Бехтарин мубашшир муслимёр Аллах шаходататро Кабул кна Амин

Аллох рахматаш кунад ва шаходаташро кабул карда бошад Омин

Соҳиби гуруҳ ку 7 пштата балки 100 пштата таҳқиқ кн ку бин ба мисли Шери Аллоҳ Мубашир Муслимёр гзаштаги ҳаст ё нест

ابو عمر در عجب اشتباه است قاعده چه میگه و مثال چه میگه ، متاسف استم قاعده با مثال هم خوانی ندارد در سخن های ابوعمر

Ма ша Аллох устод абу Умар Аллох илмта бо зиëдтар гардона

مبشر مسلمیار ❤

الله رحمت کند استاد مبشیر مسلمیار رحمه الله را

Алаёзубиллох Аллох хидоятт кна ей инсоне ки устод мубаширо ин гапора дар хакш навишти ай Аллох бтарс. ту катиш бди медидиш ки связш гумшид е бахона кофт ?

И умар кори хато мекна. И бехтарин устода. Муслимёр.

Кассам Ба Аллох безтарин олим шайх мубашири муслимёр рахматуллохи Алайхи хаст ва ягон чохили накардаст

شهادت استاد را الله قبول کند ❤

حق با مسلمیار است،

Муслимер хафизахуллох шери Аллох

تفسیر نور سورة الزمر أَلَا لِلَّهِ الدِّينُ الْخَالِصُ ۚ وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَىٰ إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فِي مَا هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ كَاذِبٌ كَفَّارٌ3 آیه‌ی ۳-۱: ﴿تَنزِيلُ ٱلۡكِتَٰبِ مِنَ ٱللَّهِ ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡحَكِيمِ١﴾[الزمر: ۱]. «فرو فرستادن (این) کتاب از سوی خداوند توانمند باحکمت است». ﴿إِنَّآ أَنزَلۡنَآ إِلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبَ بِٱلۡحَقِّ فَٱعۡبُدِ ٱللَّهَ مُخۡلِصٗا لَّهُ ٱلدِّينَ٢﴾[الزمر: ۲]. «بی‌گمان ما کتاب را به حقّ بر تو نازل کرده‌ایم، پس خدا را پرستش کن و دین خود را برای او خالص گردان». ﴿أَلَا لِلَّهِ ٱلدِّينُ ٱلۡخَالِصُۚ وَٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ أَوۡلِيَآءَ مَا نَعۡبُدُهُمۡ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَآ إِلَى ٱللَّهِ زُلۡفَىٰٓ إِنَّ ٱللَّهَ يَحۡكُمُ بَيۡنَهُمۡ فِي مَا هُمۡ فِيهِ يَخۡتَلِفُونَۗ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي مَنۡ هُوَ كَٰذِبٞ كَفَّارٞ٣﴾[الزمر: ۳]. «بدانکه پرستش ناب از آن خداست و کسانی که به‌جای او دوستانی گرفته‌اند (می‌گویند): ما آنان‌را پرستش نمی‌کنیم مگر برای آنکه ما را به خداوند نزدیک گردانند. خداوند میان ایشان دربارۀ چیزی که در آن اختلاف می‌ورزند داوری خواهد کرد، بی‌گمان خداوند دروغگوی ناسپاس را هدایت نمی‌کند». خداوند متعال از عظمت قرآن و از شکوه کسی که از آن سخن گفته از سوی او نازل شده خبر داده و می‌فرماید: قرآن از جانب خداوند توانمند و با حکمت نازل شده است، کسی که الوهیت و عبادت برای او، جزو صفات ایشان می‌باشد. و این به خاطر عظمت و کمال و توانایی اوست که بر همه مخلوقات چیره است و هر چیزی در برابر او حقیر و ضعیف است. و در آفرینش و فرمانش دارای حکمت و فرزانگی است. پس قرآن از جانب خدایی نازل شده که صفتش چنین است و سخن گفتن صفت او است، و صفت تابع موصوف است. پس همان‌طور که خداوند از هر جهت کامل است و همتایی ندارد، قرآنش نیز چنین است، و برای وصف قرآن همین کافی است، و بر مقام والای آن دلالت می‌نماید، امّا با این وجود بیشتر کمال آن‌را روشن کرد آن هم به سبب دو چیز: اول: به سبب کسی که قرآن را بر او نازل کرده است، و او محمّدصاست، شریف‌ترین مخلوقات. پس قرآن نیز شریف‌ترین کتاب است. دوم: به سبب چیزی که سبب نزول قرآن است، و آن حق می‌باشد. پس نازل شدن قرآن هم به سبب حقی است که هیچ شکی در آن نیست تا مردم را از تاریکی‌ها بیرون آورد و به سوی نور رهنمون شود و هم دراخبار راستینی که داده و در احکام عادلانه‌ای که با خود دارد دربر گیرنده‌ی حق است. بنابراین تمام مطالب علمی

