Türkiye’nin avantajları diye bahsedilen konular paradoksal şekilde Türkiye’nin yaşanılabilir bir yer olmasına engel olan konular, mesela rant ekonomisi, kuralsızlık vs.

ben sağlık emekçisiyim, beyaz yakalı değilim, baştan belirteyim. 3 yıldır paris teyim bir gün bile aman İstanbul'u özledim, aman bizim insanımız böyle iyi duygusallığı gelmedi. doğma büyüme istanbulluyum ama hiç sevmiyorum. toksik ve saygısız insan ilişkilerini de özlemiyorum. burada ve Almanya'da nazik, yolda valizinize yardım eden çok da insan gördüm. duygusuz robot gibi değiller kesinlikle. biz bireyselliği negatif kodluyoruz kafamızda hepsi bu. orta doğulu gibi kurnazlıkla sınıf atlamaya, hiyerarşik güce inanmış, bu kültüre angaje olmuş insan avrupa da ne yapsın ? burada ayrımı sadece emek türü üzerinden değil de kent/kırsal ikileminde düşünmek gerekli. tüm motivasyonu parayı vurup emlak zengini olmak, köyünde apartman dikmek olan insan kısa sürede yan yollara da sapıp zengin olamayınca mutsuz olur. bireysel yaşamayı, boş vaktini doldurmayı, hayattan keyif almayı bilen insan asgari ücret bile alsa burada tutunur. ne istediğinizi biliyorsanız kendi hikayenize odaklanın ve yola çıkın. yerleşmeden önce avrupanın farklı ülkelerini alıcı gözle gezin, ben burada mutlu olur muyum bir tartın.

Ömer'in entresan bir şey duyduğunda kameraya kitlenişi müthiş, yaşadığı şoku parelel akış ile seyirciye aktarıyor 🙃

Orta dereceli bir devlet üniversitesi diyebileceğim bir üniversitede lisans eğitimimi tamamladım ve yüksek ortalamaya sahip bir öğrenci olarak iki defa Erasmus+ hareketliliğine katılma şansı yakaladım. Bugüne kadar anksiyetesiz en an içerisinde hissettiğim zamanların neredeyse hepsi Avrupa'da idi. Ekonomik olarak dezavantajlı bir aileye sahip, üniversite eğitimi hariç taşrada yaşayan bir genç olarak en mutlu zamanlarımı Avrupa'da yaşadım. Her şeye ulaşım çok kolaydı ve ortadoğu toplumsal baskı mekanizmalarından kurtulmuş olmak çok iyi hissettiriyordu. Sosyal sermaye kısmına katılıyorum ancak eğer çok kültürlü ortamlara adapte olabilme yeteneklerine sahipseniz belirli bir süre sonra o sosyal sermayenizi bir şekilde gittiğiniz ülkede de yaratıyoruz diye düşünüyorum. Şu an neredeyse Avrupa'da her ülkeden arkadaşım var ve yaşadıkları o kolay hayatları görünce Türkiye'de yeni mezun işsiz bir genç olarak her gün kendimi çok daha kötü hissediyorum. Çok tek taraflı " Boğaziçi" bir video olmuş.

Yıllar sonra yapacağım Ömer Gemalmaz - Kemalizm editi için baya bir malzeme çıktı bu videoda. “Olum seni bu Cumhuriyet okuttu” , “senin bu ülkeye borcun var” kısımları özellikle gözümü yaşarttı.

Deprem konusunu unutmamak gerek. 6 Şubat depremini evinde yaşamış bu yüzden aylarca evine girememiş biri olarak üniversitem İstanbul’da ve her gidişimde acaba ne olur diye düşünüp geceleri yatarken telefonumu şarj ederek yatıyorum. Biliyorum ki İstanbul’da bu deprem olduğunda her şey altüst olacak şehirden nasıl çıkıcam bilmiyorum bile. Deprem kesinlikle unutulmaması gereken bir faktör. Sırf bu nedenden Almanya da gece uykumda büyük bir depreme yakalanmadan uyuyabileceğimi düşünmek bile bana gitme motivasyonunu veriyor.

18 yaşında üniversite sınavına hazırlanan, ilkokulu bile zar zor okumuş bir anne ve babanın oğluyum annem ev hanımı babam oto boyacı. Ekonomik olarak “fakir” bile sayılmıyoruz. Babam sabah 7 akşam 8 durdurak bilmeden çalışıyor ona rağmen ben soframda peynir görünce inanılmaz şaşırıyorum. Kitap almam gerekiyor , kitap fiyatları ortada kitap alırken bile kendimden utanıyorum o kadar para bu durumda kitaba verilir mi diye bile düşünmeye başlamış vaziyetteyim ve bu durum beni mahvediyor. Kendimi bildim bileli bu tür sıkıntılar çekmeyeceğim ve gerçekten de çalıştığımda paşa paşa hakkını alacağım idealize ettiğim bir evren tasarladım ve buna “Avrupa” dedim. Ülkenin ne zor şartlarda bağımsızlık mücadelesi verdiğini biliyorum. Bu vatan öyle kolay kazanılmadı. Atatürk’e de vatanıma da kurban olurum. Orası ayrı konu benim istediğim tek şey insanca yaşamak ve eğer ileride Avrupa’ya gidip düşünü kurduğum şeyi bulamazsam hiç doğmamışım gibi olacak hayatımı böyle bir zemin üzerinde yükseltmek zorunda olduğum için üzgünüm hem de çok ama şöyle bir bakınca fazla bir şey istediğimi sanmıyorum . İçim içime sığmıyor videoyu izlemeden yazdım bir anda böyle parlamalar yaşayabiliyorum…

Size enteresan bir hikaye anlatayım. Diger yorumlar arasında kaybolmazsa birileri okur belki. Norvec'te doktora yapan Alman bir arkadaşım vardı. Eleman doktorasını bitirir bitirmez ABD'deki bir teknoloji şirketinden ballı börekli bir teklif aldı(eleman bilgisayar bilimciydi). Bize de tekliften bahsetti ve gitmeyeceğini söyledi. Tabii biz şaştık kaldık. Diyoruz, çok iyi para kazanacaksın, imkanlar harika niye gitmeyeceksin bilmemne. Adama bildigin deli muamelesi yaptık. Eleman da daha önce farklı farklı zamanlarda ABD'de staj yapmış, iyi kötü oraları görmüş birisi. Dedi ki, ben dedi oraya gitsem San Fransisco'da evsizlerin arasındaki boktan semtlerde yaşamak zorunda kalacagim, hadi onlardan uzak oluyum desem hicbir sosyal hayatımın olmayacağı bir suburb'de ömrüm geçecek, en güzel zamanlarımda rahat rahat date'e çıkamayacaksam iyi para kazanmanın ne anlamı var dedi. Yani, adam bildiğin ABD'de ve Norveç'te geçirdiği zamanlardan sonra travmatize olmuş ve doktorasını bitirir bitirmez koşa koşa Almanya'ya, memleketine döndü. Iş marketini bilmeyen arkadaşlar, ne var canım ABD'ye gitmemiş ama Almanya'ya dönmüş diyebilirler, ama şunu söylemek lazım, ABD'de olsa Almanya'da kazanacağının net 3-4 katını falan alabilecek bir arkadaş, hatta tecrubesi arttıkça belki daha da fazlasını. Tabi eleman olaya böyle yaklaşınca benim de kafamda yeni bir kapı açtı. Son 3-4 yılda avrupaya gidenleri düşündüm ve yalnız gidenlerin çoğunun duygusal anlamda çok ciddi zorluklar yaşadığını farkettim. Bu da büyük ölçüde bizim elemanın date'e çıkmak üzerinden verdiği örnekle alakalı. En güzel yaşlarında (20'lerinde) akşam iş çıkışı kös kös eve gidip turk twitter feed'ine damlayacaksan veya hafta sonları güzel bir kızla gezip tozamayacaksan ve sürekli aileni/arkadaşlarını özleyeceksen gitmenin ne faydası var ki? Zaten TR'de kalbur üstü okullardan mezun olmuş bir beyaz yakalı hemen değilse bile 5-10 sene içerisinde avrupadaki akranlarıyla benzer şartları yakalamış olacak, sırf ayda 1-2k euro fazladan kazanmak için veya ucuza BMW'ye binmek için girilecek dert mi emin değilim. Bence son 3-5 yıldır pompalanan yurt dışına gitme furyası ciddi bir kandırmacaydı ve o furyaya kanıp giden iyi okul mezunu arkadaşlar da biraz kazıklanmış gibiler. İnsan elbette avrupada yaşamaktan keyif alabilir ama bunu sırf herkes gidiyor ben de gideyim diye değil veya fear of missing out(geri de kalma korkusu) ile değil de kendi kafasında ölçüp biçip tarttıktan sonra karar vermeli. Yoksa gittikten sonra bana beceremedi derler korkusuyla dönemeye de bilirsiniz, bu sefer de ne orada mutlu olursunuz ne de ülkenize dönebilirsiniz. Arada bir yerde havada asılı kalakalırsınız.

