Mega ciekawe spostrzeżenia, ciężko się z nimi nie zgodzić. Mało filmików, więc wrzucam pochlebny komentarz by troszeczke zmobilizować;) Dzięki!

Są osoby, które nie chcą być w związku i nie uważają tego całego zamieszania wokół miłości, za " największy skarb".

Bardzo ciekawe nagrania, niesamowita wiedza, super przekaz !Dziękuję 🙏

Myślę, że jeszcze jedną przyczyną rozpadu związków jest to, że kobiety są teraz samowystarczalne. Prawie każda zarabia ( nie raz lepiej niż partner), jest w stanie utrzymać siebie i dzieci. Kiedyś gdy mąż był tyranem, pijakiem, przemocowcem czy ogólnie gdy źle się w małżeństwie działo to kobieta i tak z nim nadal była bo nie miała wyjścia. Wtedy wiele kobiet nie pracowało zajmowały się domem i dziećmi, a nawet jeśli gdzieś dorabiały to było to niewiele, o wiele mniej niż mężczyzna. Dlatego trwały w nieudanym, toksycznym związku, często nieszczęśliwe. Obecnie mają możliwość odejścia, nawet z dziećmi, i ułożenie sobie szczęśliwszego życia bez beznadziejnego męża.

Zgadzam się z każdym punktem. Pozdrawiam serdecznie i życzę sukcesu w rozwoju kanału:)

Daje do myślenia. Świetny materiał!

Bardzo bardzooooo dziękuję za ten materiał!

