Kit Dale, Lachlan Giles, Rob Biernacki, Craig Jones, Garry Tonon, większość ich szkoleniówek nie omawia suchej pozycji w stylu: Lewa ręka tu, prawa tam, tylko zawiera koncepcje, zasady i odpowiedzi dlaczego coś działa, ale osobiście najbardziej lubię oglądać walki na wysokim poziomie i analizować samemu daną pozycję/ruch i szukać odpowiedzi dlaczego coś działa, w ten sposób uczysz się też dostrzegać więcej i bardziej świadomie patrzeć na Jiu-Jitsu

Tak, zazwyczaj są lepsze, ale są też sytuacje, gdzie np. niebieski albo purpurowy pas jest w stanie wygrać z czarnym pasem i nie ma w tym nic dziwnego jeśli spojrzymy na ich faktyczny staż treningowy, dlatego dużo lepszym wyznacznikiem umiejętności niż pas jest czas spędzony na macie

@@Matejiu wiek, waga, sprawność fizyczna... można mieć czarny pas i ćwiczyć 25 lat, ale w zderzeniu z 15 kilo cięższą i 15 lat młodszą purpurą większy czas na macie nie będzie decydujący

@@vibovitold Jak najbardziej się z Tobą w tym zgadzam! Ja akurat miałem w odpowiedzi na myśli, że jak porównamy różne pasy o tej samej wadze i w podobnym wieku, no ale tego nie doprecyzowałem 😬

​@@Matejiu jasne. jest też taki czynnik jak talent... jak we wszystkim (gra na instrumencie, nauka języków obcych, szachy itp.), niektórzy po prostu lepiej czują temat, szybciej łapią, łatwiej integrują wiedzę itd. ogólnie pasy są umowne, orientacyjnie zaznaczają poziom wiedzy i doświadczenia. pomagają w tym, że np. jak zaczynam sparing z byczkiem (który wygląda konkretnie, bo ćwiczył rugby, ale na bjj był 5 razy w życiu), wiem żeby nie ciągnąć mu skrętówki skoro nosi biały pas, i nie muszę na własną rękę szukać innych oznak niedoświadczenia. w drugą stronę oczywiście podobnie

Ze wszystkich książek o BJJ najbardziej polecam: "Otwarcie Closed Guard: Początki Jiu Jitsu w Brazylii" - Robert Drysdale Fajnie pokazuje trochę z innej perspektywy początki i historię BJJ i rzuca światło na to, że rodzina Gracie przede wszystkim bardzo dobrze znała się na marketingu 😄

W tym punkcie najważniejszy jest przekaz, że nie ważne kto się pyta - każdemu można odmówić, a niestety bardzo dużo osób nie jest tego świadoma i czuje presję, że MUSI z kimś zrobić, nawet jak nie chce z daną osobą, jest turbo zmęczona albo też trenerzy czasami na siłę parują różne osoby, mimo że niekoniecznie ktoś chce robić. Bardzo często osoba, która jest dużo cięższa - nawet mimo, że naprawdę uważa i nie chce w żaden sposób zrobić krzywdy, to przypadkowo może spaść, przygnieść, czy w trakcie ruchu zbyt gwałtownie do czegoś pójść/zerwać chwyt i przez samą różnice w masie spowodować jakąś kontuzję - samemu w taki sposób złapałem sporo mniejszych kontuzji. Ja np. przed zawodami nie robię z cięższymi o 10kg osobami, nie ważne czy ma Czarny, Czerwony, czy jakikolwiek inny pas, każdej takiej osobie odmówię i powiem wprost, że przygotowuję się do zawodów i obecnie nie robię z cięższymi osobami - ryzyko kontuzji jest spore, szczególnie podczas intensywnych przygotowań, a zysk średni. Wolę zrobić z osobami o takiej samej wadze, nawet jeśli mają niższy pas, bo da mi to dużo więcej wartości ( Na zawodach będę walczył z ludźmi w danej kategorii wagowej, a nie cięższymi - trochę inna sytuacja jakby do OPEN się szykować, no ale ja to za mały jestem) i nie zwiększy ryzyka kontuzji. Zgadzam się z Tobą w tym, że wyższy pas powinien obligować do umiejętności kontroli swojego ciała na tyle, żeby potrafić dostosować się do swojego partnera i nie wyrządzić mu w żaden sposób krzywdy. To powinno być normą i zazwyczaj tak jest, tylko zdarzają się wyjątki i jak ktoś na taki wyjątek trafi to niech nie boi się odmówić i taki jest przekaz w tym filmie :D. Niektórzy mają bardzo kontuzjogenny "styl walki" jak np. Ethan Crenlisten w No-Gi, czy Jackson Nagai w kimonach i mimo, że to są czarne pasy i światowej klasy zawodnicy to dalej potrafią wyrządzić innym krzywdę, co prawda nie jest to celowe, ale walczą w taki sposób, że walka z nimi podczas treningu jest dużo bardziej kontuzjogenna niż z innymi. Zrezygnowałbyś w takiej sytuacji z trenowania w B-Teamie, albo Głównej kwaterze Checkmatu? Raczej nie, bo nauczanie i sparing partnerzy tam są na światowym poziomie, a wystarczy unikać konkretnych osób jeśli czujemy, że z nimi nie warto robić :D Czasami takie sytuację będą na jakimś obozie/seminarium/wizytując inny klub, niekoniecznie w naszym własnym klubie. Niektórzy mają też bardzo nudny i sztywny "styl walki", jeśli ktoś np. tylko i wyłącznie łapie w zamkniętą gardę, czy pół-gardę i nie będzie próbował sweepować, czy poddać, tylko trzyma i kontroluje, bez próbowanie czegokolwiek - to nie ważne jaki ma pas, nie będę miał ochoty walczyć z taką osobą, bo nic zupełnie nie zyskuje z takiego sparingu i wolę od takiego wyższego pasa porobić nawet z białym pasem, ale mieć więcej zabawy i możliwości rozwiązywania problemów, a nie zamulania w jednej pozycji. Dziękuję za bardzo merytoryczny komentarz!