Ben 2 sene ECE Paris’te master yaptım. Belki Covid sürecinin de negatif etkisi olmuştur ama geri dönme kararı aldım daha master bitmeden. Stajımı bile burada bir fransız firmasında yaptım. . Herkesin gitmesini ve denemesini desteklerim. Ben kendi adıma geri döndüğüm için mutluyum. En temel sebebim aileme yakın olmaktı ve bu kararda bana imkan veren de istanbulda 0’dan başlamıyor olmam. Şimdi de diplomamın vereceği çalışma iznine gene başvurup gitsem mi diye düşünüp vaz geçiyorum. Hala kararsızım. Keşke orada iş bulup yılın çoğunu burada geçireceğim bir şey ayarlayabilsem. Bunu kurgulamak için birkaç sene gidip ayarlama yapmaya hevesliyim. Kısmet. Sadece şundan rahatsızım, özellikle hiç yurtdışında yaşamamış insanlar daha çok yapıyor, abi niye döndün, Ben var ya asla dönmezdim diyor. Siz gönlünüzce gidin, isterseniz dönmeyin. Hatta bildiğim kadarıyla gidebileceğiniz yolları da anlatıyorum. Şunu saçma buluyorum. Burada hiçbir şartla yaşanmaz diyorsanız, tüm eforunuz gitmeye yönelik olmalı. Dil öğrenmeye bile uğraşmayan adam bana abi ben hayatta dönmezdim diyor. Bunun karşısında da gidenlerin bazı videosunu görüyorum. Yok ben şanslı değilim de çok uğraştım. Yok burada neler yaptım bir bilseniz. O da doğru değil. Gayet de yaşanıyordu yani problem değil. Hele ki iş bulunca avrupada yaşamak o kadar da zor değil. Niye herkes mağdur veya salak veya über başarılı olmalı. Niye uca gidiyor bu konu. Avrupaya gidilebilir, bazıları daha zor bazıları daha kolay gider. Avrupadan dönülebilir. Bazıları dönünce mutlu olur bazıları gidince. Hiçbir karar universal doğru değil. Umudum ülkemizin daha iyiye gidip, bu git gellerin kolaylaşması ve yurtdışında yaşamanın ilahi bir şey olmaktan çok tercih olmaya dönüşmesi. Görür müyüm bunu şüpheliyim ama ummaktan zarar gelmez.

20:46 reklamın girişi hiç beklmiyordum yemin ediyorum

24:35 Londa’dan selamlar, aralık ayında depresyona girip Türkiye’ye gittim, bir ay Türkiye’de kalıp anca toparladım ahshd

9 yıl yurt dışında yaşadım sonra TRye döndüm. 5 yıl TRde yaşadım ve sonra da 5 yıldır Almanya dayım. Doğma büyüme istanbulluyum. Söylediğiniz bir çok noktaya katılıyorum. Ancak şunu atlamamanız gerek. Yüksek lisansda yurt dışındaki iyi üniversiteler Türkiyedekilerden çok daha iyi bir eğitim veriyor. Eğer ki integrasyonun temeli gittiğiniz yerin dilini öğrendiğinizde önünüze gelecek fırsatlara Türkiyede torpiliniz olmadan ulaşamazsınız. Bu batıda torpil olmamasından ötürü değil, olanakların fazla olmasından ötürü. Artı siz şu anda kendi işinizi yapmaya çalışıyorsunuz. Bi Türkiyede 45 saat çalışma şartlarını istanbulda deneyimleseniz Avrupadaki şartlara göre daha rahat karşılaştırırsınız. Son olarak bi Stockholmde yaşayın bakalım. Oradan sonra hiç bi yerin havası koymaz sizi temin ederim :)

Ömerin saçı çok iyi olmuş

Ülkede herkes yönünü batıya dönmüş durumda, ben biraz değişiklik yapıp St Petersburg'a yerleşiyorum. Gel gitli yaklaşık 1 yıldır buradayım. Aidiyet hissetme, çevre edinebilme ve yalnızlık gibi konular yaşanacak gibiyken birden çevrem genişlemeye ve beni aileden bir birey gibi hissettirmeye başladı herkes. Bu birazda Rus toplum yapısının bizdeki gibi aile odaklı olmasından dolayı olabilir. Şahsen bir çoklarımız gibi bende aldığım eğitimin, çalışma hayatımın vs karşılığını Türkiye'de bulamayıp göçme kararı aldım. Dilini bilmediğim bir toplumda entegre olmak az önce bahsettiğim çevre olmadan imkansız olurdu. Burada kendi iş yerimi kurarak hem kendime yetebilir, hem beni muhatap alıp sorunlarımı dinleyen bir sistemin içerisinde mutlu olmayı öğrendim. Şunu farkettim ki gelir adaletsizliği, Türkiye'nin kendine has problemleri vs değil bizi buradan uzaklaştıran asıl sebepler. Asıl sebep bizim Maslow'un hiyerarşisinde son iki basamağı göremiyor dahi oluşumuz. Kendi iç huzurumuzu bulduğumuz yer evimiz oluyor artık. Benimde evim Rusya oldu. Umarım gitmek isteyenler aradığını bulur, dönmek isteyenler beklentisini karşılar. Şu ara Ankara'dayım fakat işlerim hallolsunda gideyim diye şafak sayıyorum heyecanla.

6 senedir Avustralya'da yasiyorum. Tek ozledigim sey dogup buyudugum Mersin'deki cocuklugum, gencligimin guzel yillari. "Memleket hasreti" ile cok karistirilir fakat aslinda alakasi yok. Insan hayatinin belli donemlerine hep ozlemle bakiyor olay bu bence. Eger gittigin yere adapte olabilmissen sorun yok.

ODTÜ Ekonomi mezunuyum, şu an Panthéon Sorbonne'daki masterımı bitirmek üzereyim ve dönmek konusundaki tüm motivasyonlarınıza katılıyorum. Fransa'daki ikinci yılım ve hala en güçlü hissettiğim duygu burda istenmediğim ve sevilmediğim.

Londra'dan Bilkentli bir arkadaşımla birlikte (Ben de Münih'te yaşıyorum) podcastimizde bu konular üzerine konuşuyoruz. Eğer bölüm ilginizi çektiyse Expat Kafası podcasti de inceleyebilirsiniz. Ayrıca Ömer'i de Yaşar'ı da bir gün konuk almayı çok isteriz :)

iyi ki buradasınız.

19:10 aga herşeyi sorguluyorsunuz neden orada fahiş fiyata su satıldığını sorgulamıyorsun neden uygun fiyatlı otomat olmasını sorgulamıyorsun da birine birşeye ihtiyaç duymak ve bu ihtiyacı başkasının karşılamasına okeysin anlamadım.