Ja również zgadzam się w wielu kwestiach poruszonych w tym materiale. Dodam parę przemyśleń od siebie. Jetem dwudziestoparoletnią kobietą; pochodzę ze wsi i chyb na niej zostanę, ale czas jeszcze pokaże (chociaż nie widzę sensu szarpania się z jakimś szefem, pracą, mieszkaniem, tym zgiełkiem, powietrzem, itp., dochody z gospodarstwa są dla mnie satysfakcjonujące, choć czasem trzeba fizycznie się namęczyć i planować ściśle wydatki na 12-19 miesięcy na przód {bo żeby mieć pieniądze, muszę cały czas inwestować w gospodarkę... takie tam błędne koło, ale jestem sama sobie szefem}). Większość moich rówieśników swoich stałych partnerów (mężów/żony) poznali już na etapie gimnazjum; tak na moje oko to co 4-5 no może co 6 związek (który miał swe początki w czasach gimnazjalnych) został sfinalizowany przed ołtarzem. Na poziomie liceum/technikum to już co druga osoba z kimś chodziła/"kręciła". Na studiach zauważyłam że tylko 20 na 100 była tymczasowym singlem, bo pozostałe 70-80 osób było w stałym związku z partnerami/narzeczonymi, z którymi poznali się co najmniej na etapie liceum. A na ostatnim roku pedagogiki to było już zatrzęsienie ślubów i wysyp ciąż. ... no cóż, na 100 osób trzy miały już dzieci, które urodziły mając 16-17 lat; podczas tych 5 lat - (gdy miałam z nimi mniejszy lub większy kontakt) - zaobserwowałam że szybko i chętnie wchodziły w relacje męsko-damskie; i z tego całego tłumu facetów odsiały dla siebie męża (co z resztą udokumentowały na FB). Na 100 osób w ciągu mi tych wiadomych lat, tylko jedna weszła szybko w związek i równie szybko musiała się rozwieść i pozbawić ojca narkomana praw rodzicielskich... No ale nikt akurat jej nie żałował, bo to była nieunikniona kolej rzeczy jeśli się czepiasz na siłę faceta i łapiesz go na dziecko (ślub cywilny nastąpił, gdy była w 6-7 miesiącu ciąży, a po roku rozwód, aaa no i zataił że już ma starsze dziecko z inną kobietą, nooo iii za dużo gadała na temat swoich intymnych spraw). ... No ale już zostawię moje obserwacje poczynione na studiach w spokoju. Chciałam nakreślić pewną sprawę, że dobieramy się w pary często w bardzo młodym wieku, jeśli sprawa się przeciąga (tak jak w moim przypadku i paru moich już nielicznych koleżanek) tym trudniej otworzyć się na kolejny związek (koleżanki przebywają w dużych miastach - Kraków i Warszawa). W niedalekiej miejscowości jest taka duża dyskoteko-klub, co sobota oblężenie małolatów w wieku począwszy od 14 lat w górę. Ogromna przewaga osób w wieku 15-17 lat. Gdy z młodszą siostrą wybrałam się do tego przybytku i po prostu się rozejrzałam - no cóż, zaledwie garstka osób w moim wieku lub trochę starszych, którzy przyszli pobawić się ze swoimi połówkami. To właśnie moja zasadnicza konkluzja - gdy twój naturalny kontakt z rówieśnikami jest zaburzony we wczesnych młodzieńczych latach, to potem im jesteś starszy tym trudniej wejść ci w związek... No ja miałam takiego pecha, że rodzice pozwolili mi chodzić na dyskoteki z chwilą wyrobienia dowodu osobistego, czyli o jakieś 3-4 lata za późno. Dlaczego za późno - przecież na wsi wszyscy się znają? A tu taki klops, że relacje szkolne to całkiem inna bajka niż relacje towarzyskie. Poza szkołą, ludzie inaczej się grupują. Na dyskoteki/imprezy/festyny/bary/kino wybierali się już we sprawdzonym gronie (co najmniej jeden miał prawo jazdy lub starsze rodzeństwo, z którym na imprezę się zabierali). Gdy przyszedł czas, że w końcu mi pozwolono wybrać się na dyskotekę, okazało się, że ci z którymi się w szkole całkiem dobrze dogadywałam mieli swoje imprezowe grono, albo już na te dyskoteki nie chodzili bo byli już w związku i skupiali się na swoim partnerze i nowym otoczeniu, do którego przecież nie miałam dostępu. I tak chcąc/nie chcąc poimprezowałam sobie dopiero na studiach. Hmmm, co do rozwodów na wsi, to dane są na pewno nie precyzyjne, bo jak zakwalifikować rozwodników, którzy pochodzą ze wsi lecz po ślubie zamieszkali w mieście. To pod którą grupę ten rozwód się wlicza? Problem na wsi jest jeszcze inny, ponieważ małżeńska para zazwyczaj nie żyje sama w domu +dzieci, ale są w 70% teściowie, a nawet i inni członkowie rodziny, np.: niedorosłe rodzeństwo któregoś z partnerów. W mieście taka sytuacja jest raczej niekomfortowa. Na związki ludzi mieszkających na wsi napiera wiele sił, tzw.:ostracyzm, ze strony domowników, ze strony sąsiadów bliższych i dalszych, a także krewniaków mieszkających w okolicy. Bo ludzie mieszkający na wsi są przeważnie świadomi tego z kim i w jakim stopniu są spokrewnieni, żeby w razie czego geny się nie pomieszały w niezdrowy sposób; nawet wiadomo kto z kim miał dzieci z prawego i z lewego łoża. Takie informacje w małych społecznościach są pielęgnowane i przechowywane w pamięci, żeby młodsze pokolenie nie spłodziło w przyszłości (ze swej niewiedzy) chorych dzieci. Ja sama nawet znam krewniaków z poziomu 4 i 5 pokolenia (czyli od poziomu pradziadków a nawet gdzieniegdzie prapradziadków), nawet zdarza nam się czasem powoływać na nawet tak odległe pokrewieństwo, gdy potrzebna jest nam jakaś przeważnie drobna przysługa :) Hmmm, co do rozwodów - to jak się zdarzają to zazwyczaj w młodych małżeństwach, ale nie wiele tego było (na 350 domów to w ciągu 20 lat było ich około 6, w tym jedno po 15 letnim stażu). Statystyka byłaby pewnie wyższa gdybym miała możliwość dowiedzenia się czegoś o związkach ludzi ze wsi ale mieszkających w mieście po ślubie... TU przedstawiłam swoje przemyślenia i obserwacje z z punktu widzenia mieszkańca wsi (wciąż singielki). Nie zaprzeczam, że mam okazje w każdej chwili wejść w relacje seksualną z tzw. "wiejskimi pijaczkami" (bo dostaje czasem od nich propozycje tego typu, ale stosunek z 40-70 letnim zapijaczonym, brudnym i nie świeżym ogólnie facetem po prostu mnie obrzydza). W sumie ci mężczyźni mają szanse znaleźć kobietę w swoim wieku (i okolicy), ponieważ jest sporo wdów, ale nawet one, mimo braku tego męskiego "pierwiastka" w ich życiu, nie próbują wchodzić z nimi w jakiekolwiek relacje, bo wolą być przy swoich dzieciach i wnukach. Na około 30 samotnych kawalerów nie radzących sobie z piciem (wiek 40-70 lat) tylko 2 związało się na tzw.: "stare lata" z wdowami niemalże rówieśniczkami. No ale jest to ALE - rzucili picie, zadbali o siebie i zabiegali z pełną powagą o te kobiety. No jest jeszcze inny aspekt, który narodził się z dużą siłą niedawno. Mianowicie napływ obywateli Ukrainy. Miałam z nimi okazje porozmawiać na różne tematy i jeden 60 letni pan oznajmił mi, że u nich nie ma problemu z kobietami, bo na 1 mężczyznę przypada tam ponad 2 -3 kobiety. W związku z tym panie z tamtego kraju nie są wybredne i w tamtych realiach 16-17 latka nie ma oporów przed wejściem w kontakty seksualne a nawet pełnoprawny związek z 60-70 letnim mężczyzną. No to się rozpisałam. Mam nadzieje że podrzuciłam kilka tematów do przemyśleń. Oczywiście liczby i informacje z racji moich subiektywnych obserwacji nie są rzetelne, jedynie miały mniej-więcej przybliżyć obraz sytuacji w mojej okolicy. Pozdrawiam tych, którzy z ciekawości przeczytali moje wynurzenia. Jejciu, dawno nie używałam tylu trudnych słów :) chyba ostatnio w pracy magisterskiej, która obrosła gęstym kurzem na półce. No cóż, wybrałam inne życie. Pozdrawiam po raz kolejny.

