Anlatamam

Tam bi terapii😢😢

Gözlerim neden doldy😢

L💔S 😥😥

Niiceee

Super fon music

Anlamsız denen,yaşam değil Yaşama bakan gözlerden gelir. Peki gözlerini umutsuzluk kör ettiyse? O vakit duymak gerekir. Her işittiğin, darbe indirmişse yüreğine? O vakitte konuşmak gerekir. Peki ya her haykırışın Çarptıysa sert kayalara? İşte o vakit susmak gerekir. Susmanın tek bir yolu mu vardır? Eğer tekrar açacaksan düşlerini Fakat bekliyorsan sessizlikle Huzuru, O vakit akıllı ol, kandırmasın seni boş vaadi gerçeğin, Huzurlu yaşa gerçek sanmakla yetin Ama Tekrar açmayacaksan düşlerini Yaşayacaksan gerçeği Güzeli gören gözlerin Umutsuzca körelmiş Doğruyu savunan dilin Doğruyu anlamayanlara gitmiş Sessizce beklediğin huzurun Karanlıkla birleşmiş İşte tam o vakit, Ebediyete dek susma vaktidir.

Sen mi istedin gönlüme girmeyi? Yoksa ben mi istedim gönlüme girmeni? Bir bakış, bir gülümseme yeter bazen, Her hâlinle sevmek için seni. Aldım elime kağıt, kalem, Yazmak için sana olan sevgimi. Anlatmak istesem anlayabilir misin? Anlamak istesen anlatabilir miyim sahi? Çok az bi' umut alsam bile senden, Dönmüşüm sevinçten hırçın dalgalara. Beni bir gün bırakacak olursan bil ki; Çok saf duygularla sevdim ben seni. Belki bu sevgi fazla gelir sana, Belki imrenirsin benden fazlasıyla, Belki de seversin beni doya doya. Ama bil ki; senin için şiirler yazdım ben doyasıya... Ağızım yerine konuşur şiirlerim. Anlatırlar sana olan sevgimi. Aslında gözlerim de anlatır, Dudaklarım da anlatır en ufak bi gülümsememle sevgili. Artık hiçbir şey ifade etmiyor gözlerin, Hiçbir anlamı kalmadı bana dediğin sözlerin. Bu saatten sonra uğraşma boşuna, Ne kadar istesen de gitmez benim hoşuma. Hatırladıkça hem akar gözlerimden yaş, hemde gülerim yavaş yavaş. Ne yapacağımı bilemez haldeyim, Zaten her işi ben halledeyim. Severim seni ölümüne, İstersen kırmızı halı sereyim önüne. Sen gelsen yanıma bir kere, Sevinç çığlıkları atarım evde. O bunları google dan aldım zannetti...

bazıları icini dokmus bende bi dokeyimde icimde kalmasn dedim bu arada saat (03:46) 2022 de bir mahalleye gittim arkadaşımn sevdigi çocuk orda kalıyodu oraya gittim ve bir çocuk gördüm bakıştık falan akşam oldu tik tokdan bildirim geldi onun oldugunu anlayıp karşılık verdim cok konusmamaya calışıyodum ama olmuyodu sabaha kadar konustuk sonra igden yazısmaya baslatık cok yakındık artık 2023 olmusdu bana sevdiyini belli ediyodu 2023 de kabul ettim zaten ama cokta bağlanmamaya calışıyodum hep uzaktan bakısırdık 1 kere kokusunu alamadım sarılamadım elini tutamadım sonra benden sogudugunu soyledi ayrıldı o gece dünyam yıkıldı aglamaya basladm 9 ay falan yazmadm sonra mahallemize geldigini gördüm aksam igden nie gelmisdiniz dedim öylesine dedi öyle arkadas gibi yazıştık ben hala onu seviyodum ona bana yeni şans vermesini söyledim istemedi engelledi fakat beni engelledigi halde ben yine ona yazıp icimi bosaltıyodum 3 ay sonra beni engelden cıkardıgını gördüm bu seferde yazdm gene şans vermesini istedim hayr dedi ama engellemedi o gece bana "SENİNLE TEKRAR BARIŞMAYI HİC DUSUNMEDİM" dedi öyle bi yıkıldım ki sabaha kadar ağladım canımdan can cıktı boğuluyodum sanki çaresizce öyle ağlıyordum ve 2 ay sonra ben igde st koymusdum ona yanıt verdi he ben gene umutlandım yazıştık bu sefer ona acık oldum ben seni istiyorum ne zaman yazarsan yaz dedim ben cevaplarm dedim işte acık acık dedim utanmadım ondan sonra gene arkadaş olarak yazıştık sürekli bizim mahalleye geliyolardı yanımdaki arkadaşımdan hoşlanmış tabi ben gene yıkıldım ama o mutlu olsun istedim ve aralarını yaptım artık hep onu düşünüyordum hep aklımdaydı simdide öyle ben hep bekledim kızlar hep yıkıldım ama hep güçlü oldum yeterki o mutlu olsun dedim eh işte benimle olmadı onunla olsun dedim cok mutlulardı bende onu görüp mutlu oluyordum ama ben hala onu bekliyorum kzlar ve hala gelecegine bi umutum var sizde bekleyin belki bir gün gelir🥹 sizleri cok seviyorum kendinize iyi bakın❤