Ассалому Алайкум ва Раҳматуллоҳи ва Баракатуҳу Бахотири Аллоҳ Ҳамин соҳиби груҳ аст е сайт ҳаст е ютуб ҳаст Бахотир Аллоҳ номерои имо е ватсап е Телеграм дошта боши биде то каме суҳбат бикунем Е ман номерома гузорам бигир аз ҳар сайте ки хоҳи ! Илтимос чавобро интизор ҳастам номер медиҳи е мегири ? Чавоб диҳед!

Бародар абу Умар ҲафизаҳулЛоҳ дар куҷо таҳсил кардааст?

مسلمیار رحمه الله ،شهید باذن الله.

مبشر مسلميار❤☝

Агар як шахсе ба ғайри Аллоҳро ибодат мекунанд дар ҷангал бошад ҷоҳил бошад инхел инсоҳо аҳли фитар аст то расидани ҳуҷҷат мушрик номида мешавад аммо дар рӯзи қиёмат АЛЛОҲ имтиҳон мекунад баъд ин суфиҳои имрӯза мушрик ҳаст ҳам ботин ва зоҳир инҳо ҷаҳаннами аст ягон узр надорад инҳо аз дини Аллоҳ эроз мекунад ба хотири ки шароити фаҳмидани ҳаққа дорад зеро ба 10-юумин навоқизи ислом воқеъ шудааст

Ин абу ъумари бе савод хаст ман катиш гап задаги хастам

همین دروغ محض است که میگن در یک شهر زندگی نمایی و در قرن بیست یکم باشی ؛ و دچار نواقض شود درین صورت هیچ عذری نیست این بزرگترین مغالطه است که متأسفانه همین اساتید که جهل را عذر نمی دانند سر دچار شدین ،در حالیکه:« امروزه همه ی شرک و همه ی گمراهی ها درین امت جمع شده است » پس چطور نپذیریم که جهل و تأویل و یا خطا عذر نیست شمارا به الله ؛ کدام عالم در افغانستان احکام را بصورت واضح آشکار ساخت جز چند عالم ربانی من جمله ی استاد مسلمیار رحمه‌الله ما در افغانستان بجز چند حکمی چیزی بالاتر از آن در بالای منابر ما نشنیدیم ، والله چقدر بعضی افراد ناعادلانه میحرفند ، امروز رنگ دموکراسی ، رنگ شرک وووو اعمال بصورت دیگر برای مردم توضیح داده شده است ، پس چطور می توان اینقدر نامنصفانه بحرفیم ؛ انا لله و انا الیه راجعون!

Саломалекум варахматуллох бародарон хами дар авали видео нашиди араби мехона хами нашида касе дошта боша партоя

Ин кадом Абу Умар аст хаму точик ки дар группахои имо гап мезанад хавай аст?

