Alljit แอปพลิเคชันเพื่อหัวใจ 💓 พร้อมเป็นพื้นที่ปลอดภัยสำหรับคุณ พูดคุยระบาย เรียนรู้วิธีฮีลตัวเอง กับ Alljit ฟรี ดาวน์โหลดของ iOS apps.apple.com/th/app/alljit/id1549529345?l=th ดาวน์โหลดของ Android play.google.com/store/apps/details?id=com.alljit

กำลังเป็นแบบนี้เลย มีอะไรต้องทำ แต่กลัวที่จะทำมัน กลัวจะออกมาไม่ดี แล้วเวลาก็ล่วงเลยไป สรุปทำไม่เสร็จ มีปัญหาตามมา

Lazy Perfectionist ตรงกับตัวผมเลย พึ่งจะรู้จากบทความนี้ เป็นแบบนี้มาโดยตลอดจนเครียดสะสมหดหู่กับชีวิตนอนไม่หลับ นอนไม่เต็มอิ่ม ทำอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอันไม่สำเร็จสักอย่าง มีข้ออ้างตลอดแล้วมานั่งหดหู่โทษตัวเอง เอาใหม่ได้สักแปปก็กลับมาเหมือนเดิม ฟุ่งซ่าน โปรเจคมากมาย แต่ไม่กล้าทำคิดว่าตัวเองทำไม่ได้ บางอย่างก็ลงมือทำแล้วคิดว่ามันต้องเป็นแบบที่คิดแต่กลับไม่ใช่ก็เลยเฟล กลัวทำไม่ดีเท่าเขา กลัวทำแล้วผิดพลาด ชอบดูถูกตัวเอง กลัวล้มเหลวโดนดูถูกด่าว่า กลัวไปซะทุกอย่าง วนลูปมาเป็น10ๆปี ตอนนี้ชีวิตแย่มาก แต่คนอื่นดูเผินๆไม่เป็นอะไร ขอบคุณสำหรับบทความที่ดีครับ

ประสบปัญหานี้มาเกือบ 10 ปี ตั้งแต่สมัยมัธยมจนถึงช่วงหลังเรียนจบมหาลัย ตอนนี้เรารู้สึกว่าอาการนี้มันกำลังเริ่มดีขึ้นจากเมื่อก่อนมากๆเลยค่ะ เมื่อก่อนเป็นคนเยอะ โลกหมุนรอบตัวเอง ทุกอย่างต้องเป๊ะ คนนั้นต้องเป็นอย่างนี้ คนนี้ต้องเป็นอย่างนั้น ทุกอย่างต้องได้ดั่งใจ ทำตัวเป็นไม้บรรทัด ชอบตัดสินคนอื่น แล้วก็ขี้อิจฉา ต้องเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นตลอดเวลา ต้องดีต้องเก่ง ไม่งั้นแพ้ ถ้าอะไรผิดแผนนิดๆหน่อยๆ ทุกอย่างก็จะถูกรีเซ็ตทั้งหมด (หรือไม่ก็ระเบิดบึ้มไปเลย) แต่ระหว่างนั้นตัวเองก็หยิบจับอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอันสักอย่าง ผลัดวันประกันพรุ่งไปเรื่อยเปื่อย อันนี้ไม่สวยเลยอะ พรุ่งนี้ค่อยทำใหม่แล้วกัน (สรุปโปรเจคนั้นก็ไม่ได้ทำต่อ) วีคนี้ใช้เวลาไปหมดแล้ว งั้นค่อยเริ่มใหม่วันจันทร์ละกัน เป็นวันแห่งการเริ่มต้น อยากเริ่มต้นอะไรดีๆแบบเพอร์เฟค (ทั้งๆที่วันนั้นเป็นวันศุกร์ มีเวลาอีกตั้งสองวัน แต่ไม่ทำอะไรเลย เพื่อออ) ชอบตั้งเป้าหมายเว่อร์วังอลังการแบบที่ตัวเองทำไม่ไหว แล้วก็เฟล ถึงจุดนึง (ที่ระเบิดบึ้มไปแล้ว) ก็มานั่งด่านั่งว่าตัวเอง ว่าความล้มเหลวทั้งหมดนี้ มันก็เป็นเพราะเรานั่นแหละ ที่ไม่ได้เรื่อง บางครั้งก็มีแอบไปโทษคนอื่นอีก แล้วก็เอาหล่ะ ไม่เป็นไร เริ่มใหม่ ตั้งเป้าหมายแบบเท่แบบคูลที่สารรูปตัวเองเอาไม่อยู่ แล้วก็พัง วนลูปซ้ำซาก ชีวิตไม่มีเป้าหมาย วุ่นวายยุ่งเหยิงมาตลอดเกือบ 10 ปี จริงๆตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่ แต่ไม่หนักเหมือนเมื่อก่อน เริ่มแรก เราทำความรู้จักตัวเองก่อน ยอมรับตัวเองว่าเราต้องมีผิดพลาดบ้างนะ และไม่สามารถเพอร์เฟคได้ตลอดเวลา คือมึงไม่ใช่เครื่องจักร มึงเป็นมนุด กินขี้ปี้นอน อะไรที่มันไม่เป๊ะ ก็ผ่อนปรนบ้าง (ที่ไม่ใช่เผา) และที่สำคัญ ความขี้เกียจ แก้ได้ด้วยการลงมือทำเท่านั้น ใครจะไปรู้จักตัวเองดีเท่าตัวเราเอง เรารูั ว่าเรื่องนี้ เราขี้เกียจแน่ๆ ไม่อยากทำชัวร์ เลยชิงลงมือตัดหน้าจิตใต้สำนึกไปก่อน แบบเราขี้เกียจล้างจานมาก โคตรเกลียดเลย แก้ปัญหาโดยการ ตื่นเช้ามา ชิงล้างก่อนเลย ขี้เกียจแค่ไหนก็เดินไปล้าง ปัจจุบันก็ยังเกลียดอยู่ แล้วก็โคตรขี้เกียจเลย แต่ก็เดินไปล้างทุกเช้า5555555 อย่างที่สอง เลิกเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่น และเริ่มทำอะไรใหม่ๆที่ความกลัวไม่ประสบความสำเร็จเคยฉุดรั้งเราเอาไว้ ถ้ามันล้มเหลว ไม่เป็นไปดั่งใจหวัง เราเฟลได้นะ แต่เราจะไม่ฟีบ ไม่เหลวเป๋ว จมอยู่กับมันทั้งวันจนไม่เป็นอันทำอะไร ช่างแม่งมันบ้าง ใครมันจะประสบความสำเร็จไปซะทุกอย่างวะ 😂 อย่างที่สาม สำหรับเรา อันนี้ได้ผลมาก และเราชอบมาก ไม่รู้ไปจำมาจากไหน แต่อยากแนะนำ รู้สึกอัดอั้น รู้สึกไม่มั่นคง วิตกกังวล ไม่สบายใจยังไงให้เขียนระบายลงในกระดาษ อันนี้มันทำให้เราได้ทบทวนตัวเองได้ถี่ถ้วนขึ้น และทำให้เรารู้จักการปลอบประโลมตัวเอง ให้อภัยกับความผิดพลาดของตัวเองเป็น บางครั้งมันไม่มีใครรับรู้ถึงความผิดพลาดของตัวเราหรอก เพราะฉะนั้น เราต้องใจดีกับตัวเราเองบ้าง ไม่ต้องเข้มงวดอะไรขนาดน้าน จริงๆมีอีกหลายปัจจัยที่ทำให้เรามีอาการดีขึ้นจากสภาวะนี้ แต่หลักๆก็มีอย่างที่พิมพ์บอก คือพิมพ์ยาวที่สุด ยาวมากกว่าคอมเมนท์ทั้งหมดที่เคยพิมพ์ในรอบ 3 ปีที่ผ่านมาซะอีก 😂 คือเห็นว่ามีคนที่เป็นแบบเราเยอะมากเลยอะ เป็นกำลังใจให้ทุกคน และตัวเราเองผ่านมันไปได้นะคะ 🙏🏻