Geçmiş sadece özlenir, tekrar yaşanmaz.

Kuşumu kaybettiğim için ağladığımı sanıyorlar oysa ben tüm kaybettiklerime ağlıyorum

İnsan olmak ne zor değil mi

5 yıldır bir balerin olmak istedim ama imkanlar aileler hiç uymadı san balerin senin için yazdım bu şiiri KALICI OL BALERİN🩰 Ben de parmaklarımın ucunda dönerek kendimi anlatmak istiyorum Bir kuğ gibi beyaz kanatlarımı açıp dünyaya selam vermeyi istiyorum Biliyorum biliyorum sana olan sevgim asla bitmeyecek balerin Ne olur gitme kalbimde hep kal sadece onunla değil gerçek ol balerin Tıpkı bir müzik kutusunda sürekli dönen balerin gibi kalbimde dön onun gibi kalıcı ol balerin

BİTANEM FİSUNUM...

Bana hep sen çok değiştin diyolradı oysa ki ben hiç değişmedim sadece eskisi kadar umutlu değilim, umudumu kaybettim...

Bazen kelimeler dolar ağzına ama birleştirip nasıl bı cümle kuracağını bilemezsin acının ayrılığın hasretin tarifi yokmuş acı çekiyorum😢

Beni öldüren onca şeyin içerisinde, insanların dikkatini çeken tek şey, sigara içmem oldu !

Herkesin klibi gözünü kapatınca başlıyor...

Kendimi ne zaman kötü hissetsem bunu dinlerim sanki beynim hipnotize oluyo yaşadığım bütün herşey önümden film gibi geçiyo biz insanlar acımasızız ve başkalarını düşünmek yerine bencilce kendimizi düşünüyoruz bu yüzden benim ve senin gibiler üzülüyo bu dünyayı biz gençler kurtaracağız hep birlikte güçlü olalım kimsenin bize acımasına izin vermemeliyiz.

Doğru değil. Ben bunu gerektirecek bir şey yapmadım sana. Bir sürü gevezelik ettim. Bitmesi gerekirdi bunların artık. Yeni sözler, yeni yaşantılar bulacağımı sanıyordum. Bu acılar, yüreğimi paslandırmış oysa. Sevmek zor geliyor. Alışmamışım, yoruluyorum. Her an sevdiğimi düşünemiyorum. Bazen atıyorum. Boşluklar oluyor. Bunları boş sözlerle doldurmaya çalışıyorum. Oysa ben her an sana bakmak, bir sözünü kaçırmamak, bir kıpırdanışını, yüzünün her an değişen bütün gölgelerini izlemek, her an yeni sözler bulup söylemek istiyorum. Her mevsimde, her gittiğimiz yerde, insanlarla ve insanlarsız, aşkın değişen yansımalarını görmek istiyorum. Bütün bunlar beni yoruyor. Sen orada duruyorsun ve beni seyrediyorsun sadece. Senin için sevmek, su içmek gibi rahat bir eylem. Ben, her an uyanık olmalıyım. (Tutunamayanlar - 453.s)

👏👏👏👍🤌

Yıllar sonra burası ölülerin ölülerin günlüğü olucak

Romanı yeni bitirdim. Tam iki gün sürdü. Yarım kalmışlık hic bu kadar anlamlı gelmemişti. Gerçek olmadığını bilmek sevindiriyor ama dünya denen bu yerde benzeri yaşamların varlığını bilmek gölge düşürüyor umuduma😔

Elbette insan doğduğu dildeki melodileri ruhunun derinliklerinde hisseder.