@@Matejiu dzięki za odpowiedź i ciekawą dyskusję, do której dopowiem jeszcze kilka rzeczy 1. ja uważam, że kiedy to TRENER ustawia pary, to trzeba słuchać trenera (jak i ogólnie zresztą). widocznie ma swoje powody, i nie ma że nie chcemy : ) może ktoś sprawia nam w sparingu kłopoty, i właśnie dlatego trener decyduje, byśmy z tą osobą ćwiczyli? ewentualnie można zgłosić problem, jeżeli jest konkretny powód: "a mógłbym kogoś lżejszego? kolano mnie boli" wątpię by ktokolwiek - czy trener, czy wyższy pas - odpowiedział na to "to twój problem, nic mnie to nie obchodzi" : ) ja mówię bardziej o odmawianiu na zasadzie "nie bo nie" 2. co do nudnego i sztywnego stylu walki, to prawda, i ja to rozumiem, bo też takich delikwentów znam :) tylko że piszesz raczej z perspektywy zaawansowanej osoby, która już umie to ocenić. białemu pasowi czyjś styl walki może wydawać się monotonny i nieprzyjemny, ale... to niekoniecznie znaczy że marnuje czas. ktoś lubi cię trzymać w bocznej? męcz się, szukaj wyścia z tej bocznej. to może być frustrujące, ale na dłuższą metę na tym zyskasz, potem na zawodach olśnienie - "ten koleś też mocno trzymał, ale po przejściach z naszym Rafałem to już nie robiło na mnie wrażenia" : ) po prostu początkujący nie jest w stanie obiektywnie oceniać takich rzeczy, i w tym zakresie zniechęcałbym do odmawiania.

dlaczego? z ciekawości pytam, nie trenuję jak coś

Każdy może spróbować, ale nie każdemu będzie odpowiadać i nie każdy będzie się nadawać, tak jak ze wszystkim w życiu :D @@kamiloki4841

Niestety nie ma tu jednoznacznej odpowiedzi :( Są seminaria prowadzone w taki sposób, że każdy z nich może skorzystać i sporo wyciągnąć, nawet biały pas. Ogólnie na białym pasie głównie polecam jeździć jak już to na seminaria z pozycji, które masz chociaż w minimalnym stopniu opanowane, posiadasz świadomość tej pozycji i na seminarium możesz się nowych ciekawych opcji z tej pozycji dowiedzieć. Oczywiście też są seminaria, gdzie jest podkreślone, że jest ono dla wszystkich - niezaleznie od pasów i wtedy osoba organizująca seminarium pomaga bardziej niższym pasom się odnaleźć. Jeśli na seminarium jest pokazywana jakaś zaawansowana akcja z pozycji, której Ty zupełnie nie znasz i dopiero na seminarium będziesz musiał się jej nauczyć, żeby robić to co jest pokazywane na seminarce to bardzo mało wyciągniesz z takiego seminarium. Niektóre seminaria będą miały bardziej zaawansowane pozycje, a niektóre będą dla każdego, najlepiej zapytać trenera, albo samej osoby która organizuje to seminarium, czy będzie się ono nadawało dla białego pasa. Dlatego, jeśli dopiero zaczynasz to często już fajniej wziąć prywatne zajęcia z trenerem, albo jakimś zawodnikiem z twojego klubu, którego byś chciał wspierać i ma dużą wiedzę.

