تلاوت قرآن کریم- سـورۀ مبارکـــۀ مَـسَـد
با صدای دلنشین قاری مشاری بن راشد العفاسی - ترجمه روان آقای مکارم شیرازی و با صدای معنوی و پر احساس آقای کبیری...
سوره مَسَد یا تَبَّت صد و یازدهمین سوره و از سوره‌های مکی قرآن که در جزء سی‌ام جای گرفته است. مسد (ریسمانی از لیف خرما) از کلمه آخر سوره و تَبَّت از آیه اول این سوره گرفته شده است. سوره مسد درباره ابولهب و همسرش، دشمنان سرسخت پیامبر(ص)، نازل شده است و آن دو را گرفتار آتش جهنم می‌خواند. در این سوره خداوند، همسر ابولهب را «حمالة الحطب: حمل‌کننده هیزم» می‌خواند که برخی از تفاسیر گفته‌اند زیرا او برای آزاردادن پیامبر، جلوی پای پیامبر خار می‌ریخت.
تمام سوره مسد درباره ابولهب و همسر او است. در این سوره از نابودی ابولهب و اعمالش سخن به میان آمده است و او و همسرش به گرفتاری در عذاب جهنم تهدید شده‌اند. تفسیر نمونه این سوره را تنها سوره‌ای دانسته است که در آن از یکی از دشمنان اسلام با ذکر نام، یاد شده و نوشته است: محتوای سوره نشان می‌دهد که ابولهب و همسرش دشمنی زیادی با پیامبر(ص) داشته‌اند.
انذار پیامبر و دشنام ابولهب به او
درباره شأن نزول سوره مسد، روایات فراوانی نقل کرده‌اند که همگی مضمونی نزدیک به هم دارند. از ابن عباس نقل شده است که پیامبر(ص) روزی بالای تپه صفا رفت و قریش را فراخواند و آنها را از عذاب سخت بیم داد. ابولهب که در میان جمع بود، با زبان دشنام با پیامبر سخن گفت و اعتراض کرد که «برای این ما را جمع کردی؟» و با جمله «تبّا لک»(زیان ببینی)، به پیامبر دشنام داد. آیات سوره مسد در پاسخ به این دشنام نازل شد و خود ابولهب را زیان‌زده معرفی کرد.
سوره مسد، ام جمیل همسر ابولهب را با عبارت «حَمّالَة الحَطَب»(حمل‌کننده هیزم) توصیف کرده است. مفسران درباره اینکه چرا قرآن این عبارت را درباره او به کار برده است، تفسیرهای مختلفی ارائه داده‌اند؛ از جمله:
ام‌جمیل خارهای بیابان را به دوش می‌کشید و زمانی که پیامبر برای اقامه نماز بیرون می‌آمد، آنها را جلوی پای او می‌ریخت تا اذیت شود.
او با كارهایی که انجام می‌داد، آتش جهنم را برای خودش می افروخت؛
این عبارت، كنایه از سخن‏‌چینى او است.
از پیامبر(ص) نقل شده است: کسی که سوره مسد را می‌خواند، امیدوارم که خداوند او و ابولهب را در یک خانه جای ندهد. این سخن کنایه از آن است که او اهل بهشت باشد.