Dla mnie pierwszą grą, której końcówka wywołała u mnie lekką depresję był "Another World", gdzie głównemu bohaterowi łamią kręgosłup i ostatkiem sił trzeba się czołgać by uratować sprzymierzeńca. Potem jak sprzymierzeniec bierze na ręce głównego bohatera i odlatują.

tak mnie ta gra wciągnęła że jak zacząłem ją pierwszy raz ogrywać to skończyłem o 3 w nocy

pjcvp jjxuxuu

Właśnie chciałem dodać SH2.

Dzięki za wspomnienie o Lisa, nie wiedzieć czemu, gra w Polsce jest mało znana :( Swoją drogą twórca tej gry opublikował tajemnicy film na swoim kanale na KZfaq więc jest szansa, że coś wyjdzie na wzór Lisa: The Painfull.

Sam jestem zdziwiony, że nie ma w tym materiale SH2. Gra, która uderza w najczulsze struny, poraża symboliką i głębią. Dzieło kompletne o którym mógłbym opowiadać w samych superlatywach bez końca. Ta scena o której wspomniałeś (płacz aktorki) jest okrutnie rozdzierająca - idealne zwieńczenie całej historii. In my restless dreams, I see that town, Silent Hill...

Pewnie bał się grać 😅🤣😅

I to ty mu je ogarnąłeś, jednocześnie nie potrafiąc ogarnąć swojego XD

No chyba że zaiwanisz mu drabinkę do basenu...

Nier:Automata to mistrzostwo

Nier automata to tylko wierzchołek góry lodowej sprawdź jej poprzedniczki Nier: gestalt (preqel do automaty) oraz trylogia Drakengard (historia przed nierami) wszystkie napisane przez Yoko Taro.

W pierwszego NieRa grałem, nie mniej to Automata wywarła na mnie większe wrażenie i poczucie pustki. Potęga pierwszego NieRa w większości związana jest z plot twistem (który oczywiście jest jednym z najlepszych zwrotów akcji w historii gier), kiedy to Automata w nawet w krótkich i z mechanicznego punktu widzenia tandetnych questach zawiera jakąś głębie. Nie mniej, gdybym ja robił top 10 najbardziej depresyjnych gier, to na pewno NieR Gestalt by się tam znalazł. Zresztą wątpię, czy by udało mi się zebrać 10 gier, bo depresyjność to moim zdaniem coś więcej niż smutek/przygnębienie. Przygnębiającymi grami były Mass Effecty, Life is Strange, Red Dead Redemption, The Last of Us. A takie gry jak oba Niery sprawiły, że przez kilka dni byłem wrakiem emocjonalnym.

Miałem to pisać

Mona [*]

@@adam1984pl Nie powiedziałbym, szczególnie fabularnie, choć musze przyznać ze długość (z tego co pamiętam) była odczuwalnie krótsza.

słuszna uwaga, zastanawiałem się czy ktoś już napisał w komciach. niezły suteczek był przy ogrywaniu 1 częśći.

@@baribb6579 Dwójka była zdecydowanie za krótka

Carmelo87 limbo of the Lost bardziej pod gry dające depresje załamania psychiczne

Limbofdelost mialo zaistą wesola dajaca radosc do zycia pioseneczka z psychiczna melodyjką

No ta gra jest dobra :)

NrGeek chyba w ogole nie grał w Some. Na ktoryms livie wydawal sie zaskoczony, że taki tytuł w ogóle istnieje.

@@mirek190 jako gra gameplayowo to może tak średnio wyszło, ale temat transhumanizmu i odniesień do prozy Philipa K. Dicka jest mistrzowski, no i potrafi przestraszyć, co też jest nie bez znaczenia.