Moim zdaniem nie ma to sensu. Obecnie masz tyle szkoleniówek i materiałów na yt, że szkoda wywalać hajs na seminaria. Bierzesz ziomka i telefon i robicie, a nawet jeśli czegoś nie jesteś w stanie ogarnąć to zawsze masz wyższe pasy i trenerów, którzy szybko wskażą istotne detale dot. wykonania danej techniki, bo z racji doświadczenia widzą więcej, niż ty. 25 lat temu takie seminaria miały sens, ale obecnie nie ma już żadnej "tajemnej wiedzy" dostępnej tylko dla wybranych i płacących za seminaria 😊 Najważniejsze są fundamenty i to jak ćwiczysz, ilość też jest ważna, ale musi iść z tym w parze jakość i przemyślany sposób treningu, bo inaczej nie ma to sensu.

Moim zdaniem jest, ale mniejszy, więc jak seminarka jest u nas w klubie czy chociaż w mieście, to bym poszedł, natomiast specjalnie bym nie jechał, chyba że ze względów towarzysko-motywacyjnych. Oczywiście zależy też, o jakim białym pasie mowa, bo jest różnica czy ktoś ćwiczy 1,5 tygodnia czy 1,5 roku.

@@smesh141 przewaga - i główny atut - seminarium nad YT jest taka, że na YT nie dopytasz autora o szczegóły (teoretycznie tekstowo, jak odpowie, ale to nie robota), nie podejdzie wytknąć ci błędu czy pokazać dodatkowego wariantu. z drugiej strony ja byłem (jako kolorowy pas) na wielu seminariach z raczej dobrymi zawodnikami - np. Leo Vieria, Terere, Claudia Doval, Macaco, Wardziński... - i z mojego doświadczenia jeśli wyniesie się z takiego seminarium dwa motywy na krzyż, to już jest dobrze : ) ze sporej części nic mi na dłuższą metę nie utkwiło. bo było za dużo różnych rzeczy i nie byłem w stanie zapamiętać... albo drążyły jakieś drobne szczegóły pozycji, których ja i tak specjalnie nie robię... oczywiście możliwe, że jestem po prostu mało pojętny. w każdym razie u mnie stosunek czasu do korzyści nigdy nie był imponujący, nawet kiedy byłem już (teoretycznie) średnio czy mocno zaawansowany. jak ktoś mną kręcił na zawodach, nigdy jakoś nie pomyślałem "o kurde, ten to musiał się najeździć po seminariach" ;)

@@vibovitold Dlatego właśnie nie ma to większego sensu. Wiadomo, że face to face jest najlepiej, ale to musiałbyś wykupić sobie prywatną lekcję za grube pieniądze, dlatego szkoleniówki są lepsze jak ogarniasz już fundamentalne mechaniki ruchów, a znowu dla początkującego seminarium albo prywatna lekcja też jest bez sensu, bo płacisz bardzo dużo, ale na tym etapie nie ma znaczenia czy fundamenty wytłumaczy ci brązowy pas z twojego klubu czy Rafael Mendes, bo i tak za mało jeszcze ogarniasz, żeby skupić się na detalach i wiedzy, którą oni mają, a która jest przydatna dopiero na wyższym poziomie zaawansowania.

nie prac. jak to zrobisz to cala wiedza bjj znika razem z plynem do plukania :)

Debatowano kiedyś na ten temat na grupie Ground Game Banda. Moje uwagi: 1. Jeśli już ktoś się uprze, by pas wyprać, musi mieć świadomość, że belki mogą tej operacji nie przeżyć i pralka pozbawi go ciężko wypracowanych dystynkcji. 2. Pas wyprany łatwiej się rozwiązuje i spada ze względu na obniżoną lepkość. 3. Jeśli w naszym klubie obowiązuje zwyczaj chłosty na gołe plecy gdy ktoś dostaje wyższy pas, zachodzi ryzyko, że rany zadane pasem wypranym zagoją się w przeciągu 24-48 godzin. Zastosowanie pasa niepranego pozwala wydłużyć ten czas do tygodnia dzięki wprowadzaniu pod uszkodzony naskórek bogatszej flory bakteryjnej. 4. Pas nieprany łatwiej znaleźć jeśli zgubi się nam w domu. W słynnej anegdocie Napoleon wezwał kiedyś burmistrza, by spytać go, dlaczego na jego przyjazd nie oddano honorowej salwy z armat. Burmistrz zestresował się, ale tłumaczy: "Wasza Ekscelencjo, było sporo powodów: pierwszy taki, że nie mamy armat..." "Dziękuję, ten mi wystarczy" - przerwał Napoleon. Mnie też wystarczyłby dowolny z powyższych powodów, a nie wymieniłem nawet wszystkich. Toteż swojego nie piorę.