Аз Аллоҳ бтарс рӯ Сиёх каси ки ами видиҳоро мнмони

به نظر مه ابو عمر در سخنانش و قول که میاره هیچ هماهنگ نیست و خودش هم نمیفامه چی میگه

شیخ الاسلام ابن تیمیه ـ رحمه الله ـ می‌گوید: «تکفیر جزوی از وعید است، و اگر چه یک سخن تکذیب قول پیامبر باشد اما شاید آن شخص تازه مسلمان باشد یا در بادیه‌ای دور بزرگ شده باشد. چنین کسی به سبب انکار تکفیر نمی‌شود تا آنکه حجت بر وی اقامه گردد. و شاید شخصی این نصوص را نشنیده یا شنیده اما نزد وی به اثبات نرسیده یا معارضی دیگر برای آن یافته که تاویلش را واجب ساخته، اگر چه بر اشتباه باشد. من همیشه حدیثی که در صحیحین آمده را به یاد می‌آوردم که درباره‌ی مردی است که گفت: اگر مُردم مرا بسوزانید سپس خاکستر کنید سپس در دریا ریزید، که به الله سوگند اگر الله بر [زنده کردنم] قادر باشد مرا چنان عذابی دهد که هیچ یک از جهانیان را عذاب نکرده. پس با وی چنین کردند، پس الله به او گفت: چه باعث شد چنین کنی؟ گفت: ترس و خشیت تو. پس او را مورد مغفرت قرار داد. این مرد در قدرت خداوند در باز گرداندن خاکسترش شک کرد و بلکه معتقد بود که او دوباره زنده نخواهد شد و این به اتفاق مسلمانان کفر است، اما او جاهل بود و این را نمی‌دانست، حال آنکه مومن بود و از الله می‌ترسید که او را به سبب آن مجازات کند. و کسی که اهل اجتهاد است و تاویل کرده و [با این حال] حریص به پیروی از پیامبر است، بیش از چنین کسی شایسته‌ی مغفرت است». مجموع الفتاوی (۳/ ۲۳۱).

صلاح الدین راه گمک شد 😂😂😂

شیخ الاسلام ابن تیمیه ـ رحمه الله ـ می‌گوید: «و این سخن الله متعال در قرآن که می‌فرماید: رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِنْ نَسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا الله تعالی [هم] فرمود: چنین کردم و تفاوتی میان خطای قطعی در مسائل قطعی یا ظنی نگذاشته... پس هر که بگوید خطاکار در مورد مساله‌ی قطعی یا ظنی گناهکار است با کتاب و سنت و اجماع قدیم مخالفت کرده است». مجموع الفتاوی (۱۹/ ۲۱۰).

هر دو یک چیز میگن مشکل ده کجا هست

شیخ عبدالرحمن السعدی ـ رحمه الله ـ می‌گوید: هر کس به الله و پیامبرش مومن بوده و آن دو را تصدیق نماید و پایبند به طاعت آنان باشد، سپس از روی جهل یا ندانستن اینکه پیامبر چیزی را گفته آن را انکار نماید، این کارش اگر چه [در اصل] کفر است و انجام دهنده‌اش کافر، اما ندانستن آنچه پیامبر آورده مانع از تکفیر خود آن شخص معین می‌شود، و در این باره تفاوتی میان مسائل اصولی و فرعی نیست زیرا کفر یعنی انکار آنچه پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ آورده یا انکار قسمتی از آن همراه با علم. به این ترتیب به تفاوت میان مقلدینی که به پیامبر کافرند، و مومنی که از روی جهل یا گمراهی، نه علم و عناد، بخشی از آنچه پیامبر آورده را انکار می‌کند، پی بردی». الفتاوی السعدیة (۴۴۳ ـ ۴۴۷).

ای ابو عمر چنان علم ندارد بیچاره ابن تیمیه ره غلط تلفظ میکند ، مسلمیار تقبل الله الله پاک جنت برین را نصیبش کند

35.30🤣🤣🤣🤣

شیخ محمد بن عبدالوهاب ـ رحمه الله ـ می‌گوید: وقتی ما کسی که این صنم (بت) که بر قبر عبدالقادر (گیلانی) است و صنمی که بر قبر احمد بدوی و امثال آنان است را می‌پرستد به سبب جهلشان و نبودن کسی که به آنان هشدار دهد کافر نمی‌دانیم پس چگونه کسی که به سوی ما هجرت نکرده را کافر بدانیم در حالی که به الله شرک نیاورده و [علیه ما] نجنگیده؟ سبحانک هذا بهتان عظیم الدرر السنیة (۱/ ۱۰۴).