ทุกอย่างต้องสมบูรณ์แบบไม่ต้องการให้เกิดการผิดพลาด ข้อผิดพลาดเล็กๆน้อยๆที่คนอื่นมองข้าม เป็นเรื่องไม่น่าพอใจ น่าหงุดหงิด ไม่ได้ผัดวันประกันพรุ่งนะครับ แต่ปล่อยผ่านคุณภาพงานไม่ได้ ต้องการให้ทุกอย่างเป็นไปตามเป้าหมายที่วางไว้ ถ้ามันยังดีได้มากกว่านี้ ก็จะทำให้ดีที่สุด ทำได้ไม่ดีหรือมีคนอื่นที่ทำได้ดีกว่า ก็จะไม่ทำครับ

เป็นมาตลอดหลายปี รู้ตัวนะ แต่มันเฉื่อยชาจนทำให้ผลัดวันประกันพรุ่งไปเรื่อยๆ แล้วรู้สึกแย่กับตัวเอง เป็นวงจรอุบาทวนลูป สำคัญคือความกลัวความล้มเหลวจนไม่กล้าลงมือทำอะไร พยายามแก้ไขปรับปรุงตัวเองหลายครั้ง แต่ยังติดหล่มอยู่

เรากำลังเป็นเลยค่ะ และคิดว่าน่าจะเริ่มเป็นตั้งแต่ม.ปลาย ตอนม.4 เรียนได้ 4.00 เกรดดีตลอด เราพยายามทำทุกอย่างให้ออกมาดีมากๆ อ่านหนังสือเยอะมาก จนมาถึงช่วงม.6 รู้สึกไม่อยากทำอะไรเลย ความรู้สึกกระตือรือร้นมันหายไป เกิดข้อผิดพลาดหลายอย่างมาก คิดโทษตัวเองตลอด จนขึ้นมหาลัยวางแพลนอยากพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น แต่พอหลุดออกจากแพลนปุ๊บ ก็จะกลายเป็นโทษตัวเอง คิดอยากย้อนเวลาไปแก้ไขตลอด พอจะลุกขึ้นสู้อีก ก็จะกลับวนมาลูปเดิม ส่วนตัวตั้งเป้าหมายตัวเองไว้สูงจริง😢 เช่นอยากสอบได้เต็ม และมักกังวลก่อนสิ่งที่จะเกิดขึ้น สิ่งนึงที่เห็นชัดเจนมาก คือ งานเดดไลน์แล้วแต่ไม่กระตือรือร้นเลย ทั้งที่แต่ก่อน กลัวทำงานไม่เสร็จ กลัวส่งไม่ตรงเวลามาก แต่ตอนนี้เริ่มเฉยฉา😢

Perfectionist จะเลือกทำสิ่งที่ตัวเองชอบ แต่ถ้ามีสิ่งที่ไม่ชอบมาสะกิด ก็จะไม่อยากทำ ไม่พร้อมที่จะทำ และถ้าคิดอยากทำหลายๆอย่าง ก็จะเกิดความลังเลว่าจะทำอะไรก่อนดี คิดวางแผนเยอะจนไม่ได้ลงมือทำซะที

กลัวความผิดพลาด กลัวว่าทำออกมาแล้วจะไม่เพอร์เฟค ทำไปแล้วไม่เป็นไปตามที่คาดหวัง แม้ผิดพลาดนิดเดียว ก็หงุดหงิดไม่อยากทำแล้ว

เป็นหนักจนชีวิตหายไปหลายปีเลยค่ะ😢 เพราะมีปมตอนเด็กๆว่าทำอะไรผิดพลาดแม้แต่เล็กน้อยจะโดนพ่อดุแรงใช้เสียงดังมากจนเราติดกลัวความผิดพลาด แต่ตอนนี้พยายามเปลี่ยนมายเซ็ทตัวเองใหม่ให้ใจดีกับตัวเองชมตัวเองเวลาตัวเองทำอะไรพลาดเราก็บอกว่าไม่เป็นไรและก็พยายามใหม่นะ ตอนนี้สภาพจิตใจก็ดีขึ้นมากว่าแต่ก่อนละแต่ก็ยังเป็นพวกเครียดง่ายอยู่ดี😅

เราขอแนะนำคนที่กำลังฟังหัวข้อนี้ : หาคุณมีสภาวะนี้กับตัวเองอยู่ให้ดึงตัวเองกลับมาให้มากที่สุด อย่าปล่อยให้ตัวเองเป็นไปตามอารมณ์นั้น เราคือคนที่ตรงกับหัวข้อนี้ เราละเลยและบ่อยให้เวลาผ่านไปปล่อยให้สิ่งนั้นเกิดขึ้นเรื่อยๆ จนมันยากมากที่จะดึงคนที่ ไม่ขี้เกียจกับมาก่อนหน้านี้ยากมาก มันคือภัยเงียบที่อันตรายมากค่ะ

เขียนกระดานค่ะ ตั้งไว้ให้เห็น อย่าคิดแค่ในหัว มันจะจางไวมาก ตั้งไว้ 5-10 ได้ 3 ข้อ คือยังไงก็ได้ทำ ทุกวันเสาร์ ซักผ้า ถูห้อง โทรคุยกับแม่ เพื่อน น้อง ระบายเรื่องงาน ให้คำปรึกษาน้อง ส่วนวันอาทิตย์ ได้ทำตลอดค่ะ ออกกำลังกาย กินข้าว ขัดห้องน้ำ อาบน้ำ อ่านภาษาญี่ปุ่น ใน 1 วัน ก็มีช่วงพักค่ะ (แต่วันที่เป็นประจำเดือนจะนอนพักค่ะ ถือว่าพักรายเดือน) จ-ศ ทำงานถึง 2-3 ทุ่มค่ะ ส่วนอ่านหนังสือ อ่านตอนนั่งรถ ถ้าสมัยอยู่เมือง ก็อ่านบน BTS 25 นาที ได้4-10 หน้า แต่พอย้ายมาอยู่ต่างจังหวัด 7 นาทีถึง อ่านได้แค่ 2-3 หน้า เพราะระยะทางใกล้ ก็ยังอ่านค่ะ ค่อยๆ สะสมไปเรื่อยๆ ตอนนี้อ่าน ชีวิตเรามีแค่ 4,000 สัปดาห์ แนะนำหนังสือจัดการเวลาค่ะ และแนะนำว่าอย่าดูซีรี่ย์ หรือเล่นเกมส์เป็นกิจกรรมแรกๆ ก่อนทำอย่างอื่น ไม่งั้นไหลยาว ไม่ได้ทำอย่างอื่นต่อค่ะ มันเพลิน ติดๆ ไป55