GİDİYORUM Ne garip bir diyar oldu burası. Herkes birbirine kırgın ve herkes yorgun. Ne fakir bir yurt oldu burası. Cepler dolu lakin kumaş yırtık. Ben neyim, kimim sorusu yankılanırken hücrelerimde. Girmiş ıssız bir düş perisi zihnime. İmkansız dediğim herşeyin imkanını buldum. Kaybedilen nice dostluklara gülümsedim. Ruhum yorgun,dilim durgun eyy can. Anlamazlar gidenler, kalmanın kazandırıcılığını. Ben ruhumdan, tenimden çok şey kaybettim. En çokta gençliğimin en haydut zamanlarında efendiydim. Halbuki herkes yolunda ilerlerdi. Benim ilerleyecek yollarım çiviliydi. Bastım ve geçtim, ayaklarımın kanı revanı tarif etti. Zaferlerin beldesi dendi hep. Yenilgimle gittiğim şehirde kendime yenildim. Ve yandığım şey,aşkın ateşi ile hiç sönmedim. Garip bir gençlik geçiren ben. Durgun bir bunama dönemindeyim. Bulamadığım soruların cevabı, yüreğime kor gibi düşüyor. Lakin serinleten bir cümle cevap bulunmuyor. Hep mi zordu aşk? Yoksa hep mi kısa sürecekti nefesin bitişi. Heyhaat yıkılan semalara sesimi yükledim. Kalemim ile kağıdın kalbini dağladım. Şimdi söyle kendine Toygun. En son ne zaman ağladın? Duygular terkediyorken tenimi. Issız kimliğim sarıyor tekrardan fikrimi. Çekiyorum elimi herşeyden ve herkesten. İstediğim şey Berzah aleminden geldiğim gibi gitmek. Yanıma sadece dostluğu ve aşkı alıyorum. Dostluğu dost ile yaşıyor,hala aşkı arıyorum. Sanıyorum ki hayat toz pempe. Çocukluğuma dönmek,çok mu büyük bir istek. İlk aşkım geliyor aklıma, şarabını içtiğim bahçeden meyhane. Heeyhaat gözlerin yokken, yüreği mayhoş gam haneyem. Derdi tasayı aldım gidiyorum. Dönemediğim çocukluğuma. Belki beni seven misketlerin samimiyeti döndürür başımı. Yeter dedi ise Şair kalemin boynu bükülür. Tükenmekte olan kaleme en çok kağıt üzülür. Rahleme koyuyorum bilgiyi ve işte gidiyorum. Herkesten uzağa, en yakınlarımdan bile. Gitme diyenin olmayışı ve gel diyen yalnızlığa hasretle. Gidiyorum.... TOYGUN

İyi geceler

Sadece çok yoruldum . belirsizlikler ,hoş görmeler ve kendini bir türlü toplayamamak her geçen gün bitiriyor beni ne yapacagımı bilemiyorum...

Bütün denizler kuruyana kadar, ve kayalar guneşler birlikde eriyene kadar, seni yine seveceğim güzelim, hayatim akip giderken, ben yine seni dusunmeye devam edecegim, çünkü yokluğuna böyle aliştim güzelim, yokluğunun verdiği hüzünlük, mutluluklar karıştı, seni dusunmekden, bir an bile vazgecmek istemedim, egerki sirse marifetim, en buyuk eserim sendin (bana ait)

Грустная мелодия, вижу прошлое которое не вернуть, слезы наворачиваются, задаёшься вопросами, с ответами которых идёшь вперёд, навстречу завтрашнему дню....

Kafamda deli sorular...