23 yaşında yurt dışına çıktım 8 sene, 22 ülkeye projeye gittim/yaşadım. 9 senede Norveçte yaşıyorum. Abi anlattığınız herşeyin altina imzamı atarım.

Abi neredeyse 8 aydır Polonya' da erasmus yapıyorum iki ayım kaldı dönmek için. Hukuk fakültesi üçüncü sınıf ögrencisiyim. Türkiye'deki arkadaşlarımla konuşup aslında anlatmak istediklerimi anlattığınız bir video olmuş. Duygu ve düşüncelerime tercüman olmuşsunuz. Gerçekten eğer bir el işçiliğiniz yoksa ve benim gibi bir kişi iseniz avrupada herhangi bir değeriniz yok. Burası güzel doğru ama önemli olan nereye ait olduğun , nereye ve 'nerede' katkı verdiğin. Bu kişisel anlamda ve toplumsal anlamda da anlaşılabilir. Arkadaşlarım bana hep okulu bırak orada kal kebapçıda garson başlarsın on sene sonra şöyle yaparsın diye başlayan cümleler kuruyor, açıkçası bunları duymaya çok alıştım. Ama ben kendi yolumu seçmek istiyorum o yüzden memleketime dönüp okulumu bitireceğim, burada garson olmak gibi bir niyetim yok (garson olanlarla ilgili bir derdim de yok ayrıca herkes kendi yolunda umarım başarılı ve mutlu olur) . Zaten okulu bitirdikten sonra yüksek lisansı nerede yaparım Avrupa'da devam mı ederim yoksa Türkiye'de avukatlık macerasına mı başlarım bilemiyorum. Size de ayrıca teşekkür ederim.

Video icin tesekkurler, keşke eskisi gibi birlikte daha cok video cekebilseniiz❤

Bir haftadır oldu Kanada ya geldim. Aile birleşimi sürecindeyiz. Burda gelir gelmez kurye lik yapmaya başladım.7 yaşında kızımın için ilkokul eğitimi için 300k üzeri istediler Türkiye’de Finanse edemiyorum artık tükenmişlik içinde hissettim geldim. Umarım herşey iyi olur.

Ben de Türkiye'ye dair birkaç şeyi özleyerek, İrlanda'dan döndüm. Uzun yıllar orada yaşamamın önünde hiçbir engel yokken hem de. Birçok insana açıklaması zor bir dönüştü bu. Söylediğiniz pek çok şeyi sıraladım ben de. Ancak özellikle orta sınıfın post-materyal beklentileri kısmını ben de zihnimde tam olarak tanımlayamamıştım. Benimle aynı dönemde giden arkadaşlarımın çoğunluğu devam etti. Dışarıdan baktığımda görüyorum ki çoğunun orada yaşamak için bir motivasyonu var. Benim motivasyonum ise materyal beklentilerin çok ötesindeydi. Orada yaşamak da kötü değil, buraya dönmek ve burada kalmak da. Ama ikisi de zor. Yaşamayanın bilemeyeceği kadar. Bu yüzden bunlardan kaç tanesini deneyimlediyseniz o kadarı kar.

Ben de kısa bir süre İngeltere'de yaşadıktan sonra çok uzun süre orada kalamayacağıma ikna oldum ama bu dayanışma bizden daha fazla başıma geldi. Elimdeki ağır bavulu taşırken yardım edip beni binmediği trene taşıyan bile oldu. İngilizler gerçekten bana daha yakın bir toplum.

İki sene ABD’de yaşadım, ABD özellikle mavi yakalılar için cennet bir ülke, iş bol rekabet düşük vs. Beyaz yakalı olunca işin içine alternatif maliyet de giriyor, çok niş ve rekabetin yüksek olmadığı bir alan bulmadıktan sonra mutsuzluk ve tatminsizlik ciddi bir ihtimal… Mezun olduğumuz okullar dolayısıyla İngiltere’ye sorgusuz sualsiz gitme şansımız var iken eşimle başımıza gelecek şeyleri düşünüp adım atmamışlığımız var 😂

7 sene once Almanya’ya gocmus bi beyaz yaka olarak en katilmadigim videonuzu izledim. Her seyi olumlayan cicek bocekleyen kesimi kotuleyip cok benzerini obur acidan yapmissiniz. Muhendis olarak Almanya’da saygin bir meslekte oldugumu Turkiye’den daha cok hissediyorum. Hemsire olan esim doktora duyulan sayginin Turkiye’den 100 kat onde oldugunu soyluyor. Ki soylemesine de gerek yok doktor pataklamanin ovulerek anlatildigi bir ulkede dogduk buyuduk. Almanya’da birak tip doktorlugunu unvaninda Dr. olmasi bile seni iki uc adim one koyar. Hizmet sektoru guzellemesi yapmissiniz eyvallah da siz iyi universite mezunu oldugunuz icin iyi hizmet almiyosunuz zaten hizmet sektoru Turkiye’de cok gelismis oldugu icin aliyosunuz. Uzak dogu ulkelerine turist olarak bile olsa gidip kendinizi Turkiye’den daha beyaz yaka hissedebilirsiniz. “Ben kac kisiyle konustum kac arkadasim var hepsi mutsuz” da cok sacma bir genelleme. Benim cevremde benim gibi taze gocenlerin tamamina yakini da cok mutlu mesela. Kime gore neye gore, beklenti neydi ne bulundu vs. vs. bunlar belirleyici olur. Ben kendimi sokakta yururken bile “iyi egitimli”, plazali bi beyaz yaka gibi hissetmek istiyorum diyen adam zaten Avrupa’ya gocmesin bence illa gocecekse Katar’a falan gitsin.

İşin mühendislik tarafı şu şekilde, eğer çok iyi üniversitelerden mezun olmadıysanız veya tanıdık yoksa büyük şirketlerde çalışamıyorsunuz. İmalatçı kobilerin besin zincirinin en dibinden başlıyorsunuz. Bu noktada dil bilmeniz, yetenekleriniz, iyi iş yapmanız farketmiyor çünkü bu yeteneklere burada ihtiyaç yok. Tek seçeneğiniz yam yam olmayı öğrenip dişinizi sıkıp bir yerlere gelene kadar beklemek. Hadi diyelim ki yüksek lisans yaptınız, iyi eğitim veren yerler hem sınırlı, hem ders alabileceğiniz konular sınırlı. YL sonunda talebi olmayan bir piyasada uzmanlık sahibisiniz. Büyük şirketler harici iş bulmanız imkansız. Bu noktada tek seçenek kalıyor o da kafayı kırıp Almanca öğrenip master yapmaya gitmek. Hem eğitim bedava ve kaliteli, hem yeni teknolojiler üzerine uzmanlaşabilirsiniz, hem iş var. Bu noktada Türkiye'de mühendis olarak yaşamanın bir anlamı kalmıyor. Türk sanayisinin halini gördükçe benim güneşe bakasım gelmiyor. Benim için Türkiye'nin havası hep bulutlu, gelecek sisli ve karanlık.

İşte beklediğim program ❤

Bu kanalı izleyen kaç kişi çocuğunu devlet okullarına gönderiyor yada göndermek istiyor. Özel okul fiyatları kurslar yaz okulu ortalama yıllık 10bin€. Bu saçma paraları en kıymetlilerimizin geleceği için veriyoruz yalnız karşılığı yine bizim yaşadığımız kısır döngü de olabilir. Belki bunu da başka bir videoya ekleyebilirsiniz. Emeğinize sağlık. Giderseniz bize, kalırsanız size Allah yardımcımız olsun.

