ktoś tam do mnie podszedł, to jednak sama nie potrafiłam wykazać swojej inicjatywy i przez to, zostałam tym dziwnym, cichym dzieckiem, z tyłu klasy. Bałam się głównie, że zrobię coś głupiego, dziwnego i że mnie po prostu nie polubią, odrzucą. Nawet nie potrafiłam odpowiedzieć nauczycielowi na lekcji. Zero pewności siebie. Kiedyś omal nie straciłam 100zł przy kasie samoobsługowej, bo bałam się zawołać jakiegoś pracownika, gdy ewidentnie maszyna się zepsuła, za bardzo bałam się, że jednak nie mam racji, że okaże się, że to nie żaden błąd. Po prostu nie wierzyłam samej sobie w tak oczywistej sprawie, kiedy miałam dosłownie parę drobnych rzeczy, a to kazało mi zapłacić 130zł. Wyszłabym i straciła te pieniądze, gdyby nie moja przyjaciółka. Aktualnie ciągle siedzę w dziwnym napięciu. Jakaś dziwna mieszanka frustracji i lęku. Często nie wytrzymuję i po prostu biorę hydroksyzynę, żeby tego nie czuć. Ostatnio spróbowałam aplikacji randkowej i aktualnie jestem już po dwóch spotkaniach, na które udało mi się pójść tylko dzięki tranxene. Właściwie nie wiem, na czym z nim stoję. Wydaje się, że stracił zainteresowanie po spotkaniu, mniej pisze, choć ciągle wysyła jakieś filmiki na instagramie. Jednak mam wrażenie, że go zmuszam do kolejnego spotkania..Plus jeszcze zamartwiam się ciągle o relacje z tym przyjacielem ze szpitala. Dopiero niedawno zdałam sobie sprawę, że stałe napięcie było w kryteriach diagnostycznych tej osobowości. To mnie skłoniło do ponownego zagłębienia się w to. Aktualnie mam dobrze dobrane leki na depresję i w końcu mam siłę i widzę w ogóle sens w walce z tym wszystkim. Przełamuję lęki i nawet wybieram się na oddział dzienny. Jednak nie jest idealnie, czasem gdzieś przebijają się myśli s i przygnębienie. Narazie nie jestem w stanie chodzić do szkoły ani do pracy, dlatego skupiam się na leczeniu. Ogólnie miałam już zdiagnozowaną fobię społeczną 2 razy, bo to jest mój główny problem na koniec dnia, ale moja terapeutka, która zna mnie najlepiej, bo już 2 lata, podejrzewa u mnie jeszcze osobowość unikającą. Sama nie wiem gdzie jest granica między fobią a zaburzeniami osobowości. Czy to już zaburzenia osobowości czy jeszcze może za mało i niska samoocena i ciągłe napięcie to wynik fobii społecznej?
@magdalenaleszko
@magdalenaleszko 10 күн бұрын
Choć społeczne zaburzenie lękowe i zaburzenie osobowości to dwie odrębne jednostki diagnostyczne, to mogą mieć pewne wspólne objawy. Trzeba jednak pamiętać, że różnią się pod względem przyczyn, przebiegu i metod leczenia. Rozróżnienie między społecznym zaburzeniem lękowym a osobowością unikającą może być trudne i choć rozumiem Pani chęć sprecyzowania, to ważne jest, aby porozmawiać o tym z psychoterapeutą, bo na podstawie wywiadu i lepszej znajomości Pani objawów będzie mógł Pani pomóc i wdrożyć odpowiednio dostosowany plan radzenia sobie z objawami. Mam też nadzieję, że inne osoby włączą się do dyskusji, bo taka wymiana doświadczeń z innymi osobami, które zmagają się z podobnymi problemami, może być dla Pani bardzo pomocna.
@user-ye5cj9zs9n
@user-ye5cj9zs9n 11 күн бұрын
Witam, dziękuję za nagranie. Jak próbować pomóc osobowości lękliwej jeśli ta najprawdopodobniej nie dostrzega (wypiera?) swoich zaburzeń? Jaka jest szansa na autorefleksje czy idąc dalej metapoznanie? Pozdrawiam.