Merhaba arkadaşlar, saat şu an 00:02 ve herkesin bildiği gibi akşam yatağa uzanınca tüm gün içine atılanlar aniden ortaya çıkıveriyor. Son zamanlarda kendimi tanıyamıyorum. Çevremde güvenebileceğim çok kişi var ama ben konuşmayı sevmediğim için akşam saatlerinde yazmayı tercih ediyorum. Konuşmayı sevmem dedim ama sırası gelince susmayı da bilmiyorum. Arkadaşlarımla çıktığımda sadece ben konuşuyorum çünkü başkalarına fırsat gelmiyor bir türlü. Problemlerim haricinde çok ama çok konuşan biriyim. Gereksiz konular hakkında saatlerce konuşabilirim ama konu hassas olduğum bir şeye geldiğinde lafı bir güzel dolandırıp kurtulurum. Biliyor musunuz aslında anlatmak isterim ama fark ettim ki çevremdekiler problemlerimi ciddiye almıyor yada bana öyle geliyor. Ne zaman anlatmaya başlarsam tepki vermiyorlar veya çok normal bir şeymiş gibi geçindiriyorlar. Aileme gelirsek eğer ,ben onları üzmek istemiyorum. Anneme üzgün olduğumu belli edersem o kendini günlerce yıpratır. Onun iyiliği için susmayı tercih ediyorum. Onu iki günlük dünyada üzersem kendimi affedemem. Ayrıca kimseyle konuşmak zorunda değilim. Ben yazarak bunların üstesinden de gelirim . Ayrıca ilk kez üzgün değilim ya. Burası güzel bir yer olsaydı doğduğumuz an ağlamaya başlamazdık. Kırılıp üzülmeye o kadar alışmışım ki artık mutlu olduğum zamanlar mutlu olduğumu kabul edemiyorum. Zorla kendimi üzüyorum. Dediğim gibi artık kendimi tanıyamıyorum açıkçası. Biliyor musunuz ben piyano çalmayı öğreniyorum bir kaç gündür ve çaldığım ikinci melodi buydu. Tam tutturamadım ama olucak. Ben bu melodiyi en çok kitap okurken dinliyorum. Hem dikkatimi dağıtmıyor hem de bir yandan huzur veriyor. Şimdi en iyisi ben kitabımı okuyayım. Şu an Tahir Hacıkadiroğlu “Herkes Kendi Acısını Yaşıyor” kitabını okuyorum. Zor bir dönemden geçiyorsanız size bu kitap önerim olsun. Kimsenin sizi üzmesine izin vermeyin ve eğer içiniz paramparçaysa toparlayın. Dediğim gibi dünya iki günlük. Bende üzülmeyim sizde üzülmeyin. Kimse üzüp üzülmesin. Kalp kırmak ve kırık bir kalp ile yaşamak inanın ki kolay değil. Kendinize çok iyi bakın tamam mı. Hoşçakalın🌺

Neden dinlerken sebepsizce ağladım.Geçmisim mı geldi aklıma yoksa şimdi calismassam gelecek te nasıl pişman olacağım mı geldi? Keşke dememek için...

Bir kişi veda edecek ve tüm şehir gitmiş gibi hissedeceksin🥀

"Biliyor musun insanları öldürüyorum Portuga" "Bunu nasıl yapıyorsun Zeze ? " "Onları unutarak."

aşkı uzaklarda aramayın, belki kalp atışlarını bile duyabiliyorsunuzdur.

𝘉𝘪𝘵𝘪𝘴̧𝘭𝘦𝘳 𝘻𝘰𝘳 𝘥𝘦𝘮𝘪𝘴̧𝘵𝘪𝘬,𝘢𝘮𝘢 𝘣𝘪𝘳 𝘨𝘶̈𝘯 𝘩𝘦𝘳 𝘴̧𝘦𝘺 𝘣𝘪𝘵𝘦𝘳. 𝘴̧𝘪𝘪𝘳𝘭𝘦𝘳 𝘣𝘪𝘵𝘦𝘳, 𝘺𝘰𝘭𝘭𝘢𝘳 𝘣𝘪𝘵𝘦𝘳, 𝘺𝚤𝘭𝘭𝘢𝘳 𝘣𝘪𝘵𝘦𝘳. 𝙑𝙚𝙙𝙖𝙡𝙖𝙧 𝙖𝙣𝙘𝙖𝙠 𝙜𝙪̈𝙯𝙚𝙡 𝙮𝙪̈𝙧𝙚𝙠𝙡𝙚𝙧𝙞 𝙖𝙘𝜾𝙩𝜾𝙧...

"Belki tipsizim ama iyi bir kalbim var"