7 yıldır fransa da yasiyorum.gayet mutluyum. Yani resmen kast sistemini anlatiyorsunuz. Birde bir ankara bébési :)) olarak omer biraz fazla milliyetci... içi boş milliyetcilik yapmaya gerek yok

20. Dakikaya kadar dinledim ve bir turlu kendi gocmen deneyimimle bagdastiramadim. Sebep sanirim Amerika'da olmam ve doktor olmam. Turkiye'de doktorluk cok cok assagida bir meslekken Amerika'da cok saygin ve calisma hayati gerçekten cok daha kolay. Bir de Turkiye'ye bir borcum falan yok. Eger borc alacakli mevzusuna girecek olursak, Turkiye'nin bana borcu daha cok cikar. Maddi olarak tatmin edici bir miktar kazaniyorum ama sosyal anlamda Turkiye'de daha az saygi goruyordum ve okul hayatimda daha cok dislandim.Turkiye'de benim yasadigim gibi kucuk sehirlerde bosanmis bir kadin ve cocugu daha cok dislaniyor. Amerika'da kimsenin umrunda degil boyle seyler. Belkide o yuzden gelir gelmez aidiyet hissettim.

Hocam çok güzel hikayenizi anlatmışsınız, ben de Ömer gibi sadece devlet okullarında okudum ve bunlar iyi okullardı fakat bu hikaye bitti. Artık zengin çocuklar 3 yaşından itibaren özel kreşti falan derken çok öne geçiyorlar ve artık iyi bir liseye gitmek için bile özel okula gitmek gerekiyor. Bizim tarzımız hikayeler artık geçerli değil ve daha kötüsü ülkenin kaynaklarını ülkede kalmayacak zengin çocuklarına yatırıyoruz.

36:16 da sonunda benden bahsetmeye başladınız, Hollandaya gittim 2 hafta kaldım benim için CENNET gibi kapalı hava seviyorum kuralları seviyorum, ingilizcem iyi insanlar beni hiç dışlamadı herkes çok yardımseverdi hani ben orayı evim gibi hissettim

Burayı seversen burası dünyanın en güzel yeridir, ama dünyanın en güzel yerini sevmezsen orası dünyanın en güzel yeri değilir.. Şaka bir yana değinmediğiniz bir konu (haliyle) çocuk yetiştirmek. Benim çocuğuma burada sağlayabildiğim imkanları Türkiye'de ancak rüyamda görürüm. Almaya'dan, beyaz yakalı göçmenden selamlar.

Kesinlikle şuna katılıyorum: "Hepimiz bu devletin sunduğu eğitim imkanlarından faydalandık, dolayısıyla toplumumuza borçluyuz." Sol taraftaki kardeşimiz vergi verdiğimizi söylüyor doğru ama sonuçta sadece bizim vergilerimizle bir okul yapılamaz, öğretmen maaşları ödenemezdi. O havuzda geçmişte ve şimdi vergi ödeyen herkesin payı var, o nedenledir ki zaten okullar kamuya aittir. Almanya Darmstadt Üniversitesi Sosyoloji bölümünü terk ettim. 6 sene Almanya'da kaldım. Memleketim Hatay/ İskenderun'a geri döndüm ve Almanya'nın havasını özlüyorum. Kişisel bir şey olsa gerek, ben kapalı serin hatta soğuk havayı seviyorum. Çünkü soğuğun bir şekilde bir çaresi var; Kalın giyinirsin. Ama İskenderun, Adana'da yaşıyorsan o nemli sıcağa karşı ne yapabilirsin? Ne yapacaksın derini mi soyacaksın sonunda? Bu anlamda Türkiye - Almanya mukayesesi yaparken, çerçeve daha net konmalı. Almanya'dan İstanbul'a geri dönmek ile İskenderun'a veya Osmaniye'ye geri dönmek arasında büyük farklar olacaktır. İstanbul, dünyanın en büyük ülkelerinin sunabildiği fırsatları tek başına sunabilir. İstanbul Üniversitesi'nde Almanca Tercümanlık ve Felsefe bölümlerini bitirdim. Teoman Duralı'dan da ders aldım (bence entellektüel kapasitesi düşük bir insandı rahmetli). Veysel Atayman gibi bir duayen çevirmenin öğrencisi ve yakın arkadaşıydım. Bu vesileyle Norbert Elias'ın Sosyoloji Nedir? adlı kitabını çevirdim, Nobel ödüllü yazar Peter Handke'nin Kısa Mektup Uzun Veda adlı romanını çevirdim yanı sıra 5 kitap daha çevirdim ama 5 kuruş kazanamadım. Kitapları çevirirken başında içtiğim sigaranın masrafı bile çıkmadı. Sosyolojiyi bitirseydim yine bana sosyolog derlerdi, bir mesleğim olurdu. Felsefe mezunu olunca insan kafadan filozof olmuyor elbette. Öğretmenliği daha doğrusu memurluğu da bana göre olmadığından düşünmüyordum dolayısıyla formasyon almadım. Memleketime döndüm, aldığım eğitimle iş başvurularında bulundum. Sene 2014'tü. Asgari ücretle bile iş bulmakta zorlandım. Dediğiniz gibi kurtuluşum ticarete atılmakla oldu. Bu kurtuluşla ekonomik kurtuluşumu kast ediyorum. Yoksa yaptığım iş entellektüel anlamda beni hiç mi hiç tatmin etmiyor. Diğer yandan kendi iş yerimi işlettiğimden artık çeviri yapmaya, kitap okumaya hiç mi hiç zamanım kalmıyor. Şu an tatillerde kendi inisiyatifimle başladığım bir çeviriye devam ediyorum. Felsefeyle ilgilisi olmayanlara felsefeyi sevdirmek, tanıtmak için yazılmış, hala hayatta olan bir Alman filozof yazarın kitabı (kendisiyle Almanya'da tanışma imkanım oldu. Bir çeviri vesilesiyle Berlin Edebiyat Kolokyumu'na gitmiştim.) Yakında bitirmek kısmet olursa sizin kanal aracılığıyla reklamını yapmak isterim. Kitabın adı : "Erasmus Bir Öğrenci Değişim Programı Değildi" olacak. Bilhassa gençlerin ilgisini çekeceğini düşünüyorum. Velhasıl tespitlerinizin büyük bir kısmında doğruluk payı var. Bir örnek olarak kendimden bahsetmek istedim. Ticarete atılmasaydım, eğitimim karşılığında bulduğum fırsatlar dolayısıyla ağır bir bunalım içerisinde yaşıyor veya intihar etmiş olabilirdim. Şu an en azından ekonomik olarak kendimi idare edebilecek durumdayım. Benim mezuniyetimden bu yana koşullar elbette bambaşka hale gelmiştir.

8 aydır Almanya’da yaşıyorum. Konuşulan konular değinilen noktalar çok doğru

hava durumu sıkıntısı ilk gittiğinde önemsenmez ama zamanla öyle bir moral raadeye geliyor ki geri dönmek istiyorsun aynı sosyal feragatler gibi çok doğru noktalara değinmişsiniz

Türkiye'de darp gasp çemberinde yaşamaktansa Avrupa'da sürünmek daha mantıklı gibi geliyor? üstelik bu videoda kendi geleceğini batı bloğunda garantilemiş bir beyfendi izliyoruz...DÖNMÜŞ DEĞİL HİÇ GELMEDİ SADECE TAKILIYOR BURALARDA O KADAR

ömer tevfik fikrete benziyor

Sosyal yardim uzmani olarak çalişiyordum istanbulda resmi olmanyan yollarla almanyaya geldim geleli iki sene oldu cok pişman oldum daha önce gelmedigime şuan guney almanyadayim hava si suyu insanları hepsi tam bana goreymiş. Videoda bir yerde eger huzur ariyorsan Avrupa da var dendi kesinlikle katılıyorum.kafam o kadar rahatladiki yarin kaygim yok .sadece hafta sonu ne yapsak. Boş vakitlerde nereye gitsek gibi sorunlarla ugraşiyorsun. Allah nazardan saklasin tabi ama ben eşim ile geldim belki buda etkiliyordur buraya bu kadar kolay alişmamda. Buarada burada ciddi bir Kürt ve Türk nufusu var hiç yabancilik cekmedik