شیخ عبدالرحمن المعلمی می‌گوید: ما اگر چه ممکن است گاه در برخی صیغه‌های سوال و مانند آن بگوییم که این کار دعای غیر الله است و عبادت [غیر الله] است و شرک است، اما منظورمان این نیست که هر کس چنین کند مشرک شده، بلکه کسی مشرک می‌شود که بدون عذر چنین کند، اما آنکه از روی عذر مرتکبش شود چه بسا از بهترین بندگان الله و فاضل‌ترین و متقی‌ترین آنها هم باشد. آثار الشیخ عبدالرحمن المعلمی (۳/ ۸۲۶).

Ма ша Аллох гапут надорум шери Нари Абу Умар Аллох илмата зиёда кна Мубашир казобиша нишон дод

حافظ ابن حجر ـ رحمه الله ـ می‌گوید: «غزالی در کتاب التفرقة بین الإیمان و الزندقة می‌گوید: آنچه باید از آن برحذر بود تکفیری است که می‌توان از آن دوری کرد؛ زیرا مباح دانستن خون نمازگزاران معترف به توحید اشتباه است، و اشتباه در ترک کافر که زندگی کند بهتر از اشتباه در ریختن خون یک مسلمان است». فتح الباری (۱۲/ ۳۰۰).

Ма ша Аллах джзакаллаху хайран устод Абу Умар Аллох хидаяткунад мубашширо хак ро кабул кунад .