2016'cı il olardı yəqin ki, səhv etmirəmsə. 8 yaşım vardı. Uşaq idim hələ. Atamın xərçəng xəstəsi olduğunu öyrəndim. Həyatımın ən böyük zərbəsini o an yedim. Bir qız uşağı üçün bu dözülməz bir şey idi. Hələ də belədir. Atamın sağalması üçün hər zaman Allaha yalvarardım, çox ağlayardım, həmişə atamın yanında olmaq istəyirdim. Amma mümkün deyildi. 3cü sinif idim. Dərslərimə hazırlaşa bilmirdim. Əslində atam xərçəng olana qədər çox şən biri idim, istiqanlı, səmimi. Hərkəslə aram gözəl idi. Amma atamın xəstəliyini biləndən sonra hamıyla aram dəydi, aqressiv oldum. 1ci sinifdən bəri bir qızla dostluq edirdim (g. - amma artıq eləbil çoxda əlaqəmiz yoxdur.). Hər zaman dəstəkçim oldu, yanımda idi həmişə. O məni güldürərdi. Sonra atamın saçları , qaşı falan tökülməyə başladı. Elə bil ki, qorxulu bir yuxunun içindəydim. Oyansam hər şey daha gözəl olacaqdı. Atamı çox müalicə etdirdilər. Bakıda, İran'da. Atamı görə bilmirdim, çox darıxırdım, divarlar üstümə gəlirdi. Babam bəzən atamı xəstəxanadan çıxarıb evə gətirərdi. Məktəbdən qaça-qaça gələrdim atamı görmək üçün. Qucaqlayardım, öpərdim. Yanından ayrılmazdım. Sonra babam gələrdi. "Atavı mən gətirdim e ordan, hanı bəs mənim qucum, çoxsağolum?" deyərdi gülə-gülə. Qaçıb onu da qucaqlayıb öpərdim. "Çoxsağol babammm" deyərdim. İstəmirdim atamı xəstəxanaya aparsınlar. Həmişə bizimlə qalsın istəyirdim. Noyabr ayında, babam; "Hara getsəm orada gələcəklər, qaçışım yoxdu, hiss edirəmki onlar bu məhlədədirlər." deyərdi. Qorxardım əlbətdə. 13 Noyabrda babamın, 17 Noyabrda isə atamın ad gününü keçirtdik. Çox xoşbəxt idim. Sanki hərşey düzəlmişdi. Sonra dünyam başıma yıxıldı. 21 Noyabr 2016'cı il. Babamı itirdik. Onun üçün çox darıxıram. Axı mən babamın qızılgülü idim? Kim mənə bir də onun kimi səslənə bilər ki?. Yenədə atamın yaşamağına, sağalmasına dair bir ümidim vardı. Atam güclü idi. Atam hər şeyin öhdəsindən gələrdi. O həyata tutunardı. Elə olmalıydı. Amma.. 15 Yanvar 2017'ci il, Atamıda itirdik. Çökdüm. Atam mələk olmuşdu. Atam niyə bizi qoyub geddiki? Axı hələ keçirəcək çox günlərimiz varidi. Axı 2 qızının bir sənə ehtiyyacı vardı?. Qızılgül olaraq solmuşdum. Bir daha əvvəlki Ülkər olmadım, ola bilmədim. Onların yanımda olmasına o qədər ehtiyyacım varki. Onlarsız həyatımın bir mənası yoxdu. Geriyə qalan tək təsəllilər sadəcə xatirələr, şəkillər, və onların cənnətdə olduğuna inanmaqdı. 8ci yaşım ən bədbəxt olduğum dönəmdi🫠. Bir neçə il sonra, 2021. Anam bir "kişi" ilə aiıə həyatı qurdu. Amma heç ürəyimdən deyildi. O adam anamı vururdu , döyürdü, hətta xəyanət belə edirdi. Amma anam bağışlayırdı. Mən bezmişdim. Onsuzda atamın, babamın vəfatından sonra dərslərimə qarşı zəiflədim. O da gəldi həyatımıza, darmadağın elədi. Psixoloqa falan getdim. Təmiz çökmüşdüm. Özümə gələ bilmədim. Sonra boşandılar. Amma heçnə düzəlmədi həyatımda. Mental cəhətdən , fiziki cəhətdən çöküş yaşadım. Amma o həyatımıza gələndən sonra bir qızla çox yaxın dost oldum(s). O həmişə yanımda durdu, hər dərdimə dərman oldu. Heç tənha qoymadı məni. Doğru seçimlər etməyimə kömək etdi. Çox minnətdaram ona. 10'cu sinif oldum. 2023'ün Noyabr ayında bir oğlanla tanış oldum, sevgili olduq. Çox doğru bir qərar verdiyimə əminəm. O çox gözəl biridi. Hər zaman da yanımdadı, eynən (s) kimi. S ilə də, E ilə də sanki ayrılmaz ikiliyik. Onlar olmasa nə edərdim açıqcasl bilmirəm. Son nəfəsimə qədəd onlarlayam. Atam üçün çox darıxıram, həddindən artıq. Onlar o yaramı örtə bilməsələrdə, məni ürəkdən xoşbəxt edirlər. Yaxşıki varlar.💗

Beni çağırır mısınız birlikte dinleyelim 😢❤️‍🩹

Gözlerim ağlarken , dudaklarım gülüyordu. Beynim unutmuşken , kalbim adını kazıyordu. Ayaklarım kaçarken , kollarım seni arıyordu . Peki sen ? Peki sen sevdiğim? Ağlarmıydın geceleri benim yokluğumda? Gözlerin aşkından körerip kollarınla beni ararmıydın? ❤️‍🩹

Sadece ders calisirken dinlemek istemistim...Neden bana acılarımı tekrar hatırlattın ki.. Henüz kabuk bağlayamamis yaralarımı...

