Acı görmeyen ruhun anlamı olmaz

“Bak, bütün tınılar isyan. Bütün kemanlar gece. Duysana, kopuk ve uzak bir şeyler var aramızda. Ya beni bırak, Ya sarıl bana.”

bazı anlar gelir ki anlaşılmadığımızı hissederiz. sevdiğimiz herkes bizden uzaklaşmıştır adeta, hatta bizden nefret ediyorlardır. bir anda yapayalnız hissederiz, hatta bu genelde etrafımız kalabalıkken daha fazla olur ki bu çok daha acı vericidir. o an sorgulama başlar işte. derin bir acıyla başlayan bu yolculuğun sonunu getiremezsen "acaba" okyanusunda boğulacağını bilirsin, ama aynı zamanda da o sona ulaşırsan kendi başına toplayamayacağın kadar çok parçanın kopacağını da biliyorsundur. bu yüzden iki seçeneğin de ağırlığı altında ezilirsin ve boşlukta süzülmeyi tercih edersin. bu seçimle beraber oradan oraya savrulursun, nereye gittiğini bilmeden ilerlersin. mutlaka bir sonuca ulaşacağını zannedersin ama boşlukta kaldıkça sen de boşluğa dönüşmeye başlarsın, farkında olmazsın. kalbinden başlayan o boşluk seni tümüyle içine çekmeye başlar. uyuştuğun için anlamazsın, öylece devam edersin sadece. belki de her şeyin farkındasındır ve buna sen izin veriyorsundur,kim bilir? işte böyle anlarda ne kadar zor olursa olsun o boşluktan eninde sonunda çıkmak zorunda olduğunu anlamalı ve parçalanmayı kabul etmelisin. sen de yorulmadın mı kendi istediğin gibi yaşamamaktan, hayatının kontrolünün elinden kayıp gitmesinden ; başkalarına bağlı yaşamaktan yorulmadın mı? o zaman neden hâlâ boşlukta yüzüyorsun? en azından "acaba" okyanusuna dal ki gerçek bir suda yüzmüş ol. gerçek olmayan her şeyi bırak, senin dünyan sahtelikleri taşımak için çok küçük ve dayanıksız. artık kalk ayağa ve evini tekrar inşaa et. içerisine şarkılarını koy, kitaplarını koy, birkaç martı ve bir ırmak koy. çamurla kaplandığında git biraz yüz orada, temizlen, arın. sonra içeriye bir sürü kuşburnu ağacı dik mesela, yanında da kahve ağaçları olsun. kahve ve kuşburnu çaylarıyla dolsun kupa koleksiyonun. sadece gerçek olduğuna inandığın şeyleri tut evinde. unutma, emin olmadığın küçücük bir gerçekliği bile içeriye alsan bu tüm özel gerçeklerini yerle bir eder. aynı şeyler bir daha olmayacak, kendine güven. aynı hataları tekrar yapmayacaksın, aynı insanlar çıkmayacak karşına, aynı şekilde davranmayacaksın. büyüdün, değiştin ve artık daha da güçlüsün. kendine haksızlık etme, kendi gücü hor görme, kendine kocaman sarıl ve endişe etmeyi bırak! çünkü ne kadar korksan da hiçbir şey aynı kalmadı, aynı şeylerin olması mümkün değil. sen izin vermedikçe. ve ben buna izin vermeyeceğini biliyorum. çünkü sana güveniyorum.

Iyi misin? Sormak istedim sadece yazdiklarindan iyi olmak istedigini anladim ama yazdiklarini ben de cok fazla dusunuyorum. Sen bir kabuga siginmak istemissin ben de hep denize siginmak isterim neyse bunlari dusunurken hic mi kimsenin umrunda degilim diye dusunup kendimi daha cok uzuyorum yani kimse sormuyor nasil oldugumu gerci sorsalar da niyet oyle halimi hatrimi sormak olmuyor bilirsin her yerde vardir o tipler. Umarim iyisindir ve daha iyi olursun.