АСЛИ ДИН ДАР НАЗДИ АҲЛИ СУННАТ ВА РОФИЗА. Оё Аҳли Суннат вал Ҷамоъат ва Шиъаҳо (Рофизаҳо) дар "Усули Дин" боҳам Муттафиқ ҳастанд ё мухталиф?! Ҳаркасе, ки камтарин дараҷаи Мусалмониро дорад медонад, ва мефаҳмад, ки дар масоили "Усули Дин" Аҳли Суннат дар як Води ва рофизаҳо комилан дар Водии дигар қарор доранд. Имруз бо ин ҳама пеш рафти дастёби ба маълумот, ва осон шудани дастраси дар шинохти ҳаққу ботил, иддае худро ба девонаги андохта ва намехоҳанд ҳақиқатро бубинанд ваё бишнаванд. Пас назар кунед ба "Асли Дин" дар назди Мазҳаби Ҳақ Аҳли Суннат ва Ҷамоъат. Ва "Асли дин" дар назди Рофиза, то фарқи ҳаққу ботил, ва Имону Куфр, ва Тавҳиду Ширк ба шумо ошкор шавад. 1)- Аҳли Суннат Мегуянд: "Усули Дин" дар назди мо бо насси Қуръону Суннат сето аст. А)-Шинохти Аллоҳ Б)- Шинохти Наби В)- Шинохти Дин Рофизаҳо мегуянд: "Усули Дин" дар назди мо 8 то аст. Ва севвумин "Усули Дин" дар назди Рофиза, ин " имон ба имомат" аст, ки пеш аз "Имон ба Анбиё" зикр ҳудааст. Яъне имон ба Имомҳои 12 гона муҳимтар аз имон ба Анбиё аст. Рофизаҳо ба Имомҳои 12 гона Имон оварданро чунин медонанд, ки ин 12 имом Ғайбро медонанд, ва танҳо ҳаминҳо ҳаққанду имоманд, ва қабрҳояшон парастида мешавад. (Китоби Усули кофи боби Имомат.Ва китоби Баҳорул Анвор Боби Усули Дин) Ва ҳаркасе ба Имомони 12 гона мисли Рофизаҳо Имон наоварда бошад у Кофир аст.! Аз назари Рофиза ҳасаи касонеки Рофиза(шиъа) нестанд кофиранд ва сахтарину бадтарин кофир дар назди Шиъаҳо ин Аҳли Суннат аст. (Назр кунед ба китоби Усули Кофи ва Биҳорул Анвор) 2)- Аҳли Суннат мегуянд: Қуръон ҳеҷгоҳ таҳриф ва тағир нашуда ва то рузи Қиёмат нахоҳад шуд. Ва Аллоҳ Қуръонро дар ҳифзи худаш қарордода аст Рофизаҳо мегуянд: Қуръне ки имруз дар байни Мусалмонҳо вуҷуд дорад ин Қуръони ҳақиқи набуда. Зеро Қуръонро Саҳобагон رضي الله عنهم (гуё) тагир додаанд, ва Қуръони ҳақиқи дар даруни як чоҳе вуҷуд дорад ки зиёда аз 18 ҳазор оят дорад, ва комилан дигар китоб буда ва дигар Шариъатро баён менамояд. Ҳамаи Рофизаҳо Олим ва Омма эътиқод доранд ва иттифоқ мекунанд ки Қуръон баъди вафоти Оасулаллоҳ صلي الله عليه و سلم таҳриф шудааст. (Назар кунед ба Китоби Фасли Хитоб фи Таҳрифи китоби Роббул Арбоб) 3)- Аҳли Суннат Мегуянд: Беҳтарин макони замин ин Маккаи Мукаррама ва Масҷидул Ҳаром ва қиблаи Мусалмонҳо Каъба мебошад ки Ба насси Қуръон зикр шудааст. Рофизаҳо мегуянд: Беҳтарин макони замин ин Карбало ҷои вафоти Имоми севвумашон Ҳусйн رضي الله عنه дар ироқ мебошад. Ва зиёрати қабри Ҳусанро ҳазорҳо маротиба беҳтар аз зиёрати Каъба медонанд. (Китоби Усули Кофи: боби фазилати турбати карбало) 4)- Аҳли Суннат мегуянд: Аллоҳ Таъоло Расулаллоҳ صلى الله عليه و سلم -ро аз байни ҳамаи мардум ихтиёр карду баргузид ва Расулаш қарордод. Ва ин ихтиёри Аллоҳ 50 ҳазор сол пеш аз офаридани замину осмон буд, ва касе ба ин эътиқод шакке намуд кофир аст. Рофизаҳо мегуянд: Аллоҳ на Муҳаммадро балки Алиро ҳамчу Расул ихтиёр карда, ва ба назди Али Ҷабраил عليه السلام ро фиристод. Аммо Ҷабраил хато кардаву Ваҳйи Аллоҳро ба Муҳаммад бин Абдуллоҳ صلى الله عليه و سلم гузошт , ки ин куфри возеҳи Рофизаҳоро баён мекунад. (Китоби Усул ва ман ло яҳзуруҳул фақеҳ биҳор Анвор) 5)-Аҳли Суннат Мегуянд: Баъд аз марг ҳиҷкасе ба ин олам дубора барнамегардад. Рофизаҳо мегуянд: Имомҳи 12 гона пеш аз Рузи Қиёмат ба ин олам бармегарданд ва иддае аз Саҳобагонро зинда карда ва онҳоро бо азоб ва зарбаҳои сахт ба қатл мерасонанд, ва ҳатто месузонанд. Ки ин эътиқодро гуянд Раҷъа. ( Китоби Усули Кофи Боби Раҷъа) 6)- Аҳли Суннат мегуянд: Аллоҳ Аълим аст,яъне ҳамаи ончики шуд ва мешавад Аллоҳ бохабар аст ва медонад. Рофизаҳо мегуянд: Аллоҳ ҳодисаҳои дар оянда шавандаро намедонад, ва баъд аз бавуқуъ омадани ҳодиса бохабар хоҳад шуд. Ки инро гуянд эътиқоди Бадо. (Усули Кофи Ман ло яҳзуруҳул фақеҳ). 7)- Аҳли Суннат мегуянд:Донандаи ғайб танҳо Аллоҳ аст,ва ба ҷуз Аллоҳ касе ғайбро намедонад. Рофизаҳо мегуянд: Имомҳои 12 гонаи мо Ғайбро медонанд ва баъд аз маргҳам ба инсонҳо хизмат мекунанд. (Биҳор Анвор боби Фазилати Имомҳо) 8)- Аҳли Суннат мегуянд: Ҳисобу Китоб танҳо дар дасти Аллоҳ аст ва

