Byłam 7 lat z człowiekiem który nie był zdiagnozowany , tzn. nikt z jego rodziny ani on sam nie powiedział o autyzmie ale ja czułam że jest totalnie inny. Teraz po wielu latach przypominając sobie jego "dziwactwa" i "dziwności" mam 97% pewności że miał coś ze spektrum autyzmu. Wspaniały człowiek , wesoły, szczery do bólu, wszystko bez podtekstów, wszystko trzeba było przy nim mówić wprost. Niestety rozstaliśmy się bo nie był gotowy na rodzinę i jeszcze przeprosił mnie ze "zabrał mi najlepsze lata". Nie zabrał mi - pokazał mi swój świat w którym są proste sprawy, proste układy, dużo się od niego nauczyłam . Znamy się 20 lat i wiem że zawsze mogę na niego liczyć....

Po wysłuchaniu tego wywiadu mam wrażenie, że to ludzie w spektrum są normalni [nie kłamią, są inteligentni, potrafią krytycznie myśleć i wyciągać wnioski] w przeciwieństwie do reszty społeczeństwa [które kłamie, udaje, unika odpowiedzialności]. A problemy z relacjami? W dzisiejszym świecie trudno ich nie mieć - ludzie są egoistyczni, zawistni, agresywni, etc. i oczekują bardziej poklepywania po ramieniu niż szczerej, zdrowej i opartej na prawdzie relacji :) Może to ci, których umieszcza się w spektrum, tak naprawdę są wyrzutem sumienia dla zepsutego społeczeństwa i czerwoną lampką, która powinna poruszyć tłumy.

Pseudo zdrowi są bardziej „chorzy „ niż osoby w spektrum etc . Świat odwrócił się „do góry kołami „ żyjemy w strasznie zakłamanym i przewrażliwionym na swoim punkcie społeczeństwie 😎 Życie w prawdzie ,w kulturze osobistej i odrzuceniu egoizmu daje lepsze wyniki niż „dyplomacja i od dzieciństwa uczenie kłamstwa „ . Kto to powiedział…żyjemy w czasach kiedy zdrowi ludzie są uważani za chorych 😎

Pierwszy raz jestem na tym kanale... Nie wiem jak na innych filmach ale Pani prowadząca pięknie słucha. Uwielbiam kiedy osoba prowadząca niechce być przewodnikiem, który prowadzi nas zgodnie z programem wycieczki a sam otwiera tylko te drzwi, które same pojawiają się w trakcie rozmowy.

Hm, Tak sobie myślę że: Osoby mówiące prawdę, żyjące w prawdzie jest zaburzona? chora? A Osoby żyjaca w kłamstwie, hipokryzji, w manipulacji, znęcaniu się na słabszych jest nazwana NORMALNA OSOBĄ, no chyba coś tu nie jest Normalne

Ja się dowiedziałem, że jestem w spektrum dopiero w trakcie diagnozowania syna który jest w głębokim spektrum. Okazało się, że też jestem autystyczny ale nauczyłem się z tym żyć. Kiedyś nikogo nie interesowalo dlaczego dzieciak nie potrafi się zakolegować z innymi dziećmi, niech sobie radzi.

Wywiad sam w sobie bardzo ciekawy, ale jeśli ktoś szuka informacji o funkcjonowaniu w ZWIĄZKU to tu jest tego ze trzy zdania. To mylące dla odbiorcy, który szuka konkretów.

Chciałabym posłuchać wywiadu z partnerem osoby z autyzmem, a nie z osobą autystyczną. Dlatego, że to nieautystyczny partner może się wypowiedzieć, jak żyć z taką osobą.