@magdalenaleszko
@magdalenaleszko 9 күн бұрын
To duże wyzwanie pomóc komuś kto nie dostrzega swoich problemów. Czy ta osoba ma diagnozę zaburzenia osobowości? W tym zaburzeniu objawy sprawiają cierpienie i zaburzają normalne funkcjonowanie. Często taka osoba chce pomocy, bo cierpi, ale nie wie jak jej szukać lub obawia się odrzucenia. Czasem bywa tak, że autorefleksji nie ma, bo lęk tak utrudnia właściwą ocenę. Dlatego też trzeba być przede wszystkim cierpliwym i wyrozumiałym - słuchać i nie osądzać, a także nie zmuszać do czegoś, czego nie chce. Osoba z lękową osobowością może potrzebować czasu, aby otworzyć się i zacząć mówić o swoich problemach. Warto też podsuwać materiały edukacyjne w celu zwiększenia świadomości na temat objawów i możliwości leczenia i zachęcać do skorzystania z profesjonalnej pomocy. Mam nadzieję, że inni komentujący dodadzą swoje wskazówki.
@user-ye5cj9zs9n
@user-ye5cj9zs9n 9 күн бұрын
@@magdalenaleszko Dziękuję za odpowiedź. Jeśli chodzi o diagnozę, to nie wiem. Bazując na wzajemnym kontakcie, to nie ma problemu. Jest za to nacisk na tworzenie opowieści potwierdzającej adekwatność percepcji. Próba zaciekawienia zagadnieniem spotkała się z niezbyt przychylną reakcją. Być może jednak w oczach tej osoby nie byłem jeszcze (lub w ogóle) kimś, komu warto zaufać. Wydaje mi się jednak, że na skrócenie dystansu pozwala tym, którzy utwierdzają ją we własnym przekonaniu. No właśnie jak nie wpaść w tą pułapkę i mimo chęci pomocy nie stać się intruzem?
@magdalenaleszko
@magdalenaleszko 9 күн бұрын
@@user-ye5cj9zs9n Być może jest to zbyt duża różnica pomiędzy tym jak ta osoba widzi siebie i świat, a pomiędzy tym, co Pan próbuje przekazać. Póki co, wydaje się, że wsparcie poprzez obecność, nienarzucanie się i zadbanie o sobie jest optymalne, a z czasem może uda się wypracować inne rozwiązania.
@user-ye5cj9zs9n
@user-ye5cj9zs9n 7 күн бұрын
@@magdalenaleszko Rozumiem, dziękuję. Być może się podejmę, choć przyznam, że jest to bardzo trudne zadanie. Bo z jednej strony jest oczekiwanie akceptacji, a z drugiej ciągła podejrzliwość o jej brak, bywało, że nawet na poziomie oddychania. Martwi mnie brak ten brak cienia wątpliwości, że źródło problemu nie jest na zewnątrz. Rozumiem jednak, że taka jest też konstrukcja tego zaburzenia. Pozdrawiam.
@zwykłyczłowiek-n5p
@zwykłyczłowiek-n5p 11 күн бұрын
Szanowna Pani Doktor, a jak pomóc osobie, która nawet w obliczu eksmisji, utraty mieszkania, nie chce przestać zbierać? Żadne racjonalne argumenty do tej osoby nie trafiają. Sprawa - w sądzie. Właściciel zaproponował, że jeżeli osoba ta zmieni postępowania, to on wycofa sprawę, i nie będzie eksmisji. Problem taki, że osoba nie zmienia postępowania, osoba ta nadal zbiera (np. na klatce schodowej pod drzwiami sąsiadów zbiera rzeczy, przez które sąsiedzi nie mogą swobodnie wychodzić ze swoich mieszkań / wchodzić do swoich mieszkań). Jak pomóc takiej osobie? Jest to starsza sprawna osoba. Pomoc rodziny, specjalistów - odrzuca. Mówi, że problem jest w innych, a nie w jej postępowaniu. Mówi, że to inni (np. ci sąsiedzi) dostosować do jej stylu życia się powinni, a nie ona się powinna dostosować do ich stylu życia... Co robić? Przy próbach wyrzucania rzeczy, osoba reaguje agresją. Nie pozwala wyrzucać. Na siłę wyrzucać? Co robić?