- อะไรที่ทำแล้วมันไม่สมบูรณ์แบบ ไม่ได้ตามที่คาดหวังก็ไม่อยากทำ ไม่ยอมลงมือทำสักที - บางอย่างบางทีตามเนื้องานก็ไม่ได้ผิดไม่จำเป็นต้องแก้ แต่เป็นตัวเราที่ไม่ยอมตัวเอง ต้องแก้ให้ได้แก้อยู่อย่างนั้นให้มันเหมือนกัน ต้องให้เหมือนกันทุกจุดให้เป็นแพทเทิร์นเดียวกัน งานเสร็จช้าไม่เป็นไร แต่งานต้องเพอร์เฟค (ในแบบของเรา)

เป็นแต่เด็กเลยค่ะ เพราะแม่ดุมาก หากทำอะไรผิดพลาด จะโดนตำหนิหนักมาก จนทำให้เป็นคนทำไรช้า หนักมากๆเข้า ก็ไม่ทำซะเลย ใช้ชีวิตเรื่อยมาจนถึงช่วงสัก 30 กว่าๆ (ใกล้ 40) กลับไปอ่านงานเก่าๆของตัวเองที่เขียนส่งเจ้านายสมัยทำงานใหม่ๆ มองเห็นจุดที่อยากแก้ใหม่เยอะเลย ทั้งๆที่ตอนนั้นก็คิดว่า มันสมบูรณ์แบบแล้ว จึงเข้าใจว่า "มันจะไม่มีงานที่ดีที่สุด" มันจะแค่ "ดีที่สุดสำหรับตอนนั้นเท่านั้น" หลังจากนั้น เลยไม่ได้คิดมาก แค่คิดให้รอบคอบ (ไม่ใช่คิดมาก-คิดวน) แล้วลงมือทำเลย ให้งานเสร็จ เพื่อให้คนอื่นเขารับไม้ต่อ และ process จะได้หมุนไปได้ สุดท้ายนี้ "ชีวิตของคน เป็นกระบวนการเรียนรู้สิ่งต่างๆไปทุกๆวัน หลายอย่างที่ทำผิด เพราะเราแค่ไม่มีทักษะ + ประสบการณ์ ไม่ใช่ว่าเราไม่เอาไหน" และถ้าเมื่อไหร่เหนื่อยกายเหนื่อยใจ ก็พักค่ะ พอดีขึ้น ค่อยว่ากันใหม่

คนที่บอกว่าเป็นข้ออ้างของคนขี้เกียจมันไม่ตลกนะ มันมีอยู่จริงๆ ติดความสมบูรณ์แบบ ถ้าทำไม่ดี ก็ไม่อยากทำ นอนคิดเยอะแยะ ว่าจะทำอะไรบ้าง มันต้องออกมาแบบนี้ ออกมาตามที่หวัง แต่พอเจอปัจจัยต่างๆที่ทำให้มันกระทบ และไม่เป็นตามนั้น ก็นอยด์บ่อยๆ 😂 มันเลยไม่อยากทำ เราเป็นคนที่ตอนเด็กเก่งมาก แต่พอทำอยู่คนเดียว โตมาเลยไม่ทำละงี้ 😂

กำลังเป็นอยู่เลยค่ะ เป็นมา 10 ปีแล้ว กลัวพลาด กลัวผิดหวัง กลายเป็นชีวิตถอยหลังลงคลองมาเรื่อยๆ ขอบคุณมากนะคะ ที่ทำคลิปนี้ออกมา จะเอาไปปรับใช้ดูค่ะ ❤😊

เป็นอยู่เลยค่ะ วางแผนอย่างดี หาข้อมูลตลอดเวลา สรุปพอจะทำ นอนเป็นผัก ยกเว้นอะไรที่ต้องส่ง จวนตัวจริงๆถึงจะทำ รู้สึกแย่กับตัวเองมากเลย ทำไมขี้เกียจขนาดนี้ กลายเป็นเสียเวลากับเรื่องไร้สาระเก่งมากๆ ก็เลยแยกไม่ออกว่าเราเป็นคนขี้เกียจประเภทไหนกันแน่ กลัวว่าจะเป็นการคิดเข้าข้างตัวเองไปอีกว่าเป็น พวก lazy perfectionist

ตอนแรกคิดว่าเป็นซึมเศร้าไม่อยากทำอะไร แต่ความเป็นจริงคือตัวเราคาดหวังที่จะต้องทำให้ดี ความจะต้องสมบูรณ์แบบมันบั่นทอน สุดท้ายก็หมดเอนเนอร์จี้ lazy perfectionist มันตรงสุดๆ🥹😩

เราน่าจะเป็นเลยค่ะ ย้อนกลับไปตั้งแต่ก่อนมีโควิด เราเริ่มเบิร์นเอาท์ จริงๆ นี่ก็เพิ่งรู้จักศัพท์นี้ตอนนั้นเหมือนกัน มันเริ่มจากหมดไฟ ไม่อยากทำอะไร รู้ว่าถ้าไม่รีบกระเตื้องตัวเองอนาคตต้องแย่แน่ๆ ก็พยายามดึงตัวเองสารพัดวิธีแต่ก็วนลูปเดิม พยายามแต่ไม่สำเร็จ แล้วก็ยิ่งดิ่งๆ แต่ไม่รู้เป็นความโชคดีหรือโชคร้ายที่ช่วงนั้นต่อให้เราไม่ทำอะไร ก็ยังมีเงินเก็บให้ประทังชีวิต เราก็อยู่กับตัวเองจนโควิดผ่านไปเราก็ยังเหมือนเดิม มีช่วงหลังที่ฟังคลิปพัฒนาตนเองเยอะๆ ก็เริ่มช่วยได้บ้าง แต่ก็ไม่ใช่ปุบปับนะคะ เหมือนค่อยๆ สะสมมากกว่า เราฟังเยอะมาก แต่ที่เปลี่ยนที่สุดน่าจะเป็นการเขียนเวลาชีวิตว่าเหลืออยู่เท่าไหร่ จากนั้นก็เริ่มใส่ใจตัวเอง จากการออกกำลังกายก่อน แต่แรกๆ ก็มีทำบ้างหยุดบ้าง ยาวค่ะ ถ้าจะเล่า มันมีจุดไขว้เขวระหว่างทางเยอะมาก สรุปเลย ตอนนี้ก็ยังไม่ได้กลับมาเต็มที่ร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ก็ทำอะไรเสร็จเป็นชิ้นเป็นอันได้แล้ว แบบพอกล้อมแกล้ม ถึงผลลัพธ์มันจะไม่เปรี้ยงปร้าง แต่ก็ดีกว่าช่วงหลายปีที่ผ่านมามาก ขอบคุณคอนเทนต์ดีๆ ที่ทำให้เราได้คิดทบทวนตัวเองค่ะ 🙏