52:42 Gdybym zasugerowała moim dwóm koleżankom, że ich 13 letnie dzieci mogą być w spektrum, to obawiam się, że by się na mnie obraziły i skończyłaby się nasza znajomość, czego byłoby mi szkoda, więc milczę, mimo że widzę w córce koleżanki coś więcej niż artystyczną, wrażliwą, introwertyczną osobę z wybiórczością pokarmową, bez nawiązywania relacji z innymi żyjącą w swoim własnym świecie, a w synu koleżanki geniusza, najlepszego ucznia z klasy, zadającego odważne, prywatne pytania, interesującego się trudnymi tematami, gdzie niejeden dorosły nie ma takiej wiedzy, który również nie nawiązuje relacji z innymi i jest bardziej samotnikiem, ale niekoniecznie z własnego wyboru. No i te oczy, to spojrzenie patrzące zawsze gdzieś w dal, bok czy w podłogę, gdy się z nimi rozmawia. Oboje jako dzieci mieli też zaburzenia SI. Ja też mam "autyzm radar". Mój syn ma zdiagnozowany ZA, młodsza córka zaburzenia SI, wybiórczość pokarmową, nadpobudliwość psycho-ruchową i zaburzenia koncentracji i uwagi. Obawiam się, że ja też jestem w spektrum, zawsze czułam się inna, dziwna, wysoko wrażliwa i nie pasująca do reszty w poglądach i podejściu do świata i życia. Autyzm i ADHD ma też mój ojciec i brat dlatego dużo czytam i słucham na ten temat. Nie jestem pewna, czy warto mówić innym, że jest się w spektrum. Nadal wielu ludzi nic nie wie na ten temat i myśli stereotypowo i odrzuca osoby neuroatypowe lub je wyśmiewa 😢. Mam nadzieję, że kiedyś się to zmieni, teraz jest nadal ciężko. Pozdrawiam serdecznie. Ps. Bardzo ciekawy i wartościowy wywiad.🌹👏

Wydaje mi się, że uświadomienie innym, że jest się w spektrum autyzmu może pomoc w komunikacji, warunek- neurotypowy musi być otwarty i mieć wiedzę na temat tego czym jest „spektrum autyzmu”

W autystykach świetne jest to, że są tacy szczerzy. Super dziewczyna, bardzo inteligentna i świadoma siebie. Świadomość siebie to chyba klucz do fajnego funkcjonowania jako autystyk. Ale to jest zazwyczaj długa droga. Swoją drogą, tez nie umiem klamac. I nie cierpię, bo zazwyczaj czuję sie wtedy fatalnie. Podobnie jak u rozmówczyni - ludzie zawsze mówią, ze po mnie wszystko widać;)

Autyzm to samotność. 30+ lat na karku i nigdy nie doświadczyłem bliskości. Ale zauważyłem, że autystyczne kobiety łatwo sobie znajdują towarzystwo. Nie wiem na czym to polega, ale też bym chciał mieć takie cudowne życie jak ta dziewczyna tutaj

Fantastyczny odcinek, dziękuje wam za tyle wiedzy na ten temat!!

Wydaje mi się że uczciwość wobec siebie i innych to chyba podstawą działania ❤

Dziękuję! Bardzo dziękuję! Nie potrafiłem tłumaczyć ludziom dlaczego robię coś w taki, a nie inny sposób. Nie potrafiłem tłumaczyć w taki sposób, aby neurotypowi rozumieli spektrum. Dzięki temu wywiadowi mam gotową instrukcję obsługi do samego siebie, którą mogę przekazać swojemu najbliższemu otoczeniu. Myślę, że warto by było przeprowadzić podobny wywiad z mężczyzną. Bardzo mi brakowało jeszcze jednej osoby właśnie płci męskiej. Zupełnie inaczej będzie brzmieć kobieta, która mówi, że lubi posiedzieć sama pod kocem, a zupełnie inaczej mężczyzna, który powie, że lubi zamknąć się sam w pokoju, albo przeszkadza mu, kiedy dotyka go jego własna partnerka. A jeżeli chodzi o podrywanie, to z męskiej perspektywy mogłoby się okazać, że jest do powiedzenia dużo zabawnych sytuacji :)