Yorumlardaki insanların iç dünyaları, orda kopan fırtınalar ve bunları tarif etme şekilleri insanı kendi içine götürüyor, herkes aslında aynı hissleri, aynı yolları, aynı dertleri yaşıyor, peki o zaman nedendir bu dünyada bu kadar önyargı, eleştiri, ötekileştirme ve zulüm..

ben artık sadece bıktım ilk başlarda çok güzeldi herşey sonra birden gitti iki ay konuşmadık geri geldi ve affettim onu sonra üç ay beraber kaldık yine geri gitti bir ay dönmedi sonra geri geldi yine affettim bu sefer aldattı 2 ay ayrı kaldık engellemişti beni engelimi kaldırmışmı diye baktığımda kaldırmıştı bende yazdım nerdesin diye sonra bana dedi ki aslında başkası yoktu sadece kafa dinlemek istiyordum sonra tamam dedim affettim ve farkettim ki onunla aynı şehirde olan bir kız var takipleşiyolar kıza yazdım ve onu tanıyomusun dedim kız beni hemen engelledi ve iki gün önce çok iyiydik konuşuyorduk sonra dedi ki bekle yazıcam sonra noldu dedim yine bekle yazıcam dedi tam 2 gün yazmadı bekledim bekledim geri dönmedi ve az önce baktım engellemiş beni heryerden ölmek istiyorum sadece o 9 ay boşa gitmiş olamaz onu çok seviyorum umarım başka bir kız yoktur.

Ya arkadaşlar gerçekten çok mutsuzum çok sevdiğim bi arkadaşim benle arkadaşlığı bıraktı bu şarkdıda onun en seviği şarkaydı hâlâ inanamıyorum 😞🥹

👀👀

الهدوء جميل جداً 🎵🎁🎶 هذهِ الحياة راحلة راحلة و هي مجرد اختبار لا تضايقون سيأتي اليوم و تنتهي هذهِ الحياة و نأحذ جنة الله و نرقد هناك بسلام لا شخص يبعدهُ الله عنا ولا اباء يرحلون منا ولا اصدقاء يطعنونا و يخذلوننا 💛💙💚🧡💜❤ 🎂

الحمدُللّٰه عدد السموات والأرض أَشعُرُ بالطمأنينة والرضا التام لا شيء أجمل من شعور الراحة والطمأنينة والأمان .. الحمدُللّٰه

لا شيء أصعب من تلك الأحاسيس التي تراودنا بعد مُنتصف الليل تلك الأحاسيس التي تشعرنا بالوحشة والضياع ..

