Esra Bala

Пікірлер

@ekremtuncer 19 күн бұрын

KAYBOLMAK Gazetenin orta sayfasında siyah beyaz bir kayıp ilanına sığındım dün. İri puntoların merhametini umarak sabahladım. Binlerce duygu arasından bedenime uygun bir hasret bulamadım. Duvara asılmış bir gaz lambasının teslimiyetini yaşamak isteği kaplıyordu lamba camı gibi duran benliğimi. Saçının en ince ve en kıvrımlı teli nasıl yapışıyorsa temmuz sıcağında boynuna öylece yapışıp kalmak istiyordum acının şah damarına. Damarlarıma seni zerk edip ölene dek kalmak istiyordum aynı düşüncenin tekrarında. Her kayıp ilanına ancak ilahi kitabelere duyduğum kadar yakındım. Nicedir bir kayboluşun ihtişamını dinliyorum yusufcuklar dan. Yusufcuk böcekleri olmasa sessizliğin soyu kesilecek zannediyorum. Bir azınlık dili, bir eski zaman hikayesi gibi usul usul kaybolabilmek istiyordum sessizce. Teki kaybolmuş terlikler gibi dolaştığım odamda, yokluğunla geçen zamana rağmen yeni kalan acılardan yoruldum. Kafesinden kaçıp kaybolan kuşlar gibi özgürlük sanarak ölmü sana kaçmak istiyorum. Özlemin bataklığa saplanmış yaban hayvanlarına benziyor. Çırpındıkça ölen ceylanlar gibi. Özledikçe gözlerini, derine çekiyor beni hasretin. Ne zaman kaybolduğumu hissetsem yokluğunda,iz süren eğitimli köpekler gibi peşime düşüyor türküler.Yakalanıyorum. Hiç bir sokağın beni gizleyecek cesareti yok. Biliyorum. Kaldırımlar ele veriyor eşgalimi. Kimliğimi ve çaresizliğimi şiirlerin satır arasına saklamasam bulamazdın diye hayıflanıyorum kendime. Kayıp ilanlarının Çerçevesine sığabilmek için sütunlara bölüyorum kendimi. Kaybolmak istiyorum yokluğunda, varlığın bulana dek beni yokluğunda kalmak istiyorum. Ekrem TUNCER 2013