Wydaje mi się, że kiedyś ludzie zawierali małżeństwa (nie zawsze-ale jednak) bez wielkich porywow serca. Byl dobry kandytat, kandydatka, był pewien szacunek do siebie, rodzina doradzala-i brano śluby, w dużo mlodszym wieku niż teraz. Dziś, widząc nie do końca udane relacje naszych rodziców, brak uczuć, ognia, chcemy inaczej. Szukamy miłości, prawdziwej, pełnej, partnerstwa, dogadywania się jak kumple w związku. I chyba dlatego tak ostrożnie podchodzi się do tego. Poza tym i kobiety i mężczyźni są dzisiaj nieprzewidywalnymi, baby prowadzą intrygi, wykorzystują gości, faceci są czasem wrosnieci w dom rodzinny, zależni od mamy, taty, niesamodzielni, polegajacy finansowo na kobiecie. I dzieje się tak jak się dzieje. Dystans... chłód...pogoń za niewiadomo czym... i ludzie są tacy sami i podlamani. Pozdrawiam wszystkich, którzy utracili nadzieję. Pamiętajcie, że słońce wychodzi nawet po największym deszczu.

Każdy z nas szczęścia pragnie i szuka go w każdej godzinie,lecz nikt nie wie jak szczęście wygląda i choć go spotka- ominie...

Dużo prawdy! EGOIZM Stawiam na pierwszym miejscu!

Brawa dla autora za mówienie powoli i z przerwami! Rzadko spotykane!

Bardzo dobry materiał. Mądrość życiowa.

rozwiąże twój problem 1 nie będzie rozwodu jak nie weźmiesz ślubu 2 pokochaj siebie razem będziecie szczęśliwi mogąc się spełniać

Szukanie stalo sie norma a zycie w pojedynke tez jest fajne.

Trafiłeś w samo sedno. Materiał zajefajnie złożony !

Ciekawie I madrze powiedziane

Kiedys status kobiety samotnej byl bardzo,ale to bardzo niski, wprost beznadziejny , dlatego znosila swoj malzenski , czesto okrutny los, byleby nie zostac sama.

pragnę zauważyć że mnóstwo ludzi dozywa 90tki więc mówienie że 50 parolatka niedługo umrze jest niczym nieuzasadnione np moja mama do 50 roku życia opiekowała się alkoholikiem Kiedy się wreszcie rozwiodla uznala ze jest za późno na kolejny związek przeżyła jeszcze wiele spokojnych ale samotnych lat i umarła mając 75 i właściwie nigdy nie zaznala szczęścia w związku z mężczyzną uważam że zmarnowala zycie po prostu ja nie zamierzam brać z niej przykładu i tkwić w nieudanej relacji tylko dlatego że nie wypada się rozwodzić i co by ludzie powiedzieli Pan który robił ten film jest pewnie mlody i mysli ze po 50 tce to już jest głęboka starość odpowiadam więc zycie po 50 tce się dopiero zaczyna Kiedy dzieci się usamodzielnia i możemy nareszcie zająć się sobą i swoim szczęściem

1.Egoizm 2. Postawa roszczeniowa. 3. Skomplikowana psychika 4. Emocjinalna dominacja 5. Niewłaściwa ocena całościowa w związku.

Fajnie określony problem a rozwiązanie tego problemu ?

jestem gruby i brzydki, i na szczescie nie mam tego problemu

dzielnytata.pl/500+.htm Niszczy rodziny .... poczytajcie - bo coś co miało być piękne to jest głownym powodem rozstań drugą przyczyną wyprowadzki mam jest art 26kc§2

Świetny materiał zgadzam się z tym w pełni. Robili eksperyment na szczurach i gdy miały dobrobyt to im odbijało i sądzę, że z ludźmi jest podobnie. Do tego TV i Internet pokazuje nierealne życie, które sporo osób później chce przełożyć na swoje

Związek to nie jest prawdziwe szczęście

Ktos kto myśli ze człowiek po 50 nie znajdzie już miłości jest poprostu głupi

Nie wezma slubu- nie beda wiedzieli :(

A gdzie najważniejszy punkt? Czyli błąd co do osoby? Faceci przestali być mężczyznami... A kobiety chętnie takiego wykorzystają... P.s.z tymi szczęśliwymi związkami kiedyś, bym nie szalał bo ludzie brali to co mieli wokół siebie... A jak trafił się ktoś z innej wioski i chciał związać się z jakąś kobieta to z jej wiochy buractwo spuszczało wpierdol delikwentowi....

Dawniej mezczyzna zarabial na dom i czul sie panem teraz chce dalej czuc sie panem bez zarabiania na dom.

A wszystko to przez brak religii, ludzie zachowują się jakby nie było Boga, nie wiedzą czego chcą .