Ja, Krzysztof i Radek startujemy na B/S z nową serią, w której dyskutujemy o najciekawszych fikcyjnych rzeczywistościach, próbując zajrzeć głębiej w sztukę światotwórstwa. Zaczynamy od gier wideo. Generalnie, miało być 12 (po 4 od każdego z nas), ale łącznie wyszło 18 (po 6 na głowę) a to dopiero cz. 1 ;) Część kolejna w następnym tygodniu.

0:00 wstęp + kryteria 2:13 dlaczego światotwórstwo jest w grach ważne? 4:07 1. „Divinity II: Ego Draconis” (Krzysztof) 7:16 dygresja Radosława 10:12 2. „Read Dead Redemption 2” (Radosław) 15:16 dygresja Filipa 16:16 komentarz Filipa do RDR 2 18:53 dowód, że gry to nie jest bezmyślna rozrywka/dygresja Krzysztofa/immersja 20:53 dygresja Radosława o „Minecrafcie” 21:33 dygresja Filipa 22:42 3. „Bioshock” (Filip) 31:18 dygresja Krzysztofa 32:33 4. „Warhammer” (Krzysztof) 44:57 5. „Soul Calibur 6” (Radosław) 52:21 6. „Planescape Torment” (Filip) 1:04:10 7. „Dishonored” (Krzysztof) 1:13:16 8. „Horizon: Zero Dawn” (Radosław) 1:18:34 9. „The Last of Us” (Filip)

Oglądam to z takim zaciekawieniem, że nie trzeba mi nawet grać, czy oglądać. Pomimo czasu, jaki upłynął od publikacji filmu, to jest majstersztyk recenzjowo-narracyjny. Panowie wielki szacunek za szczerość i zaciekawienie jakie wprowadzacie w waszych wykładach. Aż chce się Was słuchać, bez poprawności politycznej po prostu każde słowo wsiąka w duszę.

Krzysztof Maj to szef, pozdrawiam student fantastyki

Panowie, jako osoba która z nieznanych w sumie powodów, zerwała z grami komputerowymi na etapie licealnym (czyli ponad dekadę temu), po Waszej rozmowie mam naprawdę wielka chęć biec do sklepu po konsolę i nadrobić zaległości. Świetny materiał!

Wasza dyskusja jest tak hipnotyzująca, że można by słuchać nawet 10h ciągiem. Czekam na part 2 :D

Pozwolę sobie dodać jeden ważny element światów w grach wideo (i nie tylko), który wg mnie jest bardzo ważny, a o którym chyba Panowie nie wspomnieliście. Jest nim KLIMAT - pewna emocjonalna, nastrojowa i estetyczna spójność świata, który widzę na ekranie. U mnie to element na tyle ważny, że potrafi mnie trzymać przed ekranem wiele godzin. Przypomnijmy sobie Wiedźmina, który biegał po polach w okolicach Białego Sadu. Złota godzina, zachodzące słońce kąpie w łagodnym świetle szumiące łąki. Wiatr smaga zieleń. Klimat pewnej refleksji i zachwytu nad pięknem świata nasuwa się sam. I jednocześnie poczucie wielkiej tajemnicy, która przed nami się roztacza. Wielki, mistyczny i kuszący kontynent pełen przygód. Sięgam pamięcią do Blade Runnera (zarówno jedynki, jak i dwójki) - choć to nie do końca świat z gier (choć gra przecież była kiedyś) - świat skorodowany, zalany deszczem, mroczny i wręcz ordynarny. Ale jednocześnie fascynujący swoim brutalizmem, tajemnicami, "napakowaniem" detalami. Blade Runner 2049 żył we mnie jeszcze 3 miesiące po seansie - wgniótł mnie w fotel porażającym, posępnym nastrojem. Swego czasu spore wrażenie wywarła też na mnie mała i zapomniana już gra Naissance - w której bohaterka budzi się w środku megalitycznej ... maszyny? Superstruktury? Niekończący się labirynt technicznych korytarzy, które niespodziewanie otwierają się na porażające hale - irracjonalne architektoniczne struktury mające nas szokować swoimi rozmiarami i bezsensownością. Domyślamy się, że ten świat nie został zbudowany przez człowieka - że to jakaś szalona AI jest jej demiurgiem. Ale nie dostajemy niczego podanego wprost - domyślamy się tylko. Świat ten wydaje się być bezkresny i otoczony całkowitą tajemnicą - a ciekawski umysł gracza podziwia go i próbuje go rozgryźć. Sama gra Naissance wyraźnie inspiruje się mangą Blame! autorstwa Tsutomu Nihei - który z wykształcenia jest architektem i to wyraźnie zainspirowanym brutalizmem. W swoich komiksach narysował bezkresny świat megalitycznych hal, szybów i korytarzy - kontrastujących z malutkością ludzkiej istoty. To świat smutny, refleksyjny, ale też brutalny i agresywny. Widać, że autor budował wątki tak, by to właśnie podkreślić. Ten świat nie ma nawet powierzchni. Nie wiadomo, ile pięter ma ta struktura. Gdzie się kończy. A to przeraża i fascynuje zarazem. Przykładów mógłbym podawać więcej. Ale podsumuję: dla mnie właśnie spójny nastrój, klimat, feeling jest mega ważny w przedstawionym świecie. Widzę wyraźnie, gdy twórcy ten element przemyśleli skrupulatnie, zanim wzięli się do malowania. "Zmoodboardowali" go, dobrali emocje, kolory, dźwięki, muzykę, kształty niczym przyprawy w daniu, które przygotowują. Widać tę cudowną spójność chociażby w przytoczonym BioShocku. I to mnie jara w fikcyjnych światach - pozwalają się POCZUĆ częścią świata o określonym klimacie. Fabuła / lore z biegiem czasu zamazuje mi się w głowie - ale klimat zostaje ze mną na zawsze. Te emocje. A to przecież dla emocji gramy i oglądamy filmy czy seriale.