@magdalenaleszko
@magdalenaleszko 10 күн бұрын
Dzień dobry, sytuacja, w której się znajduje ta starsza osoba jest trudna i skomplikowana, bo z treści wynika, że nawet sąsiedzi nie mogą już swodobnie wychodzić i doszło do sprawy w sądzie. Zazwyczaj dąży się uszanowania wolnej woli lub daje się szansę na zmianę postępowania, ale niestety opisane zachowanie jest już tak nasilone, że stwarza poważne problemy dla niej samej, jak i dla otoczenia, a nawet zagraża bezpieczeństwu (np. może dojść do pożaru).Niestety nie ma jednej uniwersalnej recepty na rozwiązanie sytuacji, w której osoba nie widzi problemu. Wyrzucanie rzeczy nie jest polecane, bo najczęściej kończy się dużym niezrozumieniem i agresją, ale w sytuacji kiedy sprawa jest w sądzie trzeba rozważyć co będzie mniej bolesne. Podejrzewam, że ta osoba może też potrzebować wsparcia farmakologicznego. Czy kiedykolwiek miała kontakt z psychiatrą, który ocenił jej stan psychiczny? Czy ma bliskich, którzy mogą jej pomóc w przypadku eksmisji? Czy takie zachowanie pojawiło się niedawno (np. na skutek żałoby)czy ta osoba zawsze miała tendencję do zbierania rzeczy? Czy konsultowali Państwo sprawę również z prawnikiem?
@numen84
@numen84 12 күн бұрын
Bardzo wartościowy materiał dla osób z PMDD dziękuję za ogrom wiedzy i inspiracji!
@magdalenaleszko
@magdalenaleszko 11 күн бұрын
Bardzo dziękuję!
@XD111BMOEINBHEI0H0
@XD111BMOEINBHEI0H0 13 күн бұрын
Popieram Tomasza powinni się zająć prawdziwymi przestępstwami a nie tym że chłop rzucił w kogoś pizzą XD
@muziczka4416
@muziczka4416 13 күн бұрын
Nie piszemy "Pobrano z:" ale kiedy tworzę bibliografię za pomocą "Odwołania/wstaw cytat/bibliografia", to automatycznie wrzuca mi do bibliografii "Pobrano z lokalizacji...". Jak to zrobić, żeby tej frazy mi nie wstawiało?
@podkadypiano8781
@podkadypiano8781 19 күн бұрын
Świetne porównanie zapalenia do zwykłych objawów bardzo obrazowe i jednocześnie podejrzewam u siebie dystymię...
@wenus4391
@wenus4391 24 күн бұрын
Jak odróżnić osobowość schizoidalną od cPtsd?
@magdalenaleszko
@magdalenaleszko 21 күн бұрын
Symptomy są często podobne, ale musimy pamiętać o tym, że w zaburzeniu osobowości osoba nie jest zainteresowana nawiązywaniem relacji społecznych z powodu cech osobowości, a u osoby z cPTSD jest to wynikiem traumy. Tak samo jak z innymi objawami, takimi jak np., brak odczuwania przyjemności z różnych aktywności - to wynika z traumy, a nie z cech osobowości.
@GaGa-yc9yy
@GaGa-yc9yy Ай бұрын
Czy jest możliwe że może się to pojawić po wypadku spowodowane uderzeniem głową w szybę. Podejrzewaliśmy Chad ale u nas wystapilo pobudzenie 2 razy w odstepie 5 lat . Pierwszy raz po wypadku ,teraz po 2 miesiącach w szpitalu jest coś w rodzaju depresji . Opisane zmiany bardzo pasują do sytuacji. Czy leki typu depakina coś pomoże? Brak tych norm i empatii otępienie , pamięć , jak to zdiagnozować.
