16. Σον άγνωστον αντάρτεν
(Ύμνος στον άγνωστο αντάρτη)
(Στίχοι Βασίλης Μωυσιάδης. Μουσική παραδοσιακή)
--------------------------
Αντάρτη ανεγνώριμε αιώνιον ο ύπνος,
(Αντάρτη άγνωστε ( είναι) αιώνιος ο ύπνος σου )
με διάκρια και αμάραντα πλεκμένον εν ο ύμνος.
(με δάκρυα και αμάραντα πλεγμένος είν’ ο ύμνος σου)
Εθέλεσες ισότηταν να φερτς κ’ ελευθερίαν
(Θέλησες ισότητα να φέρεις κι ελευθερία)
και επλερώθες παλικάρ με σφαίραν σην καρδίαν.
(και πληρώθηκες παλικάρι με σφαίρα στην καρδιά)
Άταφος και αμόναστος που κες επεκοιμέθες,
(Άταφος και αμόναστος (άκλαυτος) κατά που κοιμήθηκες)
ηλε μ’ που εβασίλεψες, καμμίαν πως κ’ ευρέθες.
(ήλιε μου (εκεί) όπου βασίλεψες, ποτέ πως δε βρέθηκες)
Μ’ ατίμετον ηρωισμόν α’ σην ζωήν εδέβες,
(Με ηρωισμό που δεν τιμήθηκε (ποτέ) από τη ζωή πέρασες)
αντάρτη μ’ ανεγνώριμε, δικαίωσην κ’ επαίρες.
(αντάρτη μου άγνωστε, (ποτέ) δικαίωση δεν πήρες)
Αλήγορον πουλίν η ψυς σα επουράνια επήεν
(Γρήγορο πουλί η ψυχή σου στα επουράνια πήγε)
κ’ είνας μανίτσα για τ’ εσένσα μαύρα ετυλίεν.
(και μια μανούλα για ‘σενα στα μαύρα τυλίχτηκε)
Κουτούλα και μαυράχαρος π’ επέρεν το χαπάρι σ’,
(Χαροκαμένη και μαύρη κι άχαρη που πήρε το νεκρικό μαντάτο)
κλαίει μαλλοχτουπίεται για τον χαμό σ’, σο γιάνι σ’.
(κλαίει καιμαλλιοτραβιέται για το χαμό, στο πλευρό σου (η αγαπημένη σου)
Που κεκά τα στουδόπα σου, απάν σ’ αετού φωλέαν
(Που είναι τα κοκαλάκια σου, πάνω σε (ποια) αετοφωλιά)
κείντανε και σκουντουλίζνεθύμπιρον παρουτέαν.
(κείτονται και ευωδιάζουν θυμάρι και μπαρούτι)
Ατσιάπα ποίος κ’ έκλαψεν τη Κοτσαντά τον Στύλον,
(άραγε ποιος δεν έκλαψε του Κοτσαντά τον Στέλιο)
Αντάμα και τον φίλον ατ’ τον κιολιαλήν τον Χρήστον
(αντάμα και τον φίλο του τον Κιόλιαλη τον Χρήστο)