شرح حکایتی از سعدی درباره‌ی بینا بودن خداوند توسط دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی
اجرا: دکتر اسماعیل منصوری لاریجانی
خواننده: علی‌رضا قربانی
آورده اند که یکی از بزرگان را زانو درد کردی. گفتندش: زمانی پای دراز کن چون تنهایی. گفت: تنها نیستم که خداوند جل و علا حاضر است و شرم می دارم که در حضرت خداوندگار، ترکِ ادب باشد.پس ای زمره‌ی صالحان! اتق الله، و لتنذر نفس ما قدمت لغد و اتقوا الله. پرهیزکاری کنید و ببینید که امروز از بهرِ فردای قیامت چه بضاعت فرستاده اید و چه ذخیره نهاده. و ای حلقه‌ی عارفان! ان الله خبیر بما تعملون. دامن از گردِ زَلَّت نگاه دارید که خداوند تعالی حاضر است و بینا.
نقل است که بنده ی حبشی پیش پیمبر صلی الله علیه و آله رفت و گفت: یا رسول الله، انی اتیت فاحشة فهل لی توبة؟ عملی ناکردنی کرده‌ام، هیچ مرا توبه باشد؟ گفت: باشد، و هو الذی یقبل التوبة عن عباده. حبشی توبه کرد و بیرون رفت. بعد از زمانی بازآمد و گفت: یا رسول الله، کان الله یرانی علی ذلک، در آن حالتِ مذموم، حق تعالی مرا می‌دید؟ گفت: خاموش، چرا نمی‌دید؟ یعلم خائنة الاعین و ما تخفی الصدور. چشمی در ابرو نگردد به خیانت و خاطری در سینه نگذرد به خلافِ دیانت، الا که خداوند تعالی داناست بر آن و بینا. ان تک مثقال حبة من خردل فتکن فی صخرة او فی السموات او فی الارض یات به الله. حبشی این سخن بشنید، بنالید و بزارید و آبِ حسرت و ندامت از چهره ببارید. آورده اند که نفسی از سینه ی پردرد برآورد و جان به حق تسلیم کرد.
صالح از دشمن اندیشه کند که نباید که فرادیِ قیامت بر حالِ تباه او بخندد، و عارف از دوست شرم دارد که همین دم نپسندد، که قیامتْ بعید است و حق ملازم حَبلُ الوَرید.
ابیات خوانده شده توسط علی‌رضا قربانی:
خوش‌تر از دوران عشق ایام نیست
بامداد عاشقان را شام نیست
مطربان رفتند و صوفی در سماع
عشق را آغاز هست انجام نیست
کام هر جوینده‌ای را آخریست
عارفان را منتهای کام نیست
از هزاران در یکی گیرد سماع
زان‌که هر کس محرم پیغام نیست
Hekayate Tarke Adab
Dr. Gholam Hossein Ebrahimi Dinani
Dr. Ismail Mansouri Larijani
Alireza Qorbani