SOMA również ma jedno z najbardziej przerażających (moim zdaniem) game over screenów. Przerażający, szybki i przyprawiający o zawał serca :o

@The Fantangolus Cóż, niekoniecznie. Zakończenie jest "pozytywne", JEŚLI sobie nie uświadomisz, że [UWAGA SPOILER PONIŻEJ] tak naprawdę Johnny zmarł w niewiedzy, a dokładniej fałszu. Ale to jeszcze nie jest aż tak tragiczne. Tragiczne jest to, że jego żona, River, nadal umarła z żalem, że Johnny nie pamiętał przeszłości oraz że Johnny nie potrafił zrozumieć zachowania swojej żony aż do końca (choćby robienie dużej liczby tych królików przez River aż do samego końca jej życia). Zmiana wspomnień u Johnny'ego NIC nie zmieniła w rzeczywistości, a ta była szczególnie smutna dla River. Jak się tak zastanowić (co jest w sumie głównym motywem przewodnim drugiej części z tej serii, "Finding Paradise"), to cała ta misja zmieniania wspomnień nie ma znaczenia, bo rzeczywistości nie zmieni. Widać tutaj tę jakby bezcelowość, która często powtarzała się w grach wymienionych przez NRGeeka w filmiku. Dopiero przed napisami końcowymi, a więc po śmierci Johnny'ego, jest scena, gdy "w niebie" Johnny dołącza do River siedzącej na pniu drzewa i podaje jej dziobaka - tutaj dopiero mogą się zrozumieć. O tym braku zrozumienia przez męża jest nawet mowa w tej głównej piosence śpiewanej po wymazaniu River, a przed dotarciem do NASA. To tekst piosenki: [Laura Shigihara - "Everything's Alright" ("Wszystko będzie dobrze")] Małe kroczki, głęboki wdech Wszystko będzie dobrze Głowa do góry Nie umiem być w centrum uwagi Powiedziała: "Jest mi smutno..." Nie wypowiadając ani słowa Stałem tam tylko Szukając odpowiedzi Gdy tego świata już nie będzie Wszystkim, co będziemy widzieć, będzie Księżyc Poproszę Cię, żebyś odleciał ze mną Tak długo, aż wszystkie gwiazdy spadną Aż znikną z nieba Ale to bez znaczenia - jeśli jesteś ze mną, to wszystko będzie dobrze... Dlaczego moje słowa zawsze tracą znaczenie? Między tym, co czuję i co mówię, jest tak ogromna przepaść On powiedział: "Nie potrafię Cię zrozumieć" Stałam tam tylko Nigdy nie wiedząc, co powinnam zrobić Gdy tego świata już nie będzie Wszystkim, co będziemy widzieć, będzie Księżyc Poproszę Cię, żebyś odleciał ze mną Tak długo, aż wszystkie gwiazdy spadną Aż znikną z nieba Ale to bez znaczenia - jeśli jesteś ze mną, to wszystko będzie dobrze... Jeśli jesteś ze mną, to wszystko będzie dobrze...

Zgadzam się całkowicię

I końcówka gta 4

A co jest takiego w końcówce TLoU, bo przeszedłem 2 razy i nadal nie wiem. Joel okłamał Ellie i tyle.

Jeśli chodzi o zakończenie to imo zdecydowanie SAD jest scena końcowa z Obcego Izolacji.

Też najgorsze zakończenie wiedźmina nawet to średnie mocno oddziaływało na mnie psychicznie a rdr 2 to jest pierwsza gra gdzie przez ten ostani rozdział tylko płakałem a ostatni rozdział to jakieś 10h conajmniej

Najlepszego c:

@@piconio dzieki :)

Ty masz uro czy yt? :-D

@@goodtips8973 ja mam 22 dzisiaj niestety

@@patrykjaros3631 no wszystkiego najlepszego :-) i nie niestety tylko dobrze, że masz tyle bo to jeszcze wspaniała młodość , bliżej 30 czas zaczyna przyspieszać więc ciesz się i dobrze się baw swoimi 22 latami. pozdroll

na dzieciach

Dzieciach nie cieciach

na cieciach

Soundtrack w menu był dość przygnębiający

I jest jeszcze Lost Alpha, którą ogrywałem z 5 razy. Genialna seria i genialne mody.