Lazy Perfectionist ใช่เลยเราเป็นแบบนี้เลยคือถ้าคิดว่าจะทำอะไรใด้ไม่ดีเราจะไม่อยากทำมันหรือไม่ทำเลยความรู้สึกแบบนี้มันเป็นมากขึ้นเลื่อย ขนาดที่ว่านั่งมองงานตัวเองอยู่สามวันไม่ทำเพราะคิดว่าตัวเองจะทำมันไม่ดีย้้ำคิดย้ำทำรู้ตัวอีกทีก็ถึงวันที่ต้องส่งงานแล้ว เราจะส่งงานช้าผิดนัดส่งงานลูกค้าบ่อยมากเราไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้เลย...และบ่อยคร้ังที่เราไม่พอใจกับงานตัวเองแต่พอส่งงานลูกค้ากลับชอบแบบนี้มั้งที่ยังให้เรายังมีลูกค้า..ปล.เราเป็นฟรีแลนซ์

ฟังแล้วใจสั่นเลย มันตรงกับตัวเรามากๆ รู้สึกกับตัวเองแบบนั้นจริงๆ

เห็น lazy perfectionist ครั้งแรกตอนตัวเองเล่นควิซแล้วได้ต้นอ่อนพืชมา 😂 คำอธิบายจริงมาก เราไม่กล้าจนกลัวจนแพนิคจน give up ชีวิตไปเลย เป็นมานานหลายปี อยากเลิกเป็นเหมือนกัน

เป็นอยู่บ่อยๆค่ะ ตอนแรกไม่รู้ว่ามันเรียกชื่อว่าอาการอะไร พอฟังเลยรู้ว่าเราอาจอยู่ในอการ Lazy Perfectionist นึกว่าตัวเองไม่เก่งไม่เอาไหนเลยเมื่อเทียบงานตัวเองกับคนอื่นทีเฟอร์เฟค ก็ขาดความมั่นใจไป เหมือนเราพยายามสร้างผลงานอะไรบ้างอย่างทุ่มแรงและเวลาไป แต่ไม่ออกมาดีเฟอร์เฟคสมบูรณ์แบบเท่าที่เราคาดหวังไว้มันก็เฟลน้อยใจตัวเองค่ะ ไม่ค่อยกล้าโชว์ผลงานตัวเองให้คนอื่นเห็นเพราะกลัวมันไม่ดีพอไม่สมบูรณ์ในสายตาคนอื่น จนเริ่มไม่กล้าทำงานบ้างอย่างให้เสร็จแล้วผลักวันไปเรื่อยๆ ทั้งที่จริงเราอาจตั้งความหวังสูงกับตัวเองมากไปแทนที่จะทำทุกย่างไปตามความสามารถตัวเองหรือยอมรับในเป้าหมายบนพื้นฐานก่อน จะลองสู้ๆและพยายามปรับมุมมองตัวเองดูนะคะ เป็นกำลังใจให้คนอื่นที่เจออาการแบบนี้เช่นกัน จะบอกว่าคุณไม่ใช่คนๆเดี่ยวที่เป็นแบบนี้ค่ะ ✌

อย่ากลัว “อดีตที่น่าอาย” ค่ะ ยอมรับไปเลยว่าเดี๋ยวมันจะต้องโดนล้อแน่ๆ ชิงซ้อมล้อตัวเองไปก่อนเลยหนึ่งแมช พองานออกมาน่าอายจริงๆมันแอบกลายเป็นเรื่อง ‘ไม่ได้เกินคาดเท่าไหร่หนิ‘ ไปเฉยเลย อายก้อายดิวะ แต่ทำเสร็จละ แก้ได้ค่อยแก้รอบหน้า แก้ไม่ได้ก็ทนอายไป วันข้างหน้ายังมีเรื่องน่าอายรออยู่อีกเพียบ

ก่อนหน้านี้จะไปสอบ คะแนนเต็ม 120 ผ่าน 60 แต่เราตั้งเป้าหมายไว้ 100 เพราะอยากได้คะแนนเยอะๆ อ่านหนังสือสอบล่วงหน้าประมาณ 1 เดือน หลังเลิกงาน ทุกวันจะอ่านหนังสือ เสาร์อาทิตย์ไปคาเฟ่ ร้านกาแฟ อ่านหนังสือ กลับมาห้องอ่านหนังสือ วางแผนทุกอย่างเป๊ะๆ วันนี้ต้องทำอะไรบ้าง ต้องได้อะไรบ้าง เพื่อไปถึงวันนี้เราจะได้อะไรบ้าง ทุกอย่างถูกวางไว้หมดแล้ว จนสุดท้ายควาทเหนื่อยสะสม ความเครียด ความกดดัน ทั้งจากงานทั้งจากการอ่านหนังสือ ผลักเราเข้าสู่ภาวะเบิร์นเอ้าท์ คือ ไม่ทำอะไรเลย ไม่อยากคุยกับใคร ไม่อยากไปทำงาน ไม่อยากอ่านหนังสือทั้งๆ ที่มันเป็นสิ่งที่เราชอบมากๆ แล้วไม่ใช่ว่าไม่ชอบแล้ว ยังคงชอบอยู่ แต่มันแค่ยังไม่อยากทำอะไรเลย ณ เวลานั้น สรุปคือ เกือบจะประสาทกิน ต้องค่อยๆ คุยกับเพื่อน ปรับความคิดในเข้ารูปเข้ารอย เราอาจจะจมกับความคิดว่าต้องเก่ง ต้องทำให้ได้ดีเพราะสังคมที่เราอยู่ปัจจุบันมีแต่คนเก่งเต็มไปหมด แต่เราลืมคิดไปว่าคนเหล่านั้น อายุมากกว่าเราเป็น 10 ปี เราไม่ฉุกคิดเลยว่าเราได้แค่นี้มันดีแค่ไหน ไม่ต้องทำให้ได้เท่าเค้า ณ ตอนนี้ ไม่ appreciate สิ่งที่ตนเองมี เห็นเขาเก่ง อยากเก่งให้ได้แบบเค้า จนตัวเองจะตายเอา แต่ตอนนี้คิดได้แล้วก็ถือว่าดี แต่ยังไม่กลับมาเป็นตัวเองแบบสมบูรณ์ที่สุด แต่ถือว่าเป็นบทเรียนที่สำคัญมาก❤ ขอบคุณที่มาพูดเรื่องนี้นะคะ