Ин бесавод ки аст??? Ва Ҳуҷаҷиҳи ро ва ҳаҷҷаҷаҳу мехонад. Субҳоналлоҳ ин бисёр ҷоҳил будааст ку!!! Боз шарм накарда эмоми ақида шудааст. Ва яке аз аломоти қиёмат ҳам ҳамин аст ки ҷоҳилон пешвои дин мешаванд. Худ ку гумроҳ ҳастанд ва боз дигаронро гумроҳ мекунанд البخاري (100)، ومسلم (2673)

شیخ الاسلام ابن تیمیه ـ رحمه الله ـ می‌گوید: «ما پس از شناخت آنچه پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ‌ آورده، بالضروره این را می‌دانیم که ایشان برای امتش مشروع نکرده که کسی از مردگان را به فریاد بخوانند، نه پیامبران و نه صالحان و نه دیگران، نه با لفظ استغاثه یا غیر آن، و نه به لفظ استعاذه و دیگر الفاظ. همانگونه که برای امتش مشروع نساخته به میت یا غیر میت سجده برند و مانند این کارها، بلکه می‌دانیم ایشان از همه‌ی این امور نهی نموده و بیان داشته که آن از جمله‌ی شرکی است که الله و پیامبرش حرام گردانده‌اند. اما به سبب غلبه‌ی جهل، و کمبود علم به آثار رسالت نزد بسیاری از متاخرین نمی‌توان آنان را کافر دانست تا آنکه آنچه رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ آورده از مخالفِ آن برایشان تبیین گردد. الرد علی البکری (۲/ ۷۳۱).

شیخ ابن عثیمین ـ رحمه الله ـ در تبیین نکات این آیه رُسُلًا مُبَشِّرِينَ وَمُنْذِرِينَ... می‌گوید: نکته‌ی بزرگ [در این آیه] عذر به جهل است، حتی در اصول دین؛ زیرا پیامبران هم اصول را می‌آورند و هم فروع را، بنابراین اگر انسان جاهل باشد و پیامبری به نزد او نیامده باشد نزد خداوند دلیل و حجتی دارد و نمی‌تواند حجت را بر الله ثابت نمود مگر آنکه شخص معذور باشد تفسیر سورة النساء (۲/ ۴۸۵).

Ассаламу алейкум варахматуллох бародар хтон хушру бинен да хамича факат як нуктахай... Мубашшири М, мега ки инсоне тавонои дораду аммо намечуяд ба у узр нест. Аммо инсоне ки тавонои надорад бар у чахл аст яъне масъала дар хаминчост ана хаминро узр бил чахл мегуянд.... Ва дар охир гуфтаниям ки хардуяшон далел доранд Вале хамин нуктара абу умар намефахмад аммо аз ибни абдулваххобу ибни таймия далелхои бехтарин ва равшан овард боз аз имом табарони дуруст кайд кард аммо боз мегум нуктаи Асоси хамин аст ки касе тавонои надорад маъзур аст хархел суханхои кабех нагуен бародаро Аллох хидоятт он кнад омин.....

امام شافعی ـ رحمه الله ـ می‌گوید: «الله نام‌های و صفاتی دارد که در کتابش آمده و پیامبرش ـ صلی الله علیه وسلم ـ امتش را از آن آگاه نموده و کسی که حجت به وی رسیده نمی‌تواند ردش نماید، زیرا قرآن به آن نازل گردیده و از پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ ثابت شده است. پس اگر بعد از ثبوت حجت با آن مخالفت نماید کافر است، اما پیش از ثبوت حجت به سبب جهل معذور است، زیرا این علم از طریق عقل یا دیدن و فکر حاصل نمی‌شود، و کسی را به سبب جهل به آن کافر نمی‌دانیم مگر پس از رسیدن خبرش به او». به نقل از سیر أعلام النبلاء (۱۰/ ۷۹).