@marcinerdmann476
@marcinerdmann476 Ай бұрын
Mimo znakomitego wykształcenia zdobytego po obu stronach Odry nie mam NIKIGUSIEŃKO. Nie mam nawet komu powiedzieć "dzień dobry". Gdybym umarł, nikt by tego nie zauważył. Przez życie przeszedłem z piętnem geniusza i outsidera. W wieku 26 lat zdobyłem prawie wszystko, co było do zdobycia, lecz nigdy nie miałem człowieka na stałe. Ludzie zawsze byli dla mnie dobrem najbardziej deficytowym. Ci, którzy przysięgali mi miłość/przyjaźń do grobowej deski, odeszli z własnej woli lub zabrała ich śmierć. Nawet gdybym nie był fobikiem społecznym, nie miałbym pewnie nikogo, bo nie znoszę intelektualnej miernoty ani emocjonalnej płycizny, o braku kręgosłupa moralnego nie wspominając. Kocham rozmowy face to face, bo w nich się dialoguje, a w grupie się gada lub błaznuje. Nie dość, że jestem fobikiem, to jeszcze jedynakiem bez żadnej rodziny. Na to nakłada się mój fatalny znak zodiaku i dzieciństwo, które było pasmem udręk. Człowiek, który mnie oswoi, może liczyć na moją psią wierność. Jeden fobik skazany jest na wegetację i zagładę, lecz jeśli połączą siły, mogą razem zdobyć świat. Ja mam tak, że w samotności boję się nawet oddychać, a gdy mam u boku oddanego człowieka, mogę przenosić góry. Sekret szczęścia to mieć choć jedną osobę, w sercu której zajmuje się niepodzielnie pierwsze miejsce. Jeśli czujesz, że jestem osobą, z którą może Cię łączyć duchowe pokrewieństwo, napisz i daj nam szansę. Kocham dialogować. Rozmowa bez tabu, tajemnic i masek to jedna z najpiękniejszych rzeczy, jakie można podarować drugiemu człowiekowi. Jej cel zdefiniowałbym jako wytrwałe budowanie pomostu między dwoma ludzkimi kosmosami. Na mojej małej planetce jest tylko jedno wolne miejsce. Może być Twoje, jeżeli potrzebujesz do szczęścia człowieka niczyjego, by móc go uczynić swoim.
@sennocy7918
@sennocy7918 Ай бұрын
Jaki ładny spokojny glos
@magdalenaleszko
@magdalenaleszko Ай бұрын
Bardzo dziękuję za komplement :)
@jagoda4182
@jagoda4182 Ай бұрын
Pozdrawiam przed egzaminem. ❤
@magdalenaleszko
@magdalenaleszko Ай бұрын
Również pozdrawiam i życzę powodzenia na egzaminie!
@Cynthria
@Cynthria Ай бұрын
Jestem studentką 3 roku psychologii. Dziękuję Pani bardzo za przystępne przedstawienie tak ważnych tematów na kanale. Pozwalają mi się rozwijać by później pomóc osobom dotkniętym trudnościami życiowymi. Pozdrawiam 😊
@magdalenaleszko
@magdalenaleszko Ай бұрын
Bardzo się cieszę i dziękuje za miłe słowa!
@-Lisa-324
@-Lisa-324 Ай бұрын
40:20 ten chłopiec jest podobny do mnie, muszę myć często ręce, jak wrócę do domu to muszę wszystko wyczyścić albo oddalić to od mojego pokoju bo to moje czyste miejsce nie chce żeby ktoś tam wchodził a jak wejdzie to wszystko czyszczę, a nawet kiedy nikt nie wejdzie to i tak czyszczę bo muszę czuje ze musze bo nie umiem przestać
@marekm9647
@marekm9647 Ай бұрын
Dziękujemy.
@NecrosDeus
@NecrosDeus Ай бұрын
Głośniej! Gałki wzmocnienia na max a trzeba ucho nadstawiać!!! Najgorzej jak włazi reklama, to już nie potrzeba procesu neurodegeneracyjnego tylko mózg sam z siebie się uszkadza! Trzeba jakoś ogarniać nagrywanie filmów, jak się chce prowadzić kanał! p.s. Piąta minuta, przestaję oglądać, nic nie słychać. Boję się w ustawieniach Win podkręcić głośność (sprzęt już jest na max!), bo nie wyobrażam sobie jak wejdzie reklama! Proszę nagrać dźwięk do filmu jeszcze raz!