Bardzo cenny wywiad, dający dużo do myślenia, dobrze ze sa takie osoby jak Ania które odsłaniają rąbek tajemnicy zachowania się innych osób. Pozdrawiam

tak super reportażu nie słyszałem już bardzo dawno i do tego żeby reporter rozmawiał z osobą jak z człowiekiem i prubującą tą osobę zrozumieć nie zadając jej szablonowe pytana do tego w pewym sensie rozumiejąc tą osobę nie szufladkując ją. Powiem w prost zajebiście się to ogląda pozdrawiam😊

Bardzo cenny wywiad. Świetnie poprowadzona rozmowa. Wielkie dzięki 😊

Mam 16 letnia corke w spektrum.Z zapartym tchem sluchalam Waszej rozmowy. Bardzo dziękuję za wszystkie informacje bo od dwoch lat staram sie zglebic temat i zrozumiec swoje dziecko. Pozdrawiam serdecznie Pania Anie .Jest Pani niezwykle wartosciowa Osobą.

Zbieram szczene z blatu. Dawno, nawet bardzo dawno nie widziałem nic tak pouczającego, inteligentnego, szczerego. Jesteście fantastyczne.

Bardzo ciekawa rozmowa... Nakłania do refleksji... 😊

Ania jest naprawde mega wartosciowa osoba, super się Jej słucha✨

Omg jakbym słuchała SIEBIE i o sobie. Dziekuje za ten wywiad.❤

Wreszcie ktoś kogo przebodźcowuje zimno.

dużo uproszczeń ale rzeczywiście wartościowy gość - aczkolwiek trochę krzywdzące spostrzeżenia. Prawdą jest że bliskie otoczenie osoby z autyzmem również potrzebują wsparcia.

Super wywiad. Dzieki!

Doceniam i jestem pod wrażeniem jak fajnie, mądrze, ciekawie i z świadomością co mówi wypowiada się Ania, lepiej od wielu ludzi którzy nie są na spektrum. To jak dużo nauczyły ją te problemy jest naprawdę godne uznania. Bóg wyciąga dobro ze wszystkiego.

Cudny podcast, profesjonalne podejście, dobre pytania i umiejętność słuchania. Życzę jak najwięcej subów w nowym roku! 🎉

Fajne. Takie miłe i sympatyczne. Brakuje mi tylko (ogólnie, nie, że w tej rozmowie) głębszej refleksji, że po coś taka budowa umysłu została stworzona / wyewoluowała, że przez te miliony lat się ludziom do czegoś przydawała, a tylko przez ostatnie 50, może już nawet 150 lat, jest traktowana, nie jako podstawa umiejętności zapewniających przetrwanie, ale jako "jednostka chorobowa" (takie tam ICD-10). Dobrze, że chociaż Mosad i parę firm międzynarodowych już się połapały (jak to im potem wychodzi, to inna sprawa), bo przywracanie normalności od czegoś trzeba zacząć. Temat jest więc dużo głębszy niż to dzisiejsi terapeuci ogarniają, ale że są oprócz ludzi w Mosadzie, też takie osoby z umysłem "graficznym" (visual thinking), jak starająca się to "zjawisko" tłumaczyć innym doktor Temple Grandin, to jest już jakaś nadzieja (po paru wiekach ciemnoty, zabobonu i panowania "inkwizycji współczesnego szkolnictwa") na PRZYWRÓCENIE NORMALNOŚCI!