Салому алекум варахматулохи ва баракотух хамин ки АСТ ки инхел менависа болои хаминода Аслан дар бахс дар дини ислом ин Чи чои шармандаги аст пурсон кард чавобро Дод тамом дар давраи сахобаи киром баҳсҳо будан инаш сайъ мекард аз вай пеши бигирад инаш аз дигараш бо ин кадом ҳайвоне ин қоидара сар карден наханден

Пахати гов дафша Кати ами умари говт валлохи чени мубашир шавен гхтона хурда Гарден сагои такфири

برادر من نمیدانم چرا این ویدو را گذاشتن باور بکنید اگر فرد اهل علم فهم باشد این را بشنود ابو عمر را مانند یک طفل نادان معریفی کردید .

Ин муслимиер як мурчиаи такабуре бдай ки Аллох хидоятш кна агар лоики хидоят боша

ای ابوعمر ! تو بگو ، همین مسائل شرک را کدام عالم واضح توضیح داده اکثریت علمای ما در فکر نفع خود بودند و اگر حتی حکم تعویذ نویسی را حالات ناجایزش را بپرسی والله که پنهان می کند و ا که نفع خودش زیر سوال می‌رود ، لطفاً دروغ نگوید استاد ابوعمر کدام عالم ، حق را بیان کرده ،عالمِ که از دموکراسی دفاع می کند چطور تقاضای بیان حق را از وی مینمایی ؟!

Ма ша Аллаҳ устод Абу Умар,Аллаҳ ҳифзтон кунад!

Админ беакли накн

Ассаламу Алайкум и Устод Мубашир шарманда кард ку гунг шид барой чи аминхел разбор доранд хуб нафахмидум

فتاوی علّامه ناصر الفهد-فك الله أسره- ازشیخ المحدث علّامه ناصر الفهد -فك الله أسره- پرسیده شدند: آیا تلبیس (پوشیده بودن حقائق بواسطه امور یا افرادی) در مسائل شرك اکبر و أصل دین عذر است؟ پس -الله حفظش کند- جواب دادند: تلبیس در شرك اکبر عذر نیست، پس کسیکه در کفر به غیر از اکراه بیفتد پس او کافر است،و بیشتر کفار در کفر واقع نشدند مگر به خاطر تلبیس بزرگان و علمایشان بر آنان، ➖الله تعالی می‌فرماید: اتخذوا أحبارهم ورهبانهم أَرْبَابًا من دون اللَّه [التوبه: ٣١] ترجمه: احبار و راهبانشان را به جاى خداوند، به خدايى گرفته‌اند. و این سرزنش کفار است نه إعذار آنان، ➖ الله تعالی در موردشان -در حالیکه در آتش‌اند- می‌فرماید : وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَا [احزاب:٦٧] ترجمه: و مى‌گويند: «پروردگارا، ما رؤسا و بزرگتران خويش را اطاعت كرديم و ما را از راه به در كردند.» ➖و می‌فرماید: وَلَوْ تَرَىٰ إِذِ الظَّالِمُونَ مَوْقُوفُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ يَرْجِعُ بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ الْقَوْلَ يَقُولُ الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا لَوْلَا أَنْتُمْ لَكُنَّا مُؤْمِنِينَ[سبأ: ٣١] ترجمه: و اگر روزی که آن ظالمان را در پیشگاه خدا باز داشته‌اند ببینی در حالی که با یکدیگر به دشمنی و گفتگو برخاسته و ضعیفان تابع به رؤسای گردنکش خطاب کنند که اگر اغوای شما نبود ما البته ایمان می‌آوردیم. آیات و آیات دیگری در این رابطه وجود دارد. همچنانکه در حدیث مشهور آمده است، حدیث عبدالله بن عمرو رضی الله عنهما در خصوص قبض علم، که متواتر از او وارد است، و در آن آمده است: اتَّخَذَ النَّاسُ رُءُوسًا جُهَّالاً، فَسُئِلُوا، فَأَفْتَوْا بِغَيْرِ عِلْمٍ، فَضَلُّوا وَأَضَلُّوا[البخاری] ترجمه: مردم، جاهلان را رهبر خود قرار می‌دهند و مسائل خود را از آنها می‌پرسند. رهبرانشان نیز از روی جهالت، فتوا می‌دهند كه هم خود گمراه می‌شوند وهم دیگران را به گمراهی می‌كشند ▫️و نصوص در این رابطه بسیار است؛ و کسی که می‌خواهد به سبب تلبیس، عذر ( برای مرتکبین شرک اکبر) قائل شود لازمه‌اش این است که برای همگی کفار بدون استثناء عذر قائل شود. [الفتاوی الحایریه]