ชอบการนำเสนอของช่องนี้มาก ให้สาระความรู้และการให้เกียรติกันระหว่างผู้ร่วมสนทนา... หลายๆช่องนำเสนอแบบกากๆเกรียนใช้ภาษาที่ไม่น่าฟัง จนน่าสะอิดสะเอียน ทั้งๆที่เนื้อหาสาระน่าสนใจ ขอชื่นชมจากใจจริงครับ

หาคู่แข่ง - เป็น solution นึงที่เอาเพื่อน ๆ ในกลุ่มที่สนใจในเรื่องเดียวกัน เช่น ต้องเรียน ต้องสอบ course online มันแข่งกันเรียน แข่งกันสอบ ได้ความรู้ที่สนใจ และสนุกในการสลับกันถ่มถุย

ชอบบบ 1วัน3นาที ขอบคุณนะคะ❤❤

ขอบคุณมากๆเลยนะคะ เพิ่งได้มาฟังจากช่องครั้งแรกเลย ❤ โดนหลายจุดมากๆ ตอนนี้เราก็กำลังพยายามดูแลใจตัวเองอยู่ค่ะ

มันตรงแบบสุดๆเลย😢 อยากเปลี่ยนพฤติกรรมมาก เพราะล่าสุดก็ร้องไห้เพราะเครียดกับอะไรแบบนี้มากๆ คาดหวังไว้สูง แต่ขาด passion ให้การทำต่อ ล้ากับการทำงาน แล้วยิ่งโดน comment จากหัวงาน มันยิ่งทำให้เราคิดมากคิดเยอะ โทษตัวเองว่าทำไมไม่เต็มที่ให้มากกว่านี้

กำลังเป็นอยู่ตอนนี้เลย Lazy Perfectionist

ของเราเกิดจากการ Burnout เลยค่ะ เพราะทำงานหนัก และเจอความเครียดและแรงกดดันสูงมากมาก่อน พยายามจะปรับจากการตั้งโกลเล็กๆให้สำเร็จ เพราะชอบเวลาทำอะไรสำเร็จตามเป้า หล่อเลี้ยงใจด้วยความสำเร็จเล็กๆอยู่ค่ะ

ขอบคุณนะคะที่รวบรวม จัดเตรียม ข้อมูลน่ารักๆ จึ้งๆ มาแชร์กันค่ะ ❤

My perfectionism seems to be my only imperfection.

ขอบคุณมากๆเลยครับ กำลังอยู่ในจุดนี้แล้วไม่รู้เลยว่าต้องจัดการยังไง ขอบคุณที่ช่วยดึงขึ้นมานะครับ❤❤❤❤❤

Set มันออกมาในสถานที่ ที่เรามองเห็นทุกวัน แรกๆมันจะฝืนมาก แต่ถ้าทำแบบนี้สม่ำเสมอ จนเป็นสัน…..ได้ มันจะไม่รู้สึกกดดัน ไม่รู้สึกเหนื่อย เพราะเราเต็มใจทำมัน และเราจะภาคภูมิใจในตัวเอง ที่เราทำมันสำเร็จค่ะ ❤

เจอคลิปนี้ใน x เลยลองมาฟัง ปีนี้หนูซิ่วอยู่บ้าน เหมือนจะไม่เครียดแต่เอาจริงๆหนูคิดเรื่องนี้ทุกเวลาจริงๆ ใจมันก็อยากทำอยากอ่านหนังสือนะ มันไม่ใช่ความขี้เกียจแบบที่เราไม่อยากทำแบบตอนเด็กๆ แต่แค่พอหนูรู้สึกว่าจะทำอะไรสักอย่างมันก็คิดนำไปก่อน มันยิ่งทำให้ไม่อยากทำ ไม่รู้จะอธิบายยังไงคือมันไม่ใช่แบบว่าเห้ยไม่อยากอ่านเลยนอนเล่นดีกว่าเล่นโทรศัพท์ชิวๆ แต่มันคือต่อให้นอนเล่นหนูก็ยังคิดอยู่เหมือนแต่แค่ไม่ได้ไปทำมัน คิดไปคิดมาในเมื่อไม่ว่าทางเราไหนเราก็คิดอยู่ดี แต่ลองลงมือทำก่อนดีกว่าไม่ได้ทำ ปีหน้าหนูจะมา recap ชีวิตตัวเองอีกรอบจากเม้นนี้ เจอกันปีหน้าจากตัวชั้นเอง

ดีมากเลยค่ะ

ขอบคุณ

เป็นมา 4-5ปีแล้ว อยากจะหลุดวังวนแบบนี้เหมือนกัน แต่ก็กลับมาที่เดิมตลอดเลย

ขอบคุณมากครับ หลังๆ มีอาการนี้โดยไม่รู้ตัว เริ่มเอาตัวเองไปเทียบกับคนที่สำเร็จหรือความสำเร็จของตัวเองในอดีต แล้วทำให้ไม่อยากลงมือทำอะไร หรือเลื่อนสิ่งที่จำเป็นต้องทำ หนีไปทำอย่างอื่นก่อน จนชีวิตไม่ก้าวหน้าไปไหน คลิปนี้เหมือนกระจกสะท้อนตัวเองมาก และได้คำแนะนำดีๆ มาปรับใช้ด้วย ขอบคุณอีกครั้งครับ

เป็นค่ะ ขอบคุณมากค่ะ

กำลังเป็นแบบนี้อยู่เลยค่ะ

ขอบคุณมากเลยนะคะ ใช่เลยยยอ่าาา❤❤❤

Thanks!

กำลังต่อสู้กับธีสิส อยู่เลยค่ะ ด้วยความlazy

โอ้มายก้อด เพิ่งรู้ว่ามันมีชื่อเรียกด้วยค่ะ เป็นมาตลอดเลยค่ะ 😭

พึ่งรู้ว่าตัวเองอยู่ในภาวะนี้เลยค่ะ น่าจะเริ่มตอนป.4 จนตอนนี้ม.2 เป็นเรื่อยๆแต่ก็ดีขึ้นเพราะเพื่อน ตอนมีเพื่อนคืออยากทำพร้อมกันต่างคนต่างช่วยกันทำ แต่ตอนนี้แยกย้ายกันไปเลยทำให้มันเริ่มมาอีก เขียนงานไม่ได้เพราะไม่ชอบลายมือตัวเอง งานอดิเรกไม่สามารถเพลิดเพลินไปกับมันได้อีกแล้ว สุดท้ายก็ไม่อยากเริ่มต้นทำอะไรต่ออีกเลย ความชอบทั้งหมดเริ่มน่าเบื่อ ความสุขไม่กี่อย่างตอนนี้คือเพื่อนกับเพลง ซึ่งก็เป็นความสุขที่อยู่ไม่นานเท่าไหร่ อยากเปลี่ยนตัวเองมากแต่ไม่รู้จะทำยังไงจนตอนนี้ยอมรับมันไปแล้วว่าแก้ไม่ได้เพราะคอดว่ามันเป็นนิสัยติดตัวไปแล้ว