Mən də yazım bari...(27.07.2024) Bir uşağ var idi) Əsmər, dediyinə görə ağ imiş günün altında işləməkdən qaralmışdı. 1 cüt qəhvəyi gözlər🤎 çolkası qaşlarını bağlayırdı ama çox şirin görünürdü saçını uzatmağı sevirdi, amma mən saçını vaxdında kəsdirməsinin tələbkarı idim. Halbuki, uzun saç daha çox yaraşırdı ona. Qəlbimi oğurladı özüm də bilmədən. Çox sevdi, çox sevdim. İlk 2 ay çox yaxşı idi hər şey. Sonra məni görmək isdədiyini dedi. Dərsdən təzə çıxmışdım metroda idim dediyi an ürəyimə bir od düşdü. Sadəcə 2 stansiya sonra məni özəl hiss ettirən uşağı görəcəkdim))) Əslində mən soyuğqanlılığım və aqressiyam ilə hər kəsi özümdən uzağlaşdıran biriyəm ama o... O çox başqa idi ona qıymırdım küs qalmağa, onu incitməyə. Qürur həmişə mənim üçün ön plan olub ama o həyatıma girəndən sonra qürurun Q'snı belə unutmuşdum) Mən dediyi yerə gəldim gözlərim onu axdarırdı zəng elədim "Hardasan görmürəm?" dedim. Burdayam ortalığa çıx dedi görüm səni. Ortaya gəldim qulağımda telefon hardasan axı görmürəm deyib dəli kimi sağa-sola baxırdım. O isə artığ görmüşdü məni "Mən ama səni gördüm" dedi. Nitqi dəyişdi, görəndə daha həyəcanlandı) Mənə atdığı videolardan kurtqasını təqribən bilirdim. Uzağdan sarılı-qaralı kurtqa geyinmiş birini gördüm. Telefon qulağında, uzağdan mənə baxırdı. Çox ama çooxxx həyəcanlandım. O an qaçmaq isdədim ordan. Özüm də səbəbini bilmirəm utandım, deyəsən)) Sonra o mənə tərəf addımlamağa başladı, mənsə geriyə gedirdim. Nə qədər ki, çatmıyıb bəlkə qaçım deyə fikirləşirdim hələ də)) Qatara baxanda başımı qabağa çevirdim ki artıq önümdədi. Həyəcanlandım, utandım, qorxdum, sevindim, çox xoşbəxt idim, həm də narahat. Üzünə baxa bilmirdim.. guya o baxa bilirdi? Məndən daha utancağ idi) O qədər həyəcanlanıb utanırdı ki, axmaqlamışdı düz yerdə dura bilmirdi) Mən onun bu qədər həyəcanlı olduğunu görəndə biraz özümü sakitləşdirdim, o, da sənin kimi insandı da eyni hissləri var. Özümü normal aparırdım o danışa bilmirdi arada, üzümüzə baxa bilmirdik) O qədər məsum idik ki, görməliydiz) Qatara minəndə gah qızın üsdünə yıxıldı, gah oğlanın məni gülməy tutmuşdu ama... Nə yəni? Bu uşağ indi mənə görə bu qədər axmaqlamışdı yoxsa normal halı bu idi..? Bunu fikirləşirdim.. Göz gözə gələndə bu dəfə uzun baxacam deyirdim)Uzun baxışmamız 0.5 sn falan çəkirdi o gün) Məni ötürdü avtobusa qədər dedi- "indi danışa bilmədim ama sənə səs atacam". Mən gedən kimi səs atmağa başladı. "Çox gözəl idin axı" "heç belə olmamışdım" "İndi nə çox danışıram e" "yarımsaatı belə keçirtdiyimə çox peşamanam" demişdi. Mənsə peşman deyildim, çünki bundan sonra görüşəcəyimizi bilirdim. Sonra yenə görüşdük, sonra yenə, yenə, yenə. 1 ay ərzində 10 dəfə falan görüşdük) İmtahanlar başladı deyə son 2 dəfə görüşə bilmədik. Məhləmizə gəlmişdi görüşə bilmədiyimizə pis olmuşdu. Yazdım "Hardasan?" İmtahanı bitəli çox olmuşdu və mesajıma cavab verilməmişdi narahat olmuşdum. "Məhlənizdə" deyəndə inanmadım. Çünki arada belə zarafatlar edirdi. Canlı məkan paylaşdı inanmadım. Məhləmizin videosunu çəkdi atdı dedi: "indi inandın?". Dedim sən necə? Şokdaydm məhləmizi hardan bilirdi? izlənmədiyimə əminəm!))) Bir dəfə canlı məkan atmışdım deyə yadında qalıb, halbuki sonra silmişdim ama unutmayıbmış.) "İlk gəlişim deyil" - dedi 3-cü dəfə imiş gəldiyi. Biz biraz danışdıqdan sonra həyətimizə qədər gəldi, babam həyətdə idi guya yol soruşurmuş kimi danışmağ isdədi. Babam da əsəbi, qaşqabağı yerlə gedənin biri))) Süzüb bunu soyuq danışıb) Bu yadımıza düşəndə gülürdük.))) Elə nə oldusa, o gündən sonra oldu başladı məni arxa plana atmağa, mesajlarmı ya görməzdən gəlirdi, ya da mesaj çatmırdı. Məni 3 ay özəl hiss ettirən birinin belə etməsi çox pisimə gedirdi. 