Taki wyszedł z tego mile płynący odcinek, z osobistymi przemyśleniami i domieszką nauki przy gościnnym udziale eksperta. Jak podoba Wam się rezultat? I oczywiście jakie tytuły ogrywacie regularnie? ;)

Tat tak tak, Gothic 1 i 2, gdy tylko wracam, to czuje się jak dziecko, co dostało najlepszy prezent na świecie :) Herosi 3, czy Diablo2, kocham to i lubię ćpać ter gry :)

Moje ulubione tytuły to: 1. Totem Tribe Gold - RTS z pierwszego dziesięciolecia XXI wieku, z praktycznie nie istniejącą ekonomią, ale za to z w miarę rozbudowaną fabułą, której nigdy w całości nie rozumiałem, bo była po angielsku, oraz z niezwykle malowniczymi scenami walki, oraz niezwykle satysfakcjonującą mechaniką walki, mimo iż polegała ona jedynie na postawieniu jednego znacznika w jednym miejscu, pod który zlatywały się wszystkie jednostki militarne. Przeszedłem ją z kilkanaście razy, i stała się ona dla mnie po prostu legendarna, a rysunki przed każdym nowym poziomem, oraz cała muzyka i estetyka gry, dogłębnie mnie wzruszają. Mimo iż obiektywnie gra zdaje się zwyczajna. 2. King's Quest II - typowa stara przygodówka pikselowa z czasów pierwszych gier przygodowych na komendy w konsoli. Oryginał jest dość skromny i pochodzi od firmy Sierra, ale ja wolę rozbudowaną wersję stworzoną przez bodajże AGD Interactive, która jest wielokrotnie dłuższa, bo wiedząc co trzeba zrobić gra się w nią 3,5 godziny. Jak na tak, zdawałoby się niszową grę, zawiera ona całe multum wręcz typowej muzyki dla pikselowych przygodówek z tamtego okresu, i to właśnie muzyka jest jednym z najlepszych aspektów tej gry. Pozatym cały dubbing(może poza czerwonym kapturkiem, pozdrów dla kumatych) jest niezwykły, i mimika twarzy, mimo iż ograniczając się do ruchu żuchwy jest naprawde satysfakcjonująca. O grafice wspominać nie muszę, bo jest ani nazbyt pikselowa, ani zbyt niepikselowa, jest po prostu idealna. Te wszystkie rzeczy w połączeniu z fabułą, i tym że dubbing jest po angielsku, przez co nic nie zrozumiałem, ale dzięki temu ta gra w dzieciństwie była tak magiczna, dają po prostu grę perfekcyjną i kipiącą sentymentem i nastrojami na kilometr. 3. Trzeciego miejsca nigdy nie miałem. Zajmują je wszystkie gry zaraz po tej dwójce. Czyli: Cube World Minecraft Kiedyś, jak byłem dzieckiem, Modi i Nana The Sims 3 I zapewne kilka innych, ale teraz o nich zapomniałem. Zakładam że zapewne nikogo to nie interesuje, poza uznaniem to za okazję do poznania recenzji jakiś mało znanych gier, ale napisałem to, bo film zdawał się adekwatny.

Właśnie odkryłem chyba jeden z niewielu plusów algorytmu YT... Wyciągnął mi ten materiał na główną stronę ^^ Nie wiem czemu sam na niego nie trafiłem przekopując czeluści B/S, ale cieszę się, że tak czy inaczej w końcu trafiłem. Oglądanie sprawiło mi jakąś dziwną przyjemność, może dlatego, że w końcu mam naukową podbudową tego, że wcale nie jestem taki dziwny mając niektóre tytuły ograne dziesiątki jeśli nie setki razy, a i tak mogę do nich wracać bez końca. A może dlatego, że to po prostu dobry materiał ;) Poza tym jest w tym jakiś spokój i czil, którego dziś potrzebowałem...

Grove Street, home.

Solidny materiał! Sam mam parę takich tytułów, do których wracam co jakiś czas: Metal Gear Solid 1 i 3, Wiggles, Factorio, Devil May Cry 3, DMC, Bayonetta, Fallout 1 i 2. Niezależnie od sterty wstydu, którą trzeba przekopać wracam do tych gier jak co 3 miesiące do podwójnego seansu Wściekłych Psów i Pulp Fiction (tak - PF w tym roku obejrzałem 50ty raz).

Powrót ze szkoły a tu bez schematu :) dzieki!

Diablo 2 LoD, Warcraft 3 TFT, Herosy 3 z dodatkami oraz Sevrence Blade of Darkness.

Dziękuję za przepiękny materiał! Zwłaszcza przy wspomnieniu o Horizon: Zero Dawn, aż mi w sercu zagrało. Bardzo chciałbym ten świat doświadczyć również w VR. I ogromny szacunek za zaangażowanie w materiał również Pana Adama! Pozdrawiam serdecznie:)

Świetny materiał

Aż poczułem się lepiej :)