ชอบบบบบ เสียงละมุนมากเลยค่ะ❤❤

คิดว่าน่าจะเป็นอยู่นะ คือเราจะตั้งเป้าให้ตัวเองค่อนข้างสูง สูงแบบเกินไป คาดหวังกับชีวิตตัวเองเยอะ เราจะต้องหางานทำเพื่อให้ได้เงินเยอะๆนะ ก็จะตั้งใจหางานๆๆ สมัครไปทุกที่ที่อยากไป แต่ไม่มีแม้แต่การโทรเรียก จนรู้สึกว่า มันผิดพลาดที่อะไร ทั้งที่เราทำงานได้ดีในที่ปัจจุบันนะ เรายังเก่งไม่พอหรอ จนรู้สึกนอยไปเลย ไม่หาแล้ว เราคงเก่งไม่พอ ก็ปล่อยจอยไปได้พักนึง แล้วก็เหมือนพยายามดีดตัวขึ้นมาอีกครั้งพร้อมคำถามว่าทำไมวะ หรือเราต้องเรียนเสริม พอคิดได้แบบนั้นก็หาเรียนตอนนั้น เดี๋ยวนั้น พลังมาพร้อม 1 วันเรียนได้ 3-4 บท ดูทุกคลิป พอเริ่มวันที่2-3 เริ่มข้าม เริ่มหมดแรง แต่ก็ฝืนจนเรียนจบได้ แล้วยิ่งเบื่องานที่ทำอยู่ รู้สึกไม่มีอะไรเลย มีแต่เดิมๆ ก็จะพยายามหาอะไรทำอยู่ตลอดเวลา พอหา ทำ แล้วก็เบื่อ วนลูปอยู่แบบนี้ในทุกๆวัน รู้สึกรำคาญตัวเองมากก จากที่เป็นคนอยู่ในกรอบบางทีก็เริ่มผลัดวันประกันพรุ่ง บทเอนเนอร์จี้มันจะมาก็มา นึกอยากจะไปก็ไป แล้วมันทำให้เราเสียสุขภาพจิตอ่ะ มันนอย มันเบื่อ มันขี้เกียจ แต่เป้าหมายไม่ต่ำลงเลย เวลารีแคปแต่ละเดือนของตัวเองว่าได้อะไรบ้าง ผ่านมาครึ่งปีไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เป้าหมายที่ตั้งไว้ก็ยังไปไม่ถึง มันทำให้เรารู้สึกไม่พอใจตัวเองที่เมื่อไหร่จะประสบความสำเร็จอ่ะ เมื่อไหร่จะทำได้อ่ะ แต่บางอย่างก็พยายามกระเตื้องตัวเองสุดๆ แต่ก็ผ่านไปได้แบบเหนื่อย 😩

กำลังเป็นอยู่เลย แล้วก็สงสัยมากว่าตัวเองเป็นอะไร มันขี้เกียจ ไม่อยากทำอะไรไปหมดเลย 😢 ขอบคุณมากนะคะสำหรับอีพีนี้❤

เป็นแบบนี้เป๊ะเลยค่ะ ทุกอย่างเลย 🥹

มันเป็นความรู้สึกที่ ถ้าเราทำให้ดีไม่ได้ เราก็ไม่อยากจะทำมัน มันคือนิสัยที่เราต้องการจะทำทุกอย่างให้ได้ร้อยเปอเซ็นต์ หรือร้อยยี่สิบเปอเซ็นต์ ถ้าทำแล้วไม่ได้ร้อย ไม่ทำมันก็ได้ 🥲 มันไม่ใช่ขี้เกียจจะทำสิ่งนั้น แต่มันกลายเป็นขี้เกียจเพราะเราจะต้องทำมันให้ได้ร้อย แล้วจะขัดใจถ้าเราทำอะไรแล้วมันไม่เต็มร้อย บางคนก็บอกว่าถ้างั้นก็ทำไปสิ ทำไปก่อน ได้ครับ แต่ด้วยนิสัยที่เป็นคนเสพย์ติดความเต็มร้อย มันเลยย้อนแย้งในตัวเอง คิดไปคิดมาสุดท้าย ไม่ทำ 😮‍💨

บางสิ่งบางอย่างเราเคยทำมันได้นะคะ แต่เดี๋ยวนี้ทำไมทำไม่ได้ แต่มันก็ไม่มีแรงผลักดันในการทำอีก สุดท้ายแล้วเรากลายเป็นคนผลัดวันประกันพรุ่ง ไม่อยากเป็นแบบนั้น แต่เราก็ต้องต่อสู้กับตัวเองต่อไป เป็นกำลังใจให้ทุกๆ คนค่ะ 😊

เครียดมากค่ะ😢 อยากออกไปจากวงโคจรนี้ อยากออกจากสภาพแวดล้อมที่เป็นอยู่ รู้สึกว่าสภาพแวดล้อมที่อยู่ ทำให้เกิดภาวะนี้ค่ะ

🙏😢 thank you

เห็นตอนแรก ไม่กล้าฟังเลยค่ะ รู้เลยว่าจะตรงกับตัวเอง แต่ตัดใจเข้ามาฟังเพื่อหาทางแก้ไข ✌️✌️✌️

เป็นเยอะเลยย ตอนเขียนการตูน animation ครับ อยากวาดสวยๆ ลงสีหลายๆ layer พอวาดแล้ว เละ เบี้ยว ลงสีเลอะเทอะ หลายๆรอบจะเริ่มเหนื่อย ยิ่งจะวาดหลังเลิกจากงานก็จะ หมดแรง โบ๋เบ๋ 😅😅😅

ความขี้ เกียจ กับความเบื่อหน่ายในเรื่องบางเรื่องแล้วเมื่อเราเบื่อแล้วเราไม่อยากเข้าไปทำเพราะเบื่อหน่าย​แต่ใจรักใากกับสิ่งที่ทำ เหมือยกันใหมกับขี้เกียจ

ชอบเป็นแบบ อยากทำ แต่ถ้าไม่พร้อมหรือไม่มีแรงใจก็ไม่ทำซะงั้น แต่พอเห็นสิ่งใดๆหนึ่งๆคือมันจะมีความรู้สึกอยากทำ อยากได้ แบบฉันทำได้ๆ แต่จริงๆไม่ทำ สังเกตจากตอนเด็กได้การบ้านจะขก.ทำ เพราะไม่มีความอยากทำ แต่งานมันกลับเสร็จได้เพราะการเป็นการบ้าน ถ้าไม่โดนบังคับส่งก็คือ งานจะแย่ และไม่เดิน😅 เหมือนงานบ้าน ถ้ากวาดๆแต่ไม่สะอาด เรียบร้อย ก็ไม่กวาดดีกว่า😂 คือไม่ชอบทำหลายๆครั้ง แต่ชอบทำครั้งเดียวดีๆ เช่นกันกับล้างจาน จะล้างครั้งเดียว/วัน

