Neydi önemli olan? Değerli olma şerefine ne erişebilirdi her şeyin böylesine vasat olduğu bir dünyada? Saçlarımı okşayan rüzgarın dokunuşu beni özel kılmaya yetmez miydi? Usulca fısıldayan dalgalar, şiirler söyleyemez miydi bana? Duyuyorum çünkü. Vazgeçmişlik esiyor bugün okyanustan. O da bezmiş belli. Elimi uzatsam bu soğuk suya, onlar kadar üşütemez belki. Neden sonra, aklıma hüzünlü şarkılar geliyor. Kasvet bürümüş içimi, gizlemiyorum okyanustan. Görsün istiyorum içimdeki boşluğu, küçülüyorum karşısında yüzsüzlüğüm büyürken. Bir şiir fısıldıyor bana;
"Değil sanıyorsun ama
En çok benim soğuğum üşütür seni.
Kendini kimsesiz sanıyorsun,
Oysa asırlardır kimse okşamadı tenimi.
Korkutmak istemedim,
Yutmak istemedim,
Çok sert çarpmasın istedim dalgalarım.
Bana bakınca gördüğün kendi aksin,
Oysa ben birisinin beni görmesine hasretim.
Sahi, küçük kız
Sen de kurtarmak için ruhundakileri,
bedenini bana bırakmaya mı geldin?"