Abstrahując od predyspozycji w człowieku ,absolutnie uważam iż żyjemy w strasznie zakłamanym społeczeństwie .Do tego stopnia jest to wszechobecne , że mówienie czy słyszenie prawdy nas bulwersuje lub „rani”😎 Owszem,forma ma znaczenie i nad nią warto pracować ale zdecydowanie stoję po stronie bycia realnym ,prawdziwym i szczerym .Bez intencji wyrządzania krzywdy . Sami również powinniśmy uczyć się większego dystansu do siebie i otwartości na ewentualne wykazanie nam czy zauważenie np. „nie najlepiej dziś wyglądasz ,czy głupio się zachowałeś „ itd.Jako wyraz czyjejś troski ,zmartwienia o nas …a nie wbicia szpili🤔 Jesteśmy ogólnie zbyt przewrażliwieni na swoim punkcie , chodź wobec innych często nie mamy hamulca .Ludzie często swoją wartość podnoszą kosztem innych i nie zawsze w oparciu o fakty ale zwykłą złośliwość 🤷🏻‍♀️ W każdym razie ,jestem zdania , że bycie naturalnie sobą ,szczerym i prawdziwym jest bardzo cenne ,nad formą można pracować (nie idąc w dyplomację-która często staje się kłamstwem ) ,okoliczności ,rodzaj osoby powinny być dla nas pewnym sygnałem jednak bez wchodzenia kłamstwo. Forma grzecznościowa to jedno , ale zaklinanie rzeczywistości czy lukrowanie nieprawdą jest zdecydowanie szkodliwe i złe .Wprowadza więcej niedomówień i konfliktów niż usłyszenie prawdy … Ciekawa rozmowa ,chętnie posłucham innych 😉👍

Ja to jestem po drugiej stronie zupełnie. Moja komunikacja, to jedna wielka aluzja i metafora, a żeby precyzyjnie odczytać czyjeś odczucia, wystarczy mi rzut oka na ogólną postawę i mimikę twarzy. Nie jestem w tym nachalny, ale nie da się ukryć przede mną emocji. Jest mi bardzo trudno w społeczeństwie, bo często szukam głębszych relacji, a ludzie coraz częściej uciekają od nich, tak jak by się czegoś bali lub miel coś do ukrycia sami przed sobą, a przeze mnie być może muszą się z tym skonfrontować :( Od pewnego czasu przestałem się już zupełnie narzucać z czymkolwiek. Co zrobisz skoro tego nie chcą

Świetna rozmowa. Chciałbym napisać znacznie wiecej, ale zbyt wiele wątków mam w glowie. Pozdrawiam.

Bardzo ciekawy wywiad. Dziękuję 💙

Bardzo dziękuję za ten wywiad.

Dostosowywanie sie do otoczenia. Nie lubie powiedzenia maskowanie. My sie nie maskujemy celowo. My sie cale zycie staramy podolac wymaganiom innych.

Dzięki Natalia, świetny materiał do posłuchania również dla facetów ze spektrum autyzmu i tych, którzy podejrzewają, że oni lub ich bliskie osoby mogą być. Dzięki Ania za opowiedzenie o sobie, a odnoszę wrażenie, że trochę też o mnie.

Świetny wywiad, brawo dla obu pań!

Świetnie się tego słucha i wszystko jest prawdą. Polecam wszystkim jako rodzic dzieci w spektrum.

Ciężko jest stworzyć związek z osobą bez autyzmu a co dopiero z tym schorzeniem.

Super materiał...daje dużo do myślenia Dziękuję Paniom 👍🤔😀

Miłego oglądania

Brawo. Doskonały materiał.

Każda osoba Autystyczne ma Zaburzenia SI, ale nie każda osoba z SI może mieć autyzm.

Zabrakło mi pytania o macierzyństwo jako takie ale i o praktyczne podejście do relacji zdrowy dzieciak i mama ze spektrum. I druga sprawa to pani prowadząca na koniec powiedziała, że sama sobie sprawdzi to i tamto. Poproszę obejrzeć nagarnie i zwrócić uwagę na mimikę i gestykulacje obu pań. Raczej nie ma co sprawdzać.

Dziękuję. Czy się zdiagnozuję? Pewnie nie. Ale 😊 Dostałam bardzo wiele odpowiedzi na pytania o samą siebie i moje zachowania/ reakcje , które od dzieciństwa zauważałam i weryfikowałam jako inne niż "obowiązujacy standard" Wielkie AHA ! I dużo ulgi i odpuszczenia w głębi. Także: bardzo dziękuję 😊

Cudowny, fascynujacy wywiad. Dziękuję😊

Dziękuję ❤

Za chwilę różnice między ludźmi nie będą różnicami, tylko każdy będzie miałą jakiś "wyjątkowy" syndrom, tylko dla siebie...