เมื่อก่อนก็เป็นแบบนี้เลย ถ้าทำไดเไม่สุด ก็ไม่อยากทำ แต่เดี๋ยวนี้เอาแค่ฝึกร้องเพลงวันละนิด เต้นวันละหน่อย ฝึกดนตรีต่อเนื่องก็พอใจแล้ว ให้เก่งแค่ไหนถ้าไม่ลงมือทำ ไม่ฝึกฝน มันก็ไม่มีประโยชน์หรอกนะ ค่อยๆ ทำไปดีสุด

เนื้อดีค่ะ มีวิธีแ้ไขให้ด้วย

ใช่เลย เป๊ะมากค่ะเหมือนกำลังเป็นอยู่😂

เป็นแบบนี้เลย😕

พี่ใช่เจ้าหนูจำไมค์ ในช่อง behind history มั้ยคะ เสียงคล้ายกันมาก

เราก็นิสัยแบบนี้ค่ะ แต่เพิ่มเติมคือชอบเพ้อฝันเห็นภาพตัวเองประสบความสำเร็จนู้นนี่ แต่กลับผัดวันประกันพรุ่งประจำำำำำ พอหมดวันก็จะผิดหวังกับตัวเองและสัญญาว่าคราวหน้า คราวหน้า คราวหน้า จะทำแน่นอน สรุปไม่ได้ทำ😢 ฟังคลิปนี้คือเริ่มมีไฟแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ❤

บางทีทก็ออกมาในรูปแบบ ขอนั่งคิดก่อนด้วยนะ ขอวางแผนก่อน บางทีแค่จัดตู้เสื้อผ้าใหม่ อยากลงมือทำ แต่ขอให้มีภาพในหัวที่ชัดเจนก่อน จะได้เริ่ม 1 2 3 ถูก แล้วไปตามสเต็ปที่วางไว้ ต้องดูก่อนว่าต้องซื้ออะไรใหม่ไหม ชั้นอันไหน ยังไง ให้รู้สึกว่าพร้อมแล้วทำ แล้วสำเร็จเลย ไม่อยากทำไปกลางคันแล้ว ขาดอันนั้น แบบนี้ไม่ลงตัว ต้องทำใหม่ เลยกลายเป็นปัญหาตามมาอีก บางอย่างไม่เริ่มก็ไม่รู้ปัญหา บางอย่างคิดไว้แล้วแล้วมันไม่ใช่ ต้องมารื้อ วางแผนความคิดตัวเองใหม่อีก กว่าจะเริ่มได้บางทีก็ดูเหมือนคนขี้เกียจเพราะเอาแต่นั่งหาข้อมูล นั่งคิดวางแผน ไม่ลงมือทำ

ความขี้เกียจ ทำเราเข้าใจคำสอนของศาสนาพุทธ 😊

เคยให้คำปรึกษา น้องในทีมคนนึง ให้เค้าลองตั้งจากเป้าหมายเล็กๆก่อน เค้าเลยตั้งจากเป้าหมายที่เล็กสุดๆแบบไม่สามารถเล็กกว่านี้ได้แล้ว แต่สุดท้ายเค้าก็ไม่ทำ สุดท้ายเค้าก็failกับตัวเองหนักกว่าเดิม แบบนี้ควรแก้หรือให้คำปรึกษาต่อยังงัยดีครับ

รู้สึกตัวเองกำลังเป็นภาวะนี้เลยค่ะ ขอบคุณที่ทำให้เข้าใจตัวเองมากขึ้นนะคะ

Lazy = ความจริง Perfectionist = ข้ออ้างให้คนขี้เกียจรู้สึกดี กับความขี้เกียจของตัวเอง กรูก็เป็นครับ😅

ขาดข้อมูลต่าง​ ๆ​ ที่หาเองได้ครบ​ ต่อเนื่อง​ ขาดช่วง... ขาดพลังจากร่างกายที่พังสะสมเสริมจากสาเหตุตนที่ทำแล้วไม่ดีพอ​ สิ่งแวดล้อม​ที่เหนต่างซ้ำ​ ๆ รึขาดคนใดที่มาส่งเสริมเติมสนับสนุน​ในสิ่งที่ยังไม่ถึง... ขาดความกลมกลืน​ รึนิสัยของคนที่ไม่ลงรอยเหตุผล​ รึเหตุการณ์... ขาดสมองที่​สามารถ​แล่นได้ต่อเนื่อง​ รึมีสิ่งใดมาชงัก​ความคิดต่าง​ ๆ​ โดยไม่​สร้างสรรค์... ของทุกสิ่งอย่างที่สร้างวาง​ ลงหลัก​ ปัก​หมุด​ได้ตรงตามเรื่องนั้นเรื่องใด​​ ...

เข้าใจมากๆเลยค่ะ เหมือนกำลังนั่งฟังชีวิตตัวเองอยู่เลยค่ะ ถ้ารู้สึกว่าไม่พร้อม ไม่เก่งพอจะทำหรือทำแล้วเราจะไม่ได้ผลลัพธ์ดีจะชอบผลัดไปก่อน เดี๋ยวค่อยทำ หรือไม่ก้ไม่ทำไปเลย 😢 ปล.เพิ่งเคยฟังช่องนี้เป็นคลิปแรกค่ะ ชอบโทนเสียงของทั้งคู่มากค่ะ ฟังสบายมากๆฟังแล้วสบายใจสุดๆ เดี้ยวจะตามไปฟังคลิปอื่นต่อนะคะ

มีทางรักษามัยครับ เป็นอยู่ มันกระทบชีวิตประจำวันมากครับ

ตรงเรา 100% เพื่อนเคยบอกว่าเราเป็น

เพิ่งเจอคำตอบที่หามานาน

ฮือ relateกับเทปนี้มากๆ ชอบตั้งเป้าหมายไว้สูงๆพอทำไม่ได้ก็มานอยกับตัวเอง 😢

ไม่เป็นไรนะตัวเรา ภาวนาให้ตัวเองและทุกๆคน มีความสุขนะ

เป็นบ่ิอยเลย

ตัดอารมณ์เชิงลบให้ไว ชีวิตจะดีขึ้นแน่นอนค่ะ

มันใช่ไปหมดเลยค่ะ

มวยมิ้นน่ารัก

เป็นแบบนี้เลยครับยังโทษตัวเองอยู่ทุกวัน ขอบคุณตัวเองงที่เจอคลิปนี้ ส่วนตัวผมเป็นdek67 ตอี้ซิ่วอ่านหนังสืออยู่บ้านเตรียมเป็นdek68 จะอ่านหนังสือในส่วนที่ตัวเองทำได้และเข้าใจอันไหนที่ทำไม่ได้เราก็จะไม่ทำ จนคะแนนออกมาไม่ค่อยเท่าไหร่ ตอนนี้ฝืนตัวเองอ่านสิ่งที่ผิดพลาดได้ประมาณ10วันแล้วรู้สึกดีขึ้นมากๆถึงแม้เราจะเข้าใจมันยังไม่ได้มากมายแต่ก็รู้สึกสบายใจ ตอน ม.ปลายเรียนดีมาตลอด พอมาถึงจุดนี้ไม่อยากจะเชื่อตัวเองโทษตัวเองซ้ำเสียใจฟุ้งซ่านอยู่เป็นเดือนตั้งแต่ช่วงพฤษภา พึ่งมาเริ่มเตรียมตัวได้ช่วงปลายมิถุนา ฟังคลิปนี้แล้วสบายใจ ปรับความคิดได้ว่าคนเราไม่ต้องเก่งต้องเป๊ะตลอดอย่างที่เคยเป็นๆมา มีผิดพลาดกันได้บ้าง