Fantastyczni goście, super się Was słucha! Liczę na więcej materiałów/serii w tym składzie :)

Panowie GENIALNY podcast! Zajawa aż wylewa się z głośników (bo słucham w aucie :P)! Sub zostawiony i lecę słuchać kolejne materiały ;D

Bardzo dobrze się Was słucha, całej trójki 😀 Pozdrawiam

Fajnie, że Krzysztof w końcu wziął się po tych siedmiu miesiącach za RDRa. Te kiwanie głową, że spoko chłopaki czaję, ale bez przesady. A później taka radocha z grania ! Cieszę się bardzo z Radka! Uwielbiam jak moje ulubione uniwersa się łączą. Podsłuchane, Nienazwany i Napisy miały swoją dużą rolę w wyciąganiu mnie z deprechy. Ciepło aż na serduchu, że tak piękni ludzie działają wspólnie!

Świetna rozmowa. Jako osoba, która tworzy swoje uniwersum science fiction, dał mi ten odcinek wiele inspiracji i tytułów do nadrobienia. Chciałbym, aby mój świat także znalazł się kiedyś na takiej liście XD. Podczas słuchania o Rapture miałem ciarki, gdyż przypominałem sobie te emocje. Bardzo mnie zaciekawił opis obu Tormentów. Ja bym do tej listy dodał jeszcze świat Disco Elysium (ale tutaj liczę jeszcze na drugą część i Bartosza XD) i świat Pyre od Supergiant Games, ale to może rozwinę dopiero przy drugiej części

Fenomenalny odcinek. Dziekuje.

No i pięknie! dzięki Wam kupiłem 5 gier! A TOOL też kocham! :) BTW świetny kanał, dziś go odkryłem :)

Kompletnie zgadzam się z przedstawionym wizerunkiem świata w RDR2. Wątek fabularny i postacie są na najwyższym poziomie, ale ja więcej czasu spędziłem eksplorując. Więcej czasu spędziłem na wędkowaniu niż na strzelaninach. Może to tęsknota do natury (wychowałem się na wsi a teraz mieszkam w dużym mieście)? Samo bycie w tym świecie przynosi przyjemność. Słuchanie śpiewu ptaków lub szumu wody, podziwianie widoków. Mam kolegę, który też uwielbia tę grę, ale on grał w nią dla strzelania. Nigdy nie wziął wędki do ręki, nigdy nie poszedł na polowanie (poza oczywiście misjami treningowymi, które trzeba zrobić, by pchnąć wątek fabularny do przodu). Rozumiem, że to nie jego bajka, ale ile stracił. O ile bardziej płytkie było jego obcowanie z grą. Ale jak to mawiają, "każdy sobie rzepkę skrobie".