Bardziej już tego dzwoneczka nie kliknę ;-) BFM, widzę to tak - to nie tylko "stare i lubiane" tytuły pozostają z nami w relacji tego "trzeciego miejsca". Te mechanizmy, o których tu opowiadaliście z Adamem, znane są twórcom gier nie od dziś, a Ci, którzy ich nie mają zwerbalizowanych, podążają za nimi instynktownie. To nie tylko my - gracze - chcemy grać w gry, w które już graliśmy. Twórcy też dążą do tego, by jak najskuteczniej połechtać nas w te jądra i wydzielić narkotyczną nostalgię. Część z nich robi to z aptekarską precyzją mieszając stare i nowe. Inni robią to na czuja, bazując na własnych latach doświadczenia z graniem. Gram teraz w Borderlands 3, grę, która idealnie pokazuje mechanizm mieszania sprawdzonych rozwiązań i historii z taką kapką nowości, by nadać całości nowego smaczku, ale nie rozwodnić za bardzo sprawdzonego dania. Czuję się w tej grze ZNA-KO-MI-CIE. Świat wygląda jednocześnie świeżo i znajomo. Mechaniki są obcykane, ale i wyczuwalnie ulepszone. Co chwila człowiek wydaje z siebie zadowolony pomruk. Aż tu ląduje na malowniczej planecie, gdzie w jednej z lokacji radośnie szemrze wodospad. Co robi z wodospadem gracz z ponad 30-letnim stażem? Przełazi przez ścianę wody w poszukiwaniu ukrytej za wodospadem jaskini. Bo przecież każda komórka nerwowa w ciele gracza przez dekady wyćwiczyła sobie odruch - jest wodospad? To za nim jest jaskinia, a w jaskini skarb, lub chociaż easter-eggowa tabliczka z napisem "ha ha, mamy cię! spodziewałeś się skarbu!". A tu w Borderlands 3 nagle za ścianą wody człowiek trafia na ścianę skały. Zero jaskiń. Zero skarbów. I jak się z tym czuje? Czuje się oszukany. Czuje, że to jest trochę mniej jego "dom", skoro znane i sprawdzone reguły nie zadziałały. Otóż najpowszechniejszą, najbardziej pożądaną szkołą projektowania gier, jest ta, która mówi: zrób wodospad a za nim jaskinię. Gry to język, którym bardziej lub mniej biegle posługują się gracze jak i twórcy. To dzięki temu właśnie zupełnie nowa gra też będzie dawać poczucie domu i jest to efekt, którego wszystkie zainteresowane strony oczekują :)

Kapitalny temat :) Mam 40 lat na karku i zawsze grałem (z małymi przerwami). Jestem zdecydowanie przykładem takiego gracza, który uwielbia "wracać do domu", który mieści się w świecie m. in. Warcrafta 3, Hitmana, WoW Classic, Morrowinda, Starcrafta, X-Coma oraz kilku innych. Uwielbiam te klimaty i scenki, które kojarzą mi się z beztroską młodością i długimi nocami w światach przedstawionych tych wspaniałych tytułów. Obecnie Blizzard trafił w jeden z najczulszych zakamarków mojej osobistej nostalgii ze swoim WoW Classikiem. Szkoda tylko, że czasu mam teraz tyle, co kiedyś Ram-u w moim Pc z prockiem 486 dx-2 ;) Pozdrawiam!

Często wracam do dawnych gier czy to z sentymentu lub gdy na choryzoncie nie ma nic godnego uwagi w ramach nowych produkcji i często są to trylogie np. Mass Efect, Dragon Age, czy też Wiedźmin świetna gra jak i książki

👍

Jesli gra jest dobrze zrobiona, ma ciekawa fabułe, to sie do niej wraca, jesli gra jest gniotem to nawet z sentymentu do niej nie wroce ;)

Moja seria do której ciągle wracam to Orcs Must Die!. Aktualnie ogrywam Orcs Must Die! 3, to idealna gra dla mnie. Teoretycznie jest na 20 godzin a ja mam już w niej ponad 1000 godzin i spędzę jeszcze kilka tysięcy.

Ja chyba jeszcze potem wrócę z drugim komentarzem, już z jakimś dłuższym przemyśleniem. Tego nagrania akurat słuchałem na Spotify i potem chyba obejrzę drugi raz na YT, żeby przetrawić wyjaśnienia naukowe i chociaż trochę je zapamiętać. Cholera, chłopie, to jest ten moment, kiedy mam przed oczami mem SHUT UP AND TAKE MY MONEY i myślę o Patronite i Starbucksie i zastanawiam się, czy nie zrezygnować z drugiej kawy.

Największą nostalgię mam chyba do tych tytułów: - Recoil - to akurat TPS, mało znana i pierwsza gra w jaką w życiu grałem - Command & Conquer: Tiberian Sun oraz Generals - Tzar: Burden of the Crown - Warcraft 3 (też czekam na reforged) - Star Wars: Republic Commando - Gothic I i II (kocham mimo topornego sterowania)

World of Warcraft, konkretnie dodatek The Burning Crusade. Chyba najsilniejsze poczucie domu jak dla mnie

Wiedźmin 1 i wyzima. Mógłbym tam nawigować z zamkniętymi oczami

Dla mnie wiedźmin 3 jest jak dom

A jak twoja najbardziej uwielbiona gra

Civ 6 jest grą trudną !? Skomplikowaną ?! To jest właśnie jedna z tych strategii gdzie większość rzeczy można robić na odpierdol, bo mało co się przekłada na sensowne rozwijanie imperium tak jak zakładanie kolejnych osad, spamowanie wojska i zapierdzielanie w naukę.

Niezły filmik stare dobre gierki . W temacie innych ,nie wirtualnych walk i Wielkiej Historii Szabli Polskiej więcej jest tu uu .. . szablotłuk polski

Kup Zeldę i przejdź na emulatorze :P