19:25'teki hikaye Fransa'da, ABD'de, Almanya'da yaşanamayabilir. Ama sadece Türkiye'de yaşanacak diye bir kaide de yok. Çok net olarak İspanya'da veya Yunanistan'da da yaşanabilir. Bu biraz halkın para ve huzur arasındaki seçimde hangisine daha yakın olduğu ile ilgili. Onun haricinde yurt dışına gitmenin bahsedilmeyen çok fazla olumsuz yönü var, bundan bahsetmeniz çok iyi olmuş. Yurt dışına daha yüksek maaş için gidenlerin bilmesi gereken bir şey var o da şu. TR'de metre kare başına ödenen kiralar çok düşük. TR'de akaryakıt çok ucuz. TR'de toplu taşıma çok ucuz. TR'de tatil olanakları çok daha fazla. Özellikle İstanbul'daki kültür ve eğlence hayatının yanına yaklaşabilecek bir Avrupa kenti yok. Avrupa dediğin gece 10'de evine gider ve yatar. Gidenler, bu az önce saydığım artıları çantada keklik sanarak gidiyor ve bu konuların hiç de bekledikleri gibi olmadığını ne kendilerine ne de arkada bıraktıklarına itiraf edebiliyorlar. Numbeo.com adında bir web sitesi var. Bu sitede farklı ülkelerdeki şehirler arasında yaşam maliyeti kıyaslaması yapabiliyorsunuz. Hemen size bir kıyas yapayım, Ankara'da vergiden sonra 75 bin TL para kazanan birinin aynı hayatı Paris'te sürdürebilmesi için kazanması gereken miktar net 4941 Euro diyor bu web sitesi. Şimdi soruyorum, Avrupa'ya giderken bunun farkında mıydınız? Avrupa'da 5000 euro maaş alabilmek için yeterli kalifikasyonunun olduğunu düşünüyor musun? Ben 1 yıl San Francisco'da yaşadım ve evet küçük yerin büyük balığı olmayı tercih ederek yurda döndüm.

amerika bir göçmen ülkesi aidiyet konusunda daha uygun bunu da keşke ekleseydiniz birazcık daha bireysel ve materyalist konulara değinebilir misiniz başka bir videoda

Video çok hoşuma gitti, bu konu hakkında son zamanlarda sık sık düşünmeye başlamıştım. Bir sonraki dönem doktora başvuralarımı yapacağım. Eğer Amerika ve Asya özelinde de tanıdığınız kişileri konuk alarak buna benzer bir video gelebilirse harika olur. Teşekkürler

Tamamen duygularıma tercüman olan bir video olmuş ne eksik ne fazla. Münih'ten selamlar!!

Bilgilendirici ve umut verici bir video teşekkürlerr

kanal büyüdükçe kelleşiyorlar ♥

Yalnız bu beyaz yakaya bir parantez açmalı. beyaz yaka tr de de bı bok kazanmıyor ya artık. Birçok meslek grubunda asgarinin 2 katından fazlası büyük hayaldir... Yani parasal olarak Avrupa'dan iyi denemez beyaz yaka is olanakları, bir statü kalmadı. O kadar cok o meslek grubu var ki, fiyatlar çok düşük. Artık ort bir usta mimar mühendisten fazla kazanıyor. Hele asgari saatlik ücretlerine baksak, en kötü usta en düşük alan mimarın 2 katı para alıyordur saatine en az...

Çok güzel bir tartışma olmuş👏 Ben de Hollanda ya göç eden ve hala orda yaşayan biriyim çok doğru noktalara değinmişsiniz tebrik ederim🥳

Yaşar Hocam, Bu kanaldan, izlediklerimden daha fazla birisiniz. Sadece bu videoya paralel bir izlenti olarak söylemiyorum .Sosyolojik değerlendirmeleriniz çok bilinçli ve yerinde .Format gereği de olsa bunu korumaya çalışıyorsunuz, az çok taviz vermeden. Düşündüğünüz şeyleri daha net konuşmanız umuduyla. Öbür türlü dönmenin de bir anlamı yoktur ,galiba. Ya da varsa ben fazla romantiğim ,

Almanyaya gitmeyi 5 yıldır planlayan, bu uğurda erasmus yaz stajı yapmış ben, son 6 aydır müthiş bir kararsızlık içindeyim. Mezuniyet yaklaştıkça orada istediğim sosyal çevreyi edinebilir miyim, tc'deki ortalama bir doktor kadar rahat yaşar mıyım, ailemi çok özler miyim gibi günlük hayatımdaki mutluluğumu etkileyecek kıstasları düşünüyorum. Hayatı anlamlı kılan 2 şey olduğunu düşünüyorum; ilki kendini gerçekleştirmek, ikincisi bu kısa ömrü sevdiklerinle, ailenle, dostlarınla geçirmek. Biri için diğerini ne kadar takas etmek istediğimden emin değilim. Acaba gerçekleşmemiş bir potansiyelin pişmanlığı mı daha ağır basar, yoksa dolaylı yoldan tercih edilmiş bir yalnızlığın mı?

Uslu uslu dinledim fakat ilk fırsatta kaçıyorum :)

Özlemiştim sizi 😍 Sizi dinlemek terapi gibi herkese tavsiye ediyorum kanalınızı hatta bahsederken arkadaşlarım falan diyorum jsjsjsj

Yurtdışı klişeleri, güzel tespitler ve abi boğaziçi üçgeninde bir video olmuş

Operaciyim. Tiyatrocuyum. Yonetmenim. Amerika'dayim. Otuzbir sene oldu. Turkiye'de sahneye konulmasi mumkun olmayan produksiyonlarda oynadim, yonettim. "Uyum saglamis, basarili biri" sayilabilirim. Ancak ve lakin her sene yazin gelip uzun uzun kaliyorum ve donecegim gunu iple cekiyorum. Insanlari, anadilimde konusmayi, bize has absurtlukleri, topragi, Istanbul'u sevgiliye hasret cekmek derecesinde ozluyorum. Bir iki sene daha sabir, sonra temelli donecegim. Bu isler cok karisik isler. Sanirim eger insanin icinde varsa, yaaa keske gitmeyi deneseydim dememek icin denemek lazim. Ama yav denedik iste, iyi guzel ama ben donuyorum diyebilmek de ozgurluktur.

4 senedir amerikadayım özellikle son kısımda anlatılanları ben de kendimce eşime dostuma söylemeye çalışıyorum yurtdışını imkanı olup gitmek isteyen herkese tavsiye ederim ama benim gözlemim hangi coğrafyaya gidersek gidelim insanlığın birçok problemi ortak gibi geliyor bana bu sebeple mevcut bulunduğum yerde mutsuzum başka bir yere gidince kesin mutlu olacağım diye birşey yok o yüzden tavsiyem git gör kendine birşeyler katmaya çalış duruma göre değerlendirirsin dönersen dönersin dönmezsen zaten,özellikle 1-2 sene sonunda birçok konu adapte olmuş olursun yaşamaya devam edersin tamamiyle kişisel beklentiler ile alakalı olduğunu düşünüyorum

Yaşar adamdır.

Outro çok iyiydi. Ömer çok iyi bağladı. Tebrikler, yine 49W'ya yakışır kalitede bir video olmuş.

bu ikiliyi çok özlemiştik❤❤❤

çok iyi bir video olmuş!!! yaşar helal olsun!!! bu arada odtü buluşması ne zaman olur.... özleştik

Harikasınız🍀

Omerin saçlar çok iyi olmuss yaşar seninde eski kivircik halini bir daha görebilecek miyiz ya

Bende Sydney de yasiyorum. En cok ozendigim sey yolda giderken lokal olan arkadasimin lise arkadasi ile karsilasip konusmasi. Cok haklisiniz cok dogru bir tespit.

emeginize saglik cok guzel bir yayin olmus. Hollandada dogmus ve buyumus birisi olarak yaptiginiz tespitler cok hosuma giti. Ozelikle populist soylemler yerine cok mantikli ve sosyolojik konusuyorsunuz.