Ania wyjatkowa osoba,kiedys czytalam bloga.Piekna kobieta.

Dziękuję za tę rozmowę! Bardzo dużo wspólnego mam z Anią, choć u mnie dochodzi do tego jeszcze równocześnie ADHD i takie combo mi funduje ogromny rollercoster w głowie. Pomalutku staram się też znajomych uświadamiać, że ten stereotypowy obraz osoby z ADHA i spektrum autyzmu może się naprawdę różnić od tego, co mogą zauważyć u osób ze swojego otoczenia. Wierzę, że i ta rozmowa otworzy troszkę szerzej wrażliwość neurotypowych osób na pewne aspekty, z którymi musimy się zmagać. :) Pozwolę sobie tylko poprosić o zwrócenie uwagi na wstrząsy mikrofonu, Występuje u mnie (i pewnie u wielu neuroatypowych osób) wrażliwość na dźwięk. Takie muśnięcia mikrofonu czy statywu bardzo dudnią. Musiałam rozłożyć odsłuchanie na kilka części, by dawać odpocząć przebodźcowanej tym głowie. :)

Bardzo fajnie się słuchało,

Świetna rozmowa, dźwięk pierwsza klasa! Keep going!

Podobnie jak u Pani Ani,ja jestem uważnym rodzicem,od urodzenia chodziłam z córką po specjalistach.Najczesciej wmawiano mi że jestem nadopiekuńcza matka,bo późno urodziłam dziecko... Problem zaczął narastać i po czasie zdiagnozowano moje dziecko...Zajęło to nam niestety kilkanaście lat...Większość pedagogów robi przelotnie szkolenia po których sądzi że wie więcej od rodziców o autyzmie...Niestety,nie słuchają nas i często popełniają błedy , czego wynikiem jest przebodzcowanie ,depresja....Trzeba mówić spektrum i innych zaburzeniach głośno,by reszta otoczenia zrozumiała i przyjmowała życzliwie inność innych ludzi .

Dzięki za ten wywiad jestem mamą dziecka w spektrum❤ dziękuje Ani , wiele mi ta rozmowa rozjaśniła w glowie

Mój syn i mąż są w spektrum. Tego typu programy dużo mi dają.Dziękuję. Świetnie, że prowadząca słucha swojej gościni, tylko dlaczego swoje komentarze zaczyna od "kurdeee nooo.." To jest niepotrzebne. Pozdrawiam M

Kiedyś notorycznie kłamałam,wypowiadałam kolejne kłamstwo by podtrzymać inne które pomagało mi w przeżyciu w społeczeństwie niewiedząc o swojej dolegliwości. Wszystko było zaplanowane i ładnie to wyglądało ale w środku było mi trudno(no 'niespodziewane'). Autyzm swój poznałam właściwie dlatego że mega się zamknęłam na świat,nie gadałam z nikim,byłam uzależniona od telefonu,miałam chęć zrobienia sobie czegoś lub poprostu skończenia tego życia,siedziałam 23/24 w łóżku,po najmocniejszym epizodzie depresji chcieli jak najszybciej sprawdzić co się ze mną dzieję,no i się okazało że to był skryty autyzm.Przy okazji na pierwszej wizycie poznałam najgorszego psychiatrę mojego życia,dobrze że nie wiedziałam że to psychiatra(myślałam że to psycholog-słabo odróżniałam te rzeczy,a psychologów już wcześniej miałam) później jakoś poszło. Kiedy przeczytałam o autyzmie pomyślałam:To w sumie ma sens. I dało mi to ulgę,łatwiej mi było zrozumieć siebie.

Kurde nooo😊 ciekawa reakcja prowadzącej

Dziękuję za rozmowę

Piękny wywiad. Słuchając wywiadu policzyłem że obie Panie wypowiedziały 10021 słów lub dźwięków podczas rozmowy.