@anetaolczyk8885
@anetaolczyk8885 Ай бұрын
❤❤❤
@radosny4056
@radosny4056 Ай бұрын
człowiek nawet nie podejrzewa żę ktoś inny może coś podobnego robić, a jednak. nie wiem jak inaczej się na to zaszczepić jak nie po przez przejście tego na własnej skórze
@sylwiasztobryn6015
@sylwiasztobryn6015 Ай бұрын
Świetny wykład 👏
@radosny4056
@radosny4056 Ай бұрын
Brzmi to jak opis człowieka niezwykle mądrego ambitnego. Wysoce świadomego. Chciał bym poznać kogoś takiego
@sylwiasztobryn6015
@sylwiasztobryn6015 2 ай бұрын
Bardzo ciekawe przedstawienie tematu
@andrzej7968
@andrzej7968 2 ай бұрын
Wróciła Pani ❤❤❤
@magdalenaleszko
@magdalenaleszko 2 ай бұрын
❤❤❤
@tamarajuntikka3742
@tamarajuntikka3742 2 ай бұрын
Co pani mówi??? Borderline DA SIĘ WYLECZYĆ??? a nie jest przypadkiem tak, że jest to nieuleczalne, ale przy pomocy terapii I czasami środkòw farmakologicznych da się LECZYĆ borderline, żeby WYGASIĆ lub ZMNIEJSZYĆ objawy oraz poprawić funkcjonowanie osoby z BPD? Tak słyszałam przez ostatnie 20 lat zmagając się z niskofunkcjonującym BPD. A tu się okazuje, że łatwo się leczy i da się wyleczyć... po co pani mówi takie bzdury?
@magdalenaleszko
@magdalenaleszko 2 ай бұрын
Dziękuję, że wysłuchała Pani nagrania i podzieliła się swoimi przemyśleniami. To dla mnie ważne żeby usłyszeć perspektywę osoby, która otrzymała diagnozę tego zaburzenia. W mojej wieloletniej pracy naukowej analizuję wiele przypadków, nadal jednak zdaję sobie sprawę z tego, jak uważnie trzeba dobierać słowa, aby nie spowodować takich reakcji. Planuję aktualizację tego nagrania podczas którego podam konkretne i najnowsze światowe doniesienia naukowe dotyczące powrotu do zdrowia.
@WrozkaMalgorzata
@WrozkaMalgorzata 2 ай бұрын
Dziękuję. Moja mama chorowała na schizofrenię
@sylwiasztobryn6015
@sylwiasztobryn6015 2 ай бұрын
Dziękuję!!
@sylwiasztobryn6015
@sylwiasztobryn6015 2 ай бұрын
Dziękuję, przy Pani uczę się do egzaminu :))
@magdalenaleszko
@magdalenaleszko 2 ай бұрын
Życzę powodzenia na egzaminie!
@sylwiasztobryn6015
@sylwiasztobryn6015 2 ай бұрын
@@magdalenaleszko dziękuję!
@magorzataw.8211
@magorzataw.8211 2 ай бұрын
Dziękuję za ten ja ale, tak jasno wszystko jest opisane i przyjemnie się słucha.
@magdalenaleszko
@magdalenaleszko 2 ай бұрын
Bardzo dziękuję!
@weronikajozwik8085
@weronikajozwik8085 2 ай бұрын
Jak ten chłopak poradził sobie z lękiem ? Czy przyczyną był lęk przed tym ojcem?
@wszystkojedno696
@wszystkojedno696 2 ай бұрын
Dziękuję, to było pomocne.
@elzbietawnukowska-frackowi1321
@elzbietawnukowska-frackowi1321 2 ай бұрын
Ciekawy wykład. Dziękuję.
@malutusia
@malutusia 2 ай бұрын
Dziękuję serdecznie. 💐
@kyloren2033
@kyloren2033 2 ай бұрын
Bardzo dziękuję za całość. Pozdrawiam
@elzbietawnukowska-frackowi1321
@elzbietawnukowska-frackowi1321 2 ай бұрын
Bardzo ciekawy wykład. Dobrze wiedzieć więcej aby wcześniej sobie pomóc jeśli zachodzi taka potrzeba. Pozdrawiam.