Uzun zamandır sizi takip ediyorum. Konuştuğunuz konular zihin açıcı ve bilgi verici olsa da, bu konunun bir tarafına derinlemesine girip, diğer tarafı yüzeysel geçmeniz beni gerçekten şaşırttı. Evet, videonun başında aynı görüşe yakın olduğunuzdan bahsetmişsiniz, fakat bu geçerli bir sebep olmamalı. İlk kez bir videonuzu not alarak izledim. Bahsettiğiniz konulardaki kendi görüşlerimi ve yaşadıklarımı aktarmak isterim. Öncelikle kendimi kısaca tanıtmak istiyorum. Yaklaşık 2 senedir Almanya'da yaşıyorum. Mavi kartla gelen "yeni ve okumuş" beyaz yakalı göçmenlerden biriyim. Türkiye'de son 8 senemi yabancı menşeili bir firmada Euro maaş alıp, İstanbul'un Erenköy ve Suadiye gibi orta sınıf için iyi denebilecek semtlerinde, kendi kazandığım para ile kiraladığım bir dairede geçirdim. Ayrıca buraya eşimle geldim. Videonun 2:54 dakikasında Ömer'in sorduğu gibi "insan ne için yaşar" sorusu aslında bütün cevapların dayanağı. Herkes değil belki ama çoğu insan mutlu ve huzurlu olmak için yaşar. Ben Almanya'ya geldiğimin 6. ayında fark ettim ki, kafamın içinde olan ve uzun süredir varlığına alıştığım anksiyeteye bağlı baş ağrılarım bitti. Çünkü Türkiye'de hangi sınıfa mensup olursanız olun, her an başınıza "aklınıza bile gelmeyecek" şeyler gelebilir; trafikte, kendi evinizde veya balkonunuzda. Bu olaylara örnek: kadına şiddetin normalleştirilmesi, deprem gerçeği ve hiçbir genel hazırlık yapılmaması. Yada her an her yerde polis görmeniz ve olur da bir sebepten (yasal bir eylemde olmanız, ters bakmanız(!), sokakta sizi şüpheli olarak görmesi vs.) ötürü hayatınızı tamamiyle değiştirebilme gücüne sahip olması. Ve fakat sizin "maaşını ödediğiniz" bir devlet memurunu engelleyebilecek defacto bir yasanın olmaması gibi bir çok örneği ekleyebiliriz. Benim beraber okuduğum ve sonraki nesiller, Türkiye'de "Dünya vatandaşı" olabilmek için yetiştirildiler. Bir yabancı dilimiz iyi-kötü var, global gündemleri takip edebiliyoruz ve 2000'lerin başında dünya ve özellikle Avrupa'ya erişim, daha öncesine kıyasla, çok daha kolay hale geldi. Bunun sonucu olarak, böyle birikimli bir nesil yetiştirdikten sonra son 10 senede Türkiye'deki koşullarda bu nesilin yaşamasını beklemek, gerçekten naif bir "milliyetçilik" romantizminden öteye geçmiyor. 7. dakika civarında, Marmara Hukuk öğrencisinin Türkiye'de saygı gördüğü fakat Avrupa'da bir karşılığı olmadığı veya orada doğmadığı için ikinci sınıf olduğu söyleniyor. Bu çok hatalı bir söylem. Yetiştiğiniz ülkede sizin saygı kazanabilme derecenizin, senede bir kez yapılan ve 2-3 saatlik dilimde, ezberlediğiniz bilgileri bir kağıt parçasına aktardığınız sınavlar üzerinden olması, söz konusu saygının ne kadar dayanaksız olduğunu ortaya koyuyor. Videonun geri kalanında da, özellikle Ömer'in bahsettiği, Türkiye'de dekanın, bir padişah edasıyla, bir eğitim kurumunda saygı görmesinin ne kadar hatalı ve "şark" kültürüne ait bir kavram olduğunun herkes farkındadır herhalde. Batı dünyasında böyle bir şeye rastlanmaz; çünkü bireysel olarak ihtiyaç duyulmaz. Ten rengi üzerine söylenenler zaten her yerde konuşulan bir ırkçılık problemi ve çok samimi bulunup övülen Türkiye'de de görülüyor. Ancak bu klişeyi tekrarlayarak safsata yapmak istemiyorum, fakat maalesef, bu durum eğitimsiz toplumlardaki xenofobi kaynaklı bir sorun. Ben burada yaşadığım sürece rastlamadım veya fark etmedim. Yine Ömer'in bahsettiği "sana kral çekerler" söylemi o kadar çiğ ve bence hatalı bir söylem ki. İnsanca yaşama masraflarınızı karşılama oranınızı baz almadan, asgari ücretin kaç kat üzerinde kazandığınızı düşünmenin, gecekonduda oturup önüne komşular görsün diye Mercedes ve BMW almaktan hiçbir farkı yok. Yine "Google'da çalışmanın en güzel yanı, Türkiye'ye gelip hava atmak" o kadar "Anadolulu" bir düşünce ki, nereden "parçalasam" bilemiyorum. En yüzeysel olarak şunu söyleyebilirim, öyle bir insansanız, motivasyonunuz hava atmak ise, işinizin değerini bilin. Ve işinize öyle sarılın ki ona, çünkü büyük olasılıkla hak etmiyorsunuzdur. Ben ve eşim buraya geldiğimizde, Türkiye'deki toplumsal sınıfından düşmedik fakat yükselmedik de. Alım gücü olarak yakın bir miktar kazanıyoruz diyebilirim. Fakat ben burada ihtiyacım olduğu için, 2. senemde 2. arabamı almayı, peşinat biriktirip kendi evime sahip olmayı veya yaz tatili için İtalya, Fransa veya Asya'da bir ülkeye gitmeyi düşünebiliyorum. Yani Türkiye'de "kral" çekilip, "bu kadar kat asgari ücret kazanıyorum" demektense, hayatının en verimli ve para kazanabileceğin çağında emeğinin karşılığı global anlamda alabildiğini hissediyorsun. Gurbetçi konusunda da, burada yaşağım sürece başına hangi aksilik geldiyse, burada doğmuş ama hala Türkiye'yi ve milletini çok seven gurbetçilerden geldi. Atasözü boşuna söylenmemiş. Gerek taşınmada fahiş fiyat çekip, onunla çalışmadığım için "trip" yedim, gerek telefon hattı alırken ilk "hava parası"nı verdim, gerekse ev işi için yardım aldığım birinden saatler şişirilerek fazladan para ödedim, daha neler neler. Bunun aksine, Almancam 2. senenin sonunda a2 seviyesinde olması rağmen hiç bir "yerli"den bir soğukluk, ayrımcılık görmedim. Yardım istediğimde veya rica ettiğimde "hayır" cevabı almadım. İnsanlar, siz makul isteklerde bulunup, kendinizi anlatırsanız gayet yardımsever ve sıcak kanlılar. Videoda bahsi geçtiği gibi soğuk, sizinle ilgilenmeyen veya konuşmak istemeyen insanlar değiller. Belki yanlış bir örnek olacak ama videoda devamlı büyük şehirler örnek veriliyor, Münih'te yaşadığım süre boyunca hangi bölge olursa olsun, sokakta insanlar sizinle karşılatığında , eğer turist değillerse, en basit nezaket göstergesi olarak "Günaydın" veya "Merhaba" diyerek yanınızdan geçerler. Ben 35 sene İstanbulda yaşadım, kendi apartmanında bile insanlar sizinle gözgöze gelmemek için kaçar, kapı tutup yol verdiğinizde küçük bir teşekkürü bile çok görürler. Yine Ömer'in taksi anısını başka bir yerde yaşamayazsın belki fakat İstanbul'da yaşıyorsanız taksiler için kötü karşı bir örnek vermeme gerek olmadığını zaten biliyorsunuzdur. "Türkiye bizi büyüttü ve yetiştirdi" kısmında ise, bence zaten kimse bunun aksini iddaa etmiyor. Kimse doğduğu ve yaşadığı ülkeye sövüp, yurtdışına gidip de orada ülkesini kötülemiyor. Fakat o ülke bizi yetiştirdiği kadar doyuramamaya veya tatmin edememeye başladı. Yeterince eğitimi veya tecrübesi olmayan insanlar, sırf tanıdıkları sayesinde açık açık hak etmedikleri mevkilere getirilmeye başlandı. Doğal olarak insanlar daha iyi alternatiflerini seçtiler. Ama bireysel olarak kimsenin hiç bir "hayali" kuruma borcu yoktur. Bir borç varsa bile çoğu zaman alacaklı olan bireydir. Son olarak, ev bulma sorunu gerçek fakat ilk evimi Münih'te 2. haftamda bulduğumda bunun benim şansım olduğunu düşündüm. Fakat 2. evimi ararken de nispeten kısa süre içerisinde bulunca (3 hafta), aslında aradığınız özellikler çok uçuk olmadığı sürece, çalışıyorsanız maddi durumunuza göre ev bulmanın çok zor olmadığını anladım. Ben hiçbir zaman "merkezin merkezinde" bir ev bakmadım (hatta şu an köyde yaşıyorum diyebilirim), çünkü yaşadığım yerlerde şehir merkezine gitmek araba veya toplu taşımayla 30 dakikayı geçmiyor. İstanbul ile karşılaştırmıyorum bile. Diğer konuların çoğu çok kişisel deneyimlere ve çıkarımlara dayanıyor (hava durumu, toplu taşıma kullanan kesim vs.), o yüzden yorum yapmam anlamsız olur. Kısaca toparlamak gerekirse, Ömer'in çoğu zaman "popülarist-milliyetçi-muhafazakar" söylemleriyle birlikte, Yaşar'ın da Türkiye'de yaşamak için kendine bulduğu "bahaneler"i savunduğu, söylenenlerin çoğunun özel birkaç örneğe dayandırılarak genel kanı gibi sunulduğu bir video olmuş. Fakat eğer konuşulması ve etkileşim alması için yapıldıysa, bana bile bu kadar uzun yorum yaptırdığı için başarılı bulduğumu söyleyebilirim. :) Saygılarımla,