Idealna partnerka 😃

U mnie all inclusive spektrum + ADHD. Ciekawe ComBo. I to bezcenne uczucie patrząc na wyraz twarzy😮 ludzi którzy słuchają mojej perspektywy na określony problem . 😂 Spekulacja/shorting/geopolityka❤❤❤ "Spieszmy się szybko abyśmy do niczego nie doszli" 💪

Bardzo ważny temat i ważna rozmowa. Natknęłam się na nią na TT. Mam chyba kogoś bliskiego z tym spektrum

A ja nie na temat - jestem zauroczony urodą Pani Ani. Wygląda naturalnie i pięknie :)

Thank You for sharing :)

Mój mąż i ja dowiedzieliśmy się że jest Aspergerem w wieku 40 lat przy diagnozowaniu naszego syna w wieku 9lat. Nie nudzimy się😅😅

Dziękuję :)

Wyobraźcie sobie jak facet z autyzmem ma przewalone z kobietami gdy ona do niego mówi "domyśl się", albo nic nie mówi i chodzi obrażona.

Miło się Was słucha ,bardzo ciekawa i wartościowa rozmowa ❤ Osobiście mam kilka przemyśleń - raczej nie wykazuję cech spektrum ale też jako osoba neurotyczna mam problem z np z robieniem tylko tego co czuję I przez pewien czas myśląc o tym co inni oczekują dostosowywalam się do grupy ,przypłaciłam to depresją Wiec myślę, że każdy kto robi tego typu rzeczy np przychodzi na imprezę ktora go przytłacza ale robi to bo coś, mimo oznak totalnego zmeczenia nie odpoczywa albo na siłę pokazuje zainteresowanie osobie ,której nie lubi cały czas zbiera punkty na depresję, niezależnie od tego czy jest w spektrum czy nie Mnie rodzice bardzo zaniedbywali w dzieciństwie i mimo ogromu pracy dalej mam problemy z relacjami międzyludzkimi ,często czuję się nieswojo w towarzystwie ,nie wiem co powiedzieć nie lubię gadać o niczym A najchętniej w ogóle bym z nikim nie gadała, ale tak się nie da i czasem zwykła rozmowa pozwala utrzymać pozytywną atmosferę w grupie pracowników Fajnie wyjaśniliście, że osoby w spektrum mają inny tok myślenia i dlatego jest im trudniej Aczkolwiek każda osoba która jest choć trochę odmienna pod jakimś względem ma duże trudności w społecznościach bo ludzie nie lubią gdy ktoś się wychyla itp Więc trudności których doświadczają osoby w spektrum bardzo często są tak samo trudne dla osób neurotypowych. Znam mnóstwo osób, które mają problemy związkowe, to też dotyczy wszystkich Myślę, że diagnoza dla osób ze spektrum jest tym co Ania powiedziała, takim poczuciem samozrozumienia i ulgi ,wtedy można otoczyć się jeszcze większą opieką i zrozumieniem i to jest piękne Pozdrawiam ❤ Ps Ania robisz dobrą robotę na insta ,fajnie i ciekawe wpisy Dzięki temu "innemu" myśleniu w sposób np dosłowny czytając jakiś post człowiek może poczuć się jakby ktoś mu szczerze ale to zupełnie szczerze udzielił wskazówki ,powiedział coś od serca i to jest meeega❤

Jestem po raz pierwszy na tym kanale i zostaje na dłużej 😊

Świetny temat👍

Bardzo sensowny wywiad.

Wielokrotnie to już pisałam, spektrum stwierdza psychiatra, nikt inny. Przy czym jeśli mamy mocne podejrzenia warto skonsultować u drugiego jeśli pierwszy twierdzi że nie bo coś tam. Ja syna diagnozowalam od 5 roku życia, po nastu wizytach w różnych placówkach się poddałam. W zeszłym roku byliśmy u drugiego psychiatry i stwierdził książkowe spektrum. Młody ma 12 lat, tyle czasu by mógł uczestniczyć w zajęciach uczących go "życia"

Jestem dwubiegunowy. Mój świat jest trochę inny choć dosyć podobny. Extra sprawa posłuchać kogoś kto jest świadomy swojej dysfunkcyjności (chociaż ja to nazywam darem).