Skyrim Skyrimem ale Vvardenfel z Morrowinda jest dla mnie najbardziej interesującym światem ever :D

Dla mnie choć samo universum nie jest bardzo rozbudowane czymś wyjatkowym jest mass effect, może dlatego że gra fabularnie jest poprostu niezła ale także dlatego że nie idzie za schematami. Troche męcząca może być ta utworzona przez lukasa i powielana w wielu scifi dominująca pozycja ludzi w przedstawionym świecie a w mass effect ludzie dopieru od kilkudziesieciu lat znają technologie tytułowego efektu masy i w porównaniu z asari są słabo rozwiniętą cywilizacją. Universum w wielu punktach z resztą różni się od typowego scifi choćby z ogromnymi krążownikami strzelającymi z długich na cały okręt railganów czego w innych universach raczej nie uświadczymy.

Jak zwykle High level 💪 RDR2 na zawsze chyba zostanie dla mnie w ścisłej Topce🔝🔝🔝🔝🔝🔝

Jakie to jest wspaniałe trio !

Przez Was kupiłem Planescape. Dziękuję ♥

ooo, a w wowie ja nie lubilem walki itp za bardzo, ale uwielbialem robić majątek w domu aukcyjnym i też kopać kopać i kopać ;) zawsze z wykopanych rzeczy zbijałem swój pierwszy mały majątek do powielania

Ja wiem, że ten startowy sucharek był niskich lotów, ale takie kocham najbardziej 💕

Dopiero odkryłem kanał. Wyśmienity materiał.

Swiat warhammera jest większy niż jesteśmy w stanie spisać, bo nigdy nie zbierzemy wszystkich kampanii rozegranych przy RPGowych stołach. Swoją drogą gdyby udało się zebrać wszystkie autorskie kampanie, powstałoby największe multiwersum w historii

34:55 ty heretyku to nie było miasto Imperium, bo Imperium wtedy nie istniało. Istniała wtedy pierwsza ludzka cywilizacja czyli Nekehara, która powstała mniej więcej w tym samym czasie co skavenblight.

Ok, słuchając o tej ulicy z Planescape, stwierdziłem że jednak muszę nadrobić tę grę.

Też lubię Skavenów :)

To co było w tej szkatułce z planescape bo nie mogłem tego nigdzie znaleźć ?

Próbowałem "Planescape: Torment" wiele razy i byłem zachwycony, do momentu gdy ten wszechobecny, obezwładniający turpizm mnie nie wykolejał po raz kolejny.

Odwalę niezłą boomerkę: 1. Fallout jedynka. Pierwsza rzecz jaka mi przychodzi do głowy, gdy myślę o najbardziej wciągającym emocjonalnie świecie gry. 2. Oddworld: Abes' Oddysey. Gra totalnie liniowa fabularnie, ale świat przedstawiony to majstersztyk.

TES. Bardzo fajny I bogaty lore.

Co do tych smoków i zamków... no bo w dzisiejszej epoce bombowców i myśliwców nie buduje się wieżowców, prawda? ;)

Za RTS to kocham

Dishonored to dość spójny świat, gdzie łączenie metali spawaniem elektrycznym wynaleziono przed łączeniem nitami.

Ja dodałbym "Syberię".

Moim ulubionym światem jest Cyrodiil z TES4

Ja pierdykam, ktoś zna smoki izn. Eye of the dragon XD Niesamowite.

WOW znajomosc ego draconis = insta uwielbienie

Jestem prostą kobietą i pytam: gdzie jest wiedźmin? 😆

Przepraszam bardzo, ale nazywanie Warhammera Total War GRAND STRATEGY, to jak nazywanie karcianej wojny wybitną grą strategiczną :D. Gra jest dramatycznie prostacka, ale nie da się ukryć, że jest śliczna i przyjemnie się ogląda te bitwy (bo grac już nie, każda w kampanii wygląda praktycznie tak samo :P)

32:32 Warhammer

"No gods or kings, only man".

Wiem, że nie wszystko da się poruszyć w jednym materiale ale nie wspomnieć o Control to grzech :/

Ej, co jest w szkatułce?

+

Bump

Jaka immersja. Wciągłość. Nie wstydźcie się kształtować własny język i go używać.

Nie pojmuje tego nowego Warhamera, tylko te stare światy to mi pasuje te lore to jest świetne!, a ten Warhamer w kosmosie to dla mnie jest jakaś kupa. Sorry ale takie mam zdanie. Nie pojmuje, nie rozumiem dla mnie to jest za bardzo nowomodne za bardzo jakieś takie... No tak samo nie lubie Gwiezdnych Wojen tak samo tego Warhamera w kosmosie, nie klei mi sie to jakoś...

Ten koleś na dole doprowadza mnie do spazmy. Gada za szybko, gubi słowa notorycznie…