Şu an en büyük ikilemim bu konu, kötü bir dört aylık Work and Travel deneyimi sonrası başıma gelebileceklerin bilinciyle Türkiye'de kalıp kalmamak arasında bir ikilemdeyim. Burada keyif aldığım iyi bir işi bırakarak bir anda kültür şokuna uğramak ve hiç bilmediğim bir ülkede geçim derdine düşmek beni biraz ürkütüyor. Bu sebeple Avrupa'da ortalama/vasat bir Yüksek Lisans deneyimindense Türkiye'de kalma ihtimalini değerlendirmeye başladım. Tam da üzerine bu video denk geldi, her kelimenizi aklıma kazıdım. İçerik için çok teşekkürler, seviliyorsunuz.

Ömer gym’den çıkmıyor sanırım! O kollar ne öyle))))

Ben de 6 senedir Berlin'de yaşıyorum. Burası ile ilgili sorunları Türkiye'dekilere anlatmaya çalışıyorum ama sanırsam Türkiye'de herkes herşeyi benden daha iyi biliyor. Ben de tabi Türkiye'ye dönerdim ama çoluk çocuk var, kurulu düzenim var :) Ben beyaz Türk'üm, yok efendim kendimi daha Avrupai hissediyorum falan kafasındaysanız gelin görün derim. Hatta, görünüm olarak sarışın falan olan Türkiye'den gelenlerden, "sen hiç Türk'e benzemiyorsun" laflarına ne kadar sinir olmaya başladıklarına da tanık olmuşluğum var. Türkiye'de asimilatif, Almanya'da ise ayrıştırıcı (distinctive diye kelime uydursam havalı olur mu?) bir ırkçılık söz konusu. Yani Türkiye'de devlet politikası da, insanların genel içgüdüleri de, gelen göçmenleri kendilerine benzetme üzerine kurulu. Çad'tan yağız bir delikanlı gelir, kendine Çorumlu Amir der, bizim milletin hoşuna gider. Sizin Chemnitzli Selim olmanızla Almanlar ilgilenmez, sen bizden değilsin, mümkünse olma kafası hakimdir. Selim'in oğluna, torununa, torununun çocuğuna da bunu hissettirirler. Bir de olayın bir alt veya bir üst uygarlıktan gelme versiyonu var. Türkiye'ye Suriye'den, Afganistan'dan falan geldiyseniz pek sevilmezsiniz, çünkü çok kalabalık gelmiş olursunuz, üstüne de "alt bir uygarlıktan" gelmişsinizdir. Almanya'dan Türkiye'ye bir Alman olarak gelirseniz daha bir el üstüne tutulursunuz. Aynısı Almanya'ya gelen göçmenler için de geçerli. Geldiğiniz ülkenin ekonomik ve siyasi durumu, sizin sosyal hayattaki durumunuzu ciddi oranda etkiler. Hatta Erdoğan'ın ettiği iki laf bile sizi alttan alta etkiler. Almanlar, istisnalar dışında size direkt olarak hiç bir zaman ırkçılık yapmaz. Bunu inceden inceye yaparlar. Çok küçük detaylar ise hayatınızı etkiler. Bu yüzden Bir Türk olarak, Almanya veya Fransa yerine, Mozambik'e, Peru'ya falan giderseniz, daha mutlu olursunuz. Türkiye'nin Avrupa Birliği'ne üyeliğini ise, artık pek konu edilmese de, sonuna kadar savunuyorum. Umarım çok daha fazla vatandaşımız, buralara gelip hayatının bir kaç senesini eğitimle, çalışma hayatı ile geçirir. Ve memleketlerine dönmeleri de hiç öyle karmaşık ve zor olmaz. Yaşar'ın Fransız vatandaşı olması, bence Türkiye'ye dönmesinde, kendisi farkında olmasa bile çok etkili olmuştur. Uzun konu ama uzatmayayım. Balkanlar, Mısır, Irak, Suriye ve Türkiye, ta Persler, Grekler, Romalılar ve Osmanlılar döneminden beri sürekli içiçe yaşamış. Yani Türkiye AB içerisinde olsa bile, her bir vatandaşımızın malum imparatorluklar mezarlığı olan bu coğrafyada, diğer halklarla artık yakınlaşması gerektiğine inanıyorum. Türkler Arapları, Araplar İranlıları, İranlılar Kürtleri, Ermeniler Azerileri sevmez, Yahudiler ise her zaman kara kedidir. Bunu artık bir kırmak lazım.

Çok çeşitli ve yerinde tesbitler 🙌🏻

Can güvenliği kalmadı, ne sosyolojisi, ne hikayesi Allah aşkına. Daha dün 20 yaşında hiçbir suu olmayan kurye öldürüldü. Gidin abicim güvenli yaşayacağınız yere gidin boşverin mutluluğu. Sevenlerim ağlayacağına ben mutsuz olayım.

Gurbetteki bir takipçiniz olarak size teşekkür etmek istiyorum. Bu denli hayatıma dokunan bir videoyu beklemiyordum; çok sağolun, varolun.

Ateşölçerler daha sık gelse çoook güzel olur

Ömer Hocam spor programınızı öğrenebilir miyiz güzel bir gelişim kat etmişsiniz

bu program dönmek vs dönmek olmuş, beraber dönme övelim olmuş.

Bu kadar iyi eğitimli ve kaliteli adamların , zoru seçmeleri gerçekten takdir edilesi. 'Bu çöplük bizim , biz temizleyeceğiz' söylemesi çok zor cesaret isteyen bir deyiş. Tekrar tebrikler. Umarım yaşadığımız yer için çok daha faydalı olursunuz.