Chyba pierwszy raz żałowałam spoilerowania sobie zakończenia w przypadku tej gry :

Całą seria jest depresyjna.

racja alczkolwiek nie wierze że nie ma rdr2, rdr1

właśnie chcialam pisać o "The Cat Lady" nie grałam, ale oglądałam gameplay i choć było to dawno to niepozorna gra zapadła w pamięć

Ostatnio ograłam. Ryje mózg :)

Chciałem dodac, że specjalnie klikam w reklamy. Co co?

Nie zesraj sie

Takie sobie, za łatwe, zbyt liniowe, momentami technicznie słabe. 7,8/10 maksymalnie. Fabularnie również jakiegoś objawienia nie było. Far Cry 3 za serce czasami bardziej chwyta, bo tyle fauny co tam ginie, to jakaś masakra.

Dodam jeszcze tylko że metro exoduss wywołał we mnie uczucie beznadziei, wieczne poszukiwanie nowego domu będąc wygnanym z metra gdzie bohaterowie spędzili całe dotychczasowe życie dodatkowo krótkie momenty fabularne w pociągu kiedy bohaterowie żartują lub świętują zaręczyny tylko po to aby na moment przyćmić fakt jacy są bezradni w sytuacji w której się znaleźli

SPOILER Kurwa John ginie!? Ja pierd.... przeszedłem 2 na PC i zabieram się zaraz za 1 na Xboxie.

Też tak mam

Zakończenie 1 części było smutne, popłakałam się..

@@vlad_8011 Generalnie jeśli ktoś nie grał w jedynkę to i tak w dwójce masz bardzo lekkie nawiązanie do tego co się stanie z Johnem, że przeszłość i tak go kiedyś dogoni.

Po śmierci Arthura czułem niedosyt i smutek zwłaszcza gdy robiło się misję dla Ex

I historia rycerzy z catariny

No i jeszcze seria mass effect, trzecia część była strasznie smutna. Gdy po zbieraniu drużyny przez dwie gry i przeżywaniu przygód i poznawaniu historii każdego członka drużyny, umierali w szczególności Mordin.

myślałem, że tylko mnie poruszyła ta "babska" gra xD

Life is Strange 1 i Before the Storm są depresyjne ale jednocześnie dają jakąś tam radość i satysfakcję. Z tej serii najbardziej depresyjna jest dla mnie Life is Strange 2, tam praktycznie nie ma elementów radosnych tylko ciągle coś się pierdzieli a sama gra prócz dołowania nie daje żadnej radości ani satysfakcji do tego jest dosyć nuda i ma wkurzające postacie.

Szacun za PT oraz TheSuffering (mocno zapomniana gra).

Good Tips Zaczynasz jako sztywniak w kostnicy, a to dopiero poczatek twoich problemow. Nie znam innej podobnej gry. Może najbliższe jest Sanitarium.

Solaris Jeszcze nie poznalem tych pozycji. ☝

W The Darkness II też do samego końca nie wiadomo co jest prawdą a co zwodami protagonisty.

Racja. Jedyna gra przy której zakończeniu płakałem.

Zgadzam się w 100%. I do tego końcowka gry, która nie umożliwia żadnego happy endu, albo zginie Roman, albo Kate, a przy tym depresyjna muzyka i telefony od przejętych śmiercią swoich bliskich postaci. Najbardziej dramatyczne GTA, niestety bardzo mocno niedocenione.

@@grywalniapl3518 z perspektywy człowieka żyjącego na emigracji, trafia jeszcze bardziej. Dzisiaj wróciłem do Niemiec do pracy po 1,5 miesięcznym pobycie w Polsce i strasznie wszystko mnie przytłacza, a kolejny powrót dopiero pod koniec września, tęsknie za domem

Frostpunka nie nazwałbym depresyjnym. Owszem, można zmienić się tam w dyktatora albo proroka sekty ale jak się chce to można też zmienić to (o ironio) piekło na ziemi w całkiem przyjemne miejsce gdzie dzieci uczą się na lekarzy, mieszkańcy czują się bezpiecznie dzięki straży lub mogą się pomodlić w kościołach itp.