أبو عمر بند می‌شود بچاره گپ را کشال می کند،

Абу Умар иборара намехона мегреза аз хондан, дар рафти гап як иборара араби мехона нодуруст мехона маълум аст илмаш сатҳи аст, таҳкурси илми надора, ира аҳли илм мефаҳманд!

Аҷибаст ҷохил ҷони худашро дароҳи дини Аллоҳи Субҳон барои таблиғи дини Ислом фидо мекунаду, шумо соҳиби гуруҳ шумо шайхо зиндаен тааҷҷуб овар нест 🤔

Абу умар бехтарин машаАллох

Ин шайххо хардуяш босавод хастан дар хакашон гапхои безеб наген Иштиход шояд кадомеш кадабоша Олимои Ахли Сунат хастан

ابو عمر قول ابن تیمیه را نقل می کند بر علیه خودش تمام می‌شود،

Бародаро хамича хардуш тугури гап задан,чидаркор казоб гуфтан як мусаломонро

Абу.умар.тузалимхати.тудуруггухасти.

أبو عمر خوارج گپ زدن خود را یاد ندارد،

استاد مبشر مسلمیار رحمه الله تعالی فرجه 😞

Ин бародар Абӯ Умар масъаларо комилан нафаҳмидааст

Чаро намебароян дар Тчк чавоноро ба ислом даьват кунанд аз минбарои Баландь

Мубашир Ильм надошт. Арзиши бахсам надора.

Шумо бачойи даьват хамаро аз ислом хорич мекуне хамаро такфир мекунед. Хама сифати хаворич дар шумо хаст

شیخ الاسلام ابن تیمیه ـ رحمه الله ـ می‌گوید: «تکفیر جزوی از وعید است، و اگر چه یک سخن تکذیب قول پیامبر باشد اما شاید آن شخص تازه مسلمان باشد یا در بادیه‌ای دور بزرگ شده باشد. چنین کسی به سبب انکار تکفیر نمی‌شود تا آنکه حجت بر وی اقامه گردد. و شاید شخصی این نصوص را نشنیده یا شنیده اما نزد وی به اثبات نرسیده یا معارضی دیگر برای آن یافته که تاویلش را واجب ساخته، اگر چه بر اشتباه باشد. من همیشه حدیثی که در صحیحین آمده را به یاد می‌آوردم که درباره‌ی مردی است که گفت: اگر مُردم مرا بسوزانید سپس خاکستر کنید سپس در دریا ریزید، که به الله سوگند اگر الله بر [زنده کردنم] قادر باشد مرا چنان عذابی دهد که هیچ یک از جهانیان را عذاب نکرده. پس با وی چنین کردند، پس الله به او گفت: چه باعث شد چنین کنی؟ گفت: ترس و خشیت تو. پس او را مورد مغفرت قرار داد. این مرد در قدرت خداوند در باز گرداندن خاکسترش شک کرد و بلکه معتقد بود که او دوباره زنده نخواهد شد و این به اتفاق مسلمانان کفر است، اما او جاهل بود و این را نمی‌دانست، حال آنکه مومن بود و از الله می‌ترسید که او را به سبب آن مجازات کند. و کسی که اهل اجتهاد است و تاویل کرده و [با این حال] حریص به پیروی از پیامبر است، بیش از چنین کسی شایسته‌ی مغفرت است». مجموع الفتاوی (۳/ ۲۳۱).

Абу Умар иборара намехона мегреза аз хондан, дар рафти гап як иборара араби мехона нодуруст мехона маълум аст илмаш сатҳи аст, таҳкурси илми надора, ира аҳли илм мефаҳманд!