@twojkoszmar4231
@twojkoszmar4231 2 ай бұрын
Mi zdiagnozowano borderline w wieku 21 lat a moze to PMDD. Ja mam takie poczucie chorobliwej zazdrosci,nieatrakcyjnosci czasem to prowadzilo do samookaleczania. Opuchniecie,furia, napady placzu, natretne mysli,zapominanie, brak energii, objadanie sie,ochota na slone,alkohol. Tak sie zaczyna 2 tyg przed. I jest tylko okres i tydzien spokoju. Mam to wszystko i to w kazdym cyklu. Zarzywam leki psychiatryczne codziennie ale przy tym potrzeba podwojnej dawki ;/ Mam 31 lat i 10 lat lekow I 16 terapii.
@IiNICKSiI
@IiNICKSiI 2 ай бұрын
Dziękuję.
@twojkoszmar4231
@twojkoszmar4231 2 ай бұрын
Tak sie czuje od kilku miesiecy. Mam zaburzenia z pogranicza. Od kilku misiecy (nie ciagle, bywa ze jestem radosna itd, ale mam wybuchy placzu nagle i jedyne co chce to plakac, jestem drazliwa i wrazliwa. Myslalam ze to od bupropionu. Bupropion zdaje sie nie dzialac. Ale to juz mialam przed bupropionem, odstawilam citalopram. Moze powinnam brac te ssri na ndri mam wiecej energii. Utylam, bywalo tak ze emocjonalnie codzinnie zajadalam sie chipsami, czekolada, kinder bueno zwlaszcza gdy bylam sama w nocy, w nocy sen byl przerywany i sie budzilam w ciagu nocy. Obwod mojego brzucha sie zmienil, utylam na twarzy. Od kilku dni znowu placze, w pracy, po pracy nawet jak mowie komus ze mam wybuchy placzu to wtedy znowu mi sie lzy cisna do oczu. Moja historia z zaburzeniami psychicznymi trwa juz 10 lat. A pierwsze mysli rezygnacyjne mialam w wieku 14 lat, z czasem doszly samookaleczanie, zachowania destrukcyjne, alkohol dlatego dostalam diagnoze chwiejna emocjonalnie, po drodze jeszcze zaburzenia adaptacyjne, epizody depresyjne umiarkowane. Od 4 lat mieszkam w uk i po ostatnim wyjedzie do Polski w Listopadzie to sie zaczelo nasilac. Potrafie zrec i zrec bez opamietania i nie czuje sie syta. Nie podoba mi sie UK tesknie za Polska, rozpamietuje swoje zycie itd. Jestem adoptowana a biologiczni rodzice to: matka biol jest niedojrzala emocjonalnie, po traumach, proby s I okaleczanie, tez zaliczyła, chwiejna emocjonalnie wydaje się trochę adhd albo border. Ale nie znam baby dobrze tylko urywki z jej zycia to co mówiła o sobie I sama pisala i widzialam na żywo jej sznyty sama tez mam. Ojciec wg jej relacji leczony na psychiatryku i inni mowili ze bral leki jakies.