O moja spiega madonnina ,to ja tuz przed Sedemdziesiatka dowiaduje sie co we mnie naprawde jest w srodku Jakie systemy mna kieruja, DZIEKUJE!!! DZiEKUJE!!!! Za wywiad i pozdrawiam z Florencji

Welug badań osoby neuroatypowe lepiej rozumieją sie z innymi osobami neuroatypowymi. Tak po prostu jest, więc osoby w spektrum mają wieksze szanse na znalezienie bliskich relacji czy przyjaźni, czy związku wśród osób neuroatypowych.

Dodam jeszcze, że dawniej na autyzm diagnozowano dzieci, które miały najwiecej trudności. Byli to najczęściej właśnie chłopcy, u ktorych autyzm współwystępował z niepelnosprawnością intelektualną. Mam wrażenie, że tego właśnie wiele osób nie rozumie. Często jak dziecko nie mówi, nie rozumie mowy, nie potrafi w akceptowalny sposób regulować swoich emocji, to nie jest to kwestia autyzmu i jakiegoś "zamkniecia się w sobie", tylko własne nieplenosprawności intelektualnej.

Tak, właśnie. Jedna pani napisała, że fajnie żyć w spektrum i mieć wszystkich w nosie. Niestety zgadzam się częściowo z tym ironicznym komentarzem. Podkast jest zatytułowany zwiazek z osobą w spektrum ale powinien byc zatytuowany związek z osobą normalną, bo osoba w spektrum opowiada o sobie i swoich klopotach w relacji z osobą neurotypowa a gdzie problemy osób które weszly w związek z osobą w spektrum?

Fajna rozmowa, świetny gość, ale spotkanie sponsoruje słowo jakby... Kłania się świetny cytat z Dnia Swira 😉

wazna zecza jest aby jeszcze raz przypominiec i wciaz przypoinac ze osoba w spektrum wcale nie musi miec wymienionych przez anie cech ja np rozumiem ironie, powoedzonka itp zazwyczaj lepeij niz inne osoby i bardoz zadko zdaza mi sie nie skumac i wiele osob slyszacych ze jestem w spektrum nie kozysta przy mnie z ironii, bo ta cech jest czesta, ale za to wybrednosc w jedzeniu i problem sensoryczny bardzo mnie dotyka, nie jem zadnych jogurtow, kefirow, nie pije mleka i nie jem drzemow i ja niegy nie mialm problemu z nauka czegokolwiek, ani mowy, ani jazdy na roweze, ani pisanai i czytania, ale za to ludzie uwazaja ze zyje w innym swiecie i jestem "odklejona" i w jakim srodowisku bym nie wyaloala dostaje latke odlejonej, i np ja lubie romantycznosc lubie podchodzy, ale w pewnym momencie potrzbuje zeby skonczyc i powiedzec wprost, bardoz wprost bo nie bede pewna

Bardzo prosze i kogo i jak sie diagnostykuje u Jakie go le Katz ; spectrum autyzmu,Bardzo Podziekuje za odpowiedz pa

Fajnie że odważyła się pani podjąć ten temat. Trochę może się neurotypowi nauczą o nas, nieneurotypowych. 😊 Ja też jestem przykładem niezdiagnozowanego ZA, który odkrył źródło swojej ukrywanej "nienormalności" dopiero kiedy zdiagnozowano jego dziecko. I w moim wypadku także diagnoza dziecka została postawiona zbyt późno, bo, tak jak pani mówiła, po pierwsze zachowywało się tak samo jak ja kiedyś, więc nie dostrzegałem w tym nic niepokojącego, a po drugie nawet jak już dziecko trafiło do poradni psych. (jako nastolatek), z ZA rozpoznanym przez żonę, to jeszcze długo walczyliśmy o to, żeby w ogóle podjęto próbę diagnozy; długo odsyłano nas z kwitkiem. Oczywiście jak już to zrobiono, w diagnozie od razu wylazł ZA... Teraz przynajmniej nie tylko leczy depresję ale i ćwiczy jak sobie radzić ze spektrum.