jak ktoś nie umie ich wyciągać to tak ;)

Jay Rod, Dorian Alvarez, Nicky Rod wygrali trialsy ADCC na niebieskich pasach, tylko oni też całe życie zapasy trenowali na bardzo wysokim poziomie

z naszego podwórka przychodzą mi na myśl dwa przykłady (chyba oba z Ragnaroków, oba da się znaleźć na YT): * jak Maciek Kozak kompletnie rozmontował "Yamę" (Grzegorza Kloca) będąc jeszcze purpurą * jak Mateusz Flaga mając tylko niebieski pas przegrał z Jędrzejem Kubsklm wyłącznie przez decyzję. oczywiście obaj to wyjątkowe talenty, ale Kloc i Kubski to też nie jakieś nołnejmowe czarne pasy z pierwszej łapanki, tylko wówczas topowe

Jestem właśnie ciekawy dlaczego, mógłbyś rozwinąć? Biorąc uwagę, że są to sporty chwytane, gdzie nie można wyprowadzać uderzeń wydaje mi się, że jest bardzo praktyczne bjj. Na przykład rzuty judo, czy wejścia w nogi zapaśnicze, gdy istnieje ryzyko oddania pleców czy głowy są bardzo realistyczne. Bo co z tego że przeciwnik wyląduje na plecach jak ma zapięte duszenie i przewagę? Właśnie wydaje mi się, że bjj jest bardzo praktyczne, tym bardziej, że pojawia się coraz więcej walki w stójce, wstawania do stójki. W formie no gi, wydaje mi się bardzo praktyczne pod takie MMA

@@maciejbak7300 To jest złożony temat, ale generalnie bjj obecnie słabo przekłada się na mma i realną walkę. Nie dlatego, że jest samo w sobie nieskuteczne, tylko dlatego, że promuje złe nawyki i nieprzydatne techniki pod kątem skuteczności w prawdziwej walce, a to ze względu na silny rozwój sportowego bjj i jego przepisy. Dlatego napisałem, że samo w sobie jj jest fajne i wciągające, ale coraz gorzej przekłada się na mma i sytuacje realnego zagrożenia. W mma nie siadasz na tyłku, nie używasz cyrkowych rodzajów gardy, z których większość wymaga gi i naraża cię na uderzenia, ani nie oddajesz celowo pozycji z góry, żeby wykonać dźwignię na nogę. To samo zresztą na ulicy i dlatego w mma dominują ludzie wywodzący się z uderzeń i zapasów, a nie z grapplingu. Bokser albo tajski bokser idąc do mma ma praktycznie gotowy do użytku arsenał, zapaśnik to samo, szczególnie stylu wolnego. Natomiast grappler idący do mma musi w większości przypadków zupełnie przedefiniować swoją grę i wyrzucić za okno 80% technik, których używa na codzień, bo fajnie wyglądają na zawodach i dają za to punkty, ale do walki nie nadają się zupełnie. Cel grapplera w mma i na ulicy jest prosty, obalić, zająć dominującą pozycję i skończyć uderzeniami lub poddaniem. Bjj stało się sztuką dla sztuki, dlatego grapplerzy coraz gorzej radzą sobie w mma, a aspekt samoobrony i użyteczności na ulicy został kompletnie zapomniany przez większość szkół. To tak z grubsza, bo na te tematy można pisać i gadać godzinami.

@@smesh141 właśnie ja bym się z tym nie dokońca zgodził. Owszem oddawanie pozycji z góry, żeby wykonać dźwignie na nogę jest ryzykowne, ale jeszcze bardziej ryzykowne dla osoby z góry jest wyłapanie jej skrętówki, czy innej techniki, która jest niesamowicie destrukcyjna i automatycznie kończy walkę. Mając przewagę w bjj, będąc nawet obalonym, możesz kogoś sweepnąć i znaleźć się z góry, czy też za plecami. Też uważam, że zapasy są bardziej skuteczne, ale akurat bjj bym nie umniejszał jego roli. Co innego judo, z które faktycznie bardzo mało się przekłada na MMA.