เป็นแบบนี้เลยค่ะ เพราะเข้าใจว่าตัวเองมีศักยภาพทำได้แค่ไหน แต่ไม่ว่าคนนอกบ้านจะยอมรับและชื่นชมมากแค่ไหน แต่ไม่เคยดีพอสำหรับพ่อแม่อยู่ดี หรือกำลังทำตามขั้นตอนที่คิดไว้อย่างเป็นลำดับขั้นและรอบคอบ แต่มีคอมเม้นทั้งๆที่มันยังไม่ถึงผลลัพธ์ด้วยซ้ำ ว่าทำไมไม่ทำงั้นทำงี้ แบบนี้ไม่ดีหรอก ทั้งๆที่เค้าไม่ได้เก่งกว่าเรา จนเราไม่สามารถทำได้ตามความPerfectของเรา ...จบที่เกียร์ว่างค่ะ จะด่าว่าขี้เกียจ โง่ก็เอาเหอะ ทำยังไงก็ไม่ดีอยู่แล้วจะเหนื่อยทำทำไม🤷‍♂️ แต่คนนอกบ้านเสียดายศักยภาพเราไม่หยุดเลยค่ะ😂 แต่สุขภาพจิตมันสู้ไม่ไหวจริงๆ

เคยอยู่ในสภาวะนี้มาก่อนค่ะ แรกๆ เครียด หลังๆ ปล่อยจอย วิธีการแก้ของเรานอกจากตั้งเป้าเล็ก ๆ แล้ว พอคิดอยากทำอะไรปุ๊บให้ทำเลย เช่น เดินไปเห็นผ้ากองอยู่แล้วรู้ึกว่าตัวเองต้องเก็บนะก็เก็บเลย หรือถ้าหากรู้สึกอยากกวาดบ้านจังก็ทำเลย อยากอ่านหนังสือเล่มนี้จังก็อ่านเลย อยากวาดรูปก็วาดเลย เพราะเรารู้ตัวว่าถ้าไม่ทำในตอนนั้นก็ไม่มีทางเสร็จแน่ แน่นอนว่าตอนนี้ก็เจอปัญหากับนิสัยขี้เกียจแต่อยากเพอร์เฟกต์เหมือนกัน แต่เพราะคนรอบตัวพอใจในผลงานและการกระทำของเรา ถึงแม้บางอย่างเราก็คิดว่ามันไม่ได้เพอร์เฟคต์หรอก รู้สึกว่าถ้าแก้หรือใช้เวลากับมันให้มากกว่านี้ก็คงดีกว่านี้ แต่ถ้าคนอื่นโอเคเราก็โอเคก็ได้ จากนั้นก็ชมตัวเองบ่อยๆ ว่าตัวเองเจ๋งมากนะ เมื่อวันก่อนยังทำแบบนี้ไม่ได้เลย แต่วันนี้ทำได้แล้ว จบเรื่องก็ปล่อยจอยไปขี้เกียจต่อ55555

เป็นแบบนี้เลย😂

โอโหหหหห ใช่เลยอะ

ก่อนมันจะรู้สึกขี้เกียจ คือมันมาจากความรู้สึกท้อจากการที่มีปัจจัยภายนอกเข้ามาทำให้มันไม่สำเร็จก่อน เช่น เราตั้งใจเคลียงาน เคลียตารางทุกอย่างให้พร้อมทำงานของเราแล้ว แต่คนที่ทำงานก่อนหน้าเรานั้นจัดการงาสได้ไม่ตรงตามเวลา เลยเอฟเฟกกะเรา เลยทำให้แพลนเรารวน พังไปหมด ละท้อละ หมดกำลังใจจะทำไป แต่ก็นั่นแหละ เราต้องยอมรับให้ได้ก่อนว่า ทุกสิ่งล้วนไม่แน่นอน มันคือความธรรมดาของชีวิต มันไม่สามารถควบคุมได้ทุกอย่าง ใจเราต้องปล่อยวางให้ได้ก่อน…. ซึ่งเราก็พยายามฝึกอยู่ค่ะ ยากเหลือเกินน กับการวางใจให้ไม่เครียดไม่วิตกกะสิ่งเหล่านี้

ไม่อ่อม ไม่อ่อม Energy Boost Boost

ตบตีกับตัวเองตลอดเวลา...เลี่ยงที่จะทำ กลัวจะไม่เป็นไปตามที่คาดหวัง เมื่อไม่คิด ไม่คาดหวัง ทำๆๆไปเรื่อยๆ มักจะออกมาดี แต่สุดท้ายมักจะเผลอตั้งเป้า(อีกแหล่ะ)

ผมนี่ละเป็นแบบนี้เลย Lazy perfectionist วนลูปแบบนั้น

ลุงเอก

มันคืออารมณ์แบบ ถ้าทุกอย่างไม่พร้อม ฉันก็ยังไม่พร้อม 😂

มีประโยชน์มากครับ ผมกำลังเป็นอยู่

เวลาที่เราเบื่อ เราจะออกไปเจอสังคมใหม่ ไปในที่ที่เราไม่เคยไป หาสิ่งที่แปลกหรือตื่นเต้นจากแบบเดิมๆจริงๆ

❤

หลายครั้งที่ perfectionist ไม่ใช่ risk taker อะไรที่ยังไม่เห็นว่าทำแล้วจะได้ผลลัพธ์ร้อยเปอร์เซ็นต์ก็จะไม่ take action ไปเลย

10:20 กายพร้อม ใจพร้อม เราทำได้

ตรงมาก บางทีก็ไม่อยากเป็น perfectionist เลย 😢

อยู่ๆ KZfaq ก็ขึ้นฟีตคลิปนี้มา ตอนแรกคิดว่าไม่เกี่ยวไรกะเราหรอก แต่พอลองฟังละอ่านคอมเม้นต์ นี่มันเราเลยนี่หว่า KZfaq รู้ได้ไง😅 เรามีโปรเจคจะทำนู่นทำนี่เต็มเลย แต่ทุกอย่างล้มเหลวตลอด โทษนู่นโทษนี่ ขี้เกียจ ผลัดวันประกันพรุ่ง พอมองย้อนกลับไปก็โกรธตัวเอง ถ้าพยายามและขยันมากกว่านี้ ป่านนี้คงจะประสบความสำเร็จ คงจะได้สิ่งที่หวังไปนานแล้ว ตอนนี้เหมือนย่ำอยู่กับที่มาหลายปีแล้ว ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เหมือนในหัวคิดนู่นนี่ไปทั่ว วางแผน วาดฝันไว้สวยงาม แต่ร่างกายกลับนอนนิ่งอยู่กับที่😢