@05ostry
@05ostry 2 ай бұрын
Niedawno zacząłem interesować się czy jest jakiś termin na mój typ osobowości, i w 95% opisane przez panią cechy posiadam, myślałem, że to tylko introwertyzm. Jednak zauważyłem u siebie brak ochoty na jakiekolwiek zawarcie relacji z nowymi ludźmi, mam wręcz awersje do ekstrawertyków, emocje poza gniewem, czy śmiechem praktycznie się nie zdarzają. Śmiech to zwykle z żartów/ stand upów, nie pamiętam żebym kiedykolwiek był szczęśliwy. Mam paru kolegów, ale tylko z jednym samotnikiem mam o czym porozmawiać, z resztą muszę się zmuszać żeby kontynuować rozmowę jeśli nie ma alkoholu. Oprócz dziewczyn kolegów nie mam żadnych koleżanek, nie potrafię rozmawiać z kobietami na inne tematy niż powszechne, a te się zwykle kończą po chwili i nie chodzi tu o brak śmiałości, zwykły brak zainteresowania jakąkolwiek relacją. Seks nie jest niczym specjalnym, pociagają mnie tylko kobiety, ale nigdy nie odczuwałem nie wiadomo jakiej przyjemności z niego, po pewnym czasie robiłem to z obowiązku, żeby uspokoić libido i móc się skupić na czym innym. Jest mi bardzo dobrze z samym sobą, czasem przez to jak zostałem wychowany i to, że jak byłem nastolatkiem miałem dużo kolegów i cieszyłem się ich obecnością próbuję się zmienić na siłę, ale nic z tego nie wychodzi. Zmarł bliski członek rodziny, nic nie odczułem, ani smutku ani żalu ani jakiegokolwiek ukłucia w klatce. Przechodziłem kilkukrotnie depresje, ale jakoś dałem radę sam dojść do siebie. Jeśli pojawi się gniew to duszę go w sobie, pomagał mi jedynie boks. Czasem się zastanawiam jak jest sens życia, kiedy nic Cie nie cieszy, nawet ciężko się czymkolwiek zasmucić, większość rzeczy na które ludzie reagują emocjonalnie są mi totalnie obojętne, muszę się zmusić żeby nie wypaść jak ktoś kogo to nie interesuje. Świetny materiał, dzięki pani utwierdziłem się w przekonaniu. Pozdrawiam.
@mistycznydzik2810
@mistycznydzik2810 8 сағат бұрын
Dokładnie mam tak samo, najgorsze jest uczucie braku emocji, śmiech z żartu to nie to samo co uczucie szczęścia, spełnienia. Matka chce żebym był szczęśliwy, ale czuję że możliwe że już nigdy nie będę, nie umiem. Po prostu żyję, trwam. Bez głębszych emocji. Kiedyś było inaczej, ale coś się zmieniło i nie wiem co. Ciężki epizod depresyjny zwalczyłem sam. Mam wrażenie że to mi w tym pomogło. Bo spłyciło uczucia do takiego poziomu że depresja się skończyła, sama.
@kyloren2033
@kyloren2033 2 ай бұрын
Bardzo się cieszę że Pani wróciła. Dziękuję i pozdrawiam.
@magdalenaleszko
@magdalenaleszko 2 ай бұрын
Bardzo dziękuję za tak miły komentarz! Praca nad tym materiałem zajęła mi bardzo dużo czasu, w dodatku miałam więcej pracy, ale bardzo chciałam wrócić do nagrywania :)
@columbaez
@columbaez 2 ай бұрын
Bardzo się cieszymy 🥰🥰🥰🥰
@jakub6870
@jakub6870 2 ай бұрын
jak zdiagnozować dystymię? jeżeli faktycznie wystepuje to jakie leki polecicie?
@twojkoszmar4231
@twojkoszmar4231 2 ай бұрын
To już psychiatra dobiera,na każdego ten sam działa inaczej. Najpewniej SSRI.
@mbdb8098
@mbdb8098 2 ай бұрын
a czy przy takim zaburzeniu osobowości może występować np. tiki głosowe cielesne mimiczne jak u turetyka oraz czasem lekkość w nawiązywaniu przyjaźni a potem lęk i parniczne myślenie że ta osoba nas nie lubi źle o nas myśli jak że jak nas w pełni pozna to przestanie lubić a potem zaczynam unikać takiej osoby bo się boje głębszych relacji ale jednocześnie czuje się źle w niszczeniu takich relacji
@TadeuszKurpiel
@TadeuszKurpiel 2 ай бұрын
czas ok.17:15 - najpierw: "klient nie pojawił się na następnej sesji", potem: "należy o tym porozmawiać" - jak Pani to sobie wyobraża, jeśli klient przestanie się pojawiać???
@magdalenaleszko
@magdalenaleszko 2 ай бұрын
Zawsze gdy się o czymś opowiada, to mogą zdarzyć się skróty myślowe - mogłam to bardziej rozwinąć. Czasem klienci wracają po pewnym czasie, ale można już na pierwszej sesji wspomnieć o tym, wiedząć, że taki scenariusz jest możliwy.
@TadeuszKurpiel
@TadeuszKurpiel 2 ай бұрын
@@magdalenaleszko - dziękuję za wyjaśnienie