@@maciejbak7300 Bez znaczenia czy to mma czy ulica - nigdy nie chcesz znaleźć się na dole ze względu na uderzenia, a celowe oddawanie pozycji z góry, żeby zrobić dźwignię na nogę powinno być ostatecznością, gdy wszystko inne zawiedzie. Tak, skrętówki są destrukcyjne i wielu zawodników wygrywało i wygrywa w ten sposób, ale niejednokrotnie forsowanie tej techniki z dołu kończyło się nokautem. W ten sposób przegrywali nawet najlepsi chwytacze: Tonon, Palhares, Pe De Pano czy nawet ostatnio Held. A próbowanie takich numerów na ulicy to już igranie z własnym życiem. Tak, na ulicy na 99,9% spotkasz osobę niewytrenowaną, ale pomyśl, że wystarczy, że w ferworze walki, w trakcie chaotycznej szarpaniny położysz się do skrętówki, a gość po prostu wbije ci butem głowę w asfalt. Jest to mało prawdopodbne, ale możliwe, a na ulicy nie ma sędziego, narożnika i lekarza pod ręką. Podobnie jest z kopaniem na ulicy, można kogoś kopnąć w głowę i go znokautować, tylko po co ryzykować, skoro można go kopnąć w jaja? To samo masz w tym przypadku, po co kłaść się na chodnik i ryzykować, skoro można po prostu przewrócić i wykończyć gościa na 10 innych o wiele bezpieczniejszych sposobów? Bjj było najlepsze w pojedynkach styl vs styl, ale w epoce mieszania sztuk walki samo jiu jitsu nie wystarczy, a co gorsza z biegiem czasu sportowe bjj produkuje coraz mniej przystosowanych do mma chwytaczy. Ale to już zasługa federacji i jej przepisów.

@@maciejbak7300 Właśnie przez przypadek wyświetlił mi się w sugerowanych fragment podcastu Joe Rogana z Johnem Danaherem w którym rozmawia dokładnie o tym o czym tu piszemy. Tłumaczy dlaczego jiu jitsu pełni coraz mniejszą rolę w mma i dlaczego parterowcy mają duże trudności z przekwalifikowaniem się na mieszane sztuki walki. Posłuchaj, bo warto, rozmowa oczywiście w j. angielskim.

Zawodnicy i ludzie, którzy myślą bardziej profesjonalnie o BJJ robią średnio 8-12 treningów tygodniowo 😄

@@Matejiu można i trenować przez 8h dziennie ju jutsu ale bądźmy wszyscy poważni trenuj przez dłuższy czas 12 treningów w tyg to się posypiesz moment chyba że ważysz 60 kg i nie masz nic mieści jesteś jak z bibuły to nie ma co Cię boleć 😀 kumplu proszę cię 🙏😀

Dla ciebie 8 treningów w tygodniu to jest dużo? xD Tyle to robie w okresie roztrenowania jak się nie przygotowuje do zawodów. Jak mam zawody to niedziele mam wolną a od poniedziałku do piątku robię 2 treningi dziennie a sobotę 1 trening, I nie chodzi o to żeby się posypać bo jak robisz technikę to za bardzo się nie obciążasz. Sparingów nie robi codziennie na fulla. Po za tym na regenerację jest też odpowiednie wspomaganie farmakologiczne. Nie patrz z perspektywy amatora, bo są ludzie którzy się tym zajmują bardziej na poważnie.

@@jurijszewczenko4525 no napewno nie tylko dla mnie jak ważysz jesteś ołówkiem to i możesz się rolować całe dnie a jak jest się stu kilowcem to już są inne realia treningu i tak ma każdy większy i nie gadaj mi jaki to jesteś kozak bo jestem 25 lat w ciągłym treningu i też coś o tym wiem ps jak jesteś z Ukrainy to może leć bronić ojczyzny a nie się u nas chowasz ok ?☺️🤜🤛

@@filipmorus5523 po pierwsze nigdzie nie napisałem że jestem kozakiem, po drugie nie musisz sparować codziennie a możesz robić np. jednostki treningowe z samą techniką. Podstawowym problemem jest ograniczony czas wielu ludzi ale jak ktoś ma czas to spokojnie 2 treningi dziennie można robić. Jak pracujesz, masz rodzinę itd to wiadomo że to wygląda inaczej, ale nie gadaj mi że 2 jednostki dziennie to jest za dużo, bo zawodnicy pro tak właśnie trenują. A co do ukrainy to uważam że powinna ona należeć do Polski a banderowcy powinni zostać wyplewieni. A tak na marginesie jak trenujesz tyle lat to powinieneś chociaż wiedzieć że się pisze jiu jitsu bo ju jutsu to inny sport. Moim zdaniem po prostu nigdy nie miałeś jaj i zapału aby solidnie trenować.