1 gün belə oldu, 2 gün, 3 gün... artıq daha çox darıxırdım( Ağlamağa başladım. Mən uşaq vaxtı atamın evə gəlməsini gözləyəndə ağlıyırdım səhərə qədər yatıb qalırdım. Ən çox atamı çox isdiyirdim. Sonra əsil üzünü, etdiklərni, yaşatdıqlarını görəndən sonra bir də ata demədim. Onda da eyni şeylər oldu. Gözləyəndə ağlıyıb, yatıb qalırdım. Dəfələrlə səsimi duyurmağa çalışdım, başa düşmürdü ki, düşmürdü. Sadiq idi, sevirdi ama hər şey sadiqlik və sevgi deyilmiş, güvənimi qırmışdı son görüşümüzdə o vaxtdan bir tərəfimdə şüphə ilə yatırdım. Mənim xarakterim çox çətindi. Mən alovamsa, o su idi. Dözmürdüm ilgisiz yanaşmağına onu isdiyirdim ama anlamırdı sözdə "mən də darıxıram" - deyirdi, ama heç hiss eləmirdim( Davalarımız daha sərtləşməyə başlamışdı. Məndə artıq ona qarşı biraz kin var idi axı o həm də, balaca qız uşağına etinasızlıq edirdi. Artıq mən də kobud sözlərimlə onun qəlbini qırmağa başlamışdım. Bir yanım şüphəli, incikli idi ona, bir yanım inanır və sevirdi. Arada yuxularımda görürdüm ayrılıb illər sonra barışdığımızı özünə də deyirdim təsir edirdi. Ayrılacağımızı heç bilməzdim. Kim ayrıldı, kim getdi, kim qaldı hələ dərk edə bilmirəm. Dostu aramızı vurdu. Heç sevmirdim ilk gündən dostunu, oda məni sevmiyib anlaşılan ki, aramıza girdi. Onun əvvəlki danışdığı qızları görmüşdüm əsəbləşmişdim deyə bloka atmışdı. Allah bilir gedib nə danışıbsa, dostu həmin qız ilə qrup açıb onu da əlavə etmişdi. Bizim aramızdaki buzlar əriməyə təzə başlamışdı. Mən yenə əvvəlki kimi sevirdim, incitməməyə çalışırdım. Uşağ deyəndə əsəb olur, özünə sığışdırmır fərq elədim..amma bilmir ki, bunu pis anlamda demirəm özüm də uşağam bir olgunlaşıb, bir böyüyəcəydik. O mənə uşağ desə hətta deyəndə acığıma gəlmir çünki eləyəm. Bilmirəm niyə bu qədər takılır bu sözə?( Hələ dərk etmir çox şeyi, özünü ağıllı zənn edir, amma çox safdı.( saf prensim) Dostu daha sonra sənə düzəldirəm qızı deyə mesajlar atırdı. Məgər mən ölmüşəm? Yox. Sadəcə məni yox sayırdı) Dostu tərəfindən hörmətsizlik çox gücümə getdi, onun dostunun tərəfini tutub, elədiyi hörmətsizliyə gülməsi, mənə ona görə əsəbləşməsi qəlbimi çox qırdı. Son damla idi bu artıq. Doldum daşdım. Ona bəlkədə 50-ci dəfə idi ayrılmaq isdədiyimi dedim. Biraz cəhd etti, sonra susdu. Uzun mesajlar yazdım anlaması üçün) nə fayda anlamadı bloka atdı məni. Bu yaşdan sevəndə nə olacaq ki, birgə böyüyərdik deyə düşünürdüm öz yaşıdımdı nə də olsa. Oğlanlar qızlara nisbətən gec olğunlaşır, dərk edir. Hamı mənə sevəndə olğun birini sevməyimi onların daha ağıllı, ilgili olduğlarını deyirdilər ama istəmirdim. O isə heç ağlımda yoxkən qəlbimə girməyi bacarmışdı. Məni anlamadı, anlamır, anlamayacaq da. Dayımın 1 yaşında qızı var həmişə videolarını, şəkillərini atırdım))) məndən sonra ona da bağlanmışdı. Onunla belə ilgilənməsi çox xoşuma gəlirdi. Nəysə 1 cüt qəhvəyi gözlü oğlan çabalamadı, qürurundan öldü, indi özü fikirləşsin. Mən ayırlacağımı deyəndə məni razı salacağını gözləyirdim. Çünki getməy istəsəm də onu istəyirdim, həm də. Deyəsən, o da bezmişdi ki, sonda tək kəlmə demədən bloka atmışdı. Bu mənə ağır zərbə idi. Hekayəmiz də belə başlamışdı əslində bloka atmışdı deyə nömrəsinə yazdım bildiyiniz yalvarmışdım həyatımdan getməməsi üçün, ona aşiq olduğumu o gün anlamışdım guya dost gözündə görürdüm. O isə ilk gündən dost olaraq yox isdədiyi biri kimi mənlə danışırdı. İndi hər yerdən bloklasam da, sms yaza, zəng edə, məhləyə gələ bilər ama etmir qürurundan. Hamı: "sevmirmiş demək, boş ver daha çox insan çıxacaq qarşına"- deyir. Ama sevirsən bilirəm( və başqasını da istəmirəm gec olmadan gəl. Pokoyo ilə hekayəmiz bu qədər imiş (15.03.2024-25.07.2024) 4 ay 10 gün 133 gün həyatımda elə bir yer elədiki, son nəfəsimdə belə xatırlayacam. Utanmalarını, başqa yerə baxanda gözünü mənə zilləyib heyran olmuşcasına baxmasını, gülüşlərini, əlimi ilk tutmasını, qısqanclıqlarını, yanağımdan öpmələrini (2 dəfə), yanağlarından öpməy üçün darıxacam. 1 ay 6 gün sonra 18 yaşım olacağ. İndi nə atam yanımdadı, nə də o. Bu qədər. Biri xatırladarsa, gəlib yenidən oxuyaram...bəlkə aylar, bəlkə illər sonra)

في طريقي إلىٰ الهاوية ..