En önemlisi hareket edebilir bir kabiliyete sahip olmak . Yine Türkiye'de yaşa ama küresel olabilmek de önemli. İngilizceyi iyi konuşmak mesela. İnsan her zaman doğduğu toprakları özleyebilen bir canlı. Bir ayağın doğduğun yerde bir ayağın dünyayı dolaşacak bir çağdayız gibi.

gerçekten nadide bir seri😎

ömer batı'nın ahlaksızlığını kapmış gelmiş, kendisine bu kıymetli katkılarından dolayı teşekkür ediyoruz

Gönlünüzce olsun herşey

Türkiye'den gidince içimde oluşacak manevi boşluğu hiçbir şeyin dolduramayacağını bildiğim için bir yere gitmeyeceğim. Zaten öyle bir imkanım yok ama olsa bile gideceğimi düşünmüyorum.

Efsane kanal, efsane video

Ülke sığınmacı çöplüğüne dönmüş, liyakat,adalet,huzur ara ki bulasın. Türkiye'de Türk vatandaşı ikinci sınıf vatandaş muamelesi görüyor zaten. Umutlu bir gidişat göremiyorum,ülkemin geldiği hal beni mahvediyor. Gidene kal diyemem, muhtemelen ben de gideceğim bu kadar kötü gidişatı kaldıramıyorum artık.

İzlerken ve dinlerken keyif aldım❤

Bende evim sicakligini Encinitas, Kaliforniya'da hissediyorum 😀

Gitmemek için genelde statü, hava durumu ve buradaki kuralsızlık girişimcilik açısından çok daha cazip geliyordu. Sizin gibi eğitimin en üst tabakasından geçmiş arkadaşların bunları anlatması faydalı oldu.

Reklam’a girişte koptum

Ömer videonun son saniyesinde atmış bombayı: 'Futbolcular gitti, adamlar kaldı' inanılmaz ya sdgkjskdlgjsldk

Abi Ben Berlin’den döndüm ve hukukçuyum. Tekrar geri döner misin derseniz son seçeneklerim arasında derim. Kolu dövmeli arkadaş fikirlerime tercüman olmuş. Biz hukukçulara dedikleriniz ise maalesef doğru.

Türkiye’den gitmek veya burada kalmak isteyen arkadaşların mutlaka yurt dışına çıkıp görüp kararlarını kendilerinin vermelerini tavsiye ederim. Herkesin arzuladığı hayatlar ve normlar çok çeşitli bu sebeple kararı iki tarafı da müşahade edip vermek gerekir.

dinledim, faydalandım eyvallah. ama 38.42 sonrası çok iyi geldi be abiler.

Memleketin adaletsiz tarafını ne kadar övdünüz yaa

Ekonomik maliyeti de önemli, orda iktisadi iyilikten faydalanamama ihtimalinin yüksekliği mesela beni geri dönmeme sebep olmuştu

Yaşar’ın anlatısında Ömer’in he he diye klasik onaylama yapmak yerine kullanılan kelimenin tanımsal karşılığını sorgulaması ve teyit etmesini çok değerli buluyorum ❤ Birçok entelektüel sohbette ya karşısındakini bozmamak ya da umursamamaktan kaynaklı olarak kelimelerin bonkörce kullanımına rastlıyoruz maalesef

Ben de 2 farklı ülkede 10 sene kadar yaşayıp dönen tayfadanım. Üstelik eşim de bir Avrupalı, yani entegrasyon sorunu yaşadım, beni içlerine alırlar mı kaygısından ziyade o uyumlanmada bir anlam bulamadımkültürel olarak. Yaa üff usturuplu söyleyeceğim diye ne kasıyorum ki, Avrupalılar gerçekten biraz alık, yüzeysel ve yavan insanlar. Açıkcası ne kadar onlar bize göçmen hıyy pis göçmen falan diye de bakıyorsa, biz de onlara gerçekten bayılmıyoruz tanıma fırsatı bulunca, çünkü dediğim gibi alıklar. Söylediklerinize büyük oranda katılıyorum, eğitimli kesim için bir konfor kaybı oluyor ama hnlah sizi inandırsın ben toplumsal ayrıcalık hiyerarşisinden tikkkksinen biri olarak benim sorunum bu değildi. Yani aman da aman neden garsona köpek çekemedim derdi değildi sorun. Yüz bin tane konfor kaybın var. KZfaq yorumlara destan yazacak halimiz yok ,ama bir örnek verelim. Elinde koca bavulla hava alanına gideceksin otobüse bindin, şöför 20 yuroyu bozmam deyip seni indiriyor, yapay zakalaşmış bön insanlar bunlar. Bir de burası İspanya he, güya Akdeniz ülkesi neyim. Uçağını mı kaçırır, ne olur bu da insan evladı diyen yok. Yolcuya soruyorsun 20 yuro bozacak insan yok, cringe cringe bakıyorlar sana. Ben buna insan faktörü diyorum. Kapitalism ve Avrupa elitleri bu insanların kültürünü böyle inşa etmiş, 30-40 seneye kalmaz biz de öyle oluruz gerçi. Ama bu şuan hangi şehre gidersen git TR'de olmaz. Buna benzer 1 milyon örnek sayarım yaşanmış. En iyiysi ben TR'den daha iyi olan yönlerini söyleyip gideyim. Şehir planlaması ve mimari, bu abicim sadece bu. He birde daha sağlıklı cinsiyet ilişkileri, daha az cinsiyetçilik falan. Daha fazla para falan da kazamıyorsun. 2000 yuro üzerinde nakit taşıyana zaten drug dealer muamelesi yapılıyor, ağır bürokratik kurallar var, Neyse benim çenem açıldı zaten uzun oldu. Hülasa Yurop out, şu komada kalmış haliyle bile memleket in anacım!

Sizi geç keşfettim bıyıklılar ama az kaldı bitiricem videolarınızı. Özellikle bu videonuzu beğendim. Göçmen bir beyaz yaka olarak tespitlerinizin çoğuna katılıyorum. Sizden Andrew Tate ve genç kuşağın sömürülen "alfa ol, girişimci ol" duygularına dair bir video beklentim var. Londra'da lise çağında bir kuzenim var ve kendisi, arkadaşları gibi adeta hipnotize olmuş bir Tate müridi. Feci bir bataklık. Değinebilirseniz sevinirim. Sevgiler.❤

Şu videoda geçen her cümleye noktası noktasına katılıyorum kalacağız ve bizler adam edeceğiz burayı.

Merhabalar; Bugün muhabbetini yaptığımız için yazıyorum. iş makinesi operatörleri aylık 85 bin ile 130 bin arasında kazanıyor. ben beyaz yakalı olarak bu paraların tabanına yakın kazanıyorum. beyaz yakalı olmaya gerek varmı diye düşünmeye başladım. bu arada size bir soru soracağım Amerikada lise eğitimi almak türkiyede lise eğitimi almaktan daha iyididir. bir arkadaşımın çocuğu için soruyorum. yoksa üniversiteyi mi Amerikada okusun sizin görüşlerinizi önemsediğim için soruyorum. cevap vermeniz benim için çok önemli. iyi yayınlar dilerim...

sosyal dayanisma kisisel duygular ile olursa yarin da ayni duygularla seni kolayca pataklar. bilmem aradaki farki anladiniz mi? nordik ulkelerde evet böyle duygusal dayanismalar kisisel degil toplumsaldir. demokrasi denilen sey de sanirim bugun dostun yarin dusmanin olacak duygular ile yurumez. bu puf noktayi kaciryorsunuz olamaz mi?

İstanbul’da kendimi Londra’dan daha güvenli hissediyorum. Yaşar’ın sözünün altına imza ✍️

En hararetli yerde ömerin kahve gibi kahve diye yükselmesi patlattı 😅.