Bardzo dobry odcinek pod względem osoby, która jest w spectrum autyzmu. Sam w nim jestem. Dlatego rozumiem zdecydowaną większość. Brak mi tylko opisu meltdownu i shotdownu. U mnie częściej występuje to pierwsze. Chciałbym też posłuchać o tzw. fiksacjach. O tym, że mogę one również przydać się w życiu. Słuchałem na przykład o osobie, która czytała instrukcje klimatyzatorów. I ona później pracowała w zawodzie z tym związanym. Poza tym doradziła szefowi jaki klimatyzator kupić.

Choroba to nie wyrok.Mam zdiagnozowaną shizofrenie a po mimo tego jestem szczęśliwym mężem i ojcem dwóch wspaniałych synów 💪🦅❤️‍🔥

Boom jak bym słyszał o sobie 😮

Swietna rozmowa, duxo watkow wspolnyvh z moim zyciem. Mam pytanie co do wybiorczosci w jedzeniu. Jak to bylo u pani, czy z czasem przynajmiej triche to sie zmienilo, zmiejsxylo, cxy sa jskies fazy wraz z dojrzewaniem? Oczywiscie wiem, ze u kazdej osoby to wyglada inaczej, ale prosze o odpowiedz ❤

Dużo się dowiedziałem po tym wywiadzie. Wcześniej nie sądziłem że to tak wygląda. Powodzenia dla was dziewczyny :)

Super rozmowa. Mój syn ma autyzm ma 6 lat mało bardzo mało mówi.. W wieku 4 lat jak mówiłam że nie mówi wcale i nie reaguje na imię i chodzi na palcach to słyszałam że wyrośnie z tego a chłopcy zaczynają później mówić..

ADHD też jest diagnozowane na podstawie problemów z dzieciństwa, to nie jest tak że tylko tu i teraz.

Też mam myślenie czarno-białe i w pewnych kwestiach nie uznaję kompromisów, tak samo w relacji z kobietami to nie potrafię odczytać mowy ciała, w dodatku samemu mam ubogą mowę ciała. Kiedyś po randce jak chciałem się umówić drugi raz, to ta kobieta nie wierzyła mi, że mi się podoba, bo stwierdziła, że na spotkaniu odniosła zupełnie przeciwne wrażenie. Nie wierzyła mi na słowo, wolała uwierzyć w swoje własne wyobrażenie na podstawie mojej ubogiej mowy ciała, niż mi na słowo. Nie umówiła się ze mną drugi raz.

Kochana, to co mówisz to wypisz wymaluj mój niezdiagnozowany mąż. Ciężko się z nim żyje

Obawiam się, że ta dolegliwość mnie dotyczy.....

Pytanie do osób w spektrum: jak na wasze trudności reagowali rodzice gdy byliście nastolatkami? a jaka była ich reakcja gdy dostaliście diagnozę? coś się zmieniło w domu?

Żeby wszyscy mieli Zespół Aspergera, to świat byłby piękny, Ania jest tego przykładem, a kolejny to mój syn tez aspergerowiec

❤❤

Kiedy spektrum a kiedy charakter?

Obie panie mają tak bardzo podobne do siebie głosy, że bez obrazu czyli jedynie słuchając, trudno je rozróżnić 😊

Pani prowadząca niepotrzebnie wciąż odwołuje się do ADHD. Trzeba się skupić na omawianiu jednego tematu, zwłaszcza że sam temat SA jest tak szeroki

Ja mowie, ze te osoby są "w" spektrum

Gdzie się zdiagnozować? ADOS?

Pani Aniu kłaniam się w pas!